ECLI:NL:RVS:2006:AV3898

• Datum uitspraak: 8 maart 2006
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 200502042/1
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: J.R. Schaafsma; P.A. Melse
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beroep tegen niet-ontvankelijk verklaring van bezwaar inzake ernstige bodemverontreiniging te Langeraarseweg 23-25, Ter Aar

In deze zaak heeft de Raad van State op 8 maart 2006 uitspraak gedaan over een beroep dat was ingesteld door een appellant tegen een besluit van de provincie Zuid-Holland. Het betreft een situatie waarin de provincie op 27 augustus 2004 had vastgesteld dat er sprake was van ernstige bodemverontreiniging op de locatie Langeraarseweg 23-25 te Langeraar. De provincie had bepaald dat de sanering van deze verontreiniging niet-urgent was en had met ingang van 20 juli 2004 ingestemd met het saneringsplan.

De appellant, die zich als belanghebbende beschouwde, had bezwaar gemaakt tegen dit besluit, maar de provincie verklaarde dit bezwaar niet-ontvankelijk. De appellant stelde dat hij wel degelijk belanghebbende was, gezien de afstand van zijn perceel tot de verontreinigde locatie. De zaak werd behandeld op 9 december 2005, waarbij de vertegenwoordigers van de provincie en de gemeente Ter Aar aanwezig waren.

De Raad van State overwoog dat de bodemverontreiniging voornamelijk bestond uit immobiele verontreiniging door polycyclische aromatische koolwaterstoffen, die in de grond waren aangetroffen. De Afdeling oordeelde dat de afstand van het perceel van de appellant tot de saneringslocatie, ongeveer 170 meter, niet voldoende was om hem als belanghebbende te kwalificeren. De Afdeling concludeerde dat de provincie terecht het bezwaar van de appellant niet-ontvankelijk had verklaard en verklaarde het beroep ongegrond.

De uitspraak benadrukt de criteria voor het belanghebbend zijn in het kader van de Algemene wet bestuursrecht, en bevestigt dat de afstand tot de verontreinigde locatie een belangrijke factor is in de beoordeling van het belang van de appellant.

Uitspraak

200502042/1.

Datum uitspraak: 8 maart 2006

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak in het geding tussen:

[appellant], wonend te [woonplaats],

en

het college van gedeputeerde staten van Zuid-Holland,

verweerder.

1.    Procesverloop

Bij besluit van 27 augustus 2004, kenmerk DGWM/2004/12050, heeft verweerder vastgesteld dat ten aanzien van de locatie Langeraarseweg 23-25 te Langeraar in de gemeente Ter Aar (hierna: de saneringslocatie) sprake is van een geval van ernstige bodemverontreiniging waarvan sanering niet-urgent is en heeft in dit besluit melding gemaakt dat met ingang van 20 juli 2004 van rechtswege is ingestemd met het saneringsplan betreffende deze saneringslocatie.

Bij besluit van 2 februari 2005, kenmerk DGWM/DMB/04/15077, verzonden op dezelfde dag, heeft verweerder het gemaakte bezwaar niet-ontvankelijk verklaard.

Tegen dit besluit heeft appellant bij brief van 14 maart 2005, bij de Raad van State ingekomen op 15 maart 2005, beroep ingesteld.

Bij brief van 28 april 2005 heeft verweerder een verweerschrift ingediend.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 9 december 2005, waar verweerder, vertegenwoordigd door mr. J.A.M. van Hagen en ing. A.P. Springintveld, ambtenaren van de provincie, is verschenen.

Voorts is als partij gehoord het college van burgemeester en wethouders van Ter Aar, vertegenwoordigd door R.W. Oudshoorn en drs. L.C. Lindeman, ambtenaren van de gemeente.

2.    Overwegingen

2.1.    Op 1 juli 2005 zijn de Wet uniforme openbare voorbereidingsprocedure Awb en de Aanpassingswet uniforme openbare voorbereidingsprocedure Awb in werking getreden. Uit het daarbij behorende overgangsrecht volgt dat het recht zoals dat gold vóór de inwerkingtreding van deze wetten op dit geding van toepassing blijft.

2.2.    Appellant voert aan dat verweerder zijn bezwaarschrift ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard. Hij stelt wel degelijk belanghebbende te zijn bij het saneren van de verontreiniging en acht daartoe de afstand van zijn perceel tot de locatie niet dermate groot dat daaraan doorslaggevende betekenis kan worden toegekend.

2.3.    Ingevolge artikel 87, eerste lid, van de Wet bodembescherming staat beroep open op de administratieve rechter overeenkomstig hoofdstuk 20 van de Wet milieubeheer.

Ingevolge artikel 20.1, eerste lid en derde lid, van de Wet milieubeheer kan tegen een besluit op grond van de Wet bodembescherming beroep worden ingesteld bij de Afdeling.

Ingevolge artikel 20.13 van de Wet milieubeheer kan tegen besluiten als bedoeld in artikel 20.1, eerste lid, van deze wet, ten aanzien waarvan afdeling 3.5 van de Algemene wet bestuursrecht niet van toepassing is, door een belanghebbende beroep worden ingesteld.

Ingevolge artikel 7:1, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht, voorzover van belang, dient degene aan wie het recht is toegekend tegen een besluit beroep op een administratieve rechter in te stellen, alvorens beroep in te stellen tegen dat besluit bezwaar te maken.

Ingevolge artikel 1:2, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht wordt onder belanghebbende verstaan: degene wiens belang rechtstreeks bij een besluit is betrokken.

2.4.    De bodemverontreiniging op de saneringslocatie betreft met name een immobiele verontreiniging door polycyclische aromatische koolwaterstoffen, die in de grond zijn aangetroffen en te relateren zijn aan bijmenging van puin in de bodem. Uit de stukken blijkt dat het perceel van appellant, zijnde [locatie] te [plaats], op ongeveer 170 meter van de locatie ligt. Gelet op de stukken is de Afdeling van oordeel dat verweerder zich op goede gronden op het standpunt heeft gesteld dat de sanering geen gevolgen kan hebben voor de woonomgeving van appellant, zodat hij geen belanghebbende is in de zin van artikel 1:2, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht. Verweerder heeft het bezwaarschrift van appellant terecht niet-ontvankelijk verklaard.

2.5.    Het beroep is ongegrond.

2.6.    Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3.    Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

verklaart het beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld door mr. J.R. Schaafsma, Lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. P.A. Melse, ambtenaar van Staat.

w.g. Schaafsma    w.g. Melse

Lid van de enkelvoudige kamer    ambtenaar van Staat

Uitgesproken in het openbaar op 8 maart 2006

191-495.