Uitspraak
200707026/1.
Datum uitspraak: 18 juni 2008
AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak op het hoger beroep van:
[appellant], wonend te [woonplaats],
tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 23 augustus 2007 in zaak nr. 05/3582 in het geding tussen:
[appellant]
en
het dagelijks bestuur van het stadsdeel Zuideramstel.
1. Procesverloop
Bij besluit van 21 januari 2005 heeft het dagelijks bestuur van het stadsdeel Zuideramstel (hierna: het dagelijks bestuur) het verzoek van [appellant] om een tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten afgewezen.
Bij besluit van 7 juni 2005 heeft het dagelijks bestuur het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.
Bij uitspraak van 23 augustus 2007, verzonden op 24 augustus 2007, heeft de rechtbank Amsterdam (hierna: de rechtbank) het door [appellant] daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.
Tegen deze uitspraak heeft [appellant] bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 3 oktober 2007, hoger beroep ingesteld. De gronden van het hoger beroep zijn aangevuld bij brief, bij de Raad van State ingekomen op 15 november 2007.
Het dagelijks bestuur heeft een verweerschrift ingediend.
De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.
De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 25 april 2008, waar [appellant], bijgestaan door mr. H.A. Sarolea, advocaat te Amsterdam, en het dagelijks bestuur, vertegenwoordigd door mr. A.G.J. van Dijk, zijn verschenen.
2. Overwegingen
2.1. Ingevolge artikel 1, aanhef en onder j, van de Regeling financiële tegemoetkoming aan bewoners in verhuis- en herinrichtingskosten 1997 (hierna: de Regeling), voor zover thans van belang, wordt onder een voorziening verstaan een bouwkundige maatregel aan een woning, die strekt tot verbetering van de indeling of van het woongerief.
Ingevolge artikel 3, eerste lid, aanhef en onder b, kan het college van burgemeester en wethouders, met inachtneming van het bepaalde in de Regeling, een tegemoetkoming verstrekken in de verhuis- en/of herinrichtingskosten aan bewoners van woningen waaraan voorzieningen worden getroffen, met inachtneming van hetgeen de toepasselijke overheidsregelingen daaromtrent bepalen.
Ingevolge het tweede lid, onder a, voor zover thans van belang, worden tegemoetkomingen als bedoeld in het eerste lid, aanhef en onder b, slechts verstrekt voor door een huurder bewoonde woning en bovendien slechts ingeval en voor zover de voorzieningen, in verband waarmee een tegemoetkoming wordt verstrekt, geschieden met een overheidsbijdrage.
Ingevolge artikel 14 kan het college van burgemeester en wethouders, indien vanwege bijzondere omstandigheden de strikte toepassing van de Regeling naar het oordeel van het college van burgemeester en wethouders tot een onaanvaardbare volledige of gedeeltelijke afwijzing zou leiden, niettemin een tegemoetkoming verstrekken welke ook gedeeltelijk of aanvullend kan zijn, mits de aard en de strekking van de Regeling niet worden aangetast.
Ingevolge de Verordening op de stadsdelen, voor zover thans van belang, is de bevoegdheid besluiten te nemen met betrekking tot de uitvoering van de Regeling toegekend aan het dagelijks bestuur.
2.2. Bij besluit van 21 januari 2005, gehandhaafd in bezwaar, heeft het dagelijks bestuur het verzoek van [appellant] om een tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten afgewezen, omdat de aan de eigenaar van het pand waarvan [appellant] huurder is, verleende subsidie voor het treffen van voorzieningen aan dit pand vanwege het overschrijden van de maximale huurgrens was ingetrokken en de voorzieningen derhalve niet met een overheidsbijdrage zijn geschied zoals ingevolge artikel 3, tweede lid, onder a, van de Regeling is vereist.
2.3. [appellant] betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat het dagelijks bestuur, door zijn verzoek om een tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten af te wijzen, het vertrouwensbeginsel heeft geschonden. Hij voert hiertoe aan dat hem bij brief van 11 september 2000 door een ambtenaar van het stadsdeel is medegedeeld dat hij een onkostenvergoeding tegemoet kon zien en dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat hoewel deze brief een ongeclausuleerde toezegging bevatte, daarna aan de bewoners duidelijk kenbaar is gemaakt dat er bepaalde voorwaarden waren verbonden aan het verkrijgen van een tegemoetkoming en dat van een ongeclausuleerde toezegging niet langer sprake was.
2.3.1. Niet in geschil is dat door de eigenaar/verhuurder van de woningen Volkerakstraat 27 t/m 39 subsidie was aangevraagd en verkregen voor het treffen van voorzieningen in die woningen onder de voorwaarde dat de huren van deze woningen onder de huurprijsgrens zouden liggen op het moment van gereedmelding van het project.
In het kader van de uitvoering van de werkzaamheden is aan de bewoners/gebruikers van de woningen aan de Volkerakstraat 27 t/m 39 op 11 september 2000 een brief, ondertekend door de woonconsulent van het steunpunt wonen, gestuurd, waarin zij worden uitgenodigd voor een voorlichtingsavond op 25 september 2000. Daarbij is aangekondigd dat tijdens die avond onder meer een uitleg over de huren en de puntentelling zal worden gegeven en gesproken zal worden over de ingangsdatum voor de nieuwe huur. In de brief staat verder dat de subsidie, welke de eigenaar heeft aangevraagd is toegewezen, hetgeen betekent dat de bewoners een onkostenvergoeding tegemoet kunnen zien. Dat deze brief een ongeclausuleerde toezegging bevat, zoals de rechtbank heeft overwogen, is in hoger beroep niet bestreden.
