ECLI:NL:CRVB:2017:3178

Uitspraak

16/4625 ZW

Datum uitspraak: 23 augustus 2017

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Oost-Brabant van
3 juni 2016, 15/6309 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[Appellante] te [woonplaats] (appellante)

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv)

PROCESVERLOOP

Namens appellante heeft mr. E.J. Bakker, advocaat, hoger beroep ingesteld.

Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 22 maart 2017. Appellante heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. Bakker. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door V.A.R. Kali.

OVERWEGINGEN

1.1.

Appellante was op basis van een zogenoemd 0-urencontract werkzaam als pedagogisch medewerkster voor 20 uur per week. Haar dienstverband is op 21 mei 2015 beëindigd. Appellante heeft zich op 10 juni 2015 ziek gemeld met darmklachten en neerslachtigheid. Op dat moment ontving zij een uitkering op grond van de Werkloosheidswet.

1.2.

Op 12 augustus 2015 heeft appellante het spreekuur bezocht van een verzekeringsarts. Deze arts heeft appellante per 13 augustus 2015 geschikt geacht voor de laatst verrichte arbeid in de functie van pedagogisch medewerkster. Vervolgens heeft het Uwv bij besluit van
12 augustus 2015 vastgesteld dat appellante per 13 augustus 2015 geen recht meer heeft op ziekengeld. Het bezwaar van appellante tegen dit besluit heeft het Uwv bij besluit van
28 september 2015 (bestreden besluit) ongegrond verklaard. Aan het bestreden besluit ligt een rapport van een verzekeringsarts bezwaar en beroep van 22 september 2015 ten grondslag.

2. De rechtbank heeft het beroep van appellante tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Volgens de rechtbank heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep voldoende inzichtelijk gemaakt dat appellante op 13 augustus 2015 in staat was haar arbeid te verrichten. Uit het enkele feit dat voor appellante op 30 maart 2016 een afspraak bij een revalidatiearts is gepland, kan volgens de rechtbank niet worden afgeleid dat zij op 13 augustus 2015 haar werk niet kon verrichten. Dat het Uwv de uitslag van het onderzoek bij de reumatoloog niet heeft afgewacht, heeft volgens de rechtbank niet kunnen leiden tot de conclusie dat sprake is van een onvoldoende zorgvuldig voorbereid besluit. In beroep zijn ook geen gegevens van die reumatoloog ingebracht. De rechtbank heeft geconcludeerd dat het Uwv terecht heeft vastgesteld dat appellante vanaf 13 augustus 2015 weer geschikt is om haar werk te doen, zodat de uitkering op grond van de Ziektewet (ZW) van appellante terecht per deze datum is beëindigd.

3.1.

In hoger beroep heeft appellante haar standpunt, als ingenomen in beroep, gehandhaafd. Ze is van mening dat het Uwv haar lichamelijke klachten heeft onderschat. Een definitieve diagnose, die al haar klachten omvat, is nog niet gesteld. Hierdoor is appellante niet in staat haar standpunt met medische stukken te onderbouwen. Er wordt nog steeds gezocht naar een medisch objectiveerbare verklaring voor de klachten. Appellante acht zich vanwege haar klachten niet in staat haar werk te verrichten.

3.2.

Het Uwv heeft een bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Op grond van artikel 19, eerste en vierde lid, van de ZW heeft een verzekerde bij ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid als rechtstreeks en objectief medisch vast te stellen gevolg van ziekte of gebreken, recht op ziekengeld. Volgens vaste rechtspraak van de Raad wordt onder “zijn arbeid” verstaan de laatstelijk voor de ziekmelding verrichte arbeid. Op grond van artikel 19, vijfde lid, van de ZW wordt voor een verzekerde die geen werkgever heeft onder ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid verstaan: ongeschiktheid tot het verrichten van werkzaamheden die bij een soortgelijke werkgever gewoonlijk kenmerkend zijn voor zijn arbeid. Het Uwv heeft met juistheid de werkzaamheden van een pedagogisch medewerker in aanmerking genomen.

4.2.

De hoger beroepsgronden van appellante zijn een herhaling van de gronden die zij in beroep naar voren heeft gebracht. De rechtbank heeft deze gronden in de aangevallen uitspraak volledig en voldoende gemotiveerd besproken en weerlegd, zodat hier wordt volstaan met een verwijzing naar de overwegingen van de aangevallen uitspraak. Namens appellante is op de zitting van de Raad verzocht de lopende onderzoeken af te wachten in de hoop dat daar objectiveerbare afwijkingen uit naar voren komen. Dat bij appellante wegens incontinentie onderzoek wordt gedaan door een uroloog en dat zij in behandeling is bij een oogarts, vormt geen reden deze zaak aan te houden, omdat daarin geen concrete aanwijzingen worden gevonden voor twijfel aan de conclusies van de artsen van het Uwv over de medische situatie van appellante op de datum in geding. Dit is niet anders beargumenteerd dan dat er veel klachten zijn en dat telkens iets nieuws wordt bekeken, maar dat er niets uit de onderzoeken komt. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat appellante met ingang van
13 augustus 2015 geschikt is te achten voor haar maatgevende arbeid.

5. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat het hoger beroep niet slaagt en de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.

6. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door F.M.S. Requisizione, in tegenwoordigheid van R.H. Budde als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 23 augustus 2017.

(getekend) F.M.S. Requisizione

(getekend) R.H. Budde