ECLI:NL:CBB:2014:208

• Datum uitspraak: 14 maart 2014
• Publicatiedatum: 11 juni 2014
• Zaaknummer: AWB 12/654
• Instantie: College van Beroep voor het bedrijfsleven
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: C.J. Waterbolk; C.M. Leliveld
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beroep tegen investeringsheffing voor I&R-systeem schapen en geiten

In deze zaak heeft het College van Beroep voor het bedrijfsleven op 14 maart 2014 uitspraak gedaan in een geschil tussen een appellant en de Staatssecretaris van Economische Zaken. De appellant, een schapenhouder, was het niet eens met de investeringsheffing die hem was opgelegd op basis van de Regeling identificatie en registratie van dieren. Deze heffing van € 650,- was opgelegd voor het jaar 2010, nadat de appellant had aangegeven dat hij op 1 november 2009 120 schapen hield. De appellant stelde dat hij niet wilde meewerken aan het elektronisch merken of het chipsysteem en dat hij geen gebruik zou maken van de diensten waarvoor de heffing was opgelegd. Hij voerde aan dat er onvoldoende voorlichting was gegeven over de invoering van het systeem.

Het College heeft het procesverloop uiteengezet, waarbij het primaire besluit van 9 december 2011 en de ongegrondverklaring van het bezwaar op 25 mei 2012 door de Staatssecretaris zijn besproken. Tijdens de zitting op 12 februari 2014 was de appellant aanwezig, terwijl de Staatssecretaris zich liet vertegenwoordigen door zijn gemachtigde. Het College heeft overwogen dat de heffing in overeenstemming is met de Regeling, die bepaalt dat houders van meer dan 100 schapen of geiten jaarlijks een investeringsheffing verschuldigd zijn. De appellant had op de peildatum meer dan 100 schapen, waardoor de heffing terecht was opgelegd.

De argumenten van de appellant, waaronder de onvrede over de elektronische registratie en de vermeende ontoereikende voorlichting, werden door het College verworpen. Het College concludeerde dat de heffing rechtmatig was en dat er geen aanleiding was voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak werd openbaar uitgesproken op 14 maart 2014, waarbij het beroep van de appellant ongegrond werd verklaard.

Uitspraak

uitspraak

COLLEGE VAN BEROEP VOOR HET BEDRIJFSLEVEN

zaaknummer: 12/654

5101

Uitspraak van de enkelvoudige kamer van 14 maart 2014 in de zaak tussen

[naam], te [woonplaats], appellant

en

de Staatssecretaris van Economische Zaken, verweerder

(gemachtigde: mr. R. Kuipers).

Procesverloop

Bij besluit van 9 december 2011 (het primaire besluit) heeft verweerder appellant op grond van de Regeling identificatie en registratie van dieren (de Regeling) voor het jaar 2010 een aantal heffingen opgelegd waaronder een investeringsheffing van € 650,-.

Bij besluit van 25 mei 2012 heeft verweerder het hiertegen door appellant gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Appellant heeft dit besluit beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 12 februari 2014.

Appellant is verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde
.

Overwegingen

1.

Per 1 januari 2010 is de op Verordening (EG) nr. 21/2004 gebaseerde verplichting tot individuele registratie van schapen en geiten ingevoerd. Teneinde een dergelijke registratie mogelijk te maken zijn door het toenmalige Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit investerings- en uitvoeringskosten gemaakt. Afgesproken is dat die kosten zouden worden verdeeld tussen dit ministerie en het bedrijfsleven. De investeringskosten komen voor rekening van houders die meer dan 100 schapen of geiten houden op hun Uniek Bedrijfsnummer (UBN). Ter financiering van de investeringsheffing konden deze houders een compensatie aanvragen via de Gecombineerde opgave.

2.

Appellant heeft door middel van de Opgave novembertelling 2009 gemeld dat hij per
1 november 2009 120 ooien op zijn bedrijf had. De naar aanleiding van die opgave aan appellant opgelegde heffing van € 683,50 bestaat uit een vast bedrag per UBN van € 33,50 en een heffing ter dekking van de investeringskosten van € 650,-.

3.

Appellant is het niet eens met de investeringsheffing. Hij stelt ten onrechte te moeten betalen voor diensten die hij niet wenst en waarvan hij geen gebruik zal maken. Appellant heeft steeds gezegd dat hij niet wilde meewerken aan het elektronisch merken of het chipsysteem, en dat hij zou stoppen met het houden van schapen wanneer dat systeem onverhoopt toch zou worden ingevoerd. Verder vindt appellant dat hierover geen goede voorlichting aan belanghebbenden is gegeven.

4.

Ten tijde van belang luidde artikel 43i van de Regeling als volgt:

“1. Ter zake van het voorhanden of het in voorraad hebben van een of meer schapen of geiten is de houder van schapen of geiten jaarlijks een bedrag van € 33,50 per aan de houder toegekend UBN verschuldigd.
2. In aanvulling op het eerste lid is de houder per aan de houder toegekend UBN, waar op 1 november van het voorgaande jaar meer dan 100 schapen of geiten worden gehouden, jaarlijks een bedrag van € 650,00 verschuldigd”.

5.

De door verweerder aan appellant opgelegde heffing is geheel in overeenstemming met de Regeling. Appellant was de investeringsheffing verschuldigd, aangezien hij op
1 november 2009 (de peildatum voor het jaar 2010) meer dan 100 schapen hield. De novembertelling geldt blijkens artikel 43i, tweede lid, van de Regeling als uitgangspunt voor (het verschuldigd zijn van) de investeringsheffing. Voor zover al zou moeten worden aangenomen dat deze heffing niet (langer) is verschuldigd indien het aantal schapen in de loop van 2010 lager is dan 100: appellant heeft dienaangaande niets aangevoerd, doch heeft volstaan met de stelling dat het aantal schapen vanaf 2010 geleidelijk is verminderd. Verweerder heeft de investeringsheffing voor 2010 dan ook terecht aan appellant opgelegd. De omstandigheid dat appellant het niet eens is met de elektronische registratie en het chipsysteem, en daarom het plan heeft opgevat om te stoppen met het houden van schapen, maakt dit niet anders.
Ook de stelling dat de voorlichting over de invoering van het “I&R-systeem schaap/geit” ontoereikend is geweest, treft geen doel. Verweerder heeft de schapenhouders geïnformeerd over het systeem en de investeringsheffing door middel van een informatiebrochure die is meegezonden met het formulier novembertelling 2009.

6. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

Het College verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. C.J. Waterbolk in aanwezigheid van mr. C.M. Leliveld, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 14 maart 2014.

w.g. C.J. Waterbolk w.g. C.M. Leliveld