ECLI:NL:CRVB:2004:AP1762

• Datum uitspraak: 15 juni 2004
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 02/3748 ZW
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: Ch. van Voorst; J.W.P. van der Hoeven
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beoordeling van arbeidsongeschiktheid en geschiktheid voor arbeid na ziekte

In deze zaak gaat het om de beoordeling van de arbeidsongeschiktheid van appellant, die op 27 februari 1999 wegens rugklachten arbeidsongeschikt werd verklaard. Na een wachttijd van 52 weken ontving hij vanaf 27 februari 2000 een uitkering op basis van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO), waarbij zijn arbeidsongeschiktheid werd vastgesteld op 15 tot 25%. Appellant werd destijds in staat geacht om rugsparende werkzaamheden te verrichten.

Op 18 december 2000 meldde appellant zich ziek vanuit een uitkeringsituatie onder de Werkloosheidswet, waarna hij een uitkering op basis van de Ziektewet ontving. Na een intensieve dagbehandeling werd appellant op 9 juli 2001 hersteld verklaard door een verzekeringsarts. In de bezwaarfase werd appellant onderzocht door een bezwaarverzekeringsarts, die concludeerde dat appellant, gezien zijn rugbeperkingen, geschikt geacht moest worden voor licht fysieke arbeid.

De Centrale Raad van Beroep heeft de zaak behandeld en kwam tot de conclusie dat de bezwaarverzekeringsarts zijn conclusie voldoende had onderbouwd. De Raad zag geen reden om te twijfelen aan de bevindingen van de verzekeringsartsen, ook niet na het indienen van aanvullende medische informatie door appellant. De Raad bevestigde de eerdere uitspraak van de rechtbank Arnhem, die het beroep van appellant ongegrond had verklaard.

De Raad oordeelde dat er geen aanleiding was voor nader medisch onderzoek en dat de aangevallen uitspraak bevestigd diende te worden. De beslissing werd uitgesproken door mr. Ch. van Voorst, in aanwezigheid van griffier mr. J.W.P. van der Hoeven, op 15 juni 2004.

Uitspraak

02/3748 ZW

U I T S P R A A K

in het geding tussen:

[appellant], wonende te [woonplaats], appellant,

en

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, gedaagde.

I. ONTSTAAN EN LOOP VAN HET GEDING

Met ingang van 1 januari 2002 is de Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen in werking getreden. Ingevolge de Invoeringswet Wet structuur uitvoeringsorganisatie werk en inkomen treedt in dit geding de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv) in de plaats van het Landelijk instituut sociale verzekeringen (Lisv). In deze uitspraak wordt onder gedaagde tevens verstaan het Lisv.

Bij brief van 4 juli 2001 is appellant vanwege gedaagde in kennis gesteld van een besluit, waarbij aan hem met ingang van 9 juli 2001 geen ziekengeld meer is toegekend, omdat hij op en na deze datum niet meer ongeschikt werd geacht tot het verrichten van zijn arbeid.

Bij besluit van 3 december 2001 (hierna: het bestreden besluit) is het bezwaar van appellant tegen voormeld besluit ongegrond verklaard.

De rechtbank Arnhem heeft bij uitspraak van 20 juni 2002 ( Reg.nr. 01/2183 ZW) het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

Namens appellant is mr. J.J. van Vliet, advocaat te Nijmegen, op bij aanvullend beroepschrift aangevoerde gronden van die uitspraak in hoger beroep gekomen.

Gedaagde heeft een verweerschrift ingediend.

Het geding is behandeld ter zitting van de Raad van 4 mei 2004, waar namens appellant is verschenen mr. J.A.M. Heijnen, werkzaam op het kantoor van voornoemde advocaat en waar gedaagde zich heeft doen vertegenwoordigen door mr. J.A.M. Anedda, werkzaam bij het Uwv.

II. MOTIVERING

Appellant is op 27 februari 1999 wegens rugklachten arbeidsongeschikt geworden en terzake hiervan is aan hem, in aansluiting op de wachttijd van 52 weken, met ingang van 27 februari 2000 een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) toegekend berekend naar een mate van arbeidsongeschiktheid van 15 tot 25%. Appellant werd destijds in staat geacht om rugsparende werkzaamheden te verrichten.

Appellant heeft zich met ingang van 18 december 2000 vanuit een uitkeringsituatie ingevolge de Werkloosheidswet ziek gemeld. Aan appellant is toen uitkering ingevolge de Ziektewet toegekend, omdat hij vanwege een intensieve dagbehandeling niet beschikbaar was voor de arbeidsmarkt en deswege vanaf 18 december 2000 arbeidsongeschikt werd geacht. Toen deze behandeling werd gestaakt, is appellant op het spreekuur van een verzekeringsarts van 29 juni 2001 met ingang van 9 juli 2001 hersteld verklaard.

In de bezwaarfase is appellant gezien door een bezwaarverzekeringsarts. Deze is na onderzoek van appellant en na kennis te hebben genomen van informatie van de behandelend revalidatie-arts, tot de conclusie gekomen dat appellant, gelet op de bekende rugbeperkingen, geschikt moest worden geacht voor licht fysieke arbeid, verbonden aan de hem voorheen in het kader van eerder bedoelde schatting voorgehouden functies, welke in dit geval als maatstaf voor de arbeid moeten worden aangemerkt.

Naar het oordeel van de Raad is de door de bezwaarverzekeringsarts getrokken conclusie, gelet op diens bevindingen bij onderzoek en op de overige medische gegevens voldoende onderbouwd. De Raad ziet in hetgeen van de zijde van appellant in hoger beroep is aangevoerd geen reden voor twijfel aan de conclusie van deze verzekeringsarts. De Raad wijst erop dat in de in hoger beroep overgelegde brief van 26 augustus 2002 van revalidatie-arts H. van der Linde wordt vermeld dat bij appellant sprake is van aspecifieke rugklachten. Deze klachten zijn ook door de betrokken verzekeringsartsen onderkend en nu er geen reden is om aan te nemen dat de daaruit voortvloeiende beperkingen zijn onderschat, heeft de Raad geen aanleiding gezien voor een nader medisch onderzoek.

Uit het vorenstaande volgt dat de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

De Raad acht geen termen aanwezig om toepassing te geven aan artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus gegeven door mr. Ch. van Voorst in tegenwoordigheid van mr. J.W.P van der Hoeven als griffier en uitgesproken in het openbaar op 15 juni 2004.

(get.) Ch. van Voorst.

(get.) J.W.P van der Hoeven.