ECLI:NL:CRVB:2019:1664

Uitspraak

18.2850 AW

Datum uitspraak: 16 mei 2019

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van

5 april 2018, 17/6865 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellant] te [woonplaats] (appellant)

het college van burgemeester en wethouders van Rijswijk (college)

PROCESVERLOOP

Namens appellant heeft mr. F. Aarts LL.M. Eur. hoger beroep ingesteld.

Namens het college heeft mr. I.M. Speel een verweerschrift ingediend.

Namens het college heeft mr. M.P. Hofkes zich als opvolgend gemachtigde gesteld.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 28 maart 2019. Appellant is verschenen, bijgestaan door mr. Aarts. Het college heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. Hofkes en R. Klop.

OVERWEGINGEN

1.1.

Appellant was sinds 1 oktober 2000 aangesteld bij de gemeente [gemeente] in de functie van [functie] .

1.2.

Op 29 maart 2010 is appellant aangesproken op het feit dat hij in de periode van

1 januari 2010 tot 1 april 2010 te weinig uren heeft gewerkt. In zijn personeelsdossier is een memo opgenomen waarin is vermeld dat appellant kenbaar heeft gemaakt dat hij vanwege privéomstandigheden te laat is begonnen en te vroeg is vertrokken en dat hij dit gedrag zal beëindigen.

1.3.

Op 28 november 2016 en 12 december 2016 is met appellant een gesprek gevoerd over zijn werktijden, te lange pauzes, het afschrijven van te weinig verlof en het door appellant ingevulde formulier ten behoeve van de fiscale verrekening woon-werkverkeer (formulier fiscale verrekening).

1.4.

Bij ongedateerd besluit is appellant met ingang van 2 februari 2017 geschorst in het belang van de dienst en is hem de toegang tot de gebouwen ontzegd.

1.5.

Na een voornemen daartoe, waarop appellant zijn zienswijze heeft gegeven, heeft het college appellant bij besluit van 25 april 2017 op grond van artikel 8:13 in verbinding met artikel 16:1:1 en artikel 16:1:5 van de CAR/UWO de disciplinaire straf van ontslag opgelegd met onmiddellijke tenuitvoerlegging. Aan het ontslag zijn de volgende gedragingen als plichtsverzuim ten grondslag gelegd:

1. appellant heeft in 2016 80,5 verlofuren te weinig afgeschreven. Hij had hiervoor geen toestemming of geldige reden;

2. appellant heeft in 2016 structureel te lange (lunch)pauzes genoten in relatie tot zijn aanvang- en vertrektijden dan wel, gelet op de lengte van zijn pauzes, te weinig uren op een dag gewerkt;

3. appellant heeft het formulier fiscale verrekening niet ingevuld conform de instructie en de waarheid. Hij heeft ingevuld dat hij vijf werkdagen reist, terwijl hij vier werkdagen naar het stadhuis reist;

4. appellant heeft in een tijdsbestek van 16 maanden ruim 3500 nieuwsbrieven ontvangen voor privédoeleinden;

5. appellant heeft met zijn gemeentelijk e-mailaccount een e-mail met een link van een websiteadres met pornografisch dan wel seksueel getint materiaal verzonden naar zijn privé-

e-mailaccount bij Casema;

6. appellant heeft overvloedige e-mailcorrespondentie onderhouden met zijn vrouw en andere hem bekende personen over allerhande privéaangelegenheden;

7. appellant heeft een privé-aankoop gedaan met zijn gemeentelijke e-mailadres;

8. appellant heeft er blijk van gegeven niet bewust met de gemeentelijke voorzieningen om te gaan door te pogen wiskundemateriaal van/voor zijn dochter te printen;

9. appellant heeft veelvuldig e-mails van zijn werkaccount naar zijn privé-e-mailaccount bij Casema gezonden.

