ECLI:NL:RVS:2006:AY0370

• Datum uitspraak: 5 juli 2006
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 200600299/1
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: W.C.E. Hammerstein-Schoonderwoerd; J.R. Schaafsma; H.Ph.J.A.M. Hennekens; M.J. van der Zijpp
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Lasten onder dwangsom opgelegd aan SITA Recycling Services B.V. door het college van gedeputeerde staten van Zuid-Holland

In deze zaak heeft de Raad van State op 5 juli 2006 uitspraak gedaan over een geschil tussen SITA Recycling Services B.V. en het college van gedeputeerde staten van Zuid-Holland. De zaak betreft een besluit van 30 mei 2005, waarbij aan SITA lasten onder dwangsom zijn opgelegd. Deze lasten waren gericht op het voorkomen van verdere overtredingen van de voorschriften die verbonden zijn aan de vergunning die op 3 december 1996 was verleend krachtens de Wet milieubeheer voor de inrichting op het adres Schielands Hoge Zeedijk 23 te Gouda. De opgelegde lasten waren gebaseerd op overtredingen van verschillende artikelen van de Wet milieubeheer en het Besluit melden bedrijfsafvalstoffen en gevaarlijke afvalstoffen.

SITA heeft bezwaar gemaakt tegen het besluit van 30 mei 2005, maar dit bezwaar werd ongegrond verklaard door het college van gedeputeerde staten op 29 november 2005. Hierop heeft SITA beroep ingesteld bij de Raad van State. Tijdens de zitting op 1 juni 2006 heeft SITA haar standpunt toegelicht, waarbij zij werd vertegenwoordigd door M.A. Toepoel, A.G. van der Eijk en ir. J.M.A.M. van Zon. Het college van gedeputeerde staten werd vertegenwoordigd door mr. M.F.C. Kisters, mr. J. Spätjens, H. van de Moosselaar en A. Wijns.

De Raad van State heeft overwogen dat het college van gedeputeerde staten ten onrechte de lasten onder dwangsom heeft gehandhaafd, ondanks het feit dat er nieuwe beleidslijnen in de maak waren die een andere benadering van overtredingen zouden kunnen inhouden. De Afdeling bestuursrechtspraak heeft geoordeeld dat het bestreden besluit niet op een deugdelijke motivering berustte, in strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht. Het beroep van SITA is gegrond verklaard, het besluit van het college van gedeputeerde staten is vernietigd en de provincie Zuid-Holland is opgedragen het griffierecht aan SITA te vergoeden.

Uitspraak

200600299/1.

Datum uitspraak: 5 juli 2006

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak in het geding tussen:

de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid "SITA Recycling Services B.V.", gevestigd te Arnhem,

appellante,

en

het college van gedeputeerde staten van Zuid-Holland,

verweerder.

1.    Procesverloop

Bij besluit van 30 mei 2005 heeft verweerder aan appellante lasten onder dwangsom opgelegd, die zien op het achterwege laten van verdere overtredingen van de aan de bij besluit van 3 december 1996 voor de inrichting op het adres Schielands Hoge Zeedijk 23 te Gouda krachtens de Wet milieubeheer verleende vergunning verbonden voorschriften 3.1 en 3.2, van artikel 10.38, tweede lid, van de Wet milieubeheer, van artikel 10.39, eerste lid, aanhef en onder b, van de Wet milieubeheer, in samenhang met artikel 8 van het Besluit melden bedrijfsafvalstoffen en gevaarlijke afvalstoffen en van artikel 10.40, tweede lid, van de Wet milieubeheer.

Bij besluit van 29 november 2005, verzonden op 1 december 2005, heeft verweerder het hiertegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Tegen dit besluit heeft appellante bij brief van 9 januari 2006, bij de Raad van State ingekomen op 10 januari 2006, beroep ingesteld.

Bij brief van 13 maart 2006 heeft verweerder een verweerschrift ingediend.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 1 juni 2006, waar appellante, vertegenwoordigd door M.A. Toepoel, A.G. van der Eijk en ir. J.M.A.M. van Zon, en verweerder, vertegenwoordigd door mr. M.F.C. Kisters, mr. J. Spätjens, H. van de Moosselaar en A. Wijns, zijn verschenen.

2.    Overwegingen

2.1.    Appellante voert aan dat verweerder gezien het in het bestreden besluit aangekondigde nieuwe beleid de opgelegde lasten onder dwangsom in bezwaar ten onrechte heeft gehandhaafd.

2.2.    Uit de considerans bij het bestreden besluit en het verhandelde ter zitting is gebleken dat verweerder met appellante van oordeel is dat het voor een inrichting als die van appellante ondoenlijk is de bij het bestreden besluit gehandhaafde bepalingen, die betrekking hebben op de afvalstoffenadministratie, geen enkele keer te overtreden. Verweerder geeft met het oog hierop in de considerans bij het bestreden besluit aan dat wordt gewerkt aan het formuleren van beleid met nieuw te hanteren normen dat ervan uitgaat dat een bepaald percentage van dezelfde fout in de afvalstoffenadministratie is toegestaan. Bij de controle op de naleving van de lasten onder dwangsom zal, zo heeft verweerder overwogen, het nieuwe beleid worden toegepast.

De Afdeling leidt uit het bovenstaande af dat volgens verweerder niet bij iedere overtreding een dwangsom zou moeten worden verbeurd, maar slechts indien het aantal geconstateerde overtredingen een bepaald percentage overschrijdt. Hiermee is onverenigbaar dat verweerder de lasten, die inhouden dat bij iedere overtreding een dwangsom wordt verbeurd, bij het bestreden besluit niet heeft herroepen. Voor zover verweerder in dit verband stelt dat het door hem genoemde beleid nog niet definitief is vastgesteld, doch wel als uitgangspunt gehanteerd zal worden, overweegt de Afdeling dat het ontbreken van die vaststelling op zichzelf geen reden kan vormen om de lasten die naar zijn eigen mening te ruim - en derhalve onjuist - geformuleerd zijn ongewijzigd in stand te laten.

Het bestreden besluit berust in strijd met artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht niet op een deugdelijke motivering.

2.3.    Het beroep is gegrond. Het bestreden besluit dient te worden vernietigd.

2.4.    Van proceskosten die voor vergoeding in aanmerking komen, is niet gebleken.

3.    Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

I.    verklaart het beroep gegrond;

II.    vernietigt het besluit van het college van gedeputeerde staten van Zuid-Holland van 29 november 2005, kenmerk DGWM/DMB/05/11890;

III.    gelast dat de provincie Zuid-Holland aan appellante het door haar voor de behandeling van het beroep betaalde griffierecht ten bedrage van € 276,00 (zegge: tweehonderdzesenzeventig euro) vergoedt.

Aldus vastgesteld door mr. W.C.E. Hammerstein-Schoonderwoerd, Voorzitter, en mr. J.R. Schaafsma en mr. H.Ph.J.A.M. Hennekens, Leden, in tegenwoordigheid van mr. M.J. van der Zijpp, ambtenaar van Staat.

w.g. Hammerstein-Schoonderwoerd    w.g. Van der Zijpp

Voorzitter    ambtenaar van Staat

Uitgesproken in het openbaar op 5 juli 2006

262-446.