ECLI:NL:CRVB:2018:3065

• Datum uitspraak: 26 september 2018
• Publicatiedatum: 5 oktober 2018
• Zaaknummer: 17/7520 AWBZ-PV
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: J. Brand
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Bevestiging van terugvordering van persoonsgebonden budget door zorgkantoor

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 26 september 2018 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen de beslissing van de rechtbank Rotterdam van 17 oktober 2017. De appellant, die een persoonsgebonden budget (pgb) had ontvangen, was in beroep gegaan tegen de besluiten van het Zilveren Kruis Zorgkantoor N.V. die zijn pgb voor de jaren 2013 en 2014 op nihil had vastgesteld en de betaalde voorschotten volledig had teruggevorderd. De rechtbank had de beroepen van de appellant ongegrond verklaard, en deze uitspraak werd door de Centrale Raad bevestigd.

De Centrale Raad oordeelde dat de appellant verantwoordelijk was voor het beheer en de besteding van het pgb, en dat hij niet had aangetoond dat hij niet in staat was om aan de verplichtingen verbonden aan het pgb te voldoen. De rechtbank had vastgesteld dat de appellant niet voldeed aan de administratieve en zorginhoudelijke eisen zoals gesteld in de Regeling subsidies AWBZ. De appellant had aangevoerd dat het zorgkantoor eerder had moeten controleren en dat de gevolgen van de terugvordering voor hem groot waren, maar de Centrale Raad oordeelde dat er geen bijzondere omstandigheden waren die de terugvordering onterecht maakten.

De uitspraak bevestigt dat de zorgkantoor de besluiten op een rechtmatige wijze heeft gehandhaafd en dat de appellant niet in zijn argumenten werd gevolgd. De Centrale Raad concludeerde dat er geen rechtsgrond was voor een intensievere controle door het zorgkantoor en dat de terugvordering van de onverschuldigd betaalde voorschotten terecht was. De beslissing werd in het openbaar uitgesproken en er werd geen aanleiding gezien voor een veroordeling in de proceskosten.

Uitspraak

17. 7520 AWBZ-PV, 17/7521 AWBZ-PV

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 17 oktober 2017, 16/4601 en 16/4602 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellant] te [woonplaats] (appellant)

Zilveren Kruis Zorgkantoor N.V. (zorgkantoor)

Datum uitspraak: 26 september 2018

Zitting heeft: J. Brand

Griffier: O.V. Vries

Ter zitting is verschenen mr. M.H.D. Saro namens het zorgkantoor. Appellant is niet ter zitting verschenen.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze beslissing is uitgesproken in het openbaar. Zij is gebaseerd op de volgende overwegingen:

1.1.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank ongegrond verklaard de beroepen van appellant tegen de besluiten van 1 juni 2016. Bij die besluiten heeft het zorgkantoor, beslissend op bezwaar, gehandhaafd zijn besluiten van 3 juni 2015, waarbij het persoonsgebonden budget (pgb) van appellant voor de jaren 2013 en 2014 is vastgesteld op nihil en de betaalde voorschotten over die jaren volledig van hem zijn teruggevorderd. De rechtbank heeft vastgesteld dat tussen partijen niet in geschil is dat de door appellant gegeven verantwoording van de besteding van het pgb over die jaren niet voldoet aan de in artikel 2.6.9, eerste lid, van de Regeling subsidies AWBZ gestelde, administratieve en zorginhoudelijke, eisen. De rechtbank heeft geoordeeld dat de door appellant aangevoerde omstandigheden niet maken dat het zorgkantoor niet in redelijkheid tot zijn belangenafweging heeft kunnen komen.

1.2.

In hoger beroep heeft appellant aangevoerd dat hem geen pgb had mogen worden verleend, dat het zorgkantoor de besteding van het pgb eerder had moeten controleren en dat de gevolgen van de terugvordering voor hem groot zijn.

2.1.

Met de rechtbank wordt geoordeeld dat appellant, inherent aan de door hem gemaakte keuze om de zorg geleverd te krijgen in de vorm van een pgb in plaats van in natura, als pgb‑houder verantwoordelijk is voor het beheer en de besteding van het pgb en dat niet is gebleken van redenen waarom dat uitgangspunt in dit geval niet zou gelden. Appellant wordt niet gevolgd in zijn betoog dat het zorgkantoor hem geen pgb had mogen verlenen omdat hij, gezien zijn medische toestand, niet in staat zou zijn daarvoor verantwoording te dragen. Daargelaten dat de onderhavige procedure geen betrekking heeft op de verlening van het pgb, heeft appellant met de medische informatie die hij in bezwaar en beroep heeft overgelegd in ieder geval niet aannemelijk gemaakt dat hij, zowel ten tijde van de keuze voor een pgb als ten tijde hier in geding, niet in staat kon worden geacht om met inschakeling van de hulp van derden de verplichtingen verbonden aan het pgb na te komen. Uit de stukken blijkt ook dat appellant feitelijk hulp heeft gehad bij het beheren van het pgb
. Dat dit niet heeft geleid tot een juiste (verantwoording van de) besteding van het pgb is een omstandigheid die in de relatie tussen appellant en het zorgkantoor volledig voor rekening en risico van appellant komt.

2.2.

Voor een op het zorgkantoor rustende plicht om op een eerder moment dan in dit geval is geschied intensief te controleren of het pgb juist is besteed is geen rechtsgrond aanwijsbaar.

2.3.

Met de rechtbank wordt geoordeeld dat niet is gebleken van bijzondere omstandigheden op grond waarvan de onverschuldigd betaalde voorschotten niet kunnen worden teruggevorderd. De enkele stelling dat de terugvordering grote gevolgen heeft, is daartoe onvoldoende.

3. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

Waarvan proces-verbaal.

De griffier De voorzitter

(getekend) O.V. Vries (getekend) J. Brand

TM