Met deze gedragingen heeft appellant niet gehandeld zoals een goed ambtenaar betaamt. Volgens het college zijn deze gedragingen ook in strijd met de Gedragscode voor ambtenaren van de gemeente Rijswijk en heeft appellant gehandeld in strijd met de Gedragsregels e-mail en internetgebruik 2010. Bij de zwaarte van de strafmaatregel heeft het college meegewogen dat de verweten gedragingen over een periode van jaren hebben plaatsgevonden, waarmee appellant doorgaand plichtsverzuim heeft gepleegd. Verder heeft het college meegewogen dat appellant vanwege het incident dat zich in 2010 heeft voorgedaan een gewaarschuwd man was. Bij het bepalen van de strafmaat heeft het college ook de hoeveelheid werktijd meegewogen die appellant met zijn privé-e-mailgebruik kwijt is geweest. Wanneer dit wordt gecombineerd met het gegeven dat appellant ook al niet het aantal uren werkte dat hij conform zijn aanstelling zou moeten werken, concludeert het college dat appellant, wanneer hij wel aanwezig was, zich tijdens werktijd buitenproportioneel vaak met privézaken bezig hield.

1.6.

Bij besluit van 29 augustus 2017 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar tegen het besluit van 25 april 2017 ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank, voor zover hier van belang, het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Daartoe heeft de rechtbank, kort samengevat, overwogen dat appellant zich wat betreft de gedragingen 1 en 2 en de gedragingen die zien op het e-mailgebruik schuldig heeft gemaakt aan plichtsverzuim. De rechtbank komt daarom niet toe aan de verwijten dat appellant heeft geprobeerd wiskundemateriaal voor zijn dochter te printen en dat hij het formulier fiscale verrekening onjuist heeft ingevuld. De rechtbank is verder van oordeel dat het structureel registreren van onvoldoende verlofuren als buitengewoon ernstig moet worden aangemerkt. Het disciplinaire ontslag is gelet op die omstandigheid, in combinatie met het e-mailgebruik van appellant, evenredig.

3. In hoger beroep heeft appellant zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4.
De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

De Raad stelt voorop dat tussen partijen niet in geschil is dat appellant de gedragingen

1 en 2 en de gedragingen ten aanzien van het e-mailgebruik heeft begaan, dat deze gedragingen plichtsverzuim opleveren en dat hem dat plichtsverzuim is toe te rekenen. Appellant bestrijdt dat gedraging 3 plichtsverzuim oplevert. Het college heeft zich op het standpunt gesteld dat reeds het door appellant erkende plichtsverzuim disciplinair ontslag rechtvaardigt.

4.2.

Met de rechtbank is de Raad van oordeel dat, nu appellant wat betreft de gedragingen 1 en 2 en de gedragingen ten aanzien van het e-mailgebruik zich schuldig heeft gemaakt aan toerekenbaar plichtsverzuim, het college bevoegd was appellant disciplinair te straffen. De opgelegde straf van disciplinair ontslag is niet onevenredig aan de aard en ernst van het gepleegde plichtsverzuim. Appellant heeft in strijd met de onder 1.5 genoemde gedragscode en gedragsregels van de gemeente Rijswijk gehandeld. Verder weegt mee dat appellant gelet op het incident uit 2010 als een gewaarschuwd man gold en de verweten gedragingen over een periode van jaren hebben plaatsgevonden. Het plichtsverzuim moet onder deze omstandigheden worden aangemerkt als doorgaand normoverschrijdend gedrag. De door appellant gestelde financiële gevolgen en de impact van het ontslag, leiden niet tot een ander oordeel. De grond dat het onjuist invullen van het formulier fiscale verrekening geen plichtsverzuim oplevert, behoeft daarom geen bespreking.

4.3.

Uit het voorgaande volgt dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.

5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door C.H. Bangma als voorzitter en J.J.T van den Corput en

H. Benek als leden, in tegenwoordigheid van Y. Itkal als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 16 mei 2019.

(getekend) C.H. Bangma

(getekend) Y. Itkal