ECLI:NL:GHAMS:2016:2855

Uitspraak

GERECHTSHOF AMSTERDAM

afdeling civiel recht en belastingrecht, team I

zaaknummer: 200.168.727/01

zaak-/rolnummer rechtbank Amsterdam: C/13/558858 / HA ZA 14-138

arrest van de meervoudige burgerlijke kamer van 12 juli 2016

inzake

DE NATIONALE APOTHEEK B.V.,

gevestigd te Amsterdam,

appellante,

advocaat: mr. J.P.P. Latour te Amsterdam,

tegen

M2 DENTAL N.V.,

gevestigd te Curaçao,

geïntimeerde,

advocaat: mr. E. van der Maal te Eindhoven.

1.Het geding in hoger beroep

Partijen worden hierna DNA en M2 Dental genoemd.

DNA is bij dagvaarding van 8 april 2015 in hoger beroep gekomen van een vonnis van de rechtbank Amsterdam van 14 januari 2015, onder bovenvermeld zaak-/rolnummer gewezen tussen M2 Dental als eiseres en DNA als gedaagde.

Partijen hebben daarna de volgende stukken ingediend:

- memorie van grieven;

- memorie van antwoord, met een productie.

Partijen hebben de zaak ter zitting van 5 april 2016 doen bepleiten, DNA door mrs. Latour voornoemd en L.A.H. Jie Sam Foek, advocaat te Amsterdam, en M2 Dental door mr. Van der Maal voornoemd. Mrs. Latour en Jie Sam Foek hebben gepleit aan de hand van pleitnotities die zijn overgelegd. Ter gelegenheid van het pleidooi heeft DNA een akte houdende overlegging productie genomen.

Ten slotte is arrest gevraagd.

DNA heeft geconcludeerd dat het hof het bestreden vonnis zal vernietigen en de vorderingen van M2 Dental alsnog zal afwijzen, met veroordeling van M2 Dental tot terugbetaling van al hetgeen DNA ter uitvoering van het bestreden vonnis heeft betaald, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de dag van betaling, en met veroordeling van M2 Dental in de kosten van het geding in beide instanties met nakosten en rente.

M2 Dental heeft geconcludeerd tot bekrachtiging van het bestreden vonnis, met - uitvoerbaar bij voorraad - veroordeling van DNA in de kosten van het geding in hoger beroep met rente.

DNA heeft in hoger beroep bewijs van haar stellingen aangeboden.

2.Feiten

De rechtbank heeft in het bestreden vonnis onder 2.1 tot en met 2.7 de feiten vastgesteld die zij tot uitgangspunt heeft genomen. Deze feiten zijn, behoudens de vaststellingen onder 2.3, 2.4, en 2.6, in hoger beroep niet in geschil en dienen derhalve ook het hof tot uitgangspunt.

3.Beoordeling

3.1

Samengevat en waar nodig aangevuld met andere feiten die als enerzijds gesteld en anderzijds niet of onvoldoende betwist zijn komen vast te staan, komen de feiten neer op het volgende.

( i) M2 Dental maakt met Basiq Dental B.V. (hierna: Basiq Dental) deel uit van de zogenoemde BasiqDental-groep. Beide vennootschappen houden zich bezig met de (groot)handel in (onder meer) tandheelkundige artikelen. DNA heeft een online apotheek en verkoopt geneesmiddelen. Omdat het Basiq Dental en M2 Dental wettelijk niet was toegestaan om geneesmiddelen rechtstreeks te verkopen en te factureren, zijn zij achtereenvolgens in augustus 2012 (Basiq Dental) en oktober 2012 (M2 Dental) met DNA een samenwerkingsverband aangegaan om dergelijke producten via DNA te kunnen verkopen en factureren. Basiq Dental en M2 Dental hielden daartoe voorraden aan bij DNA en factureerden maandelijks aan DNA de door DNA uit die voorraden aan hun klanten geleverde en gefactureerde producten. DNA ontving voor haar tussenkomst een vergoeding van 10% van het factuurbedrag.

