ECLI:NL:RBZWB:2024:6299

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Strafrecht

Zittingsplaats: Middelburg

parketnummer: 02-127773-23

vonnis van de meervoudige kamer van 12 september 2024

in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren op [geboortedag] 1999 te [geboorteplaats] ,

wonende te [woonadres] ,

raadsman mr. M. Kalle, advocaat te Middelburg.

1.Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 29 augustus 2024, waarbij de officier van justitie, mr. J. Verschuren, en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt.

2.De tenlastelegging

De tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat verdachte:

feit 1: zich op 21 mei 2023 samen met anderen schuldig heeft gemaakt aan het voorbereiden of bevorderen van het invoeren, verkopen, afleveren, verstrekken of vervoeren van cocaïne;
feit 2: 21 mei 2023 samen met anderen wederrechtelijk heeft verbleven op het afgesloten terrein van [bedrijf] in de haven van Vlissingen en zich toegang heeft verschaft door middel van braak, inklimming of een valse sleutel.

3.De voorvragen

De dagvaarding is geldig.

De rechtbank is bevoegd.

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.

Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.

4.De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het medeplegen van voorbereidingshandelingen voor de verlengde invoer van cocaïne zoals onder feit 1 ten laste is gelegd en baseert zich daarbij op de bewijsmiddelen in het dossier. Hieruit blijkt dat het opzet van de verdachten was gericht op de verlengde invoer van cocaïne en dat alle verdachten een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de voorbereiding hiervan, waardoor er sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking. Ook feit 2, het medeplegen van het zich wederrechtelijk de toegang verschaffen tot het haventerrein, kan wettig en overtuigend worden bewezen gelet op de bewijsmiddelen in het dossier. Hieruit blijkt dat alle verdachten hun bijdrage hebben geleverd aan het toegang verschaffen tot het havengebied en dat de samenwerking erop was gericht om de uithalers op en van het haventerrein af te krijgen.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging is van mening dat de rechtbank niet tot een bewezenverklaring kan komen van feit 1. Daartoe is aangevoerd dat uit het dossier blijkt dat in de container uiteindelijk geen cocaïne is aangetroffen, omdat die cocaïne al in België in beslag is genomen. Van die partij zijn monsters genomen, maar de uitkomst van het onderzoek naar de bemonsteringen is niet bij de stukken gevoegd. Hierdoor kan niet worden vastgesteld dat de inbeslaggenomen partij in België daadwerkelijk cocaïne betrof, waardoor vrijspraak moet volgen. De verdediging refereert zich ten aanzien van feit 2 met betrekking tot de ten laste gelegde inklimming aan het oordeel van de rechtbank.

4.3

Het oordeel van de rechtbank

4.3.1

De bewijsmiddelen

De bewijsmiddelen zijn in bijlage II aan dit vonnis gehecht.

4.3.2

De bijzondere overwegingen met betrekking tot het bewijs

Feit 1

Feiten en omstandigheden

Op grond van de bewijsmiddelen en de overige stukken in het dossier stelt de rechtbank de volgende feiten en omstandigheden vast.

De politie ontvangt op 21 mei 2023 omstreeks 01.30 uur een melding van insluipers op het terrein van [bedrijf] te [plaats] . De nacht daarvoor is aldaar een groep verdachten aangehouden op verdenking van overtreding van de Opiumwet.

Enige tijd na de melding worden verdachte en [medeverdachte 1] aangehouden. Zij zijn door een verbalisant gezien op het terrein, waar zij - om te ontkomen aan de politie - over het hekwerk zijn geklommen. Op de plaats op het terrein waar verdachte en [medeverdachte 1] over het hek zijn geklommen wordt een dopsleutel met een dop erop aangetroffen en op de plaats waar de verbalisant verdachte en [medeverdachte 1] heeft zien wegrennen zijn twee zwarte sporttassen aangetroffen. In één van die tassen zaten vijf doppen.

[medeverdachte 2] is omstreeks 01.45 uur nabij het terrein aangehouden. Hij stond op dat moment bij zijn auto, een Volkswagen Golf met [kenteken 1] . In zijn auto is verschillend gereedschap en een verpakking van een set dopsleutels aangetroffen.

Vlak voor de melding werd bij het havengebied een auto, een Volkswagen Polo met [kenteken 2] , gecontroleerd. Bestuurder hiervan was [medeverdachte 3] , de bijrijder was [medeverdachte 4] . De auto kwam uit de richting van het havengebied rijden. In de auto werd het paspoort van verdachte aangetroffen. Ook blijkt dat de auto op naam te staan van de vader van verdachte. De auto mocht doorrijden, maar nadat verdachte is aangehouden is besloten om [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] alsnog aan te houden. Zij zijn uiteindelijk in Rotterdam aangehouden. In het voertuig zijn een telefoon, een boor, een dremel en een handzaag aangetroffen.

