ECLI:NL:GHAMS:2019:5073

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-003849-16

datum uitspraak: 28 mei 2019

TEGENSPRAAK

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 4 oktober 2016 in de strafzaak onder parketnummer 13-011556-13 tegen:

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1980,

thans uit anderen hoofde gedetineerd in Huis van Bewaring Roermond te Roermond.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 26 april en 21 mei 2019 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Het openbaar ministerie heeft hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen de verdachte en de raadsvrouw naar voren hebben gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

primair:

hij op of omstreeks 5 oktober 2012 te Amsterdam met een ander of anderen, op een voor het publiek toegankelijke plaats of in een voor het publiek toegankelijke ruimte, te weten de in de Korte Leidsedwarsstraat gevestigde horecagelegenheid [horeca 1] en/of op de openbare weg de Korte Leidsedwarsstraat, openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [benadeelde] en/of [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] en/of [slachtoffer 3] , welk geweld bestond uit

- ( tegen die ( [benadeelde] ) het één of meermalen (met kracht) bij het (hoofd)haar vastgepakken en/of vasthouden en/of trekken en/of zijn (verdachte's) vinger(s) steken en/of duwen in de mond van die [benadeelde] en/of (vervolgens) die [benadeelde] aan het (hoofd)haar en/of de mond naar achteren trekken en/of rukken en/of duwen (tengevolge waarvan die [benadeelde] ten val komt) en/of (vervolgens) die (op de knieen zittende) [benadeelde] op/tegen de grond slaan en/of stompen en/of (vervolgens) die [benadeelde] aan het (hoofd\haar omhoog trekken of rukken en/of (nogmaals) op/tegen de grond slaan en/of stompen en/of duwen en/of

- ( tegen die [slachtoffer 1] ) het één of meermalen (met kracht) (met zijn verdachte's) elleboog achterwaarts stompen en/of duwen (zogenaamde elleboogstoot) op/tegen de (rechter) (onder) kaak van die [slachtoffer 1] en/of

- ( tegen die [slachtoffer 2] ) het één of meermalen (met kracht) vastpakken van de kleding van die [slachtoffer 2] en/of (vervolgens)(met kracht) stompen en/of slaan en/of duwen op/tegen het (achter)hoofd van die [slachtoffer 2] en/of het bij de keel vastpakken en/of vasthouden van die [slachtoffer 2] en/of (vervolgens) stompen en/of slaan en/of duwen in het gezicht (onder het (linker) oog) en/of op/tegen de/een be(e)n(en) en/of rug van die [slachtoffer 2] en/of

- ( tegen die [slachtoffer 3] ) het één of meermalen (met kracht) vastpakken en/of vasthouden van de kleding van die [slachtoffer 3] en/of stompen en/of slaan en/of duwen in het gezicht van die [slachtoffer 3] ;

subsidiair:
hij op of omstreeks 5 oktober 2012 te Amsterdam tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, opzettelijk mishandelend een persoon (te weten

- ( [benadeelde] ) één of meermalen (met kracht) bij het (hoofd)haar heeft vastgepakt en/of vastgehouden en/of heeft getrokken en/of zijn (verdachte's) vinger(s) in de mond van die [benadeelde] heeft gestoken en/of geduwd, althans gebracht en/of (vervolgens) die [benadeelde] aan het (hoofd)haar en/of de mond naar achteren heeft getrokken en/of gerukt en/of geduwd en/of (vervolgens) die (op de knieen zittende) [benadeelde] op/tegen/naar de grond heeft geslagen en/of gestompt en/of geduwd en/of (vervolgens) die [benadeelde] aan het (hoofd\haar omhoog heeft getrokken en/of gerukt en/of (nogmaals) op/tegen/naar de grond heeft geslagen en/of gestompt en/of

- ( [slachtoffer 1] ) het één of meermalen (met kracht) (met zijn verdachte's) elleboog achterwaarts op/tegen de (rechter) (onder) kaak van die [slachtoffer 1] heeft geduwd en/of gestompt (zogenaamde elleboogstoot) en/of

- ( [slachtoffer 2] ) het één of meermalen (met kracht) op/tegen het (achter)hoofd van die [slachtoffer 2] heeft gestompt en/of geslagen en/of geduwd en/of die [slachtoffer 2] bij de keel heeft vastgepakt en/of vastgehouden en/of die [slachtoffer 2] in/op/tegen het gezicht (onder het (linker) oog) en/of het hoofd en/of op/tegen de/een be(e)n(en) en/of rug heeft gestompt en/of geslagen en/of geschopt en/of getrapt en/of

- ( [slachtoffer 3] )) het één of meermalen (met kracht) die [slachtoffer 3] in/op/tegen het gezicht en/of het hoofd heeft gestompt en/of geslagen en/of geduwd, waardoor voornoemde [benadeelde] en/of [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] en/of [slachtoffer 3] letsel heeft/hebben bekomen en/of pijn heeft/hebben ondervonden.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat het hof in tegenstelling tot de politierechter tot een bewezenverklaring komt.

