ECLI:NL:CRVB:2006:AZ0475

• Datum uitspraak: 13 oktober 2006
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 04-5072 WAO
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: M.M. van der Kade
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Weigering van WAO-uitkering wegens niet voldoen aan de voorwaarden voor onafgebroken arbeidsongeschiktheid

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 13 oktober 2006 uitspraak gedaan in het hoger beroep van appellant, die een aanvraag voor een uitkering op basis van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) had ingediend. Appellant, geboren op 5 januari 1940, had van 11 juni 1970 tot juni 1971 in Nederland gewerkt en had op 5 oktober 1970 een arbeidsongeval gehad, waardoor hij een aangezichtsfractuur opliep. Na dit ongeval ontving hij ziekengeld tot zijn hersteldverklaring op 13 oktober 1970. De aanvraag van appellant voor een WAO-uitkering werd door het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv) afgewezen, omdat hij niet onafgebroken 52 weken arbeidsongeschikt was geweest, wat een vereiste is volgens artikel 19 van de WAO.

De rechtbank Amsterdam had het beroep van appellant tegen deze afwijzing ongegrond verklaard. In hoger beroep heeft de Raad overwogen dat appellant niet voldoende bewijs heeft geleverd dat hij aan de voorwaarden voor een WAO-uitkering voldeed. De Raad concludeerde dat appellant in de relevante periode niet onafgebroken arbeidsongeschikt was geweest, aangezien hij na zijn hersteldverklaring in 1970 weer in staat was om te werken. De Raad heeft ook opgemerkt dat er geen eerdere ziekmelding was ontvangen tot de aanvraag in 2000, wat de conclusie versterkt dat appellant niet aan de vereisten voldeed.

De Raad heeft de beslissing van het Uwv bevestigd en geen termen aanwezig geacht om toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht, wat betekent dat er geen proceskostenvergoeding werd toegekend. De uitspraak werd gedaan door M.M. van der Kade, in aanwezigheid van griffier M.F. van Moorst, en werd openbaar uitgesproken op dezelfde datum.

Uitspraak

04/5072 WAO

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

U I T S P R A A K

op het hoger beroep van:

[appellant], wonende te [woonplaats], Marokko (hierna: appellant),

tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 29 juli 2004, 03/3085 (hierna: aangevallen uitspraak),

in het geding tussen:

appellant

en

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: Uwv).

Datum uitspraak: 13 oktober 2006

I. PROCESVERLOOP

Appellant heeft hoger beroep ingesteld.

Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 15 september 2006. Appellant is niet verschenen. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door E.C. van der Meer.

II. OVERWEGINGEN

Appellant, geboren op 5 januari 1940, heeft van 11 juni 1970 tot juni 1971 in Nederland gewerkt. Op 5 oktober 1970 heeft zich een arbeidsongeval voorgedaan waardoor appellant een aangezichtsfractuur heeft opgelopen. Ten gevolge hiervan heeft appellant een uitkering ingevolge de Ziektewet ontvangen tot zijn hersteldverklaring op 13 oktober 1970.

Op 22 maart 2000 heeft appellant via de Caisse Nationale de Sécurité Sociale (CNSS) een aanvraag gedaan voor een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO), kennelijk wegens sedert het arbeidsongeval in 1970 bestaande arbeidsongeschiktheid. Appellant acht zich volledig arbeidsongeschikt en heeft ter onderbouwing van zijn aanvraag enkele medische stukken overgelegd.

De aanvraag van appellant is door het Uwv bij besluit van 24 juni 2002, gehandhaafd bij besluit op bezwaar van 12 juni 2003, afgewezen omdat appellant vanaf 5 oktober 1970 niet onafgebroken 52 weken arbeidsongeschikt is geweest en derhalve de wachttijd niet heeft vervuld.

De rechtbank heeft het door appellant ingestelde beroep ongegrond verklaard.

De Raad overweegt als volgt.

Recht op toekenning van een arbeidsongeschiktheidsuitkering ontstaat volgens artikel 19 van de WAO voor een verzekerde zodra hij 52 weken onafgebroken arbeidsongeschikt is geweest, indien hij na afloop van deze periode nog arbeidsongeschikt is.

Uit de voorhanden gegevens is gebleken dat appellant in de periode vanaf 5 oktober 1970, de datum van het arbeidsongeval, tot de datum 13 oktober 1970, met ingang van welke datum hij destijds niet langer arbeidsongeschikt in de zin van de Ziektewet is geacht, ziekengeld heeft ontvangen. Appellant is niet tegen die hersteldverklaring opgekomen, zodat die beslissing in rechte is komen vast te staan. Voorts is gebleken dat appellant tot juni 1971 in Nederland heeft gewerkt, zodat moet worden geconcludeerd dat van een arbeidsongeschiktheidsperiode van 52 weken geen sprake is. Voorzover uit de door appellant overgelegde medische stukken moet worden geconcludeerd dat appellant nog steeds klachten ondervindt van het bedrijfsongeval in 1970, welke klachten blijkens de brief van tandarts Van der Laan uit 1978 nooit afdoende zijn behandeld omdat appellant zich voor behandeling van de botfractuur niet meer bij hem heeft gemeld, heeft de Raad in die stukken geen aanleiding gezien anders te oordelen dan het Uwv en de rechtbank hebben gedaan. De medische informatie biedt geen enkel aanknopingspunt voor de conclusie dat appellant in de relevante (verzekerde) periode onafgebroken 52 weken arbeidsongeschikt zou zijn geweest. Hierbij heeft de Raad mede in aanmerking genomen dat tot de onderhavige aanvraag van 22 maart 2000 via de CNSS geen eerdere ziekmelding is ontvangen, terwijl niet valt in te zien dat appellant hiertoe buiten staat zou zijn geweest. Het risico van eventuele onduidelijkheid met betrekking tot appellants medische situatie ten tijde in geding moet door het tijdsverloop van 30 jaar voor rekening van appellant te blijven.

Uit het vorenstaande volgt dat appellant niet voldoet aan de voorwaarden om in aanmerking te worden gebracht voor een WAO-uitkering en dat het Uwv derhalve op goede gronden aan appellant een uitkering ingevolge de WAO heeft geweigerd.

De Raad acht geen termen aanwezig om toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep;

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door M.M. van der Kade. De beslissing is, in tegenwoordigheid van M.F. van Moorst als griffier, uitgesproken in het openbaar op 13 oktober 2006.

(get.) M.M. van der Kade.

(get.) M.F. van Moorst.

MK

III. DÉCISION

La Centrale Raad van Beroep (Cour d'Appel Centrale),

Statue:

Confirme la décision attaquée.

Par conséquent, décidée par M. le maître M.M. van der Kade en présence de le maître M.F. van Moorst en qualité de greffier, ainsi que prononcée en public, le 13 octobre 2006.