Onder alle verdachten zijn tijdens de fouillering telefoons aangetroffen. Op de telefoons van verdachte en [medeverdachte 4] zijn (groeps)gesprekken aangetroffen die zien op de uithaalactie die avond. Eén van de groepsgesprekken is opgestart door [medeverdachte 4] . In dat groepsgesprek en in een afzonderlijk gesprek met verdachte geeft hij verdachte instructies over waar hij moet zijn en wat hij moet doen. Ook blijkt hieruit dat verdachte zijn livelocatie moet delen, zodat hij gevolgd kon worden.

Het verband tussen de verdachten onderling

De rechtbank stelt vast dat de verdachten die avond gezamenlijk zijn opgetrokken en kent in dat verband veel gewicht toe aan de verklaring van verdachte. Niet alleen heeft verdachte zichzelf in zijn verklaring belast, maar zijn gedetailleerde verklaring wordt ook ondersteund door ander bevindingen uit het dossier. De rechtbank acht zijn verklaring daarom betrouwbaar en zal deze dan ook als uitgangspunt bij haar beoordeling gebruiken.

Verdachte heeft verklaard dat hij die avond door iemand met de auto is opgehaald. De andere jongen waarmee hij was (de rechtbank begrijpt: [medeverdachte 1] ) is later ingestapt. Zij hadden die avond het doel om verdovende middelen uit de container te halen en zij zijn om die reden door de chauffeur (de rechtbank begrijpt: [medeverdachte 2] ) naar het haventerrein gebracht. Tijdens het rijden werd er tussen de drie verdachten overleg gevoerd, waarbij [medeverdachte 2] informatie ontving en aan verdachte en [medeverdachte 1] liet weten bij welke container zij moesten zijn. Eenmaal op het haventerrein aangekomen zijn verdachte en [medeverdachte 1] richting het afgesloten terrein gerend en is [medeverdachte 2] op hen blijven wachten. Verdachte en [medeverdachte 1] hadden twee sporttassen en meerdere dopsleutels bij zich om de container mee open te maken. De tassen en het gereedschap lagen al klaar in de auto op het moment dat verdachte bij [medeverdachte 2] instapte. De rechtbank acht de verklaring van [medeverdachte 2] dat hij niet wist met welk doel hij de verdachte en [medeverdachte 1] naar het haventerrein moest brengen en geen wetenschap had van het gereedschap en de overige voorwerpen in de auto, gelet op het voorgaande, ongeloofwaardig.

De rechtbank stelt verder vast dat er contact werd gehouden tussen de twee groepen verdachten. Verdachte en [medeverdachte 1] zijn nadat zij bij [medeverdachte 2] zijn uitgestapt over het hek geklommen en op zoek gegaan naar de container, waarbij verdachte telefonisch instructies kreeg en live gevolgd werd door onder andere [medeverdachte 4] . De rechtbank acht de verklaring van [medeverdachte 4] dat hij niet bij de uithaalactie betrokken is geweest en om een andere reden die avond aanwezig was nabij het terrein van [bedrijf] , ongeloofwaardig.

Verdachte heeft verder verklaard dat er die avond nog een persoon aanwezig was die de wacht zou houden. Hier had hij ook contact mee. Volgens hem is dit de persoon waar zijn paspoort is gevonden en waaraan hij de sleutels van de auto van zijn vader heeft gegeven. Verdachte noemt die persoon [naam] (fonetisch). De rechtbank concludeert op basis van het voorgaande dat verdachte hiermee [medeverdachte 3] bedoelt, gelet op de gelijkenis met zijn voornaam en omdat [medeverdachte 3] zelf verklaart dat hij in de auto van de vader van verdachte reed en hij die sleutels van verdachte had gekregen. Zij acht de verklaring van [medeverdachte 3] dat hij niets afwist van wat er ging gebeuren die avond, daarom ongeloofwaardig. Daarbij weegt de rechtbank mee dat hij zich in de auto bevond met [medeverdachte 4] , die in constant contact stond met de andere verdachten. De rechtbank stelt gelet hierop vast dat [medeverdachte 3] en [medeverdachte 4] die avond nabij het terrein van [bedrijf] aanwezig waren om de wacht te houden, waarbij [medeverdachte 4] een coördinerende rol had door instructies te geven aan de verdachten die zich op het terrein bevonden, terwijl [medeverdachte 3] achter het stuur zat.

Voorbereidingshandelingen?

