ECLI:NL:RVS:2005:AT3247

• Datum uitspraak: 6 april 2005
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: 200407347/1
• Instantie: Raad van State
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Omgevingsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: A.W.M. Bijloos; J. Willems
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Bouwvergunning voor paardenstal op perceel in Schouwen-Duiveland

In deze zaak gaat het om een hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Middelburg, waarin de rechtbank het beroep van appellante tegen de verlening van een bouwvergunning door het college van burgemeester en wethouders van Schouwen-Duiveland ongegrond heeft verklaard. De bouwvergunning, verleend op 14 mei 2003, betreft de bouw van een paardenstal op een perceel dat kadastraal bekend is als gemeente Schouwen-Duiveland. Appellante, die bezwaar had gemaakt tegen de vergunning, stelde dat het college de vergunning had moeten herroepen omdat de vergunninghouder het perceel in eigendom had verkregen vóór de bouwaanvraag en daarnaast een aangrenzend perceel aan zijn moeder had overgedragen. Appellante betoogde dat deze transactie enkel was gericht op het mogelijk maken van meer bebouwing op de percelen.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft in haar overwegingen aangegeven dat bij de vaststelling van de omvang van het bouwperceel de actuele situatie bepalend is. De Afdeling heeft vastgesteld dat er reeds vóór de grondtransacties sprake was van twee bouwpercelen waarop bebouwing mocht worden opgericht, conform de bestemmingsplanvoorschriften. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat het bestemmingsplan niet in de weg staat aan het bouwplan, en dat er geen grond is voor een uitzondering op het uitgangspunt dat het kadastrale perceel bepalend is voor de bouwmogelijkheden.

Uiteindelijk heeft de Afdeling het hoger beroep ongegrond verklaard en de uitspraak van de rechtbank bevestigd. Er was geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling. De uitspraak is gedaan in naam der Koningin en openbaar uitgesproken op 6 april 2005.

Uitspraak

200407347/1.

Datum uitspraak: 6 april 2005

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

[appellante], wonend te [woonplaats],

tegen de uitspraak van de rechtbank Middelburg van 28 juli 2004 in het geding tussen:

appellante

en

het college van burgemeester en wethouders van Schouwen-Duiveland.

1.    Procesverloop

Bij besluit van 14 mei 2003 heeft het college van burgemeester en wethouders van Schouwen-Duiveland (hierna: het college) aan [vergunninghouder] bouwvergunning verleend voor een paardenstal op het perceel, kadastraal bekend gemeente […], sectie […], nummer […], te [plaats] (hierna: het perceel).

Bij besluit van 21 augustus 2003 heeft het college het daartegen door appellante gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 28 juli 2004, verzonden op dezelfde dag, heeft de rechtbank Middelburg (hierna: de rechtbank) het daartegen door appellante ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft appellante bij brief van 30 augustus 2004, bij de Raad van State ingekomen op 1 september 2004, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht.

Bij brief van 19 oktober 2004 heeft het college van antwoord gediend.

De zaak is door een meervoudige kamer van de Afdeling verwezen naar een enkelvoudige.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 22 maart 2005, waar appellante in persoon en het college, vertegenwoordigd door M. Buenk ambtenaar van de gemeente, zijn verschenen.

2.    Overwegingen

2.1.    Het perceel is ingevolge het ter plaatse geldende bestemmingsplan "Zonnemaire Kom" bestemd voor "Erf" met nadere aanwijzing "(n)".

Ingevolge artikel 8, eerste lid, van de planvoorschriften, mogen de gronden met de bestemming "Erf" uitsluitend worden gebruikt als erf bij de gebouwen op hetzelfde bouwperceel.

Ingevolge artikel 8, tweede lid, van de planvoorschriften, mogen op deze gronden uitsluitend worden gebouwd gebouwen en andere bouwwerken ten behoeve van het in lid 1 toegestane gebruik.

Ingevolge artikel 8, vierde lid, van de planvoorschriften, mogen de gronden met de nadere aanwijzing (n) in afwijking van het bepaalde in lid 1 worden gebruikt als erf voor elders gelegen woningen, van het als erf van één woning te beschouwen gebied mag ten hoogste 40% worden bebouwd met een maximum van 40 m².

Ingevolge artikel 1, lid 5, van de planvoorschriften, wordt onder bouwperceel verstaan: een aaneengesloten, bijeenbehorend gebied van al dan niet bebouwde gronden - water daaronder begrepen - waarop krachtens het plan bebouwing is toegestaan ten behoeve van één woning of één bedrijf.

2.2.    Appellante betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat het college de bouwvergunning had moeten herroepen omdat [vergunninghouder] vóór het indienen van de bouwaanvraag het perceel in eigendom heeft verkregen en het daarnaast gelegen perceel met kadastraal nummer […], waarop reeds een schuur is gerealiseerd, aan zijn moeder in eigendom heeft overgedragen. Volgens appellante is deze transactie er uitsluitend op gericht meer bebouwing op deze percelen mogelijk te maken.

2.3.    Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen in de uitspraak van 7 november 2001 in zaak no. 200003919/1 (BR 2002/406) is bij de vaststelling van de omvang van het bouwperceel de actuele situatie bepalend. In beginsel dient te worden uitgegaan van het kadastrale perceel waarop het bouwplan zal worden gerealiseerd. De Afdeling ziet in het betoog van appellante geen grond voor het maken van een uitzondering op dit uitgangspunt. Nu het hier gaat om twee reeds bestaande kadastrale percelen brengt dit uitgangspunt mee dat reeds vóór de grondtransacties sprake was van twee bouwpercelen waarop overeenkomstig het bepaalde in artikel 8 van de planvoorschriften bebouwing mag worden opgericht. De rechtbank heeft terecht en op goede gronden geoordeeld dat het bestemmingsplan niet in de weg staat aan het bouwplan.

2.4.    Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

2.5.    Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3.    Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State

Recht doende in naam der Koningin:

bevestigt de aangevallen uitspraak.

Aldus vastgesteld door mr. A.W.M. Bijloos, Lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. J. Willems, ambtenaar van Staat.

w.g. Bijloos    w.g. Willems

Lid van de enkelvoudige kamer    ambtenaar van Staat

Uitgesproken in het openbaar op 6 april 2005

412.