Uitspraak
uitspraak
COLLEGE VAN BEROEP VOOR HET BEDRIJFSLEVEN
zaaknummer: 19/13
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 30 juli 2019 in de zaak tussen
[naam 1] , te [plaats] , appellant
(gemachtigde: ir. S. Boonstra),
en
de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, verweerder
(gemachtigde: mr. R.A. van der Voort).
Procesverloop
Bij besluit van 4 september 2018 (het primaire besluit) heeft verweerder de teruggave financiële discipline over het jaar 2017 voor appellant vastgesteld.
Bij besluit van 23 november 2018 (het bestreden besluit) heeft verweerder het bezwaar van appellant tegen het primaire besluit ongegrond verklaard.
Appellant heeft tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 12 juni 2019. Appellant is verschenen, bijgestaan door zijn gemachtigde. Aan de kant van appellant is tevens verschenen mevrouw [naam 2] . Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde.
Overwegingen
1. Het College gaat uit van de volgende feiten en omstandigheden.
1.1
Steun in het kader van het Gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) wordt gekort om geld te reserveren voor een crisisfonds voor de landbouwsector (de financiële discipline). Dit volgt uit de artikelen 25 en 26 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 17 december 2013 inzake de financiering, het beheer en de monitoring van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot intrekking van Verordeningen (EEG) nr. 352/78, (EG) nr. 165/94, (EG) nr. 2799/98, (EG) nr. 814/2000, (EG) nr. 1290/2005 en (EG) nr. 485/2008 van de Raad (Verordening 1306/2013). De reserve wordt aangelegd door de GLB-steun te verlagen. Hiervoor stelt de Europese Commissie een korting vast op alle GLB-steun hoger dan € 2.000,-. In het begrotingsjaar 2017 is geen beroep gedaan op deze reserve. Om die reden kan de financiële discipline worden teruggegeven aan de eindontvangers die in het begrotingsjaar 2017 onderworpen zijn aan financiële discipline. Dit volgt uit punt 19 van de considerans en artikel 26, vijfde lid, van Verordening 1306/2013. De beschikbare bedragen staan in de bijlage van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 2017/2197 van de Commissie van 27 november 2017 inzake de terugbetaling, overeenkomstig artikel 26, vijfde lid, van de Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad, van de kredieten die zijn overgedragen van begrotingsjaar 2017 (Uitvoeringsverordening 2017/2197). Nederland heeft het percentage voor 2017 berekend op (afgerond) 1,385%. Voor het jaar 2017 moet de teruggave financiële discipline plaatsvinden voor 16 oktober 2018 (zie artikel 2 van Uitvoeringsverordening 2017/2197).
1.2
Bij besluit van 3 januari 2018 heeft verweerder aan appellant een bedrag
toegekend voor de uitbetaling van de betalingsrechten (basis- en vergroeningsbetaling) 2017.
toegekend voor de uitbetaling van de betalingsrechten (basis- en vergroeningsbetaling) 2017.
1.3
Bij besluit van 2 maart 2018 heeft verweerder het besluit van 3 januari 2018 herzien en heeft verweerder het bedrag van de basis- en vergroeningsbetaling 2017 aangepast.
1.4
Appellant heeft beroep ingesteld tegen het besluit van 2 maart 2018. Ten tijde van het nemen van het primaire besluit was deze procedure nog aanhangig bij het College.
1.5
Bij het primaire besluit heeft verweerder de teruggave financiële discipline ten aanzien van appellant vastgesteld op een bedrag van € 311,06. Dit is afgerond 1,385% van het bedrag aan rechtstreekse betalingen boven € 2.000,- dat appellant over het jaar 2017 heeft ontvangen.
2. Bij het bestreden besluit heeft verweerder het bezwaar van appellant tegen het primaire besluit ongegrond verklaard en dat besluit gehandhaafd. Verweerder heeft hieraan ten grondslag gelegd dat hij bij de vaststelling van de financiële discipline is uitgegaan van de geldigheid van het besluit van 2 maart 2018, nu er in de beroepszaak tegen dit besluit nog geen uitspraak is gedaan. Op grond van artikel 6:16 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) schorst het instellen van bezwaar of beroep niet de werking van het besluit van 2 maart 2018. Mocht de beslissing op bezwaar van 2 maart 2018 worden herzien, waarbij het bedrag aan rechtstreekse betalingen wordt gewijzigd, dan zal verweerder ten aanzien van appellant een nieuwe beslissing nemen over de financiële discipline 2018. Verder stelt verweerder dat de beginselen van behoorlijk bestuur in acht zijn genomen bij het nemen van het primaire besluit. Verweerder voert hiertoe aan dat ter voorbereiding van het te nemen besluit een berekening is gemaakt van de teruggave van de financiële discipline over het jaar 2017 op basis van de hoogte van de rechtstreekse betalingen 2017. Vervolgens is in het besluit aangegeven dat appellant een bedrag terugkrijgt en waarom. Daar is een berekening bijgevoegd. Tot slot is aangegeven dat wanneer de rechtstreekse betalingen over 2017 worden aangepast, appellant opnieuw een bericht ontvangt over de hoogte van de teruggave van de financiële discipline. Van onzorgvuldigheid bij de totstandkoming van het besluit of van een ondeugdelijke motivering is volgens verweerder dan ook geen sprake.