Uit het voorgaande volgt dat verdachte samen met de medeverdachten voorwerpen en vervoersmiddelen voorhanden heeft gehad en dat zij verdeeld over twee groepen naar het haventerrein in [plaats] zijn gereden, met als doel drugs uit een container te halen en deze vervolgens verder te vervoeren in één van de auto’s waarmee verdachte en de medeverdachten naar het terrein zijn gereden.

Voor een bewezenverklaring op basis van artikel 10a van de Opiumwet moet komen vast te staan dat de verdachte heeft gehandeld met het opzet om de invoer van harddrugs voor te bereiden en/of te bevorderen. Daarvoor is noodzakelijk dat sprake is van een concreet verband met verdovende middelen. Naar het oordeel van de rechtbank is daarvan gebleken, nu een specifieke container in verband kan worden gebracht met cocaïne. Op de telefoon die onder [medeverdachte 4] in beslag is genomen, is namelijk een video aangetroffen waarop de container met [nummer] is zien. Uit informatie van de Belgische autoriteiten is gebleken dat er op 14 mei 2023 - dus enkele dagen voor de ten laste gelegde feiten - een hoeveelheid van 46,4 kilogram cocaïne is aangetroffen in deze container. Dat niet kan worden vastgesteld dat het daadwerkelijk cocaïne betrof omdat de uitslag van het onderzoek van de bemonsteringen ontbreekt, doet hier niet aan af. Ongeacht of de invoer van cocaïne geslaagd is, is voor de kwalificatie van artikel 10a van de Opiumwet van belang dat het opzet van degene die de voorbereidingshandelingen pleegt erop is gericht om handelen in strijd met artikel 2 van de Opiumwet mogelijk te maken en dat hij aan die intentie uiting heeft gegeven door voorbereidingshandelingen (als bedoeld in artikel 10a van Opiumwet) te verrichten. Uit voornoemde omstandigheden blijkt voldoende wat de intentie van de verdachten was en dat de handelingen van verdachten het doel hadden het invoeren van de reeds inbeslaggenomen partij cocaïne, waarmee de criminele intentie gegeven is.

Naar het oordeel van de rechtbank kan geen andere conclusie worden getrokken dan dat verdachte en de medeverdachten op of nabij het haventerrein aanwezig waren als uithalers van cocaïne en dat de meegebrachte voorwerpen en de auto’s bestemd waren om cocaïne uit de betreffende container te halen en te vervoeren.

Opzet?

Het uithalen van cocaïne uit containers op een haventerrein maakt deel uit van het complexe logistieke proces van een miljoenentransport van verdovende middelen, waarbij aannemelijk is dat dit van tevoren nauwkeurig is gepland en gecoördineerd. Door op de hiervoor vastgestelde wijze mee te werken aan de uithaalactie heeft verdachte zich willens en wetens overgegeven aan deze praktijk. De rechtbank is dan ook van oordeel dat zijn opzet daarop was gericht.

Nauwe en bewuste samenwerking?

De rechtbank is van oordeel dat sprake was van een nauwe en bewuste samenwerking nu verdachte en de medeverdachten de voorwerpen en de auto’s samen voorhanden hebben gehad en daarmee een gezamenlijk doel hadden, namelijk het uithalen van cocaïne uit een container op het haventerrein.

De rol van verdachte kan als die van medepleger worden gekwalificeerd. De rechtbank overweegt daartoe dat de nauwe en bewuste samenwerking niet ziet op een voltooid Opiumwetdelict, zoals het daadwerkelijk uithalen van de cocaïne, maar slechts op de voorbereidingshandelingen daartoe. Het gaat er dus om of er tussen verdachte en de medeverdachten sprake was van een nauwe en bewuste samenwerking ten aanzien van het voorhanden hebben van voorwerpen en auto’s terwijl hij wist of ernstige reden had om te vermoeden dat die voorwerpen bestemd waren tot het plegen van het feit. Uit de hiervoor beschreven gang van zaken en onderlinge rolverdeling blijkt dat de verdachte en de medeverdachten deze voorwerpen samen voorhanden hebben gehad met als doel het uithalen van cocaïne in een container op het haventerrein. Zij wisten allen waartoe de voorwerpen bestemd waren. Daarmee is dus sprake van een nauwe en bewuste samenwerking.

Is er sprake van (voorbereiding van de) verlengde invoer van cocaïne?

