ECLI:NL:GHAMS:2017:5642

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-005441-13

datum uitspraak: 27 september 2017

TEGENSPRAAK

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het

vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 2 december 2013 in de strafzaak onder parketnummer

15-740219-11 tegen:

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum],

adres: [adres 1].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van

23 december 2015 en 13 september 2017 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Tegen voormeld vonnis is door de verdachte hoger beroep ingesteld.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op één of meer tijdstip(pen) in of omstreeks de periode van 01 april 2010 tot en met 11 februari 2011 te Zandvoort (telkens) tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen, (telkens) opzettelijk heeft geteeld en/of bereid en/of bewerkt en/of verwerkt, in elk geval opzettelijk aanwezig heeft gehad (in een pand aan de [adres 2]) een of meermalen een hoeveelheid van (in totaal) ongeveer zevenhonderdachtenzestig (768), althans een groot aantal hennepplanten en/of delen daarvan, in elk geval een hoeveelheid van meer dan 30 gram van een materiaal bevattende hennep, zijnde hennep een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst II, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat het hof tot andere beslissingen komt dan de rechtbank.

Bespreking van een in hoger beroep gevoerd verweer

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsman van de verdachte bepleit dat de verdachte pas in augustus 2011 bij de hennepkwekerij betrokken is geraakt en dat derhalve een kortere pleegperiode dient te worden bewezen verklaard.

Het hof overweegt hiertoe als volgt.

[medeverdachte 1] heeft op 15 februari 2011 bij de politie verklaard^[1]dat hem door [medeverdachte 2] (hierna: [medeverdachte 2]) is gevraagd tegen een vergoeding een vrijstaande woning te huren zodat er minder zicht van buren op zou zijn en het huurcontract op zijn naam te zetten. De verdachte [medeverdachte 1] heeft vervolgens via funda.nl een aantal vrijstaande woningen geselecteerd en heeft na goedkeuring van [medeverdachte 2] de woning aan de [adres 2] te Zandvoort gehuurd. Verdachte [medeverdachte 1] heeft de € 11.000,- borg betaald met geld dat hij van [medeverdachte 2] heeft gekregen. Verdachte [medeverdachte 1] moest af en toe in de woning zijn, omdat

hij de huurder was en er toch leven moest zijn in die woning. Verdachte [medeverdachte 1] zou € 500,- per maand ontvangen en als de opbrengsten hoger zouden zijn, zou hij meer krijgen. Op 14 februari 2011 heeft [medeverdachte 1] bij de politie verklaard^[2]dat het geld voor de huur door anderen in de woning werd neergelegd, dat hij het vervolgens op zijn rekening stortte en het vervolgens overmaakte. Verdachte

[medeverdachte 1] sliep ongeveer twee à drie keer per maand in de woning. De verdachte [medeverdachte 2] kwam wel eens bij [medeverdachte 1] op bezoek en dan ging hij (het hof begrijpt [medeverdachte 2]) naar boven naar de plantage.^[3]Ook heeft de verdachte [medeverdachte 1] verklaard dat [medeverdachte 2] ([medeverdachte 2]) hem heeft gevraagd als er iets gebeurde de schuld op zich te nemen, de verdachte [medeverdachte 1] zou dan twee à drie dagen vastzitten.^[4]Gelet op voornoemde citaten uit de verklaring van de verdachte [medeverdachte 1] kan worden geconcludeerd dat de verdachte [medeverdachte 1] er op de hoogte van was dat het van meet af aan de bedoeling was in het gehuurde pand een hennepkwekerij in te richten.

[medeverdachte 4] heeft bij de politie verklaard^[5]dat hij samen [verdachte], [medeverdachte 2], [medeverdachte 3] en [medeverdachte 1] de kwekerij heeft opgezet en dat verdachte [medeverdachte 1] de schuld op zich zou nemen.^[6]Tijdens zijn verhoor als getuige bij de raadsheer-commissaris verklaart [medeverdachte 4]: “Wij zijn vanaf begin van de huurovereenkomst meteen begonnen. (…) Wij hebben eigenlijk met z’n alleen (het hof begrijpt: allen) gebouwd. [verdachte] deed mee met bouwen, [medeverdachte 2] … was er … vanaf het begin bij. [medeverdachte 3] … was er … vanaf het begin bij. [medeverdachte 1] heeft niet meegeholpen met bouwen. Hij was eigenlijk alleen voor het op naam zetten van de huurovereenkomst. (…) Er zijn geen andere mensen bij betrokken dan [medeverdachte 3], [medeverdachte 2], [verdachte], [medeverdachte 1] en ik.”

