ECLI:NL:RVS:2011:BP7772

• Datum uitspraak: 16 maart 2011
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 200902464/1/R2
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: P.J.J. van Buuren; M.W.L. Simons-Vinckx; G.N. Roes
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Aanwijzing van het gebied Duinen Ameland als speciale beschermingszone onder de Habitatrichtlijn en Vogelrichtlijn

In deze zaak heeft de Raad van State op 16 maart 2011 uitspraak gedaan over de aanwijzing van het gebied Duinen Ameland als speciale beschermingszone. Dit besluit, genomen door de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit op 26 februari 2009, was gebaseerd op de Habitatrichtlijn en de Vogelrichtlijn. De vereniging Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Vogels (Vogelbescherming) heeft beroep ingesteld tegen dit besluit, waarbij zij onder andere aanvoerde dat er geen instandhoudingsdoelstellingen voor bepaalde vogelsoorten waren opgenomen.

De zitting vond plaats op 30 november en 1 december 2010, waar de Vogelbescherming werd vertegenwoordigd door mr. K. Wheeler en de staatssecretaris door mr. A.E. de Groot en mr. ing. H.D. Strookman. Tijdens de zitting trok de Vogelbescherming een beroepsgrond in die gericht was tegen het niet opnemen van een instandhoudingsdoelstelling voor het paapje. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft in haar overwegingen aangegeven dat de minister bij het vaststellen van instandhoudingsdoelstellingen de landelijke staat van instandhouding als uitgangspunt mag nemen.

De Afdeling oordeelde dat het bestreden besluit niet in strijd met het recht was voorbereid of vastgesteld. De Vogelbescherming had geen aanleiding aangetoond voor een proceskostenveroordeling. De Raad van State verklaarde het beroep ongegrond, waarmee de aanwijzing van het gebied Duinen Ameland als speciale beschermingszone werd bevestigd. De uitspraak benadrukt de ruimte die de minister heeft bij het vaststellen van instandhoudingsdoelstellingen en de interpretatie van de relevante richtlijnen.

Uitspraak

200902464/1/R2.

Datum uitspraak: 16 maart 2011

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak in het geding tussen:

de vereniging Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Vogels (hierna: de Vogelbescherming), gevestigd te Zeist,

appellante,

en

de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (thans: de staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie),

verweerder.

1. Procesverloop

Bij besluit van 26 februari 2009, kenmerk DRZO/2008-005, heeft de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit het gebied Duinen Ameland aangewezen als speciale beschermingszone in de zin van artikel 4, vierde lid, van richtlijn 92/43/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (PbEG L 206; hierna: de Habitatrichtlijn), en het besluit van 7 april 2005, kenmerk DRR&R/2005/1065 II, tot aanwijzing van het gebied Duinen Ameland als speciale beschermingszone in de zin van artikel 4, eerste en tweede lid, van richtlijn 79/409/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 2 april 1979 inzake het behoud van de vogelstand (PbEG L 103; hierna: de Vogelrichtlijn), gewijzigd.

Tegen dit besluit heeft de Vogelbescherming bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 9 april 2009 beroep ingesteld. De Vogelbescherming heeft haar beroep aangevuld bij brief van 8 mei 2009.

De minister heeft een verweerschrift ingediend.

De Vogelbescherming heeft nadere stukken ingediend.

Daartoe in de gelegenheid gesteld, heeft de vereniging Landelijke Vereniging tot behoud van de Waddenzee (hierna: de Waddenvereniging) een schriftelijke uiteenzetting gegeven.

De Afdeling heeft de zaak, gevoegd met de zaken 200902378/1/R2, 200902380/1/R2, 200902381/1/R2, 200902398/1/R2, 200902443/1/R2, en 200902466/1/R2, ter zitting behandeld op 30 november 2010 en 1 december 2010, waar de Vogelbescherming, vertegenwoordigd door mr. K. Wheeler, werkzaam bij de Vogelbescherming, en de staatssecretaris, vertegenwoordigd door mr. A.E. de Groot en mr. ing. H.D. Strookman, beiden werkzaam bij het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie, zijn verschenen.

Voorts zijn ter zitting de Waddenvereniging en It Fryske Gea, vertegenwoordigd door A. Wouda, als partij gehoord.

2. Overwegingen

2.1. Ter zitting heeft de Vogelbescherming de beroepsgrond die was gericht tegen het niet opnemen van een instandhoudingsdoelstelling voor het paapje in het aanwijzingsbesluit ingetrokken.

2.2. Voor zover de Vogelbescherming zich in het beroepschrift richt tegen de algemene systematiek die door de minister is gehanteerd bij de vaststelling van de instandhoudingsdoelstellingen, verwijst de Afdeling kortheidshalve naar hetgeen is overwogen onder 2.10. en verder van de uitspraak van heden in zaak nr.
200902380/1/R2 .

Uit die uitspraak volgt dat de minister bij het vaststellen van de instandhoudingsdoelstellingen voor een gebied de landelijke staat van instandhouding van een habitattype of soort als uitgangspunt mag nemen en dat niet zonder meer geldt dat indien een soort of habitattype landelijk in een ongunstige staat van instandhouding verkeert voor ieder gebied dat voor deze soort of dit habitattype is aangewezen een verbeteropgave dient te worden geformuleerd.

Voorts is in die uitspraak geoordeeld dat het streven naar een gunstige staat van instandhouding niet de verplichting met zich brengt om de te formuleren instandhoudingsdoelstellingen voor een Natura 2000-gebied te baseren op het handhaven van populaties van soorten in een omvang zoals die bestonden op het moment waarop uitvoering had moeten zijn gegeven aan de op grond van de Vogelrichtlijn geldende verplichtingen.

Tevens is in die uitspraak geoordeeld dat de wijze waarop de minister bij het vaststellen van de instandhoudingsdoelstellingen op gebiedsniveau het begrip 'haalbaar en betaalbaar' hanteert niet in strijd is met de Vogel- en Habitatrichtlijn.

2.3. Wat betreft het betoog van de Vogelbescherming dat ten onrechte geen termijn voor de verwezenlijking van de instandhoudingsdoelstelling is opgenomen in het aanwijzingsbesluit voor de blauwe kiekendief, de velduil, en de tapuit, waarvan de populaties sterk afnemen, verwijst de Afdeling naar het overwogene onder 2.14.2., eveneens in de uitspraak van heden in zaak nr.
200902380/1/R2 . Hieruit volgt dat de minister heeft kunnen afzien van het verbinden van termijnen aan de vastgestelde instandhoudingsdoelstellingen.

2.4. In hetgeen de Vogelbescherming heeft aangevoerd ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat het bestreden besluit is voorbereid of vastgesteld in strijd met het recht. Het beroep is ongegrond.

2.5. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

verklaart het beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld door mr. P.J.J. van Buuren, voorzitter, en mr. M.W.L. Simons-Vinckx en mr. G.N. Roes, leden, in tegenwoordigheid van mr. J.V. Vreugdenhil, ambtenaar van staat.

w.g. Van Buuren w.g. Vreugdenhil

voorzitter ambtenaar van staat

Uitgesproken in het openbaar op 16 maart 2011

571.