ECLI:NL:GHAMS:2019:4251

• Datum uitspraak: 18 september 2019
• Publicatiedatum: 29 november 2019
• Zaaknummer: 23-000509-15
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: P.C. Römer; A.D.R.M. Boumans; P. Greve
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel in hoger beroep na schikking

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 18 september 2019 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 22 januari 2015. De zaak betreft de ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel van een veroordeelde, die eerder was veroordeeld voor mensensmokkel, gewoontewitwassen en deelname aan een criminele organisatie. Het openbaar ministerie had in eerste aanleg gevorderd dat de veroordeelde een bedrag van € 89.615,20 aan de Staat zou betalen ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel. De veroordeelde heeft hoger beroep ingesteld tegen dit vonnis.

Tijdens de zitting in hoger beroep op 4 september 2019 is gebleken dat de veroordeelde met het openbaar ministerie een schikking heeft getroffen. De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof de hoogte van het wederrechtelijk voordeel zou schatten op € 8.172,40, en dat de veroordeelde dit bedrag aan de Staat zou betalen. Het hof heeft vastgesteld dat de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel berustte op een vergissing en heeft de eerdere vordering van het openbaar ministerie verworpen.

Het hof heeft de tussen partijen bereikte schikking bekrachtigd, waarbij de totale wederrechtelijk verkregen voordeel was vastgesteld op € 114.500, met een verdeling onder de veroordeelden. De veroordeelde is verantwoordelijk voor 1/5 van dit bedrag, wat resulteert in een betalingsverplichting van € 8.172,40 aan de Staat. Het hof heeft de verplichting tot betaling aan de Staat opgelegd en het vonnis van de rechtbank vernietigd, waarbij het hof de hoogte van het wederrechtelijk voordeel en de betalingsverplichting heeft vastgesteld conform de schikking.

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-000509-15

datum uitspraak: 18 september 2019

TEGENSPRAAK (gemachtigd raadsman)

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 22 januari 2015 op de vordering van het openbaar ministerie ingevolge artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht in de ontnemingszaak met nummer 15-740949-11 tegen de veroordeelde

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] (Iran) op [geboortedag] 1987,

adres: [adres].

Procesgang

Het openbaar ministerie heeft in eerste aanleg gevorderd dat aan de veroordeelde de verplichting zal worden opgelegd tot betaling van een geldbedrag aan de Staat ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel, geschat tot een bedrag van € 89.615,20.

De veroordeelde is bij vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 16 juli 2012 veroordeeld ter zake van – kort gezegd – mensensmokkel in vereniging, gewoontewitwassen in vereniging en deelname aan een criminele organisatie.

Voorts heeft de rechtbank Noord-Holland bij vonnis van 22 januari 2015 de veroordeelde de verplichting opgelegd tot betaling aan de Staat van een bedrag van € 89.615,20 ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel.

De veroordeelde heeft hoger beroep ingesteld tegen laatstgenoemd vonnis.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 4 september 2019 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de raadsman naar voren is gebracht.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat het hof tot een andere beslissing komt dan de rechtbank.

Schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel

De advocaat-generaal heeft ter terechtzitting in hoger beroep gevorderd dat de hoogte van het wederrechtelijk voordeel wordt geschat op een bedrag van € 8.172,40 en dat aan de veroordeelde de verplichting wordt opgelegd tot betaling aan de Staat van € 8.172,40 ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel. De vordering moet blijkens het hierna volgende, voor wat betreft de schatting van het wederrechtelijk verkregen voordeel, berusten op een vergissing, zodat het hof daaraan voorbij zal gaan.

Ter terechtzitting in hoger beroep is gebleken dat de veroordeelde, bijgestaan door zijn raadsman, met het openbaar ministerie een schikking heeft getroffen die uitkomt op een betalingsverplichting ter hoogte van € 8.172,40. De advocaat-generaal en de veroordeelde verzoeken het hof het vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 22 januari 2015 te vernietigen, genoemde schikking te bekrachtigen en te bepalen dat de veroordeelde een bedrag van € 8.172,40 aan de Staat dient te betalen ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel.

Het hof hecht eraan op te merken dat het in onderhavige zaak niet betreft een schikking in de zin van artikel 511c van het Wetboek van Strafvordering, nu die situatie ziet op de totstandkoming van een schriftelijke schikking tussen de officier van justitie en de veroordeelde zonder bemoeienis van de rechter. In de onderhavige situatie heeft de rechtbank reeds vonnis gewezen en kan in hoger beroep uitsluitend door het hof het vonnis worden vernietigd en hetgeen tussen het openbaar ministerie en de veroordeelde is overeengekomen in de uitspraak worden betrokken.

De tussen partijen bereikte schikking houdt het volgende in. Het bedrag van het totaal door de veroordeelde en twee medeveroordeelden wederrechtelijk verkregen voordeel is bepaald op € 114.500.

Overeengekomen is een verdeling onder de drie veroordeelden, waarbij de veroordeelde 1/5 wordt toegerekend, dus € 22.900,-. Op dit bedrag moet het door de veroordeelde wederrechtelijk verkregen voordeel worden geschat.

Bij de berekening van de betalingsverplichting hebben de partijen op het totale wederrechtelijk voordeel de totale waarde van de verbeurdverklaarde goederen (€ 58.638) in mindering gebracht, alsmede een korting wegens overschrijding van de redelijke termijn van in totaal € 15.000. Dit resulteert in een totale betalingsverplichting voor de drie veroordeelden van € 40.862. Hiervan wordt aan de veroordeelde 1/5 gedeelte toegerekend, dus € 8.172,40. Overeengekomen is dat de veroordeelde dit bedrag uiterlijk 1 maart 2020 aan de Staat zal voldoen.

Het hof verenigt zich met het resultaat van de tussen partijen bereikte schikking en zal de hoogte van het wederrechtelijk voordeel, onderscheidenlijk de verplichting tot betaling aan de Staat, aldus vaststellen.

Verplichting tot betaling aan de Staat

Aan de veroordeelde dient, ter ontneming van het door hem wederrechtelijk verkregen voordeel en conform de schikking, de verplichting te worden opgelegd tot betaling aan de Staat van een bedrag van € 8.172,40.

Toepasselijk wettelijk voorschrift

De op te leggen maatregel is gegrond op artikel 36e van het Wetboek van Strafrecht.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Stelt het bedrag waarop het door de veroordeelde wederrechtelijk verkregen voordeel wordt geschat vast op een bedrag van €
22.900,- (tweeëntwintigduizendnegenhonderd euro) .

Legt de veroordeelde de verplichting op tot
betaling aan de Staat ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel van een bedrag van
€ 8.172,40 (achtduizend honderdtweeënzeventig euro en veertig cent) .

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. P.C. Römer, mr. A.D.R.M. Boumans en mr. P. Greve, in tegenwoordigheid van mr. M.E. van Rijn, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 18 september 2019.

mr. A.D.R.M. Boumans is buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.

=========================================================================

[…]