Uitspraak
uitspraak
COLLEGE VAN BEROEP VOOR HET BEDRIJFSLEVEN
zaaknummer: 18/1329
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 6 augustus 2019 in de zaak tussen
V.O.F. [naam] , te [plaats] , appellante
(gemachtigde: A. Zant),
en
de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, verweerder
(gemachtigden: mr. M. Krari en mr. M. Leegsma).
Procesverloop
Bij besluit van 10 januari 2018 (het primaire besluit) heeft verweerder op grond van artikel 23, derde lid, van de Meststoffenwet (Msw) het fosfaatrecht van appellante vastgesteld op 8.169 kilogram (kg).
Bij besluit van 28 mei 2018 (het bestreden besluit) heeft verweerder op het bezwaar van appellante het fosfaatrecht verhoogd en een generieke korting toegepast van 344,1 kg.
Appellante heeft daartegen beroep ingesteld.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 1 mei 2019. Op verzoek van appellante is de behandeling ter zitting geschorst om haar de gelegenheid te bieden om te reageren op het verweerschrift. De vervolgzitting heeft plaats gevonden op 20 juni 2019. Appellante is daar niet verschenen, verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigden.
Overwegingen
Op grond van artikel 72b, tweede lid, van het Uitvoeringsbesluit Meststoffenwet (Uitvoeringsbesluit) wordt de generieke korting niet toegepast als, kort gezegd, de mestproductie door melkvee in 2015 minder was dan de fosfaatruimte in dat kalenderjaar. Artikel 72b, tweede lid, van het Uitvoeringsbesluit sluit aan bij het bestaande systeem voor het bepalen van de fosfaattoestand van de grond. Appellante moet het bewijs aanleveren dat haar melkvee in 2015 minder mest produceerde dan haar fosfaatruimte in dat kalenderjaar. Als zij dat bewijs niet levert, dan vloeit uit het systeem van de wet voort dat voor het bepalen van de fosfaatruimte wordt uitgegaan van een hoge fosfaattoestand van de grond.
De fosfaattoestand van de grond wordt, ingevolge artikel 103a in samenhang gelezen met artikel 103b van de Uitvoeringsregeling Meststoffenwet, vastgesteld aan de hand van grondmonsters.
Het geschil tussen partijen beperkt zich tot de percelen 1, 3, 9 en 12, met een oppervlakte van achtereenvolgens 8,17, 2,08, 13,6 en 9,83 hectare (ha). Appellante heeft aangevoerd dat de fosfaattoestand van deze percelen neutraal is en zij beroept zich in dat verband op de door haar aangeleverde analyses van grondmonsters.
In dit geval moest de bemonstering gebeuren volgens een protocol dat is gebaseerd op de
W-methode, de zig-zag-methode of kruislingse bemonstering. Voor een perceel(-deel) van maximaal 5 ha volstaat één representatief mengmonster, voor grotere (delen van) percelen zijn meerdere mengmonsters nodig en bepaalt het gewogen gemiddelde van die monsters de fosfaattoestand. Bij de bemonstering worden de vormbepalende hoekpunten van het perceel gemarkeerd en wordt de omvang van het perceel(-deel) met een GPS vastgelegd. Onvolledige bemonstering door verkeerde afbakening van het perceel leidt tot de ongeldigheid van de analyse van de grondmonsters, tenzij de meetfout minder dan 3% bedraagt.
W-methode, de zig-zag-methode of kruislingse bemonstering. Voor een perceel(-deel) van maximaal 5 ha volstaat één representatief mengmonster, voor grotere (delen van) percelen zijn meerdere mengmonsters nodig en bepaalt het gewogen gemiddelde van die monsters de fosfaattoestand. Bij de bemonstering worden de vormbepalende hoekpunten van het perceel gemarkeerd en wordt de omvang van het perceel(-deel) met een GPS vastgelegd. Onvolledige bemonstering door verkeerde afbakening van het perceel leidt tot de ongeldigheid van de analyse van de grondmonsters, tenzij de meetfout minder dan 3% bedraagt.
De door appellante gebruikte grondmonsters zijn door verweerder afgekeurd. Hij heeft de redenen daarvoor in het verweerschrift beschreven. De percelen 1 en 12 zijn niet volledig bemonsterd. Van perceel 1 is 0,38 ha buiten de bemonstering gebleven, van perceel 12 is dat
3 ha. De grondmonsters van perceel 9 hebben deels betrekking op een ander perceel en daarnaast is 0,51 ha niet bemonsterd. Het grondmonster van perceel 3 is een mengmonster waarin ook grond is verwerkt van een (toen) niet door appellante gebruikt perceel. Deze onvolkomenheden heeft appellante niet betwist.
3 ha. De grondmonsters van perceel 9 hebben deels betrekking op een ander perceel en daarnaast is 0,51 ha niet bemonsterd. Het grondmonster van perceel 3 is een mengmonster waarin ook grond is verwerkt van een (toen) niet door appellante gebruikt perceel. Deze onvolkomenheden heeft appellante niet betwist.
De bemonstering van de percelen 1, 9 en 12 was daarmee onvolledig. In het monster van perceel 3 is grond gemengd van een perceel dat niet bij appellante in gebruik is. De monsters zijn dus niet representatief en niet bruikbaar voor het bewijs van de fosfaattoestand.
Het beroep is ongegrond. Het College ziet geen reden voor een proceskostenveroordeling.
Beslissing
Het College verklaart het beroep ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. R.C. Stam in aanwezigheid van mr. J.M.M. van Dalen als griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 6 augustus 2019.
w.g. R.C. Stam w.g. J.M.M. van Dalen