ECLI:NL:RVS:2010:BO1847

• Datum uitspraak: 27 oktober 2010
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 201000792/2/R2
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Herziening
• Rechters: P.J.J. van Buuren; R.J. Hoekstra; J.A.W. Scholten-Hinloopen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Herziening van een eerdere uitspraak inzake subsidiebeschikking Noord-Zuidlijn

In deze zaak heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State op 27 oktober 2010 uitspraak gedaan over een verzoek tot herziening van een eerdere uitspraak van 20 februari 2001. Het verzoek tot herziening werd ingediend door de vereniging Vereniging de Bovengrondse, gevestigd te Amsterdam, naar aanleiding van een eerdere uitspraak van de Afdeling op 25 november 2009. De Bovengrondse stelde dat de gemeente Amsterdam onjuiste informatie had verstrekt tijdens de zitting die leidde tot de eerdere uitspraak, en dat dit van invloed was op de beoordeling van de financiële risico's van het project Noord-Zuidlijn.

De Afdeling overwoog dat op grond van artikel 8:88 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) een onherroepelijke uitspraak kan worden herzien indien er feiten of omstandigheden zijn die vóór de uitspraak plaatsvonden, maar niet bekend waren bij de indiener van het verzoek. De Bovengrondse voerde aan dat het bezwaarschrift tegen de subsidiebeschikking van de Minister van Verkeer en Waterstaat niet alleen betrekking had op de betalingstermijnen, maar ook op andere aspecten van de beschikking. De raad van de gemeente Amsterdam betwistte deze stelling en stelde dat het bezwaar destijds was ingesteld om de termijn te behouden, en dat er al overeenstemming was bereikt over veel punten.

Na beoordeling van de ingediende stukken en de argumenten van beide partijen, concludeerde de Afdeling dat er geen nieuwe feiten of omstandigheden waren die aanleiding gaven voor herziening. De eerdere uitspraak van 20 februari 2001 bleef derhalve in stand. De Afdeling wees het verzoek van de Bovengrondse af als kennelijk ongegrond en oordeelde dat er geen aanleiding was voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak werd openbaar uitgesproken, en de mogelijkheid tot verzet werd vermeld, waarbij de indiener binnen zes weken na verzending van de uitspraak schriftelijk verzet kon aantekenen.

Uitspraak

201000792/2/R2.

Datum uitspraak: 27 oktober 2010

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak na vereenvoudigde behandeling (artikel 8:54 in samenhang met artikel 8:88 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb)) op het verzoek van

de vereniging Vereniging de Bovengrondse, gevestigd te Amsterdam,

verzoekster,

om herziening van de uitspraak van de Afdeling van 25 november 2009, in zaak nr.
200902453/1 .

1. Procesverloop

Bij uitspraak van 25 november 2009, in zaak nr.
200902453/1 , heeft de Afdeling het verzoek om herziening van de uitspraak van de Afdeling van 20 februari 2001, in zaak nr. E01.99.0226/1, afgewezen. De uitspraak is aangehecht.

Bij brief heeft De Bovengrondse de Afdeling verzocht die uitspraak te herzien.

2. Overwegingen

2.1. Ingevolge artikel 8:88, eerste lid, van de Awb kan de Afdeling op verzoek van een partij een onherroepelijk geworden uitspraak herzien op grond van feiten of omstandigheden die:

a. hebben plaatsgevonden vóór de uitspraak,

b. bij de indiener van het verzoekschrift vóór de uitspraak niet bekend waren en redelijkerwijs niet bekend konden zijn, en

c. waren zij bij de Afdeling eerder bekend geweest, tot een andere uitspraak zouden hebben kunnen leiden.

2.2. De Bovengrondse voert als onderbouwing van het verzoek aan dat de raad van de gemeente Amsterdam op de zitting van 12 oktober 2009 die heeft geleid tot de uitspraak waarvan thans herziening wordt verzocht, de Afdeling onjuist heeft geïnformeerd.

Anders dan de raad daar heeft gesteld had het bezwaarschrift dat is ingediend tegen de subsidiebeschikking van de Minister van Verkeer en Waterstaat voor het project Noord-Zuidlijn volgens verzoekster betrekking op het daarin opgenomen artikel 4, bevattende een basis-element van het lumpsum karakter van de beschikking en zag het bezwaarschrift niet uitsluitend op de daarin opgenomen termijnen.

