ECLI:NL:RVS:2023:629

• Datum uitspraak: 21 februari 2023
• Publicatiedatum: 15 februari 2023
• Zaaknummer: 202206113/1/V3
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Vreemdelingenrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: A.J.C. de Moor-van Vugt
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen afwijzing aanvraag vreemdeling voor document rechtmatig verblijf

In deze zaak gaat het om een hoger beroep van een vreemdeling tegen de afwijzing van zijn aanvraag voor een document dat rechtmatig verblijf als gemeenschapsonderdaan zou bevestigen. De staatssecretaris van Justitie en Veiligheid heeft op 21 mei 2021 deze aanvraag afgewezen. De vreemdeling heeft bezwaar gemaakt, maar dit werd ongegrond verklaard. De rechtbank Den Haag heeft op 27 september 2022 het beroep van de vreemdeling tegen deze afwijzing eveneens ongegrond verklaard. Hierop heeft de vreemdeling hoger beroep ingesteld, vertegenwoordigd door mr. J. van Bennekom, advocaat te Amsterdam.

De Raad van State heeft op 21 februari 2023 uitspraak gedaan in deze zaak. De Afdeling bestuursrechtspraak heeft geoordeeld dat het hoger beroep niet leidt tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank. De argumenten van de vreemdeling over de indicatoren voor een schijnrelatie zijn niet overtuigend bevonden. De staatssecretaris heeft voldoende beoordelingsruimte en heeft zijn motiveringsplicht nageleefd door de indicatoren die tot het vermoeden van een schijnrelatie leiden, duidelijk uit te leggen.

De vreemdeling heeft ook een prejudiciële vraag voorgesteld over de criteria voor het gebruik van deze indicatoren, maar de Raad van State oordeelt dat beantwoording hiervan niet nodig is voor de oplossing van de zaak. Het hoger beroep is ongegrond verklaard en de uitspraak van de rechtbank is bevestigd. De staatssecretaris hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Uitspraak

202206113/1/V3.

Datum uitspraak: 21 februari 2023

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) op het hoger beroep van:

[de vreemdeling],

appellant,

tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag, zittingsplaats Haarlem, van 27 september 2022 in zaak nr. 21/6302 in het geding tussen:

de vreemdeling

en

de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid.

Procesverloop

Bij besluit van 21 mei 2021 heeft de staatssecretaris een aanvraag van de vreemdeling om afgifte van een document als bedoeld in artikel 9, eerste lid, van de Vw 2000, waaruit rechtmatig verblijf als gemeenschapsonderdaan blijkt, afgewezen.

Bij besluit van 7 oktober 2021 heeft de staatssecretaris het daartegen door de vreemdeling gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 27 september 2022 heeft de rechtbank het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard.

Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling, vertegenwoordigd door mr. J. van Bennekom, advocaat te Amsterdam, hoger beroep ingesteld.

Overwegingen

1.       Het hoger beroep leidt niet tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank. Wat de vreemdeling heeft aangevoerd over de indicatoren die leiden tot het vermoeden van een schijnrelatie, slaagt niet. Uit de uitspraak van de Afdeling van 20 juli 2016, ECLI:NL:RVS:2016:2006, onder 3.3, volgt namelijk dat de staatssecretaris beoordelingsruimte heeft bij het antwoord op de vraag wanneer een dergelijk vermoeden mag worden aangenomen, aan de hand van de op het concrete geval toegespitste feiten en omstandigheden. De staatssecretaris heeft in het besluit van 21 mei 2021, zoals aangevuld in het besluit op bezwaar, uitgelegd welke indicatoren in dit concrete geval volgens hem leiden tot een vermoeden van een schijnrelatie en dat de vreemdeling en referente daarom zijn uitgenodigd voor een hoorzitting. Daarmee heeft hij voldaan aan zijn wettelijke motiveringsplicht (artikel 3:46 en artikel 7:12, eerste lid, van de Awb).

1.1.    De vreemdeling heeft voorgesteld een prejudiciële vraag te stellen over het wettelijk vaststellen van criteria voor het gebruik van de indicatoren. Uit het voorgaande volgt dat beantwoording van de door de vreemdeling opgeworpen vraag niet nodig is voor de oplossing van deze zaak. Gelet op de arresten van het Hof van Justitie van 6 oktober 1982, Cilfit, ECLI:EU:C:1982:335, punt 10 en 6 oktober 2021, Consorzio Italian Management, ECLI:EU:C:2021:799, punt 34, bestaat dan ook geen aanleiding tot het stellen van prejudiciële vragen.

2.       Dit oordeel hoeft niet verder te worden gemotiveerd. De reden daarvoor is dat het hogerberoepschrift geen vragen bevat die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoord moeten worden (artikel 91, tweede lid, van de Vw 2000).

3.       Het hoger beroep is ongegrond. De uitspraak van de rechtbank wordt bevestigd. De staatssecretaris hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. A.J.C. de Moor-van Vugt, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. R.H.L. Dallinga, griffier.

w.g. De Moor-van Vugt

lid van de enkelvoudige kamer

w.g. Dallinga

griffier

Uitgesproken in het openbaar op 21 februari 2023

18-959