Uitspraak
E N K E L V O U D I G E K A M E R
03/5606 NABW
U I T S P R A A K
in het geding tussen:
[appellant], wonende te [woonplaats], appellant,
en
het College van burgemeester en wethouders van de gemeente Rotterdam, gedaagde.
I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING
Appellant heeft hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 15 februari 2001, reg.nr. NABW 00/1474 ZWI.
Gedaagde heeft een verweerschrift ingediend.
Appellant heeft nadere stukken ingediend.
Het geding is ter behandeling aan de orde gesteld ter zitting van 20 september 2005, waar partijen niet zijn verschenen.
II. MOTIVERING
Voor een overzicht van de in geding van belang zijnde feiten en omstandigheden verwijst de Raad naar de aangevallen uitspraak. Hij volstaat hier met het volgende.
Nadat bij besluit van 15 mei 1998 appellants uitkering ingevolge de Algemene bijstands-wet (Abw) per 1 januari 1998 is beëindigd, heeft hij op 10 maart 1999 een nieuwe aanvraag ingediend. Bij besluit van 30 mei 2000 heeft gedaagde het besluit van 22 maart 1999 gehandhaafd, waarbij deze aanvraag is afgewezen. Aan het besluit van 30 mei 2000 lag ten grondslag dat appellant onvoldoende heeft voldaan aan de in artikel 65 van de Abw geformuleerde inlichtingenverplichting waardoor het recht op bijstand niet is vast te stellen.
Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het besluit van 30 mei 2000 ongegrond verklaard.
Appellant heeft zich in hoger beroep gemotiveerd tegen de uitspraak gekeerd.
De Raad komt tot de volgende beoordeling.
In geding is de vraag of gedaagde terecht de aanvraag van appellant van 10 maart 1999 om een uitkering ingevolge de Abw onder verwijzing naar artikel 65, eerste lid, en artikel 66, eerste en tweede lid, van de Abw heeft afgewezen aangezien het recht op bijstand niet kan worden vastgesteld.
Evenals de rechtbank beantwoordt de Raad deze vraag bevestigend. Nu inzage in bankaf-schriften met betrekking tot de aan de bijstandsaanvraag voorafgaande periode in het algemeen noodzakelijk is om het recht op bijstand te kunnen beoordelen, is de Raad van oordeel dat gedaagde appellant terecht heeft verzocht om bankafschriften over te leggen (of een bewijs dat deze zijn opgevraagd) vanaf mei 1998. Nu appellant - na hiertoe bij brief van 10 maart 1999 in de gelegenheid te zijn gesteld tot 17 maart 1999 - op laatstgenoemde datum slechts één bankafschrift van 31 augustus 1998 heeft overgelegd, en evenmin, zonder gegronde reden, gehoor heeft gegeven te verschijnen op 15 maart 1999 en 19 maart 1999 om de aanvagen nader toe te lichten, kan niet gesteld worden dat appellant aan zijn inlichtingenverplichting heeft voldaan. Met de rechtbank is de Raad van oordeel dat als gevolg van deze schending van de inlichtingenverplichting niet kan worden vastgesteld of appellant ten tijde in geding jegens gedaagde recht had op bijstand. Hierbij merkt de Raad nog op dat de door appellant in hoger beroep overgelegde bankafschriften hem niet tot een ander oordeel kan brengen, reeds omdat deze bankafschriften zien op een periode ver na de periode in geding.
Uit het vorenstaande vloeit voort dat de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.
Voor een veroordeling in de proceskosten ziet de Raad ten slotte geen aanleiding.
III. BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep,
Recht doende:
Bevestigt de aangevallen uitspraak.
Aldus gewezen door mr. A.B.J. van der Ham, in tegenwoordigheid van L. Jörg als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 1 november 2005.
(get.) A.B.J. van der Ham.
(get.) L. Jörg.
EK1110