3. Appellant voert in beroep aan dat een positieve uitkomst binnen de beroepsprocedure die ziet op de uitbetaling van de basis- en vergroeningsbetaling 2017 invloed heeft op het terug te betalen bedrag van de financiële discipline 2018. Appellant is dan ook van mening dat verweerder ten onrechte geen rekening heeft gehouden met de lopende beroepsprocedure en dat het voorliggende bestreden besluit evenals het primaire besluit prematuur tot stand is gekomen. Het besteden besluit geeft dan ook geen blijk van een zorgvuldige belangenafweging en ontbeert tevens een deugdelijke en zorgvuldige motivering, zoals deze wordt vereist op grond van artikel 3:46 en 3:47 van de Awb.
4. Zoals het College heeft overwogen in zijn uitspraak van 28 juli 2017 (ECLI:NL:CBB:2017:286) heeft een wijziging van het bedrag dat aan rechtstreekse betalingen wordt uitbetaald, gevolgen voor de berekening van de teruggave financiële discipline, nu die teruggave een percentage is van dat bedrag. Dit betekent echter niet dat verweerder gehouden is te wachten met het nemen van het besluit tot teruggave van de financiële discipline totdat de procedure over de rechtstreekse betalingen over het premiejaar 2017 is afgehandeld. Verweerder heeft in dit verband erop gewezen dat de teruggave financiële discipline over 2017 dient plaats te vinden vóór 16 oktober 2018. Dat appellant bezwaar heeft gemaakt tegen het besluit tot uitbetaling van de basis- en vergroeningsbetaling 2017, vormde voor verweerder voorts geen beletsel om het besluit tot teruggave van de financiële discipline te nemen op basis van het besluit tot uitbetaling van de basis- en vergroeningsbetaling 2017, reeds omdat het bezwaar de werking van dat besluit gelet op artikel 6:16 van de Awb niet opschort. Ook het zorgvuldigheidsbeginsel en het fair play-beginsel nopen niet tot die conclusie. In dit verband is het van belang dat verweerder uiteen heeft gezet dat, in het geval de beslissing op bezwaar van 2 maart 2018 wordt herzien waarbij het bedrag aan rechtstreekse betalingen wordt gewijzigd, er een nieuwe beslissing over de financiële discipline 2018 zal worden genomen.
5. De beroepsgrond van appellant dat verweerder ten onrechte geen rekening heeft gehouden met de lopende beroepsprocedure houdt gelet op hetgeen onder 4 is overwogen geen stand. In zoverre zou het beroep van appellant ongegrond moeten zijn. Echter, in zijn uitspraak van heden met procedurenummer 18/396 heeft het College verweerder opgedragen een nieuw besluit te nemen over de uitbetaling van de basis- en vergroeningsbetaling 2017 omdat er een onvoldoende zorgvuldig voorbereid en gemotiveerd besluit is genomen ten aanzien van een gedeelte van een perceel dat door verweerder niet subsidiabel is geacht. Nu het besluit van 2 maart 2018 moet worden herzien, moet ook het besluit ten aanzien van de financiële discipline 2018 worden herzien. Het beroep van appellant slaagt daarom alsnog.
6. Het beroep is gegrond. Verweerder zal een nieuw besluit moeten nemen met inachtneming van deze uitspraak.
7. Gelet op artikel 3, eerste lid, van het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb), waarin is bepaald dat samenhangende zaken voor de toepassing van artikel 2, eerste lid, onder a, van het Bpb worden beschouwd als één zaak, bestaat voor een proceskostenvergoeding geen aanleiding. Samenhangende zaken zijn zaken door een of meer belanghebbenden gemaakte bezwaren of ingestelde beroepen, die door het bestuursorgaan of de bestuursrechter gelijktijdig of nagenoeg gelijktijdig zijn behandeld, waarin rechtsbijstand als bedoeld in artikel 1, onder a, van het Bpb is verleend door dezelfde persoon dan wel door een of meer personen die deel uitmaken van hetzelfde samenwerkingsverband en van wie de werkzaamheden in elk van de zaken nagenoeg identiek konden zijn. De zaak met procedurenummer 18/396, waar appellant ook appellant was, is gelijktijdig met de onderhavige zaak behandeld door het College. De gemachtigde van appellant was tevens in de zaak met procedurenummer 18/396 de gemachtigde. Voorts heeft de gemachtigde in beide zaken nagenoeg dezelfde werkzaamheden verricht, te weten het indienen van het beroepschrift alsmede appellant bijstaan ter zitting.
Beslissing
Het College:
- verklaart het beroep gegrond;
- vernietigt het bestreden besluit;
- draagt verweerder op binnen acht weken na de dag van verzending van deze uitspraak een nieuw besluit te nemen op het bezwaar met inachtneming van deze uitspraak;
- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 170 aan appellant te vergoeden.
Deze uitspraak is gedaan door mr. T. Pavićević, in aanwezigheid van mr. C.H.R. Mattheussens, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 30 juli 2019.
w.g. T. Pavićević w.g. C.H.R. Mattheussens