ECLI:NL:CRVB:2020:658

• Datum uitspraak: 10 maart 2020
• Publicatiedatum: 12 maart 2020
• Zaaknummer: 18/3053 PW-PV
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: P.W. van Straalen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Terugvordering van belastingteruggave op basis van de Participatiewet

In deze zaak, behandeld door de Centrale Raad van Beroep op 10 maart 2020, gaat het om de terugvordering van een belastingteruggave van € 561,- door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Cuijk. De appellant had een belastingteruggave ontvangen die door het college als inkomen werd aangemerkt. Dit leidde tot de conclusie dat er onverschuldigd bijstand was betaald, omdat de appellant naderhand in aanmerking te nemen middelen had die betrekking hadden op de periode waarin bijstand was verleend.

De appellant betwistte de terugvordering en voerde aan dat hij altijd alles correct had gemeld en niet op de hoogte was dat hij de belastingteruggave moest melden. De Raad oordeelde echter dat de wetenschap van de appellant over de meldingsplicht niet relevant was voor de terugvordering. Het was voldoende dat er onverschuldigd bijstand was betaald, wat het college bevoegd maakte om de terugvordering te effectueren.

De Raad bevestigde de uitspraak van de rechtbank Oost-Brabant, die eerder had geoordeeld dat het college in redelijkheid gebruik had kunnen maken van zijn bevoegdheid om terug te vorderen. De argumenten van de appellant in hoger beroep werden verworpen, en de Raad oordeelde dat het college niet verplicht was om de loonstroken van de appellant te onderzoeken om te bepalen of de belastingheffing correct was. De beslissing werd in het openbaar uitgesproken, en er werd geen aanleiding gezien voor een kostenveroordeling.

Uitspraak

18. 3053 PW-PV

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Datum uitspraak: 10 maart 2020

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Oost-Brabant van 25 mei 2018, 17/2982 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[Appellant] te [woonplaats] (appellant)

het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Cuijk (college)

Zitting heeft: P.W. van Straalen

Griffier: L.R. Daman

Namens appellant is verschenen mr. C.J. Driessen, advocaat. Het college heeft zich laten vertegenwoordigen door J.A.C. Hendriks.

BESLISSING

De Raad bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze beslissing is uitgesproken in het openbaar. Zij is gebaseerd op de volgende overwegingen.

Het gaat in deze zaak om de terugvordering van € 561,- omdat sprake is van naderhand in aanmerking te nemen middelen als bedoeld in artikel 58, tweede lid, aanhef en onder f, ten eerste van de Participatiewet (PW). Appellant heeft een belastingteruggave ontvangen die het college als inkomen in aanmerking heeft genomen.

Niet in geschil is dat sprake is van naderhand verkregen in aanmerking te nemen middelen die betrekking hebben op de periode waarover bijstand is verleend. Appellant voert echter aan dat hij steeds alles keurig heeft gemeld en niet wist dat hij de belastingteruggave moest melden. Die wetenschap, of een schending van de inlichtingenverplichting, is echter niet nodig om op grond van artikel 58, tweede lid, aanhef en onder f, ten eerste, van de PW tot terugvordering over te kunnen gaan. Niet relevant is of appellant een verwijt kan worden gemaakt. Het gaat erom dat onverschuldigd bijstand is betaald omdat appellant naderhand met betrekking tot de periode waarover bijstand is verleend over in aanmerking te nemen middelen kan beschikken. Dat is het geval, zodat het college bevoegd was terug te vorderen.

Het college heeft in redelijkheid van die bevoegdheid gebruik kunnen maken. Dat is niet anders omdat, zoals appellant stelt, het college zelf had kunnen en moeten constateren dat er maandelijks teveel loonbelasting werd geheven, wat ertoe heeft geleid dat bij appellant de indruk ontstond dat hij daadwerkelijk over de nabetaling kon en mocht beschikken zonder dat hij dat hoefde te melden. Op het college rust, anders dan appellant stelt, geen verplichting om de loonstroken te onderzoeken om te bezien of de belastingheffing al dan niet correct heeft plaatsgevonden.

De gronden in hoger beroep slagen dus niet. De aangevallen uitspraak wordt daarom bevestigd.

Voor een kostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Waarvan proces-verbaal.

De griffier Het lid van de enkelvoudige kamer

(getekend) L.R. Daman (getekend) P.W. van Straalen