Uitspraak
10/4907 CSV
Centrale Raad van Beroep
Meervoudige kamer
U I T S P R A A K
op het hoger beroep van:
Politie Noord-Holland Noord, gevestigd te Alkmaar (appellante),
tegen de uitspraak van de rechtbank Alkmaar van 22 juli 2010, 09/397 (aangevallen uitspraak),
in het geding tussen:
appellante
en
de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv).
Datum uitspraak: 6 april 2012
I. PROCESVERLOOP
Namens appellante heeft mr. R. Boorsma, werkzaam bij Boorsma Finance B.V., hoger beroep ingesteld.
Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 24 februari 2012. Appellante is niet verschenen. Het Uwv was vertegenwoordigd door R. Tjon. De zaak is gevoegd behandeld met de gedingen 10/4355 CSV en 10/4472 CSV ten name van de Politie Brabant Zuidoost en het College van Bestuur van de Politieacademie. Na de zitting zijn de zaken weer gesplitst en is in deze zaken heden afzonderlijk uitspraak gedaan.
II. OVERWEGINGEN
1.1. De Raad stelt voorop dat het in dit geding aan de orde zijnde geschil wordt beoordeeld aan de hand van de regelgeving, zoals die luidde ten tijde hier van belang.
1.2. Appellante heeft bij brief van 30 december 2007 verzocht om restitutie van onverschuldigd betaalde premies werknemersverzekeringen over de jaren 2001 tot en met 2004. Over deze periode zijn naar het oordeel van appellante - waarbij wordt verwezen naar het gewijzigde standpunt van de Belastingdienst dienaangaande - ten onrechte premies werknemersverzekeringen over uitkeringen ingevolge de Tijdelijke Ouderenregeling (TOR) afgedragen. Het Uwv heeft deze brief aangemerkt als een verzoek om herziening van de over de jaren 2001 tot en met 2004 vastgestelde premienota’s. Om met succes een beroep te kunnen doen op herziening van een eerder ingenomen standpunt moet sprake zijn van nieuwe feiten of veranderde omstandigheden. Omdat naar zijn oordeel van nieuwe feiten of veranderde omstandigheden niet is gebleken, heeft het Uwv bij besluit van 14 oktober 2008 dit verzoek afgewezen.
1.3. Bij besluit van 19 december 2008 heeft het Uwv het tegen het besluit van 14 oktober 2008 gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Daarbij heeft het Uwv herhaald dat voor herziening slechts ruimte bestaat indien sprake is van nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden. Het door appellante aangevoerde, inhoudende dat een TOR-uitkering aangemerkt dient te worden als loon uit vroegere dienstbetrekking, merkt het Uwv niet aan als een nieuw gebleken feit of een veranderde omstandigheid. Evenmin worden als nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden aangemerkt een tweetal namens appellante naar voren gebrachte uitspraken van de rechtbank ’s-Gravenhage van 25 april 2006 (LJN BA9676 en LJN AY4276), omdat in gewijzigde jurisprudentie op zichzelf geen verplichting is gelegen om op een rechtens onaantastbaar geworden besluit terug te komen. Tot slot is aangegeven dat op juiste gronden het verzoek om premierestitutie is aangemerkt als een herzieningsverzoek en niet als een verzoek op grond van artikel 11, vierde lid, van de Coördinatiewet Sociale Verzekering (CSV).
2. De rechtbank heeft overwogen dat naar vaste rechtspraak van de Raad een verzoek om premierestitutie dient te worden aangemerkt als een verzoek om een besluit tot premievaststelling als bedoeld in artikel 11, vierde lid, van de CSV. Nu het besluit op een ondeugdelijke motivering berust, heeft de rechtbank bij aangevallen uitspraak het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard en het bestreden besluit vernietigd. Vervolgens heeft de rechtbank bepaald dat de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit geheel in stand blijven aangezien ook bij een verzoek om premierestitutie op grond van artikel 11, vierde lid, van de CSV nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden gesteld dienen te worden. Hiervan is niet gebleken. Het beroep op strijdigheid van het bestreden besluit met het Europees sociaal zekerheidsrecht is wegens onvoldoende onderbouwing afgewezen. Tot slot heeft de rechtbank het beroep op het gelijkheidsbeginsel afgewezen.
3. Het hoger beroep van appellante is gericht tegen het in stand laten van de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit van 19 december 2008.
4. Naar aanleiding van hetgeen partijen dienaangaande over en weer hebben aangevoerd, overweegt de Raad als volgt.
4.1. Zoals ter zitting ter sprake is gekomen, heeft de Raad op 9 december 2010 een drietal uitspraken gewezen inzake dezelfde problematiek en geschilpunten als thans aan de orde. De Raad verwijst naar zijn uitspraken gepubliceerd in LJN BO7432, LJN BO7444 en LJN BO7446.
4.2. De Raad constateert vervolgens dat in het hoger beroepschrift van 27 augustus 2010 en nadien, geen andere inhoudelijke gronden zijn aangevoerd dan die waarover de Raad zich reeds heeft uitgesproken in zijn uitspraken van 9 december 2010. De Raad ziet reeds hierom geen enkele reden om tot een ander oordeel te komen dan weergegeven in eerder genoemde uitspraken.
4.3. In aansluiting op hetgeen de Raad in zijn uitspraken van 9 december 2010 met betrekking tot het ontbreken van een bezwaarclausule onder een primair besluit heeft overwogen, voegt hij hier het volgende aan toe. Indien de - overigens niet onaannemelijke - stelling van het Uwv, dat de bezwaarclausule vermeld staat op de achterkant van de premienota, niet gevolgd kan worden, is de Raad, onder verwijzing naar de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 21 september 2011, LJN BT2131, van oordeel dat het ontbreken van een rechtsmiddelverwijzing bij een besluit in beginsel leidt tot verschoonbaarheid van de termijnoverschrijding, mits de belanghebbende daarop een beroep doet en stelt dat de termijnoverschrijding daarvan het gevolg is. Dit beginsel lijdt uitzondering indien redelijkerwijs kan worden aangenomen dat belanghebbende tijdig wist dat hij binnen een bepaalde termijn bezwaar moest maken. Van bekendheid met de termijn kan als regel worden uitgegaan indien de belanghebbende, zoals in dit geval, voor afloop van de termijn reeds werd bijgestaan door een professionele rechtsbijstandverlener. Deze grond slaagt dan ook niet.
4.4. Gelet op de overwegingen 4.1 tot en met 4.3 slaagt het hoger beroep niet en dient de aangevallen uitspraak, voor zover aangevochten, te worden bevestigd.
5. Voor een proceskostenveroordeling ziet de Raad geen aanleiding.
III. BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep;
Recht doende:
Bevestigt de aangevallen uitspraak, voor zover aangevochten.
Deze uitspraak is gedaan door J.W. Schuttel als voorzitter en C.W.J. Schoor en
J.P.M. Zeijen als leden, in tegenwoordigheid van J.R. Baas als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 6 april 2012.
(get.) J.W. Schuttel.
(get.) J.R. Baas.
CVG