Uit het door het college ingebrachte verslag van de op 25 september 2000 gehouden voorlichtingsavond kan evenwel worden afgeleid dat tijdens die bijeenkomst, waar [appellant] met nog 8 andere bewoners is verschenen, op de vraag van de bewoners wat er gebeurt, indien het huurbedrag hoger is dan de huurgrens door een ambtenaar van bouw- en woningtoezicht van het stadsdeel is geantwoord dat daarvoor geen subsidie wordt verstrekt en dus ook geen tegemoetkoming aan de bewoner. Verder is er blijkens dit verslag op gewezen dat het plan is ingediend voor alle woningen, zodat er voorlopig van wordt uitgegaan dat de woningen beneden de huurgrens zijn of daarin worden bijgesteld. Bij de rondvraag is nogmaals gezegd dat bij huurcontracten waar de huur boven de huurgrens ligt, de huurders geen herinrichtingskostenvergoeding krijgen. Gelet op dit verslag heeft de rechtbank terecht geoordeeld dat op deze voorlichtingsavond aan [appellant] duidelijk kenbaar is gemaakt dat wanneer de huurprijs boven het maximum ligt geen subsidie wordt verstrekt en dat daarmee van een ongeclausuleerde toezegging niet langer sprake was. Mede gelet op de onderwerpen, die op de voorlichtingsavond besproken zouden worden, zoals aangekondigd in de uitnodigingsbrief van 11 september 2000, en in aanmerking genomen dat door [appellant] niet is bestreden dat tijdens de voorlichtingsavond over de huurprijzen is gesproken, bestaat er geen aanleiding ervan uit te gaan dat het van deze avond opgemaakte verslag geen juiste weergave van het aldaar besprokene bevat. [appellant] heeft dan ook, zoals de rechtbank terecht heeft aangenomen, na de voorlichtingsavond kunnen en moeten begrijpen dat hij niet zonder meer aanspraak zou kunnen maken op een tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten. Hierbij is in aanmerking genomen dat de mededelingen op de voorlichtingsavond van 25 september 2000 kort na de brief van 11 september 2000 zijn gedaan en dat [appellant] zijn verzoek om een tegemoetkoming heeft ingediend nadat de voorlichtingsavond had plaatsgevonden. Dat in het verslag van de voorlichtingsavond staat vermeld dat, samengevat weergegeven, bewoners bij wie de huurprijs boven de huurgrens ligt apart benaderd zullen worden waarbij zal worden aangegeven wat gedaan zal worden, kan, wat hiervan ook zij, niet tot een ander oordeel leiden, aangezien hieruit niet valt af te leiden dat de bewoners in afwijking van de eerdere gedane en uit de Regeling voortvloeiende mededelingen in aanmerking zouden komen voor een tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten.
Het betoog faalt.
2.4. Voorts betoogt [appellant] dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat het dagelijks bestuur in redelijkheid heeft kunnen afzien van toepassing van de hardheidsclausule in artikel 14 van de Regeling. [appellant] voert hiertoe aan dat hij met de in de brief van 11 september 2000 gedane mededeling, dat hij een onkostenvergoeding tegemoet kon zien, onjuist is geïnformeerd en hij, indien hij tijdig juist zou zijn geïnformeerd overleg met de verhuurder had kunnen voeren en verlaging van de huurprijs had kunnen bewerkstelligen.
2.4.1. Zoals uit het vorenoverwogene volgt, had [appellant] ná de mededelingen tijdens de voorlichtingsavond op 25 september 2000 en vóór het indienen van zijn verzoek, kunnen en moeten begrijpen dat hij niet zonder meer in aanmerking zou komen voor een tegemoetkoming in de verhuis- en herinrichtingskosten en het al dan niet inwilligen van zijn verzoek mede afhankelijk was van de hoogte van de huurprijs. Vanaf dat moment had [appellant] dan ook acht hierop kunnen slaan en, indien nodig, hierover overleg kunnen voeren met de verhuurder. Gelet op de tijd die was gelegen tussen de voorlichtingsavond en het besluit van 20 oktober 2004 tot intrekking van de aan de verhuurder verleende subsidie, had [appellant] hiertoe voldoende gelegenheid. Er bestaat dan ook geen grond voor het oordeel dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat het dagelijks bestuur in redelijkheid heeft kunnen afzien van toepassing van de hardheidsclausule in artikel 14 van de Regeling.
Het betoog faalt.
2.5. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.
2.6. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
3. Beslissing
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State
Recht doende in naam der Koningin:
bevestigt de aangevallen uitspraak.
Aldus vastgesteld door mr. J.A.W. Scholten-Hinloopen, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. R.F.J. Bindels, ambtenaar van Staat.
w.g. Scholten-Hinloopen w.g. Bindels
lid van de enkelvoudige kamer ambtenaar van Staat
Uitgesproken in het openbaar op 18 juni 2008
85-506.