ECLI:NL:CRVB:2017:1426

• Datum uitspraak: 13 april 2017
• Publicatiedatum: 13 april 2017
• Zaaknummer: 16/4221 AW
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Ambtenarenrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: E.J.M. Heijs; K.J. Kraan; M. Kraefft
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Ontslag wegens opheffing van functie bij Universiteit Leiden en de toepassing van ontslagbeschermingstermijnen

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 13 april 2017 uitspraak gedaan in het hoger beroep van appellante tegen de beslissing van de rechtbank Den Haag. Appellante, werkzaam als projectleider bij het [instituut A.] van de Universiteit Leiden, had een tijdelijke aanstelling die later werd omgezet naar een aanstelling voor onbepaalde tijd. Door het wegvallen van financiële middelen heeft het college van bestuur van de Universiteit Leiden haar functie opgeheven. Appellante was van mening dat haar ontslag het gevolg was van een reorganisatie, wat zou betekenen dat zij recht had op een langere ontslagbeschermingstermijn volgens de CAO NU.

De Raad heeft vastgesteld dat het [instituut A.] slechts één werknemer had, namelijk appellante, en dat de opheffing van dit instituut en de onderbrenging bij de Faculteit der Geesteswetenschappen niet leidde tot een verandering in de organisatie die ingrijpende gevolgen had voor meerdere werknemers. Hierdoor gold voor appellante niet de ontslagbeschermingstermijn van tien maanden, maar de kortere termijn van drie maanden. De Raad heeft het hoger beroep van appellante afgewezen en de eerdere uitspraak van de rechtbank bevestigd.

De uitspraak benadrukt het belang van de context van de organisatie en de gevolgen van een functiewijziging voor de toepassing van ontslagbeschermingstermijnen. De Raad concludeert dat de omstandigheden in deze zaak niet voldoen aan de criteria voor een reorganisatie zoals gedefinieerd in de CAO NU.

Uitspraak

16/4221 AW

Datum uitspraak: 13 april 2017

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van
12 mei 2016, 15/8938 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellante] te [woonplaats] (appellante)

het college van bestuur van de Universiteit Leiden (college)

PROCESVERLOOP

Namens appellante heeft mr. T. Hoekstra hoger beroep ingesteld.

Het college heeft een verweerschrift ingediend en desgevraagd nadere stukken toegezonden.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 2 maart 2017. Appellante is verschenen, bijgestaan door haar gemachtigde. Het college werd vertegenwoordigd door

mr. M.S.C.M. Stoop-van de Loo en mr. M.K. van Dijk.

OVERWEGINGEN

1.1.

Appellante had sinds 16 november 2006 een tijdelijke aanstelling als projectleider bij het [instituut A.] van de Campus Den Haag ([instituut A.]) van de Universiteit Leiden.

1.2.

Bij besluit van 9 november 2009 is de tijdelijke aanstelling met ingang van

16 november 2009 omgezet in een aanstelling voor onbepaalde tijd. Daarbij is tevens te kennen gegeven dat haar aanstelling wordt gefinancierd uit (tijdelijke) externe middelen en dat beëindiging van de financiering ertoe kan leiden dat haar functie wordt opgeheven.

1.3.

Bij besluit van 17 februari 2011 heeft het college, als gevolg van het wegvallen van financiële middelen, appellantes functie bij het [instituut A.] met ingang van

1 maart 2011 opgeheven en haar met ingang van die datum als herplaatsingskandidaat aangemerkt. Tegen dit besluit heeft appellante geen rechtsmiddelen aangewend.

1.4.

Vanaf 28 februari 2011 was appellante arbeidsongeschikt. Zij is met ingang van

24 december 2014 hersteld gemeld, waarna het herplaatsingsonderzoek is voortgezet tot

1 mei 2015.

1.5.

Nadat het college het voornemen daartoe bekend had gemaakt en appellante haar zienswijze had gegeven, heeft het college bij besluit van 28 april 2015, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 29 oktober 2015 (bestreden besluit), aan appellante met ingang van 1 augustus 2015 ontslag verleend wegens opheffing van haar functie.

1.6.

Bij besluit van 6 januari 2016 heeft het college op grond van artikel 8.9, derde lid, van de Collectieve Arbeidsovereenkomst Nederlandse Universiteiten (CAO NU) de ingangsdatum van het ontslag bepaald op 6 november 2015.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep van appellante ongegrond verklaard.

3. Appellante heeft in hoger beroep, samengevat, het volgende aangevoerd. Anders dan de rechtbank heeft geoordeeld, is haar functie opgeheven als gevolg van een reorganisatie. De onderbrenging van het [instituut A.] bij de Faculteit der Geesteswetenschappen moet, gelet op artikel 25, eerste lid, onder e en f, van de Wet op de ondernemingsraden, als reorganisatie worden aangemerkt. Dit betekent dat voor haar ingevolge artikel 9.11, eerste lid, van de CAO NU een ontslagbeschermingstermijn gold van tien maanden in plaats van drie maanden en dat haar ontslag niet eerder dan op 6 juni 2016 (zeven maanden na

6 november 2015) had mogen ingaan.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Ingevolge artikel 9.11, eerste lid, van de CAO NU zal de werkgever gedurende een periode van tien maanden het dienstverband van een werknemer die op grond van een reorganisatie met ontslag bedreigd wordt, niet opzeggen.

4.2.

Ingevolge artikel 9.1 van de CAO NU wordt onder reorganisatie bij een universiteit of een onderdeel daarvan verstaan een verandering in de organisatie, zoals bedoeld in artikel 25, eerste lid, onderdeel a tot en met f, van de Wet op de ondernemingsraden, die betrekking heeft op de universiteit of op een belangrijk onderdeel daarvan, met directe en ingrijpende rechtspositionele gevolgen voor werknemers.

4.3.

De Raad stelt met het college vast dat het [instituut A.] met slechts één werknemer, in de persoon van appellante, een marginale positie innam binnen de Universiteit Leiden. Door de opheffing van het [instituut A.] en de onderbrenging daarvan in gewijzigde vorm bij de Faculteit der Geesteswetenschappen is alleen de functie van appellante vervallen. Dit brengt mee dat geen sprake is van een verandering in de organisatie die betrekking heeft op een belangrijk onderdeel van de universiteit met directe en ingrijpende rechtspositionele gevolgen voor (meerdere) werknemers. Reeds hierom gold voor appellante niet de ontslagbeschermingstermijn bedoeld in artikel 9.11, eerste lid, van de CAO NU.

4.4.

Het hoger beroep slaagt niet en de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.

5. Voor een veroordeling in de proceskosten bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door E.J.M. Heijs als voorzitter en K.J. Kraan en M. Kraefft als leden, in tegenwoordigheid van W.A.M. Ebbinge als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 13 april 2017.

(getekend) E.J.M. Heijs

(getekend) W.A.M. Ebbinge

HD