ECLI:NL:GHAMS:2018:4299

• Datum uitspraak: 21 november 2018
• Publicatiedatum: 26 november 2018
• Zaaknummer: 23-000747-18
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht; Materieel strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: J. Piena; S. Clement; A.E. Kleene-Krom
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen vonnis van de politierechter inzake mishandeling met bijzondere relatie tussen verdachte en slachtoffer

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 21 november 2018 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de politierechter in de rechtbank Noord-Holland, dat op 26 februari 2018 was gewezen. De verdachte, geboren in Macedonië in 1993, was eerder veroordeeld tot een taakstraf van 50 uren, subsidiair 25 dagen hechtenis, voor mishandeling. Het hof heeft het vonnis van de politierechter bevestigd, maar de straf aangepast. De zaak kwam ter terechtzitting in hoger beroep op 7 november 2018, waar het hof kennisnam van de vordering van de advocaat-generaal en de argumenten van de verdachte en zijn raadsman. De raadsman pleitte voor een verlaging van de taakstraf naar 30 uren, met de mogelijkheid van voorwaardelijke oplegging, en benadrukte de spijt van de verdachte en de bijzondere relatie met het slachtoffer.

Het hof oordeelde dat de verdachte zich schuldig had gemaakt aan mishandeling door het slachtoffer een harde stomp in het gezicht te geven, wat leidde tot letsel. Het hof hield rekening met de omstandigheden waaronder het feit was gepleegd, waaronder de vriendschap tussen de verdachte en het slachtoffer, die eerder geld van de verdachte had gestolen. Ondanks de bijzondere relatie, rekende het hof het de verdachte aan dat hij de lichamelijke integriteit van het slachtoffer had geschonden. Het hof besloot uiteindelijk tot een voorwaardelijke taakstraf van 30 uren, met de mogelijkheid van vervangende hechtenis indien de taakstraf niet naar behoren werd verricht. De beslissing werd gegrond op verschillende artikelen van het Wetboek van Strafrecht.

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-000747-18

datum uitspraak: 21 november 2018

TEGENSPRAAK

Arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Noord-Holland van 26 februari 2018 in de strafzaak onder parketnummer 15-800151-17 tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] (Macedonië) op [geboortedatum] 1993,

adres: [adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 7 november 2018 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het

Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte hoger beroep ingesteld.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.

Vonnis waarvan beroep

Het hof verenigt zich met het vonnis waarvan beroep en zal dit daarom bevestigen behalve ten aanzien van de straf en neemt daarnaast nog het navolgende bewijsmiddel op. In zoverre zal het vonnis worden vernietigd.

Bewijsmiddel

1.
Een proces-verbaal van bevindingen met nummer PL1100-2017081002-17 van 21 april 2017, in de wettelijke vorm opgemaakt door de bevoegde opsporingsambtenaar [opsporingsambtenaar] [doorgenummerde pagina 11]

Dit proces-verbaal houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergeven, als
mededeling van verbalisant:

Ik, verbalisant, zag op 21 april 2017 dat aangever [naam] in zijn linker mondhoek een wond had welke gehecht was. Ik hoorde dat hij zei: Ik heb wel letsel.

Oplegging van straf

De politierechter heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezen verklaarde veroordeeld tot een taakstraf voor de duur van 50 uren subsidiair 25 dagen hechtenis.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof het vonnis waarvan beroep zal bevestigen.

De raadsman heeft bepleit de duur van de aan de verdachte opgelegde taakstraf te matigen tot 30 uren en deze al dan niet deels voorwaardelijk op te leggen. In dat verband heeft de raadsman opgemerkt dat de proceshouding van de verdachte en zijn oprechte spijt en medeleven met het slachtoffer niet voldoende zijn meegewogen. Een voorwaardelijke straf is volgens de raadsman een goede stok achter de deur om ervoor te zorgen dat de verdachte zich in de toekomst onthoudt van eigenrichting.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft

daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan mishandeling. Hij heeft het slachtoffer een harde stomp

in het gezicht gegeven, waardoor deze ten val kwam en een scheurtje in zijn lip had. Door zo te handelen heeft de verdachte inbreuk gemaakt op de lichamelijke integriteit van het slachtoffer. Daarnaast dragen feiten als de onderhavige, waarvan omstanders getuige zijn geweest, bij aan een gevoel van onveiligheid in de samenleving.

Het hof rekent dit de verdachte aan. Een rol speelt echter ook de omstandigheid dat sprake is van een bijzondere verhouding tussen de verdachte en het slachtoffer. De verdachte en het slachtoffer zijn oude vrienden. Het slachtoffer heeft bij de verdachte in huis gewoond en heeft toen geld van de verdachte gestolen. Op het moment dat zij elkaar weer troffen is de verdachte door de reactie van het slachtoffer heel boos geworden en heeft hem geslagen. De verdachte is zich er zeer van bewust dat zijn gedrag niet

is goed te praten en niet zonder consequenties kan blijven, wat in zijn voordeel spreekt. Tenslotte weegt mee dat het slachtoffer geen aangifte heeft willen doen en dat kennelijk de verdachte en het slachtoffer de ruzie hebben bijgelegd.

Het hof acht, alles afwegende, een geheel voorwaardelijke taakstraf voor de duur van 30 uren passend en geboden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 22c, 22d en 300 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep ten aanzien de straf en doet in zoverre opnieuw recht.

Veroordeelt de verdachte tot een
taakstraf voor de duur van
30 (dertig) uren , indien niet naar behoren verricht te vervangen door
15 (vijftien) dagen hechtenis .

Bepaalt dat de taakstraf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter anders mocht gelasten omdat de verdachte zich voor het einde van de proeftijd van
2 (twee) jaren aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde taakstraf in mindering zal worden gebracht, volgens de maatstaf van twee uren taakstraf per in voorarrest doorgebrachte dag, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Bevestigt het vonnis waarvan beroep voor het overige, met inachtneming van het hiervoor overwogene.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. J. Piena, mr. S. Clement en mr. A.E. Kleene-Krom, in tegenwoordigheid van D. de Jong, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 21 november 2018.

[…]

.