Uitspraak
06/1918 WAO
Centrale Raad van Beroep
Meervoudige kamer
U I T S P R A A K
op het hoger beroep van:
[Appellante] (hierna: appellante),
tegen de uitspraak van de rechtbank Almelo van 21 februari 2006, 04/1282 (hierna: de aangevallen uitspraak),
in het geding tussen:
appellante
en
de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: het Uwv).
Datum uitspraak: 21 maart 2008
I. PROCESVERLOOP
Namens appellante heeft mr. S.J.W.C. Lipman, werkzaam bij DAS Nederlandse Rechtsbijstandverzekeringsmaatschappij te ’s-Hertogenbosch, hoger beroep ingesteld.
Het Uwv heeft geen gebruik gemaakt van de gelegenheid om een verweerschrift in te dienen.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 11 januari 2008. Van de zijde van appellante is niemand verschenen, terwijl het Uwv zich heeft laten vertegenwoordigen door mr. A. Ruis.
II. OVERWEGINGEN
Bij besluit van 28 juni 2004 heeft het Uwv aan appellante na ommekomst van de zogeheten wachttijd, met ingang van 7 maart 2004, een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) toegekend, berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 15 tot 25%.
Bij beslissing op bezwaar van 30 november 2004 (hierna: het bestreden besluit) heeft het Uwv het namens appellante gemaakte bezwaar gegrond verklaard en de arbeidskundige grondslag van de beslissing bijgesteld. Aangezien het arbeidsongeschiktheidspercentage per de in geding zijnde datum is vastgesteld op 34,3 wordt appellante ingaande
7 maart 2004 ingedeeld in de arbeidsongeschiktheidsklasse 25 tot 35%.
De rechtbank heeft in de aangevallen uitspraak de medische grondslag van het bestreden besluit voldoende geacht, omdat zij geen twijfel heeft aan de juistheid van de zienswijze van de verzekeringsartsen ten aanzien van de beperkingen die appellante als gevolg van haar klachten ondervindt. De rechtbank heeft in de aangevallen uitspraak het bestreden besluit evenwel om arbeidskundige redenen vernietigd en het Uwv opgedragen een nieuw besluit te nemen met inachtneming van haar uitspraak.
In hoger beroep heeft appellantes gemachtigde aangevoerd dat zij meer beperkt is dan het Uwv heeft aangenomen. In het bijzonder meent zij dat ten onrechte door de bezwaarverzekeringsarts is gesteld dat er in psychiatrische zin geen sprake is van beperkingen.
Gelet op hetgeen in hoger beroep van de zijde van appellante is aangevoerd, dient de Raad te beoordelen of de verzekeringsartsen van het UWV de beperkingen van appellante juist hebben vastgesteld. Het geheel van de omtrent appellante beschikbare gegevens overziende, komt de Raad in navolging van de rechtbank tot een bevestigende beantwoording van die vraag.
Hetgeen in hoger beroep namens appellante is aangevoerd, maar verder niet is onderbouwd met nadere gegevens, biedt onvoldoende aanknopingspunten om tot een ander oordeel te komen of tot het instellen van een nader medisch onderzoek.
Met overneming van de overwegingen in de aangevallen uitspraak ter zake stelt de Raad zich achter het oordeel van de rechtbank en maakt deze tot de zijne.
De Raad merkt nog op dat in dit geding slechts wordt geoordeeld over de mate van arbeidsongeschiktheid op 7 maart 2004. Met een eventuele verslechtering van de gezondheidstoestand van appellante na deze datum kan in dit geding geen rekening worden gehouden.
De aangevallen uitspraak dient derhalve te worden bevestigd.
De Raad acht geen termen aanwezig om toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.
III. BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep,
Recht doende:
Bevestigt de aangevallen uitspraak, voor zover aangevochten.
Deze uitspraak is gedaan door J.W. Schuttel als voorzitter en A.T. de Kwaasteniet en J.P.M. Zeijen als leden. De beslissing is, in tegenwoordigheid van W.R. de Vries als griffier, uitgesproken in het openbaar op 21 maart 2008.
(get.) J.W. Schuttel.
(get.) W.R. de Vries.
RJB