ECLI:NL:CRVB:2019:3120

• Datum uitspraak: 19 september 2019
• Publicatiedatum: 30 september 2019
• Zaaknummer: 17/2995 AOW
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: M.M. van der Kade
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Toekenning van AOW-pensioen op basis van verzekeringseisen en bewijsvoering

In deze zaak heeft appellante, woonachtig in Turkije, een aanvraag ingediend voor een AOW-pensioen op basis van de verzekering van haar echtgenoot in Nederland. De Centrale Raad van Beroep heeft de zaak behandeld in hoger beroep na een eerdere afwijzing door de Sociale verzekeringsbank (Svb). De Svb had de aanvraag afgewezen omdat niet was aangetoond dat de echtgenoot van appellante meer dan twee weken in Nederland verzekerd was geweest. Appellante heeft stukken overgelegd die zouden moeten aantonen dat haar echtgenoot van 1978 tot en met 1993 in Nederland in de textielindustrie heeft gewerkt, maar de Raad concludeert dat de overgelegde documenten slechts bevestigen dat hij in maart, april en mei 1992 medische behandelingen in Nederland heeft ondergaan. Dit biedt onvoldoende bewijs voor een verzekering in Nederland.

De Svb heeft navraag gedaan bij het pensioenfonds voor de textielindustrie, waaruit bleek dat de echtgenoot van appellante slechts twee weken pensioen heeft opgebouwd. Appellante heeft geen bewijs van lidmaatschap van een ziekenfonds overgelegd, wat haar claim verder ondermijnt. De Raad concludeert dat appellante niet heeft aangetoond dat haar echtgenoot meer dan twee weken in Nederland verzekerd is geweest en dat zij zelf in Turkije geen verzekeringstijdvakken heeft opgebouwd. Gezien deze feiten heeft appellante geen recht op AOW-pensioen volgens de geldende wetgeving. De Raad bevestigt de eerdere uitspraak van de rechtbank Amsterdam, die het beroep van appellante ongegrond had verklaard.

Uitspraak

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 22 maart 2017, 16/6452 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[Appellante] te [woonplaats], Turkije (appellante)

de Raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank (Svb)

Datum uitspraak: 19 september 2019

PROCESVERLOOP

Appellante heeft hoger beroep ingesteld.

De Svb heeft een verweerschrift ingediend en vragen beantwoord.

Onder toepassing van artikel 8:57 van de Algemene wet bestuursrecht is het onderzoek ter zitting achterwege gelaten. Vervolgens is het onderzoek gesloten.

OVERWEGINGEN

1.1.

Appellante heeft een pensioen op grond van de Algemene Ouderdomswet (AOW) aangevraagd. Zij heeft daarbij gesteld dat haar echtgenoot, [naam echtgenoot], in Nederland werkzaam is geweest.

1.2.

De Svb heeft appellantes aanvraag bij besluit van 3 februari 2016 afgewezen onder de overweging dat van verzekering van de echtgenoot niet is gebleken. Appellantes bezwaar tegen dit besluit is bij beslissing op bezwaar van 2 mei 2016 (bestreden besluit) ongegrond verklaard.

2. De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. De Raad overweegt als volgt.

3.1.

Appellante kan in aanmerking komen voor een AOW-pensioen als haar echtgenoot in Nederland verzekerd is geweest en als zij op grond van het Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Turkije inzake sociale zekerheid als meeverzekerde moet worden aangemerkt.

3.2.

Appellante heeft gesteld dat haar echtgenoot van 1978 tot en met 1993 in Nederland in de textielindustrie werkzaam is geweest. Zij heeft diverse stukken overgelegd waaruit dit zou moeten blijken.

3.3.

Voor zover uit de door appellante overgelegde stukken blijkt op welke periode deze betrekking hebben, komt uit deze stukken alleen naar voren dat haar echtgenoot in de maanden maart, april en mei van 1992 in Nederland medische behandelingen heeft ondergaan. Hieruit kan niet worden afgeleid dat hij in Nederland heeft gewoond of gewerkt.

3.4.

Navraag door de Svb bij het pensioenfonds voor de textielindustrie heeft opgeleverd dat de echtgenoot van appellante daar in twee weken pensioen heeft opgebouwd. De Svb heeft zich daarom nader op het standpunt gesteld dat de echtgenoot van appellante twee weken verzekerd is geweest voor de AOW.

3.5.

Appellante heeft erop gewezen dat de Svb bij een kennis van haar verzekering heeft aangenomen naar aanleiding van een door deze kennis overlegde ziekenfondskaart. Dit geval is echter niet vergelijkbaar, nu appellante geen bewijs van lidmaatschap van een ziekenfonds van haar echtgenoot heeft overgelegd. Uit de door haar overgelegde nota’s voor medische behandeling van haar echtgenoot blijkt veeleer dat deze niet ziekenfondsverzekerd was.

3.6.

Uit 3.3 tot en met 3.5 blijkt dat appellante niet heeft aangetoond dat haar echtgenoot meer dan twee weken in Nederland verzekerd is geweest. Onderzoek van de Svb heeft verder uitgewezen dat appellante zelf in Turkije geen verzekeringstijdvakken heeft opgebouwd. Gezien het bepaalde in artikel 7 van de AOW heeft appellante dus geen recht op een
AOW-pensioen. De Raad verwijst in dit verband naar zijn uitspraak van 16 augustus 2019, ECLI:NL:CRVB:2019:2812. De Svb heeft appellante dan ook terecht een pensioen op grond van de AOW geweigerd. De aangevallen uitspraak komt voor bevestiging in aanmerking.

4. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door M.M. van der Kade, in tegenwoordigheid van P. Boer als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 19 september 2019.

(getekend) M.M. van der Kade

(getekend) P. Boer

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de datum van verzending beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (Postbus 20303, 2500 EH Den Haag) ter zake van schending of verkeerde toepassing van bepalingen over verzekering.

ew