ECLI:NL:CRVB:2009:BI0058

Centrale Raad van Beroep

Datum uitspraak
3 april 2009
Publicatiedatum
5 april 2013
Zaaknummer
07-2978 WAO
Instantie
Centrale Raad van Beroep
Type
Uitspraak
Rechtsgebied
Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
Procedures
  • Hoger beroep
Rechters
Vindplaatsen
  • Rechtspraak.nl
AI samenvatting door LexboostAutomatisch gegenereerd

Intrekking van WAO-uitkering en afwijzing verzoek om schadevergoeding

In deze zaak gaat het om het hoger beroep van appellante tegen de intrekking van haar WAO-uitkering door het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv). Appellante, die als bejaardenverzorgster werkzaam was, ontving sinds 1996 een WAO-uitkering, maar deze werd per 23 juli 2006 ingetrokken. De rechtbank Rotterdam had eerder het beroep van appellante gegrond verklaard, maar de intrekking per 13 augustus 2006 gehandhaafd. Appellante stelde dat de (bezwaar)verzekeringsartsen onvoldoende rekening hadden gehouden met haar klachten en dat eerdere medische onderzoeken niet goed waren benut.

De Centrale Raad van Beroep heeft op 3 april 2009 uitspraak gedaan. De Raad oordeelde dat de rechtbank de gronden van appellante afdoende had besproken en gemotiveerd waarom deze niet slagen. Appellante had in hoger beroep geen nieuwe medische gegevens gepresenteerd die het geschil in een ander licht konden plaatsen. De Raad verwees naar eerdere rapportages en oordeelde dat de afwijzing van het verzoek om vergoeding van kosten voor rapportages van het Instituut Psychosofia terecht was. De Raad bevestigde de aangevallen uitspraak en wees een proceskostenveroordeling af.

De uitspraak benadrukt het belang van voldoende medische onderbouwing in procedures rondom arbeidsongeschiktheid en de rol van eerdere oordelen in het hoger beroep. De Raad concludeerde dat het hoger beroep faalde en dat de eerdere beslissing van de rechtbank in stand bleef.

Uitspraak

07/2978 WAO
Centrale Raad van Beroep
Meervoudige kamer
U I T S P R A A K
op het hoger beroep van:
[Appellante], wonende te [woonplaats] (hierna: appellante),
tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 6 april 2007, 06/4563 (hierna: aangevallen uitspraak),
in het geding tussen:
appellante
en
de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: Uwv).
Datum uitspraak: 3 april 2009
I. PROCESVERLOOP
Namens appellante heeft mr. W.C. de Jonge, advocaat te Schiedam, hoger beroep ingesteld.
Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 20 februari 2009. Namens appellante is verschenen mr. De Jonge. Het Uwv was vertegenwoordigd door drs. J. Hut.
II. OVERWEGINGEN
1.1. Aan appellante, die laatstelijk werkzaam was als bejaardenverzorgster/wijkverzorgster, is met ingang van 26 november 1996 een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) toegekend, berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 80 tot 100%.
1.2. Bij besluit van 8 november 2006 (bestreden besluit) heeft het Uwv gehandhaafd zijn besluit de WAO-uitkering van appellante met ingang van 23 juli 2006 in te trekken.
1.3. Het bestreden besluit berust op het standpunt dat appellante op 23 juli 2006 weliswaar beperkingen ondervond bij het verrichten van arbeid, maar dat zij met inachtneming van die beperkingen geschikt was voor werkzaamheden, verbonden aan de door de arbeidsdeskundige geselecteerde functies. Vergelijking van de loonwaarde van de middelste van de drie functies met de hoogste lonen met het voor appellante geldende maatmaninkomen resulteert volgens het Uwv in een verlies aan verdiencapaciteit van minder dan 15%.
2. De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd voor zover het betreft de door het Uwv in aanmerking genomen uitlooptermijn, bepaald dat de WAO-uitkering van appellante met ingang van 13 augustus 2006 wordt ingetrokken, beslissingen genomen over proceskosten en griffierecht en het verzoek om schadevergoeding afgewezen.
3. Het hoger beroep van appellante richt zich tegen de intrekking van de WAO-uitkering per 13 augustus 2006 alsmede tegen de afwijzing van het verzoek om schadevergoeding. Appellante herhaalt haar in beroep reeds aangevoerde grieven dat de (bezwaar)-verzekeringsartsen onvoldoende rekening hebben gehouden met haar klachten, dan wel dat deze klachten door hen onvoldoende nader zijn onderzocht, alsmede dat de resultaten van oogheelkundig en neurologisch onderzoek uit het verleden onvoldoende door de (bezwaar)verzekeringsartsen zijn benut. Ook stelt appellante dat de (bezwaar)verzekeringsartsen haar ten onrechte niet hebben beoordeeld naar de Standaard geen duurzaam benutbare mogelijkheden. Appellante stelt dat sprake is van lichamelijke stoornissen die van belemmerende invloed zijn op haar lichamelijke en geestelijke functioneren. Ter onderbouwing van haar standpunt beroept appellante zich op de rapportage van 22 november 2006, aangevuld met een nadere rapportage van 28 juni 2007, van mevrouw Verhage, directrice van Instituut Psychosofia, Centrum voor Spirituele Geneeswijze en Spirituele Dans (Instituut Psychosofia).
4.1. Naar het oordeel van de Raad heeft de rechtbank de door appellante in hoger beroep herhaalde gronden afdoende besproken en genoegzaam gemotiveerd waarom deze gronden niet slagen. De Raad onderschrijft de overwegingen van de rechtbank. Appellante heeft in hoger beroep geen gegevens van medische aard naar voren gebracht die een nieuw licht op het geschil werpen. De Raad verwijst naar de rapportage van de bezwaarverzekeringsarts van 23 juli 2007 in reactie op het aanvullend beroepschrift. Ook de met steun van het Instituut Psychosofia in hoger beroep tegen de aangevallen uitspraak aangevoerde kritiek voert de Raad niet tot een ander oordeel.
4.2. Met betrekking tot de afwijzing van het verzoek om vergoeding van de kosten van de door haar ingebrachte rapportages van het Instituut Psychosofia verwijst de Raad naar zijn jurisprudentie, onder meer vermeld in zijn uitspraken van 13 april 2005 (LJN AT4323), 16 maart 2007 (LJN BA1360), 15 mei 2007 (LJN BA5367) en 14 maart 2008 (LJN BC7267).
4.3. Uit het vorenstaande vloeit voort dat het hoger beroep faalt en dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.
4.4. Voor een proceskostenveroordeling ziet de Raad geen aanleiding.
III. BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep,
Recht doende:
Bevestigt de aangevallen uitspraak, voor zover aangevochten.
Deze uitspraak is gedaan door G. van der Wiel als voorzitter en G.J.H. Doornewaard en
J. Brand als leden. De beslissing is, in tegenwoordigheid van A.C.A. Wit als griffier, uitgesproken in het openbaar op 3 april 2009.
(get.) G. van der Wiel.
(get.) A.C.A. Wit.
MH