De Bovengrondse verwijst ter onderbouwing hiervan naar een gedeelte van het bezwaarschrift van 31 januari 2000 van het Regionaal Orgaan Amsterdam (ROA) aan de minister en een ongedateerde brief van de minister aan het ROA, waaruit volgens De Bovengrondse kan worden afgeleid dat wel degelijk bezwaar is gemaakt tegen het wezen van het lump-sum beding.

Dit is volgens De Bovengrondse van belang omdat hieruit blijkt dat, anders dan in de uitspraak van 20 februari 2001 is aangenomen, de financiële risico's destijds onjuist zijn ingeschat.

2.3. In reactie op de stelling van De Bovengrondse heeft de raad betwist dat onjuiste informatie is verschaft. De raad heeft hierbij bevestigd dat het bezwaar destijds is ingesteld tot behoud van de termijn, omdat op veel punten al overeenstemming was bereikt en dat met name werd beoogd te ageren tegen de in de beschikking opgenomen betalingstermijnen. Ter onderbouwing van deze stellingen heeft de raad het raadsbesluit van 21 juni 2000 overgelegd. Voorts wijst de raad er op dat het bezwaar ruim voor de zitting waarop de uitspraak van 20 februari 2001 is gevolgd is ingetrokken.

2.4. Uit het raadsbesluit van 21 juni 2000, strekkende tot aanvaarding van de subsidiebeschikking, kan worden afgeleid dat tijdens het indienen van het bezwaarschrift al op veel van de daarin opgenomen punten overeenstemming was bereikt, maar dat desondanks formeel bezwaar is aangetekend onder meer omdat deze overeenstemming op dat moment nog slechts berustte op ambtelijk overleg. Dit uitgangspunt staat ook verwoord in het bezwaarschrift.

Blijkens het bezwaarschrift is op dertien punten bezwaar ingediend tegen de beschikking, waaronder de betalingsritmes en het door De Bovengrondse genoemde artikel 4.

In zowel het bezwaarschrift als het raadsbesluit staat verder dat is ingestemd met het lumpsumkarakter van de beschikking als zodanig, maar dat met name wordt geageerd tegen de vorm waarin een en ander in de beschikking is neergelegd.

Omtrent het door De Bovengrondse genoemde artikel 4 van de beschikking staat meer specifiek in het raadsbesluit dat er geen reden is om het bezwaar op dit punt te handhaven, omdat het doen van een suppletoire aanvraag als bedoeld in artikel 13, achtste lid, van het Besluit infrastructuurfonds een wettelijk vastgelegd recht betreft en in het geval een beroep op dit artikel wordt gedaan de daarbij behorende procedure kan worden gevolgd.

2.5. Uit het voorgaande kan worden afgeleid dat zowel het bezwaarschrift als het raadsbesluit ondersteuning bieden voor de stellingen van de raad. Derhalve bestaat geen grond voor het oordeel dat de Afdeling op de zitting van 12 oktober 2009 op dit punt onjuist is geïnformeerd. Hieruit volgt dat geen sprake is van feiten en omstandigheden als bedoeld in artikel 8:88 van de Awb.

2.6. Het verzoek dient als kennelijk ongegrond te worden afgewezen.

2.7. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3. Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

wijst het verzoek af.

Aldus vastgesteld door mr. P.J.J. van Buuren, voorzitter, en mr. R.J. Hoekstra en mr. J.A.W. Scholten-Hinloopen, leden, in tegenwoordigheid van mr. S. Langeveld, ambtenaar van staat.

w.g. Van Buuren w.g. Langeveld

voorzitter ambtenaar van staat

Uitgesproken in het openbaar op 27 oktober 2010

Tegen deze uitspraak kan verzet worden gedaan bij de Afdeling (artikel 8:55 van de Algemene wet bestuursrecht).

- Verzet dient schriftelijk en binnen zes weken na verzending van deze uitspraak te worden gedaan.

- In het verzetschrift moeten de redenen worden vermeld waarom de indiener het niet eens is met de gronden waarop de beslissing is gebaseerd.

- Indien de indiener over het verzet door de Afdeling wenst te worden gehoord, dient dit in het verzetschrift te worden gevraagd. Het horen gebeurt dan uitsluitend over het verzet.

317.