Uitspraak
08/6661 WUBO
Centrale Raad van Beroep
Meervoudige kamer
U I T S P R A A K
in het geding tussen:
[Appellante], wonende te [woonplaats], Verenigde Staten (hierna: appellante),
en
de Raadskamer WUBO van de Pensioen- en Uitkeringsraad (hierna: verweerster)
Datum uitspraak: 21 januari 2010
I. PROCESVERLOOP
Appellante heeft beroep ingesteld tegen verweersters besluit van 23 september 2008, kenmerk BZ 8404, JZ/E60/2008, waarbij uitvoering is gegeven aan de Wet uitkeringen burger-oorlogsslachtoffers 1940-1945, hierna: de Wet.
Verweerster heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 10 december 2009. Appellante is niet verschenen.Verweerster heeft zich laten vertegenwoordigen door A.T.M. Vroom-van Berckel, werkzaam bij de Pensioen- en Uitkeringsraad.
II. OVERWEGINGEN
1.1. Appellante, geboren in 1940 in het voormalige Nederlands-Indië, heeft in januari 2001 bij verweerster een aanvraag ingediend om erkenning als oorlogsgetroffene. Deze aanvraag van appellante was gebaseerd op gezondheidsklachten die zij toeschrijft aan - voor zover nu van belang - een evacuatie van Biliton naar Java tijdens de Japanse bezetting en het meemaken van beschietingen tijdens de Bersiap-periode.
1.2. Deze aanvraag heeft verweerster afgewezen bij besluit van 7 mei 2002, op de grond dat niet is gebleken dat appellante is getroffen door oorlogsgeweld in de zin van de Wet. Daarbij is overwogen dat op grond van de aanwezige gegevens moet worden aangenomen dat appellante voor haar eigen veiligheid naar Java werd overgebracht en dat directe betrokkenheid van appellante bij beschietingen niet is komen vast te staan. Tegen verweersters besluit van 7 mei 2002 heeft appellante geen rechtsmiddelen aangewend.
1.3. In december 2007 heeft appellante zich weer tot verweerster gewend met een aanvraag op grond van de Wet. Deze aanvraag heeft verweerster afgewezen bij besluit van 3 maart 2008 op de grond dat appellante bij haar aanvraag geen van belang zijnde nieuwe feiten of omstandigheden heeft gemeld, waarmee bij de eerder genomen beslissing geen rekening is gehouden. Dit besluit is, na gemaakt bezwaar, gehandhaafd bij het thans bestreden besluit.
2. De Raad moet de vraag beantwoorden of het bestreden besluit, gelet op hetgeen in beroep is aangevoerd, in rechte stand kan houden. Hij beantwoordt die vraag bevestigend en overweegt daartoe als volgt.
3.1. Naar verweerster terecht heeft vastgesteld, draagt de hiervoor genoemde aanvraag van december 2007, het karakter van een verzoek om herziening van het door verweerster eerder genomen besluit van 7 mei 2002.
3.2. Op grond van artikel 61, derde lid, van de Wet, is verweerster bevoegd op daartoe door de belanghebbende gedane aanvraag een door haar gegeven besluit in het voordeel van de bij dat besluit betrokkene te herzien. Deze bevoegdheid is discretionair van aard, hetgeen betekent dat aan verweerster een ruime beoordelingsvrijheid toekomt. Dit brengt mee dat de rechter het besluit slechts met terughoudendheid kan toetsen. Daarbij staat bij een verzoek om herziening als waarvan hier sprake is, de vraag centraal of bij het verzoek om herziening dan wel in bezwaar nieuwe feiten of omstandigheden zijn aangevoerd, die aan verweerster bij het nemen van haar eerdere besluit nog niet bekend waren en waarin verweerster aanleiding had moeten vinden om dat besluit te herzien.
3.3. Van dergelijke gegevens is de Raad niet gebleken. Van belang is erop te wijzen dat op grond van artikel 2, eerste lid, onder a, b, d en f, van de Wet onder burgeroorlogs-slachtoffer wordt verstaan:
degene die tijdens de oorlogsjaren 1940-1945 of gedurende de daaraan direct aansluitende periode van ongeregeldheden in het voormalige Nederlands-Indië (de Bersiap-periode) lichamelijk of psychisch letsel heeft opgelopen:
- ten gevolge van met de krijgsverrichtingen of ongeregeldheden direct verbonden handelingen of omstandigheden;
- ten gevolge van direct tegen hem gerichte handelingen of maatregelen door de Japanse bezetter of daarmee vergelijkbare omstandigheden tijdens de Bersiap-periode;
- ten gevolge van confrontatie op jeugdige leeftijd met extreem geweld tegen derden door de Japanse bezetter of daarmee vergelijkbare omstandigheden tijdens de Bersiap-periode.
3.4. De Raad moet vaststellen dat appellante bij haar verzoek om herziening en in bezwaar tegen het besluit op dat verzoek, geen nieuwe feiten of omstandigheden heeft aangevoerd. De evacuatie vond plaats uit voorzorg, naar alle waarschijnlijkheid omdat een hevige strijd op Biliton werd verwacht. De gevechten zijn ook daadwerkelijk een maand na de evacuatie uitgebroken. Daarmee wordt niet voldaan aan de vereisten van de Wet, zoals onder 4.3 uiteen gezet. Het verband met de krijgsverrichtingen is te ver verwijderd. De evacuatie heeft niet onder levensbedreigende omstandigheden plaatsgevonden. Verder is niet kunnen blijken dat appellante persoonlijk direct betrokken is geweest bij ongeregeldheden op haar woonadres Kramat 154 in Batavia in de Bersiap-periode. Dat heeft zij ook nooit beweerd. Appellante heeft in haar sociaal rapport verklaard dat zij nooit getroffen is geweest door beschietingen of dat ze getuige is geweest van geweldpleging jegens anderen. Ook de oudere zus van appellante heeft in haar sociaal rapport verklaard dat zij niet daadwerkelijk in levensgevaar heeft verkeerd. In het bestreden besluit heeft verweerster verder ten aanzien van het door appellante meemaken van huiszoekingen door Japanners overwogen dat niet is komen vast te staan dat deze tegen appellante waren gericht, of dat huiszoekingen gepaard gingen met excessief geweld. Gelet op de voorhanden zijnde gedingstukken, waaronder de sociaal rapporten van appellante, haar zus en haar moeder, is de Raad hiervan inderdaad niet gebleken.
4. Gezien het voorgaande kan het bestreden besluit in rechte standhouden en moet het beroep van appellante ongegrond worden verklaard. Daarmee is zeker niet beoogd te miskennen dat appellante tijdens de oorlogsjaren en de Bersiap-periode angstige en indringende omstandigheden heeft ervaren. Appellante heeft verwoord dat het overlijden van haar vader veel leed heeft berokkend. De erkenning als burger-oorlogsslachtoffer in de zin van de Wet is echter gebonden aan de in de Wet omschreven gebeurtenissen. Van zodanige gebeurtenissen is niet gebleken.
5. De Raad ziet tot slot geen aanleiding om toepassing te geven aan het bepaalde in artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht inzake vergoeding van proceskosten.
III. BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep;
Recht doende:
Verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door A. Beuker-Tilstra als voorzitter en G.M.L.J. Stevens en A.J. Schaap als leden, in tegenwoordigheid van I. Mos als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 21 januari 2010.
(get.) A. Beuker-Tilstra.
(get.) I. Mos.
HD