ECLI:NL:CRVB:2022:621

• Datum uitspraak: 9 maart 2022
• Publicatiedatum: 23 maart 2022
• Zaaknummer: 20/1379 WLZ
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: H.J. de Mooij
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep inzake persoonsgebonden budget (pgb) voor zorg onder de Wet langdurige zorg (Wlz)

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 9 maart 2022 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een eerdere uitspraak van de rechtbank Overijssel van 26 februari 2020. De appellant, die op grond van de Wet langdurige zorg (Wlz) is geïndiceerd voor zorg, had hoger beroep ingesteld tegen de beslissing van het zorgkantoor, Zilveren Kruis Zorgkantoor N.V., over de hoogte van het persoonsgebonden budget (pgb) voor de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 december 2019. Het zorgkantoor had eerder een pgb van € 62.965,00 verleend, maar dit bedrag werd later verhoogd naar € 76.452,10 na gedeeltelijke gegrondverklaring van het bezwaar van de appellant. De rechtbank had het beroep van de appellant tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

De Raad heeft in zijn beoordeling vastgesteld dat de gronden van het hoger beroep identiek zijn aan die van een eerder hoger beroep dat appellant had ingesteld tegen een uitspraak van de rechtbank Overijssel over de verlening van het pgb voor het jaar 2017. De Raad heeft geoordeeld dat de gronden van dat eerdere hoger beroep niet slagen en heeft deze overwegingen herhaald in de huidige uitspraak. De Raad concludeert dat de gronden van het huidige hoger beroep ook niet slagen, omdat de bedragen die voor het jaar 2019 gelden, zoals opgenomen in artikel 5.13 van de Regeling langdurige zorg (Rlz), van toepassing zijn.

De uitspraak bevestigt de eerdere beslissing van de rechtbank en wijst het verzoek om schadevergoeding af. De Raad heeft geen aanleiding gezien voor een veroordeling in de proceskosten.

Uitspraak

20. 1379 WLZ

Datum uitspraak: 9 maart 2022

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Overijssel van 26 februari 2020, 19/836 (aangevallen uitspraak) en uitspraak op het verzoek om veroordeling tot vergoeding van schade

Partijen:

[appellant] te [woonplaats] (appellant)

Zilveren Kruis Zorgkantoor N.V. (zorgkantoor)

PROCESVERLOOP

Namens appellant heeft [naam] hoger beroep ingesteld en verzocht het zorgkantoor te veroordelen tot vergoeding van schade.

Het zorgkantoor heeft een verweerschrift ingediend.

Bij brief van 11 december 2020 heeft mr. J.C.E. Siebenga-Moggré, advocaat, zich als opvolgend gemachtigde gesteld.

Partijen hebben desgevraagd niet verklaard gebruik te willen maken van het recht om op een zitting te worden gehoord, waarna het onderzoek is gesloten.

OVERWEGINGEN

1. De Raad gaat uit van de volgende feiten en omstandigheden.

1.1.

Appellant is op grond van de Wet langdurige zorg (Wlz) geïndiceerd voor zorg. Het zorgkantoor heeft bij besluit van 18 december 2018 hem in verband hiermee voor de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 december 2019 bij of krachtens de Wlz een persoonsgebonden budget (pgb) van € 62.965,00 verleend.

1.2.

Het zorgkantoor heeft bij besluit van 19 april 2019 (bestreden besluit) het bezwaar tegen het besluit van 18 december 2018 gedeeltelijk gegrond verklaard. Het zorgkantoor heeft namelijk een te laag bedrag aan Extra Kosten Thuis toegekend. Dit bedrag wordt verhoogd, waardoor het totale pgb voor de periode van 1 januari 2019 tot en met 31 december 2019 € 76.452,10 bedraagt. Het bezwaar is ongegrond voor zover appellant heeft betoogd dat bij het zorgprofiel van appellant andere pgb-bedragen horen, dan het zorgkantoor heeft toegepast.

2. De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard en het verzoek om schadevergoeding afgewezen. De rechtbank heeft hiertoe, voor zover van belang, overwogen dat het zorgkantoor de hoogte van het pgb heeft gebaseerd op de van toepassing zijnde pgb-bedragen van de Regeling langdurige zorg (Rlz). Appellant heeft weliswaar naar hogere bedragen verwezen, maar deze bedragen gelden niet voor appellant.

3. Appellant heeft hoger beroep ingesteld tegen de aangevallen uitspraak. Appellant heeft zich hierbij op het standpunt gesteld dat uit de toepasselijke bepalingen van de Rlz volgt dat bij het zorgprofiel van appellant een pgb kan worden verleend van € 92.320,-. De rechtbank heeft dit niet onderkend. Verder heeft appellant de Raad verzocht het zorgkantoor te veroordelen tot vergoeding van schade.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De gronden van dit hoger beroep zijn identiek aan de gronden van het hoger beroep dat appellant heeft ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank Overijssel van 26 februari 2020, 18/1490 over de verlening van het pgb voor het jaar 2017 (20/1376 WLZ). De Raad heeft bij uitspraak van heden geoordeeld dat de gronden van dat hoger beroep (20/1376 WLZ) niet slagen. De overwegingen die tot dit oordeel hebben geleid moeten hier als herhaald en ingelast worden beschouwd, met daarbij de aanvulling dat voor dit hoger beroep de voor het jaar 2019 in artikel 5.13, eerste lid, van de Rlz opgenomen bedragen gelden. Hieruit volgt dat ook de gronden van dit hoger beroep niet slagen.

4.2.

Uit wat is overwogen onder 4.1 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd en het verzoek om vergoeding van schade zal worden afgewezen.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep

- bevestigt de aangevallen uitspraak;

- wijst het verzoek om veroordeling tot vergoeding van schade af.

Deze uitspraak is gedaan door H.J. de Mooij, in tegenwoordigheid van B.H.B. Verheul als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 9 maart 2022.

(getekend) H.J. de Mooij

(getekend) B.H.B. Verheul