De hierboven aangehaalde verklaringen van [medeverdachte 4] vinden onder meer steun in de verklaring van medeverdachte [medeverdachte 2] bij de politie, inhoudende dat ze nadat ze de woning hadden met zijn vijven in de woning zijn geweest.^[7]De verdachte [medeverdachte 3] heeft bij de politie verklaard dat hij bij de hennepkwekerij betrokken was en dat zijn rol dezelfde is als van die anderen (het hof begrijpt: de verdachten [medeverdachte 2], [verdachte] en [medeverdachte 4]).^[8]

Het hof acht op grond van (onder meer) bovengenoemde verklaringen bewezen dat de verdachten [medeverdachte 2], [verdachte], [medeverdachte 3] het tenlastegelegde tezamen en in vereniging met [medeverdachte 4] hebben gepleegd en dat zij vanaf het begin bij de hennepkwekerij betrokken zijn geweest. Het hof acht niet bewezen

dat verdachte [medeverdachte 1] als medepleger betrokken is bij de hennepkwekerij. Wel is het hof van

oordeel dat de verdachte [medeverdachte 1] daarbij opzettelijk behulpzaam is geweest door de woning aan de [adres 2] te huren en regelmatig in de woning te verblijven.

Het verweer van de raadsman wordt verworpen.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij in de periode van 1 april 2010 tot en met 11 februari 2011 te Zandvoort telkens tezamen en in vereniging met anderen, telkens opzettelijk heeft geteeld en bereid en bewerkt en verwerkt en

opzettelijk aanwezig heeft gehad in een pand aan de [adres 2] meermalen een groot aantal hennepplanten, in elk geval een hoeveelheid van meer dan 30 gram van een materiaal bevattende hennep, zijnde hennep een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst II.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert op:

medeplegen van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 3 onder B van de Opiumwet gegeven verbod,

meermalen gepleegd.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf

De rechtbank Noord-Holland heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezen verklaarde veroordeeld tot een taakstraf van 120 uren, subsidiair 60 dagen hechtenis.

De advocaat-generaal heeft – rekening houdend met een overschrijding van de redelijke termijn – gevorderd dat de verdachte voor het ten laste gelegde zal worden veroordeeld tot een taakstraf van

120 uren, subsidiair 60 dagen hechtenis. Daarnaast heeft zij gevorderd dat aan de verdachte een voorwaardelijke gevangenisstraf van één maand met een proeftijd van twee jaren wordt opgelegd.

Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsman van de verdachte verzocht een geheel voorwaardelijke taakstraf op te leggen. Hiertoe heeft hij gewezen op de ouderdom van het feit en

het gegeven dat de verdachte nadien niet meer met politie en justitie in aanraking is geweest.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en

de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte, alsook op de schending van de redelijke termijn.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het medeplegen van het telen, bereiden, verwerken, bewerken en aanwezig hebben van een grote hoeveelheid hennep. Met zijn handelen heeft de verdachte een bijdrage geleverd aan het in stand houden van het illegale drugscircuit. Het hof rekent het de verdachte aan dat hij zich heeft laten leiden door puur geldelijk gewin en dat hij eraan voorbij is

gegaan dat de handel in en het gebruik van softdrugs grote maatschappelijke problemen met zich brengt, zoals gezondheidsschade voor de gebruikers, sociale overlast en verhoogd brandgevaar door het (al dan niet illegaal) aan- en omleggen van elektriciteitsleidingen.

Ten aanzien van de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) overweegt het hof

als volgt. Op 6 december 2013 is namens de verdachte hoger beroep ingesteld tegen het vonnis van

de rechtbank van 2 december 2013. Heden 27 september 2017 wijst het hof arrest. Het hof stelt vast

dat de redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid EVRM zodoende is geschonden en dat deze overschrijding in de straf dient te worden gedisconteerd.

Het hof acht in beginsel een geheel onvoorwaardelijke taakstaf van 120 uren passend. Gelet evenwel

op de geconstateerde termijnoverschrijving acht het hof het passend en geboden aan de verdachte een onvoorwaardelijke taakstraf voor de duur van 80 uren op te leggen.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 3 en 11 van de Opiumwet en de artikelen 22c, 22d, 47 en 57 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
taakstrafvoor de duur van
80 (tachtig) uren, indien niet naar behoren verricht te vervangen door
40 (veertig) dagen hechtenis.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, of artikel 27a van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde taakstraf in mindering zal worden gebracht, volgens de maatstaf van twee uren taakstraf per in voorarrest doorgebrachte dag, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. S. Clement, mr. P. Greve en mr. R. Kuiper, in tegenwoordigheid van mr. M.M.C. Glismeijer, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 27 september 2017.

Mr. P. Greve is buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.