ECLI:NL:CBB:2014:464

• Datum uitspraak: 5 december 2014
• Publicatiedatum: 19 december 2014
• Zaaknummer: AWB 11/366
• Instantie: College van Beroep voor het bedrijfsleven
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Proceskostenveroordeling
• Rechters: E.R. Eggeraat; J.A.M. van den Berk; G.P. Kleijn
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Verlenging ontheffing experiment Golden Harvest en proceskostenveroordeling

In de uitspraak van 5 december 2014 heeft het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBB) geoordeeld over de verlenging van ontheffingen voor de leden van de Vereniging Golden Harvest. De zaak betreft een beroep tegen een besluit van de Staatssecretaris van Economische Zaken, waarbij de ontheffingen voor een periode van 12 jaar zijn verlengd. Het College verwijst naar een eerdere tussenuitspraak van 19 april 2013, waarin het beroep van appellante op het evenredigheidsbeginsel werd gehonoreerd. De appellante stelde dat de verlenging van de ontheffingen onjuist was en dat deze tot het vervallen van het stelsel van pluimveerechten zou moeten gelden. De Staatssecretaris verdedigde de verlenging van 12 jaar als coulant, maar het College oordeelde dat deze termijn voldoende was voor de terugverdienperiode van de investeringen van appellante.

Het College concludeerde dat de verlenging van de ontheffingen niet onredelijk was en dat de belangen van de leden van appellante voldoende waren meegewogen. Het verzoek van appellante om te bepalen dat zij na afloop van het huidige systeem van pluimveerechten niet in een financieel nadeliger positie zouden komen te verkeren, werd als buiten de kaders van het geschil beschouwd. Het College verklaarde het beroep ongegrond en droeg de Staatssecretaris op het betaalde griffierecht van € 302,-- aan appellante te vergoeden. Tevens werd de Staatssecretaris veroordeeld in de proceskosten, vastgesteld op € 974,--, te betalen aan appellante. De uitspraak werd openbaar uitgesproken door de rechters in aanwezigheid van de griffier.

Uitspraak

uitspraak

COLLEGE VAN BEROEP VOOR HET BEDRIJFSLEVEN

Zaaknummer: 11/366

5101

Uitspraak van de meervoudige kamer van 5 december 2014 in de zaak tussen

Vereniging Golden Harvest, te Groesbeek, appellante

(gemachtigden: H. van den Brink en W.P.J.A. Derks),

en

de Staatssecretaris van Economische Zaken, verweerder

(gemachtigde: mr. A.H. Spriensma-Heringa).

Procesverloop

Voor een beschrijving van het verloop van de procedure tot en met 19 april 2013 verwijst het College naar rubriek 1 van zijn tussenuitspraak van die datum (ECLI:NL:CBB:2013:CA0936).

Bij brief van 27 juni 2013 heeft verweerder mededeling gedaan van het herstel van het in de tussenuitspraak geconstateerde gebrek door toezending van een herziene en vervangende beslissing op bezwaar van 26 juni 2013.

Bij brieven van 15 juli 2013 en 13 augustus 2013 heeft appellante aangegeven het beroep te handhaven en nadere gronden ingediend.

Op 10 februari 2014 heeft verweerder een aanvullend verweerschrift ingediend.

Op verzoek van appellante is de zaak opnieuw ter zitting behandeld op 20 juni 2014, waarbij partijen vertegenwoordigd door hun gemachtigden zijn verschenen.

De tussenuitspraak

In de tussenuitspraak heeft het College geoordeeld dat het beroep van appellante op het evenredigheidsbeginsel slaagt. Door de ontheffing, onder de voorwaarden zoals deze golden ten tijde van het experiment “Golden Harvest”, niet te verlengen worden de leden van appellante onevenredig in hun belangen getroffen. Het College heeft verweerder opgedragen een nieuwe beslissing op bezwaar te nemen en daarbij de verzoeken van appellante om ontheffingen in te willigen, waarbij tevens wordt beslist voor welke termijn en onder welke voorschriften de ontheffingen worden verlengd.

Overwegingen

1. Voor de voorgeschiedenis en achtergrond van het geschil verwijst het College naar de hierboven genoemde tussenuitspraak.

2. Bij beschikking van 26 juni 2013 heeft verweerder de ontheffingen van de leden van appellante alsnog verlengd voor wederom een periode van 12 jaren, te rekenen vanaf het moment dat deze aan betrokkenen bekend worden gemaakt. Deze bekendmaking zal plaatsvinden nadat het College een einduitspraak in deze heeft genomen.

