ECLI:NL:CRVB:2016:500

• Datum uitspraak: 17 februari 2016
• Publicatiedatum: 17 februari 2016
• Zaaknummer: 14/3197 WARZO
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: M. Greebe
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beoordeling van de verlaging van ZW-uitkering na beëindiging van zwangerschapsgerelateerde arbeidsongeschiktheid

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 17 februari 2016 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een eerdere uitspraak van de rechtbank Oost-Brabant. Appellante, die op 21 januari 2011 beviel middels een sectio, ontving tot en met 13 mei 2011 een uitkering op grond van de Wet arbeid en zorg. Vanaf 14 mei 2011 meldde zij zich ziek met klachten gerelateerd aan haar zwangerschap en bevalling, waarna het Uwv haar een uitkering op basis van de Ziektewet (ZW) toekende.

Echter, na een verzekeringsgeneeskundig onderzoek op 30 november 2012, concludeerde het Uwv dat appellante per 7 december 2012 niet langer arbeidsongeschikt was door zwangerschap of bevalling. Dit besluit werd door appellante bestreden, maar het Uwv handhaafde zijn besluit na een bezwaarprocedure. De rechtbank verklaarde het beroep van appellante ongegrond, waarbij zij oordeelde dat de verzekeringsartsen van het Uwv zorgvuldig onderzoek hadden verricht en deugdelijk hadden gemotiveerd dat de arbeidsongeschiktheid van appellante niet langer gerelateerd was aan haar zwangerschap en bevalling.

In hoger beroep heeft appellante de gronden herhaald die zij eerder had aangevoerd. Het Uwv heeft bevestigd dat de eerdere uitspraak van de rechtbank gehandhaafd moest worden. De Centrale Raad van Beroep heeft de argumenten van appellante in hoger beroep beoordeeld en kwam tot de conclusie dat deze geen aanleiding gaven om het oordeel van de rechtbank te herzien. De Raad bevestigde de aangevallen uitspraak en oordeelde dat er geen aanleiding was voor een proceskostenveroordeling.

Uitspraak

14/3197 WARZO

Datum uitspraak: 17 februari 2016

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Oost-Brabant van

22 april 2014, 13/3730 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellante] te [woonplaats] (appellante)

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv)

PROCESVERLOOP

Namens appellante heeft mr. R. Kaya, advocaat, hoger beroep ingesteld.

Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting in deze zaak heeft, gevoegd met de zaak 14/3196 ZW, plaatsgevonden op 6 januari 2016. Appellante en mr. Kaya zijn verschenen. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door M.J.H. Maas. Na de behandeling ter zitting zijn de zaken weer gesplitst.

OVERWEGINGEN

1.1.

Appellante is op 21 januari 2011 bevallen middels een sectio. Zij heeft tot en met 13 mei 2011 uitkering ontvangen op grond van de Wet arbeid en zorg. Zij heeft zich per 14 mei 2011 ziek gemeld met aan de zwangerschap en bevalling gerelateerde klachten. Het Uwv heeft haar een uitkering toegekend op grond van de Ziektewet (ZW).

1.2.

Na een verzekeringsgeneeskundig onderzoek op 30 november 2012 heeft het Uwv bij besluit van diezelfde datum bepaald dat appellante per 7 december 2012 niet langer arbeidsongeschikt is door zwangerschap of bevalling. Aan dit besluit ligt een rapport ten grondslag van de verzekeringsarts van 5 december 2012.

1.3.

Appellante heeft tegen het besluit van 30 november 2012 bezwaar gemaakt. Bij besluit van 4 juni 2013 (bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar ongegrond verklaard en zijn besluit van 30 november 2012 gehandhaafd. Het bestreden besluit is gebaseerd op een rapport van een verzekeringsarts bezwaar en beroep van 4 juni 2013.

2. Appellante heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard. De rechtbank heeft geoordeeld dat de verzekeringsartsen van het Uwv zorgvuldig onderzoek hebben verricht en dat deugdelijk is gemotiveerd dat en waarom de arbeidsongeschiktheid van appellante vanaf 7 december 2012 niet langer is gerelateerd aan haar zwangerschap en bevalling.

3.1.

Appellante heeft in hoger beroep verwezen naar wat zij in bezwaar en beroep heeft aangevoerd.

3.2.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Op grond van artikel 29a, vierde lid, van de ZW heeft de vrouwelijke verzekerde aansluitend aan de eindiging van het recht op uitkering op grond van de Wet arbeid en zorg gedurende ten hoogste 104 weken recht op ziekengeld ter hoogte van haar dagloon, indien de ongeschiktheid tot het verrichten van haar arbeid haar oorzaak vindt in de bevalling of de daaraan voorafgaande zwangerschap. Het bestreden besluit heeft tot gevolg gehad dat de

ZW-uitkering van appellante met ingang van 7 december 2012 is verlaagd van 100% naar 70% van haar dagloon.

4.2.

De in hoger beroep herhaalde gronden geven geen aanleiding om tot een ander oordeel te komen dan de rechtbank heeft gegeven. De rechtbank is gemotiveerd op die gronden ingegaan. Appellante heeft in haar hogerberoepschrift noch ter zitting redenen aangevoerd waarom de gemotiveerde weerlegging van de in beroep naar voren gebrachte gronden in de aangevallen uitspraak onjuist dat wel onvolledig is. De Raad kan zich geheel vinden in het oordeel van de rechtbank en in de overwegingen waarop dat oordeel rust.

4.3.

De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.

5. Voor een proceskostenveroordeling is geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door M. Greebe in tegenwoordigheid van N. Veenstra als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 17 februari 2016.

(getekend) M. Greebe

(getekend) N. Veenstra

HD