Bespreking verweer strekkende tot de niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie

De raadsvrouw van de verdachte heeft bepleit dat het Openbaar Ministerie niet in de vervolging van de verdachte kan worden ontvangen. Daarbij heeft zij een beroep gedaan op de overschrijding van de redelijke termijn van berechting zoals bedoeld in artikel 6, eerste lid, van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden (hierna: EVRM).

Het hof verwerpt het verweer en overweegt daaromtrent als volgt.

Het is vaste jurisprudentie dat de enkele schending van de redelijke termijn niet kan leiden tot niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie, ook niet in uitzonderlijke gevallen. Het hof ziet in hetgeen de raadsvrouw heeft betoogd geen reden hiervan af te wijken. Ook overigens staat niets aan de ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie in de weg.

Bewijsoverweging

De raadsvrouw heeft ter terechtzitting in hoger beroep vrijspraak bepleit. Daartoe heeft zij – kort gezegd – aangevoerd dat niet op basis van de elkaar besmettende, tegensprekende en daardoor onbetrouwbare getuigen, in ieder geval waar het de identificatie betreft, tot het direct redengevend, rechtmatig en overtuigend bewijs kan worden gekomen dat de verdachte zich opzettelijk schuldig heeft gemaakt aan het ten laste gelegde.

Het hof overweegt hieromtrent als volgt.

Op 5 oktober 2012 is in de uitgaansgelegenheid [horeca 1] in Amsterdam en aansluitend op de aangrenzende openbare weg, de Lijnbaansgracht, openlijk in vereniging geweld gepleegd tegen verschillende personen. De initiators en daders van dat geweld waren twee mannen, waarvan één was gekleed in een zwart shirt en de ander in een shirt met een lichte kleur. De verdachte en medeverdachte [medeverdachte] ontkennen dat zij deze mannen zijn. Het hof volgt hen daarin op grond van het volgende niet.

Vast staat dat de verdachte en de medeverdachte [medeverdachte] in de bewuste nacht in [horeca 1] zijn geweest. De verdachte, gekleed in een zwart shirt, is op aanwijzen van een portier van de in de buurt van [horeca 1] gelegen [horeca 2] direct na het incident op de Lijnbaansgracht aangehouden. [medeverdachte] , gekleed in een shirt met een lichte kleur, werd ter plaatse door een portier van de naastgelegen [horeca 3] vastgehouden ‘omdat hij iemand had mishandeld’, maar wist zich los te rukken en werd enkele minuten later op de Lijnbaansgracht op aanwijzen van een verbalisant aangehouden.

De verdachten voldoen aan het (zij het niet zeer specifieke) signalement van de daders zoals de aangevers/getuigen dat hebben gegeven. Daar komt bij dat één van de getuigen, [slachtoffer 2] , heeft verklaard dat hij, toen hij direct na het incident op het politiebureau was, de twee daders daar uit een politiebus zag stappen. Aangezien enkel de verdachte en [medeverdachte] als verdachten van onderhavig feit zijn aangehouden, kan het niet anders dan dat zij het waren die de getuige toen en daar heeft gezien. Voorts is de verdachte door de getuige [slachtoffer 1] op een foto herkend als één van de daders. Tot slot heeft de verdachte bij zijn inverzekeringstelling verklaard dat het allemaal zou kunnen, dat hij ook geslagen heeft en dat hij behoorlijk wat op had.