(ii) M2 Dental gebruikte voor DNA eerst (alleen) klantnummer 9311018500. Per 1 januari 2013 is zij van het softwareprogramma ‘Exact’ overgestapt naar ‘SAP’. Bij die overstap is voor DNA abusievelijk een nieuw (tweede) klantnummer 9312011145 aangemaakt en zijn facturen van M2 Dental aan DNA van november en december 2012 tot per saldo € 41.479,55 abusievelijk onder het tweede klantnummer geadministreerd.

(iii) Op 6 maart 2013 heeft tussen partijen een bespreking plaatsgehad over de per die datum over en weer bestaande schuldposities. Partijen hebben toen een betalingsregeling getroffen en besloten de samenwerking te beëindigen. De afspraken zijn door M2 Dental schriftelijk bevestigd in een brief aan DNA van diezelfde datum. Die brief is door beide partijen voor akkoord ondertekend en houdt onder meer in:

“(…)

Saldi van de totale vorderingen per 06/03/13 van Basiq B.V. (€ 95.967,62) en M2 Dental NV (€ 29.754,34) op de Nationale Apotheek worden verrekend met factuurnummer 2012008 (€ 1.616,18) van de Nationale Apotheek.
Netto openstaande vorderingspositie van € 124.105,78 op de Nationale Apotheek wordt afgekocht voor € 120.000,- onder verrekening van extra verrichte werkzaamheden door de Nationale Apotheek.
(…)
Partijen verlenen elkaar finale kwijting uhv deze schuldenregeling

(…)”

(iv) DNA heeft het afgesproken bedrag van € 120.000,- in termijnen - waarvan de laatste in november/december 2013 - aan M2 Dental betaald.

( v) M2 Dental heeft bij e-mail van 26 november 2013 aan DNA bericht dat bij de bepaling op 6 maart 2013 van de openstaande posities over en weer geen rekening is gehouden met haar (onder het tweede klantnummer geadministreerde) facturen van november en december 2012 en heeft in die brief aanspraak gemaakt op betaling alsnog van die facturen tot per saldo het genoemde bedrag van € 41.479,55. DNA heeft daaraan geen gehoor gegeven.

3.2

M2 Dental heeft daarop de onderhavige procedure ingeleid en gevorderd dat DNA wordt veroordeeld tot betaling van het bedrag van € 41.479,55 met rente en kosten. De rechtbank heeft de vordering toegewezen. De rechtbank is daarbij ervan uitgegaan dat op 6 maart 2013 een overzicht van openstaande facturen van de boekhouder van M2 Dental op tafel lag, dat de hier in geding zijnde facturen niet in dat overzicht waren opgenomen (tot zover rov. 4.3.2.), dat die facturen dus geen onderdeel uitmaakten van de op 6 maart 2013 tussen partijen besproken schuldposities en dat dus door M2 Dental dienaangaande geen finale kwijting was verleend en DNA dat ook redelijkerwijs niet heeft mogen begrijpen (rov. 4.3.3.). Tegen deze beslissing en de daarvoor dragende overwegingen is DNA met twaalf grieven opgekomen. De grieven strekken alle in de kern tot betoog dat de in geding zijnde facturen wel onder de reikwijdte vallen van de betalingsregeling van 6 maart 2013 en dat DNA daarvoor dus wel is gekweten, althans dat zij redelijkerwijs daarvan uit mocht gaan. De grieven lenen zich voor een gezamenlijke behandeling.

3.3

De centrale vraag die partijen verdeeld houdt is hoe de betalingsregeling van 6 maart 2013 moet worden uitgelegd en meer bepaald of de daarin opgenomen finale kwijting zich al dan niet mede uitstrekt tot de facturen waarvan M2 Dental in dit geding betaling vordert.

3.4

De door DNA bepleite uitleg, die neerkomt op een bevestigend antwoord op deze vraag, vindt steun in de hiervoor geciteerde bewoordingen van de brief van M2 Dental aan DNA van 6 maart 2013. Bovendien heeft DNA gesteld - en heeft M2 Dental niet weersproken - dat de financial controller van M2 Dental (Van der Linden) op 6 maart 2013 heeft gezegd dat hij had uitgezocht wat het totaalbedrag was van
alleopenstaande facturen.

