ECLI:NL:RVS:2025:2498

• Datum uitspraak: 3 juni 2025
• Publicatiedatum: 2 juni 2025
• Zaaknummer: 202403941/1/V2
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: C.C.W. Lange
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep inzake afwijzing verblijfsvergunning asiel en beoordeling geloofwaardigheid afvalligheid

In deze zaak heeft de Raad van State op 3 juni 2025 uitspraak gedaan in het hoger beroep van een appellant die een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd had aangevraagd. De aanvraag was op 9 mei 2024 afgewezen door de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid. De rechtbank had op 20 juni 2024 het beroep van de appellant ongegrond verklaard. De appellant, vertegenwoordigd door mr. M.E. Muller, heeft hoger beroep ingesteld tegen deze uitspraak.

De Raad van State heeft in zijn overwegingen vastgesteld dat de eerste en tweede grief van de appellant, die betrekking hadden op medische klachten en de geloofwaardigheid van de identiteit van de appellant, niet tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank leiden. Dit werd onderbouwd met de opmerking dat deze grieven geen vragen bevatten die in het belang van de rechtseenheid of rechtsontwikkeling beantwoord moeten worden.

Echter, de Raad van State oordeelde dat de rechtbank niet had onderkend dat de minister de geloofwaardigheid van de gestelde afvalligheid van de appellant niet had onderzocht. De derde en vijfde grief van de appellant werden gegrond verklaard. De Raad van State vernietigde de uitspraak van de rechtbank en het besluit van de staatssecretaris, en oordeelde dat de minister opnieuw op de aanvraag moet beslissen, rekening houdend met de feiten en omstandigheden op dat moment. De minister werd ook veroordeeld tot vergoeding van de proceskosten van de appellant.

Uitspraak

202403941/1/V2.

Datum uitspraak: 3 juni 2025

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

[appellant],

appellant,

tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Haarlem, van 20 juni 2024 in zaak nr. NL24.20721 in het geding tussen:

appellant

en

de minister van Asiel en Migratie.

Procesverloop

Bij besluit van 9 mei 2024 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid een aanvraag van appellant om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, afgewezen.

Bij uitspraak van 20 juni 2024 heeft de rechtbank het daartegen door appellant ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraak heeft appellant, vertegenwoordigd door mr. M.E. Muller, advocaat in Gouda, hoger beroep ingesteld.

Overwegingen

1.       De eerste en de tweede grief, over het rekening houden met medische klachten en de ongeloofwaardig geachte identiteit van appellant, leiden niet tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank. Dit oordeel hoeft niet verder te worden gemotiveerd. De reden daarvoor is dat deze grieven geen vragen bevatten die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoord moeten worden (artikel 91, tweede lid, van de Vw 2000).

2.       In de uitspraak van 19 januari 2022, ECLI:NL:RVS:2022:94, heeft de Afdeling overwogen dat afvalligheid in het kader van die uitspraak betekent dat een vreemdeling zich heeft afgewend van het geloof waarmee hij is opgegroeid, dat hij eerder heeft aangehangen of waarbij hij in de ogen van zijn sociale omgeving of de overheid aangesloten behoort te zijn. Ook een vreemdeling die nooit heeft geloofd in het geloof waarmee hij is opgegroeid, kan dus afvallig zijn of als afvallige worden gezien. Appellant betoogt daarom terecht dat de rechtbank niet heeft onderkend dat de minister in dit geval de geloofwaardigheid van de gestelde afvalligheid dan wel toegedichte afvalligheid ten onrechte niet heeft onderzocht en beoordeeld. De derde en de vijfde grief slagen.

3.       Het hoger beroep is gegrond. De Afdeling vernietigt de uitspraak van de rechtbank. Het beroep is gegrond en de Afdeling vernietigt het besluit van 9 mei 2024. Omdat de minister opnieuw op de aanvraag moet beslissen en daarbij rekening moet houden met de feiten en omstandigheden zoals die op dat moment zijn, is het niet nodig wat appellant verder in hoger beroep en beroep heeft aangevoerd te bespreken. De minister moet de proceskosten vergoeden.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

I.        verklaart het hoger beroep gegrond;

II.       vernietigt de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Haarlem, van 20 juni 2024 in zaak nr. NL24.20721;

III.      verklaart het beroep gegrond;

IV.     vernietigt het besluit van 9 mei 2024, V-[...];

V.      veroordeelt de minister van Asiel en Migratie tot vergoeding van bij appellant in verband met de behandeling van het beroep en het hoger beroep opgekomen proceskosten tot een bedrag van € 2.721,00, geheel toe te rekenen aan door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand.

Aldus vastgesteld door mr. C.C.W. Lange, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. M.A. Huizer, griffier.

w.g. Lange

lid van de enkelvoudige kamer

w.g. Huizer

griffier

Uitgesproken in het openbaar op 3 juni 2025

987