Uitspraak
E N K E L V O U D I G E K A M E R
04/5061 WAO
U I T S P R A A K
in het geding tussen:
de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, appellant,
en
[gedaagde], gevestigd te [vestigingsplaats] (ZH), gedaagde.
1.ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING
Appellant heeft hoger beroep ingesteld tegen de door de rechtbank ’s-Gravenhage op 24 augustus 2004 onder kenmerk 03/1921 tussen partijen gewezen uitspraak.
Gedaagde heeft een verweerschrift ingediend.
Het geding is behandeld ter zitting van de enkelvoudige kamer van de Raad op 16 juni 2005, waar namens appellant is verschenen mr. S. Staal, werkzaam bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, en waar gedaagde zich heeft laten vertegenwoordigen door haar directeur [naam directeur], bijgestaan door mr. J.J. van Dort, advocaat te Naarden.
II. MOTIVERING
Bij besluit van 7 maart 2003 heeft appellant beslist op het bezwaarschrift van gedaagde gericht tegen het besluit van
25 november 2002 tot vaststelling van de gedifferentieerde premie ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheids- verzekering (WAO) over 2003. De hoogte van deze premie is mede gebaseerd op de aan de (ex-)werknemer van gedaagde [naam ex-werknemer] (hierna: betrokkene) ingaande 13 maart 2001 toegekende, gedeeltelijke WAO-uitkering.
De rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard, daarbij overwegende, kort gezegd, dat het bestreden besluit een voldoende draagkrachtige motivering mist voor de verwerping van het betoog van gedaagde dat de uitkering aan betrokkene met toepassing van artikel 43a van de WAO had moeten worden toegekend.
Appellant heeft hiertegen terecht aangevoerd dat, voorzover gedaagde meent dat de arbeidsongeschiktheidsuitkering had moeten worden toegekend met toepassing van artikel 43a van de WAO, in welk geval artikel 4, vijfde lid, van het Besluit premiedifferentiatie WAO had moeten worden toegepast, het bepaalde in artikel 87e van de WAO zich verzet tegen een beoordeling daarvan in het kader van een procedure tegen een besluit tot vaststelling van de gedifferentieerde premie. De Raad verwijst hiervoor naar zijn uitspraak van 19 mei 2004 in de zaak 02/2493, LJN AP1681. Gedaagde had dit in bezwaar en beroep naar voren kunnen brengen tegen het besluit tot de toekenning van een WAO-uitkering aan betrokkene. Van het bestaan van dit besluit is gedaagde in elk geval uit het besluit van 25 november 2002 gebleken en hij heeft daartegen geen rechtsmiddel aangewend.
Op zichzelf heeft gedaagde niet bestreden dat appellant de toepasselijke wetgeving juist heeft toegepast. Bij de uitvoering van die wettelijke bepalingen heeft appellant geen beleidsvrijheid. Voor een afweging van de wederzijdse belangen bestaat geen ruimte. Het bestreden besluit komt niet voor vernietiging in aanmerking op de enkele grond dat gedaagde de wet als onrechtvaardig ervaart; het is de rechter niet toegestaan de innerlijke waarde of de billijkheid van de wet te beoordelen.
De aangevallen uitspraak komt zodoende voor vernietiging in aanmerking en de Raad zal het inleidend beroep ongegrond verklaren.
De Raad ziet geen aanleiding tot toepassing van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.
III. BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep,
Recht doende:
Vernietigt de aangevallen uitspraak;
Verklaart het beroep ongegrond.
Aldus gegeven door mr. R.C. Stam, in tegenwoordigheid van M. Renden als griffier, en uitgesproken in het openbaar op
23 juni 2005.
(get.) R.C. Stam.
(get.) M. Renden.