Het voorgaande, in onderling verband en samenhang beschouwd, kan tot geen andere conclusie leiden dan dat het de verdachte en [medeverdachte] zijn geweest die het ten laste gelegde feit hebben begaan. Dat sprake is geweest van onderlinge afstemming van de verklaringen van de getuigen/aangevers, is enkel een suggestie van de verdediging, waarvoor geen enkel aanknopingspunt is te vinden. Ook anderszins heeft het hof geen reden te twijfelen aan de betrouwbaarheid van die verklaringen, waarbij het overweegt dat de verklaringen van de getuigen/aangevers niet zodanig van elkaar verschillen dat zij niet bruikbaar voor het bewijs zouden zijn.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het primair ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 5 oktober 2012 te Amsterdam met een ander in een voor het publiek toegankelijke ruimte, te weten de in de Korte Leidsedwarsstraat gevestigde horecagelegenheid [horeca 1] en op de openbare weg, openlijk in vereniging geweld heeft gepleegd tegen [benadeelde] en/of [slachtoffer 1] en/of [slachtoffer 2] en/of [slachtoffer 3] , welk geweld bestond uit

- tegen [benadeelde] : met kracht bij het hoofdhaar vastpakken en trekken, vingers steken in de mond, aan het hoofdhaar en de mond naar achteren trekken, tegen de grond slaan, aan het hoofdhaar omhoog trekken en tegen de grond slaan,

- tegen [slachtoffer 1] : met kracht met elleboog achterwaarts stompen op de onderkaak,

- tegen [slachtoffer 2] : vastpakken van de kleding, tegen het achterhoofd slaan, bij de keel vastpakken en vasthouden en stompen in het gezicht onder het linker oog en

- tegen [slachtoffer 3] : vastpakken van de kleding en stompen in het gezicht.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezen verklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Voorwaardelijk verzoek

De raadsvrouw heeft ter terechtzitting in hoger beroep verzocht, indien het hof de verdachte niet vrijspreekt, de getuigen [slachtoffer 3] , [slachtoffer 4] , [slachtoffer 1] , [benadeelde] en [slachtoffer 2] (nogmaals) te horen.

Het hof wijst het verzoek af nu de noodzaak daartoe, mede gelet op hetgeen ter onderbouwing van het verzoek is aangevoerd, niet is gebleken.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het primair bewezen verklaarde levert op:

openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen.

Strafbaarheid van de verdachte

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf of maatregel

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte schuldig zal worden verklaard zonder oplegging van straf of maatregel.

De raadsvrouw heeft zich hierbij – indien het hof tot een bewezenverklaring mocht komen – aangesloten.

Het hof zal de verdachte geen straf of maatregel opleggen, hoewel hij zich schuldig heeft gemaakt aan een ernstig strafbaar feit. De reden voor het afzien van het opleggen van een straf of maatregel is gelegen in het bepaalde in artikel 63 van het Wetboek van Strafrecht (Sr), in combinatie met de (zij het niet onherroepelijke) veroordeling van de verdachte op 19 april 2018 (parketnummer 13-997097-16) tot een gevangenisstraf voor de duur van achttien jaren.

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde]

De benadeelde partij heeft zich in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding. Deze bedraagt € 743,18. De vordering is bij het vonnis waarvan beroep niet-ontvankelijk verklaard. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

De advocaat-generaal heeft gevorderd de vordering geheel toe te wijzen.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van het primair bewezen verklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks schade heeft geleden. De verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden zodat de vordering zal worden toegewezen.

Het hof zal de maatregel van artikel 36f Sr opleggen op de hierna te noemen wijze, om te bevorderen dat de schade door de verdachte wordt vergoed.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het primair ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het primair bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Bepaalt dat ter zake van het primair bewezen verklaarde geen straf of maatregel wordt opgelegd.

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde] ter zake van het primair bewezen verklaarde tot het bedrag van
€ 743,18 (zevenhonderddrieënveertig euro en achttien cent), bestaande uit € 193,18 (honderddrieënnegentig euro en achttien cent) aan materiële schade en € 550,00 (vijfhonderdvijftig euro) aan immateriële schade, waarvoor de verdachte met de mededader hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Verwijst de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [benadeelde] , ter zake van het primair bewezen verklaarde een bedrag te betalen van
€ 743,18 (zevenhonderddrieënveertig euro en achttien cent), bestaande uit € 193,18 (honderddrieënnegentig euro en achttien cent) aan materiële schade en € 550,00 (vijfhonderdvijftig euro) aan immateriële schade, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door
14 (veertien) dagen hechtenis,vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet opheft.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte of zijn mededader aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de schade op 5 oktober 2012.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. H.M.J. Quaedvlieg, mr. W.M.C. Tilleman en mr. V. Mul, in tegenwoordigheid van mr. S.L.D. Vriend, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 28 mei 2019.

mr. V. Mul is buiten staat dit arrest te ondertekenen.

=========================================================================

[…]