ECLI:NL:CRVB:2022:614

• Datum uitspraak: 15 maart 2022
• Publicatiedatum: 23 maart 2022
• Zaaknummer: 20/1149 PW
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: P.W. van Straalen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing aanvraag bijzondere bijstand voor stofferingskosten op basis van onvoldoende onderbouwing van extra kosten

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 15 maart 2022 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een eerdere beslissing van de rechtbank Rotterdam. De appellanten, vertegenwoordigd door advocaat mr. M. El Idrissi, hadden een aanvraag ingediend voor bijzondere bijstand voor stofferings- en inrichtingskosten. Het college van burgemeester en wethouders van Lansingerland had deze aanvraag afgewezen, met als argument dat de appellanten niet de benodigde bewijsstukken hadden ingediend en dat zij over voldoende draagkracht beschikten om de kosten te dekken. De draagkracht was vastgesteld op € 5.274,-.

Tijdens de zitting op 1 februari 2022 hebben de appellanten hun verzoek om bijzondere bijstand voor inrichtingskosten ingetrokken, waardoor alleen de afwijzing van de aanvraag voor stofferingskosten ter beoordeling overbleef. De Raad oordeelde dat stofferingskosten als algemeen noodzakelijke kosten van bestaan moeten worden beschouwd, die in principe uit het inkomen moeten worden betaald, tenzij er bijzondere omstandigheden zijn die een beroep op bijzondere bijstand rechtvaardigen.

De Raad concludeerde dat de appellanten niet voldoende objectieve en verifieerbare gegevens hadden over de extra kosten die zij stelden te maken in verband met medische klachten van hun kinderen. Hierdoor kon niet worden vastgesteld dat de aanvraag voor stofferingskosten ten onrechte was afgewezen. De Raad bevestigde de eerdere uitspraak van de rechtbank en wees het hoger beroep af. Er werd geen veroordeling in proceskosten uitgesproken.

Uitspraak

20. 1149 PW

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 12 februari 2020, 19/5279 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellant] (appellant) en [appellante] (appellante), beiden te [woonplaats]

het college van burgemeester en wethouders van Lansingerland (college)

Datum uitspraak: 15 maart 2022

PROCESVERLOOP

Namens appellanten heeft mr. M. El Idrissi, advocaat, hoger beroep ingesteld.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 1 februari 2022. Appellant en mr. El Idrissi hebben via videobellen deelgenomen aan de zitting. Het college heeft zich, eveneens door middel van videobellen, laten vertegenwoordigen door mr. H.J. Kooistra.

OVERWEGINGEN

1. De Raad gaat uit van de volgende in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden.

1.1.

Bij besluit van 24 juni 2019, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 9 september 2019 (bestreden besluit), heeft het college – voor zover hier nog van belang – een aanvraag van appellanten om bijzondere bijstand voor stofferings- en inrichtingskosten afgewezen.

1.2.

Het college heeft aan de afwijzing van bijzondere bijstand voor de inrichtingskosten ten grondslag gelegd dat appellanten de gevraagde bewijsstukken, zoals pro forma nota’s of een overzicht van de kosten, niet hebben ingeleverd waardoor het recht op bijstand niet kan worden vastgesteld.

1.3.

Het college heeft aan de afwijzing van bijzondere bijstand voor stofferingskosten ten grondslag gelegd dat appellanten over voldoende draagkracht beschikken om de gevraagde kosten te voldoen. Daarbij heeft het college de draagkracht van appellanten vastgesteld op een bedrag van € 5.274,-.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep hebben appellanten zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1

Ter zitting van de Raad hebben appellanten het hoger beroep voor zover dat ziet op de aanvraag bijzondere bijstand voor inrichtingskosten niet langer gehandhaafd. Tussen partijen is alleen nog in geschil of het college de aanvraag voor de stofferingskosten terecht heeft afgewezen.

4.2.

Stofferingskosten moeten worden gerekend tot de incidenteel voorkomende algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan, die in beginsel dienen te worden bestreden uit het inkomen, hetzij door middel van reservering, hetzij door gespreide betaling achteraf. Daarvoor wordt alleen bijzondere bijstand verleend indien de kosten voortvloeien uit bijzondere omstandigheden die ertoe leiden dat die kosten niet uit de algemene bijstand en de aanwezige draagkracht kunnen worden voldaan.

4.3.

Tussen partijen is niet in geschil dat de stofferingskosten zich voordoen en dat die kosten noodzakelijk zijn.

4.4.

Appellanten hebben de door het college vastgestelde draagkracht als zodanig niet betwist. De Raad begrijpt het standpunt van appellanten zo, dat de aanvraag ten onrechte is afgewezen omdat de reserveringsruimte al benut wordt omdat zij, naast de stofferingskosten, ook inrichtingskosten hebben gemaakt en extra kosten hebben in verband met medische klachten van twee van hun kinderen.

4.5.

Deze grond slaagt al niet omdat appellanten de gestelde inrichtingskosten en de extra kosten voor de kinderen op geen enkele wijze aan de hand van objectieve en verifieerbare gegevens nader hebben onderbouwd.

4.6.

Uit 4.5 volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal daarom worden bevestigd.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door P.W. van Straalen, in tegenwoordigheid van B. Beerens als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 15 maart 2022.

(getekend) P.W. van Straalen

(getekend) B. Beerens