Uitspraak
202404073/1/A2.
Datum uitspraak: 19 maart 2025
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak als bedoeld in artikel 8:57 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) op het hoger beroep van:
[appellant], wonend in Schiedam,
appellant,
tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 9 april 2024 in zaak nr. 23/4368 in het geding tussen:
[appellant]
en
Commissie Schadefonds Geweldsmisdrijven (hierna: de CSG).
Procesverloop
Bij besluit van 12 juli 2022 heeft de CSG een aanvraag van [appellant] om een uitkering uit het schadefonds geweldsmisdrijven (hierna: het schadefonds) afgewezen.
Bij besluit van 13 februari 2023 heeft de CSG het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.
Bij uitspraak van 9 april 2024 heeft de rechtbank het door [appellant] daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard.
Tegen deze uitspraak heeft [appellant] hoger beroep ingesteld.
De CSG heeft een schriftelijke uiteenzetting gegeven.
Geen van de partijen heeft binnen de gestelde termijn verklaard gebruik te willen maken van het recht ter zitting te worden gehoord, waarna de Afdeling het onderzoek met toepassing van artikel 8:57, derde lid, gelezen in verbinding met artikel 8:108, eerste lid, van de Awb heeft gesloten.
Overwegingen
1. De CSG kent uit het schadefonds onder meer uitkeringen toe aan een ieder die door een in Nederland opzettelijk gepleegd geweldsmisdrijf ernstig lichamelijk of geestelijk letsel heeft opgelopen.
2. Op 23 februari 2022 heeft [appellant] bij de CSG een aanvraag om een uitkering uit het schadefonds ingediend. Zij heeft aan de aanvraag onder meer ten grondslag gelegd dat zij, op 31 december 2021, getuige is geweest van de directe gevolgen van een schietpartij, waarbij haar ex-partner een schotwond in zijn linkerarm heeft opgelopen.
3. Volgens de CSG heeft [appellant] niet aannemelijk gemaakt dat zij getuige is geweest van een opzettelijk gepleegd geweldsmisdrijf als bedoeld in artikel 3 van de Wet schadefonds geweldsmisdrijven. Weliswaar heeft zich een incident voorgedaan, maar onvoldoende duidelijk is wat er precies is gebeurd, wat de aanleiding hiervoor was en wat de omstandigheden waren waaronder het incident heeft plaatsvonden. [appellant] heeft wisselende verklaringen afgelegd over wat er zou zijn gebeurd en er is geen objectieve informatie beschikbaar die haar opgave ondersteunt.
4. De rechtbank heeft geoordeeld dat de CSG zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat de verklaringen van [appellant] over het incident wisselend en tegenstrijdig zijn en dat verklaringen van andere betrokkenen niet alleen onderling niet overeenkomen, maar ook niet met de verklaringen van [appellant], zodat de CSG niet van haar verklaringen kon uitgaan. Uit de informatie van de Raad voor de Kinderbescherming, die een andere beoordeling maakt dan de CSG, volgt evenmin dat [appellant] getuige is geweest van een opzettelijk gepleegd geweldsmisdrijf. Het beroep op het gelijkheidsbeginsel, dat slechts bestaat uit een algemene verwijzing, slaagt volgens de rechtbank niet.
5. De gronden die [appellant] in hoger beroep heeft aangevoerd, zijn zo goed als een herhaling van wat zij in beroep heeft aangevoerd. De rechtbank is gemotiveerd op die gronden ingegaan. [appellant] heeft geen redenen aangevoerd waarom de gemotiveerde beoordeling van die gronden in de aangevallen uitspraak onjuist of onvolledig zou zijn. De Afdeling kan zich vinden in het oordeel van de rechtbank en in de onder 5 tot en met 8 opgenomen overwegingen, waarop dat oordeel is gebaseerd.
6. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak wordt bevestigd.
7. De CSG hoeft geen proceskosten te vergoeden.
Beslissing
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:
bevestigt de aangevallen uitspraak.
Aldus vastgesteld door mr. J.M. Willems, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. R.J.R. Hazen, griffier.
w.g. Willems
lid van de enkelvoudige kamer
w.g. Hazen
griffier
Uitgesproken in het openbaar op 19 maart 2025
452