3.5

Daartegenover heeft M2 Dental voor haar (door de rechtbank gevolgde) uitleg twee argumenten aangevoerd, die kort samengevat erop neerkomen, dat (i) op 6 maart 2013 is gesproken aan de hand van overzichten met schuldposities van DNA met alleen het eerste klantnummer; en (ii) het besproken totaalbedrag van de schuldpositie van DNA correspondeert met de openstaande posities met alleen het eerste klantnummer.

3.6

DNA heeft gemotiveerd betwist dat op 6 maart 2013 aan de hand van overzichten is gesproken; zij stelt dat alleen is gesproken over totaalbedragen. Nu M2 Dental niet nader heeft toegelicht en onderbouwd en/of (alhoewel dat op haar weg lag) specifiek te bewijzen heeft aangeboden dat op 6 maart 2013 is gesproken aan de hand van overzichten en meer bepaald overzichten met facturen met alleen het eerste klantnummer, is die stelling niet komen vast te staan. Het eerste argument gaat daarom niet op.

3.7

Het tweede argument impliceert dat DNA uit de omvang van het besproken totaalbedrag van haar schuldpositie heeft moeten begrijpen dat het tweede klantnummer en bijbehorende facturen daarin niet waren begrepen. DNA heeft echter betoogd dat zij na een snelle berekening - rekening houdend met haar provisie, kosten van verzendingen en retourneringen, reeds betaalde facturen en arbeidskosten - was uitgekomen op een bedrag van (bijna) € 115.000,-; waar M2 Dental had opgegeven dat zij een totale schuldpositie had van € 124.105,78, hoefde zij dus niet te begrijpen dat de in geding zijnde facturen daarin niet waren begrepen. Er zijn geen aanwijzingen dat dit betoog onwaar is, zodat ook het tweede argument niet opgaat.

3.8

M2 Dental heeft niet anderszins toegelicht en onderbouwd dat DNA op 6 maart 2013 - anders dan zijzelf - ermee bekend was dat de in geding zijnde facturen geen onderdeel uitmaakten van de besproken schuldposities en dienaangaande verleende finale kwijting. Het wordt daarom ervoor gehouden dat DNA voor die facturen wel is gekweten, althans dat zij redelijkerwijs daarvan uit mocht gaan. Daarop stuit de vordering van M2 Dental af.

3.9

De slotsom is dat de grieven slagen en dat de vordering van M2 Dental alsnog moet worden afgewezen. Het bestreden vonnis zal worden vernietigd en M2 Dental zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de eerste aanleg en het hoger beroep.

4.Beslissing

Het hof:

vernietigt het vonnis waarvan beroep,

en opnieuw rechtdoende:

wijst de vordering van M2 Dental af;

veroordeelt M2 Dental tot terugbetaling aan DNA van al hetgeen zij (DNA) ter uitvoering van het bestreden vonnis aan M2 Dental heeft voldaan, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de dag van betaling tot de dag van terugbetaling;

veroordeelt M2 Dental in de kosten van het geding in beide instanties, in eerste aanleg aan de zijde van DNA begroot op € 1.892,- aan verschotten en € 894,- voor salaris en in hoger beroep tot op heden op € 2.014,84 aan verschotten en € 4.893,- voor salaris, te vermeerderen met € 68,- voor nasalaris en de kosten van het betekeningsexploot ingeval betekening van dit arrest plaatsvindt, te vermeerderen met de wettelijke rente, indien niet binnen veertien dagen na dit arrest dan wel het verschuldigd worden van de nakosten aan de kostenveroordeling is voldaan;

verklaart deze veroordelingen uitvoerbaar bij voorraad.

Dit arrest is gewezen door mrs. M. Jurgens, A.S. Arnold en A.M.P. Geelhoed en door de rolraadsheer in het openbaar uitgesproken op 12 juli 2016.