ECLI:NL:CRVB:2015:4792

• Datum uitspraak: 24 december 2015
• Publicatiedatum: 24 december 2015
• Zaaknummer: 14-5607 WUBO
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Eerste en enige aanleg
• Rechters: B.J. van de Griend
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing verzoek om een voorziening voor een extra vakantie op basis van de Wet uitkeringen burger-oorlogsslachtoffers 1940-1945

In deze zaak heeft appellant, geboren in 1940, beroep ingesteld tegen een besluit van de Raad van bestuur van de Sociale Verzekeringsbank, waarin zijn verzoek om een voorziening voor een extra vakantie werd afgewezen. Appellant, erkend als burger-oorlogsslachtoffer op basis van psychische invaliditeit, had op 12 november 2013 verzocht om een extra vakantie naar Indonesië voor een hereniging met zijn familie. Het verzoek werd afgewezen omdat het niet voldeed aan de voorwaarden voor vergoeding van extra vakantiekosten volgens de Wet uitkeringen burger-oorlogsslachtoffers 1940-1945 (Wubo). De Raad van bestuur stelde dat de aanvraag in feite een verzoek voor een reguliere vakantie betrof, wat niet onder de vergoedingsvoorwaarden viel.

Tijdens de zitting op 12 november 2015 was appellant niet aanwezig, maar werd hij vertegenwoordigd door A.L. van de Wiel. De Centrale Raad van Beroep oordeelde dat er geen medische noodzaak was aangetoond voor de gevraagde reis. De verklaringen van de kno-arts, die de psychische klachten van appellant behandelde, werden niet als een medisch voorschrift voor de reis beschouwd. De Raad concludeerde dat de omstandigheden rondom de gewenste reis meer leken op een reguliere vakantie, waarvoor geen vergoeding op basis van de Wubo mogelijk was.

De uitspraak werd gedaan op 24 december 2015, waarbij het beroep ongegrond werd verklaard. Er werd geen proceskostenveroordeling opgelegd, aangezien hiervoor geen aanleiding bestond.

Uitspraak

14/5607 WUBO

Datum uitspraak: 24 december 2015

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak in het geding tussen:

Partijen:

[appellant] te [woonplaats] (appellant)

de Raad van bestuur van de Sociale Verzekeringsbank (verweerder)

PROCESVERLOOP

Appellant heeft beroep ingesteld tegen het besluit van verweerder van 4 september 2014, kenmerk BZ01747823 (bestreden besluit). Dit betreft de toepassing van de Wet uitkeringen burger-oorlogsslachtoffers 1940-1945 (Wubo).

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 12 november 2015. Appellant is niet verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door A.L. van de Wiel.

OVERWEGINGEN

1.1.

Appellant, geboren [in] 1940, is in 1995 op grond van psychische invaliditeit erkend als burger-oorlogsslachtoffer in de zin van de Wubo. Daarbij zijn hem voorzieningen op grond van die wet toegekend.

1.2.

Op 12 november 2013 heeft appellant verzocht om een voorziening voor een extra vakantie. Hij heeft te kennen gegeven dat hij een reis naar zijn geboorteland Indonesië wil gaan maken waarbij een hereniging met de familie centraal staat. Bij besluit van 16 april 2014 is afwijzend op de aanvraag beslist. Daarbij is vermeld dat uit de verkregen gegevens is afgeleid dat appellant een voorziening vraagt voor een gewone jaarlijkse vakantie die voor iedereen gebruikelijk moet worden geacht. Er is geen sprake van een extra vakantie.

1.3.

Appellant heeft tegen het besluit van 16 april 2014 bezwaar gemaakt. Dit bezwaar is bij het bestreden besluit ongegrond verklaard.

2. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

2.1.

Volgens het beleid van verweerder kunnen de kosten van een extra vakantie worden vergoed indien er sprake is van een medische noodzaak voor een vakantie of rustperiode:

- ter reconvalescentie voor een causale aandoening na een recent ondergane operatieve ingreep of andersoortige medische behandeling, op voorschrift van een behandelend arts, of

- ter preventie van een acute verergering dan wel een dreigend recidief van een acuut en ernstig naar buiten tredende causale aandoening, op voorschrift van de behandelend arts en onder voorwaarde dat medische begeleiding op de vakantiebestemming aanwezig is.

Bij personen boven de 70 jaar - zoals appellant - kunnen de kosten ook worden vergoed indien de extra vakantie op grond van niet-causale aandoeningen medisch noodzakelijk is. Volgens vaste rechtspraak van de Raad is dit beleid als aanvaardbaar te beschouwen.

2.2.

Verweerder kan worden gevolgd in zijn standpunt dat in dit geval niet aan de aangehaalde voorwaarden is voldaan. Van een voorschrift van een behandelend arts met betrekking tot de reis naar Indonesië is geen sprake. Appellant heeft weliswaar verklaringen van zijn kno-arts overgelegd, maar die verklaringen zien op de psychische klachten van appellant. Een reis naar het thuisland zou volgens de kno-arts het psychisch lijden van appellant kunnen verlichten. Psychische problematiek vormt evenwel niet het expertisegebied van deze arts. De bewuste verklaringen zijn dan ook niet als een medisch voorschrift met betrekking tot de reis te beschouwen. Van enige in verband met de kno-problematiek staande noodzaak tot het ondernemen van een reis naar Indonesië is niet gebleken. Ook is niet gebleken van een acuut dreigende psychische decompensatie, die eventueel op grond van de tweede voorwaarde tot vergoeding van de reis zou kunnen leiden. De Raad deelt het standpunt van verweerder dat de omstandigheden rondom de gewenste reis veeleer wijzen in de richting van een reguliere vakantie, die algemeen gebruikelijk moet worden geacht. Ter zake is geen vergoeding op grond van de Wubo mogelijk.

2.3.

Het beroep is ongegrond.

3. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door B.J. van de Griend, in tegenwoordigheid van J.L. Meijer als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 24 december 2015.

(getekend) B.J. van de Griend

(getekend) J.L. Meijer

HD