3. Appellante voert aan dat verlenging van de ontheffingen met een termijn van 12 jaar onjuist is. De ontheffing zou verleend moeten worden tot het tijdstip dat het stelsel van pluimveerechten komt te vervallen, dan wel tot op het bij Koninklijk Besluit te bepalen tijdstip waarop het stelsel van pluimveerechten komt te vervallen. Voorts vraagt appellante het College te bepalen dat de leden van appellante bij het vervallen van het huidige systeem van pluimveerechten niet in een financieel nadeliger positie komen te verkeren dan pluimveehouders die niet hebben meegedaan aan het Experiment Golden Harvest.

Indien het College de termijn van 12 jaar in stand houdt, stelt appellante zich op het standpunt dat na afloop opnieuw moet worden bezien of de ontheffing van dezelfde omvang zal worden verleend. Verweerder heeft aangekondigd dat een nieuwe verlenging niet aan de orde is.

4. Verweerder stelt zich op het standpunt dat de termijn van de verlenging met opnieuw twaalf jaar coulant is. Hiermee beloopt de terugverdienperiode voor appellante meer dan 24 jaar. Gesteld noch gebleken is dat deze terugverdienperiode te kort zou zijn. Zelfs indien na ommekomst van deze termijn het stelsel van pluimveerechten nog niet gewijzigd zou zijn, kan appellante, ondanks de mededeling in de beslissing op bezwaar, alsdan een nieuw verzoek doen. Dat is evenwel thans geen reden om aan te nemen dat de totale duur van de ontheffing onredelijk kort zou zijn.
Een ontheffing wordt, gezien haar aard, niet voor onbepaalde tijd verleend.

5. Het College staat voor de vraag of verweerder door de termijn van de ontheffingen met twaalf jaar te verlengen, in voldoende mate rekening heeft gehouden met de belangen van (de leden van) appellante.

Het College beantwoord deze vraag bevestigend en overweegt daartoe het volgende.

5.1

Zoals in de tussenuitspraak reeds is overwogen is bij aanvang van het experiment geen garantie geboden dat het stelsel van pluimveerechten na ommekomst van de (eerste) twaalf jaar ontheffing zou zijn veranderd. De verwachting was er wel, maar van meet af aan was duidelijk dat het ging om een experiment. Door de nieuwe, tweede, termijn van 12 jaar beschikt appellante meer dan 24 jaar over de bedoelde ontheffing. Deze totale termijn acht het College ruim voldoende als terugverdienperiode voor de door appellante gedane investeringen. Ook is het niet onredelijk dat na een dergelijke lange periode een ondernemer voor herinvesteringen komt te staan.
Het College ziet derhalve geen aanleiding voor het oordeel dat de termijn van de verlenging onredelijk kort is.

5.2

Het verzoek dat appellante voorts heeft gedaan, om te bepalen dat na afloop van het huidige systeem van pluimveerechten de leden van appellante niet in een financieel nadeliger situatie komt te verkeren, valt naar het oordeel van het College buiten de kaders van dit geschil, waarin slechts de termijn van geldigheid van de ontheffingen aan de orde is.

6. Gelet hierop, en gelet op hetgeen in de tussenuitspraak is overwogen, dient het beroep tegen het besluit van 26 juni 2013, dat het oorspronkelijk bestreden besluit van 31 maart 2011 heeft vervangen, ongegrond verklaard te worden.

6.1

Het College ziet aanleiding om te bepalen dat verweerder aan appellant het door hem betaalde griffierecht vergoedt omdat de procedure is ontstaan naar aanleiding van het oorspronkelijk bestreden besluit, waaraan - zoals in de tussenuitspraak is geoordeeld - een gebrek kleefde, welk gebrek aan verweerder valt toe te rekenen.

6.2

Om dezelfde reden ziet het College aanleiding verweerder te veroordelen in de door appellant in beroep gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt het College op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 974,-- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde van € 487,-- per punt en een wegingsfactor 1). Er is geen aanleiding voor een vergoeding van de proceskosten in verband met de voortzetting van de procedure na het besluit van 26 juni 2013.

Beslissing

Het College:

• verklaart het beroep ongegrond;
• draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 302,-- aan appellant te vergoeden;
• veroordeelt verweerder in de proceskosten tot een bedrag van € 974,-- te betalen aan appellant.

Deze uitspraak is gedaan door mr. E.R. Eggeraat, mr. J.A.M. van den Berk en mr. G.P. Kleijn, in aanwezigheid van mr. L.C. Bannink, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 5 december 2014.

w.g. E.R. Eggeraat w.g. L.C. Bannink