Uit de tekst van artikel 2, aanhef en onder A, van de Opiumwet in verbinding met artikel 1, vierde lid, van de Opiumwet volgt dat als strafbare vorm van het invoeren van verdovende middelen niet alleen het binnen het grondgebied van Nederland brengen van verdovende middelen zelf wordt begrepen, maar ook het verrichten van handelingen die zijn gericht op het verdere vervoer, de opslag, de aflevering, de ontvangst en/of de overdracht van verdovende middelen na de feitelijke invoer. Gebleken is dat de container waarin cocaïne is aangetroffen, afkomstig was uit Guatemala en via België naar Nederland vervoerd zou worden. Verdachte heeft samen met de medeverdachten voorwerpen en auto’s voorhanden gehad waarvan hij wist dat deze bestemd waren om de cocaïne vrij te krijgen voor het verdere vervoer, de opslag, de aflevering, de ontvangst of de overdracht van die cocaïne na de feitelijke invoer. Gelet hierop is sprake van het voorbereiden en bevorderen van de verlengde invoer van cocaïne.

Conclusie ten aanzien van feit 1

Gelet op het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat wettig en overtuigend is bewezen dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het onder feit 1 primair ten laste gelegde feit, te weten het samen en in vereniging met anderen voorhanden hebben van voorwerpen en vervoermiddelen om de invoer, het verkopen, het afleveren, het verstrekken en het vervoeren van cocaïne voor te bereiden en te bevorderen.

Feit 2

De rechtbank is van oordeel dat feit 2 wettig en overtuigend is bewezen, in die zin dat verdachte zich samen met een ander de toegang heeft verschaft tot het afgesloten haventerrein in Vlissingen. De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat dit door middel van inklimming is gebeurd, gelet op de verklaring van verdachte dat hij over het hek heen is geklommen.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte:

feit 1

op 21 mei 2023 te [plaats] , gemeente Borsele, tezamen en in vereniging met anderen, om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, voor te bereiden en te bevorderen,

te weten

- het opzettelijk binnen het grondgebied van Nederland brengen, en

- het opzettelijk verkopen, afleveren, verstrekken en vervoeren,

van cocaïne,

- voorwerpen en vervoermiddelen voorhanden heeft gehad, waarvan hij, verdachte, en zijn mededaders, wisten dat zij bestemd waren tot het plegen van dat feit,

door het voorhanden hebben van auto's en dopsleutels en doppen en tassen en GSM's en flensmoeren en schroevendraaiers en een boor en een dremel en een handzaag en tassen;

feit 2

op 21 mei 2023 te [plaats] , gemeente Borsele tezamen en in vereniging met een ander, wederrechtelijk heeft verbleven op een in een haven, gelegen besloten plaats voor distributie, opslag en/of overslag van goederen, te weten het terrein van het [bedrijf] in de haven van Vlissingen, terwijl hij, verdachte, en zijn mededader zich de toegang hebben verschaft tot die besloten plaats, door middel van inklimming.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5.De strafbaarheid

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten. Dit levert de in de beslissing genoemde strafbare feiten op.

Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die zijn strafbaarheid uitsluit.

6.De strafoplegging

6.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie vordert aan verdachte op te leggen een gevangenisstraf van 20 maanden, waarvan 8 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar. Daarnaast vordert de officier justitie een vrijheidsbeperkende maatregel ex artikel 38v van het Wetboek van Strafrecht, inhoudende dat verdachte zich gedurende drie jaar niet mag ophouden in het gebied van de haven van Vlissingen-Oost en de toegangswegen daarnaartoe. De officier van justitie houdt rekening met de ernst van de feiten, de richtlijnen van het openbaar ministerie en vindt dat er een signaal uit moet gaan naar deze verdachten. Verder heeft de officier van justitie acht geslagen op de eis die zijn collega heeft geformuleerd in de zaak van de groep verdachten die de nacht ervoor zijn aangehouden. Wel weegt hij in strafverminderende zin mee dat verdachte een bekennende verklaring heeft afgelegd.

6.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging verzoekt in de strafmaat rekening te houden met de persoonlijke omstandigheden van verdachte. Het betreft een jonge verdachte met een blanco strafblad, die kwetsbaar was en in zijn naïviteit een verkeerde keuze heeft gemaakt. Na de schorsing van de voorlopige hechtenis heeft verdachte zelf hulp ingeschakeld en een positieve ontwikkeling doorgemaakt, waardoor er geen reële kans op herhaling meer bestaat. Een onvoorwaardelijke gevangenisstraf zal de door hem gemaakte ontwikkelingen doorkruisen en daarmee raakt hij alles wat hij heeft opgebouwd weer kwijt. Verzocht wordt om verdachte nog een kans te geven. Onder verwijzing naar de rechtspraak van het gerechtshof ’s-Hertogenbosch en gelet op het feit dat er sprake is van eendaadse samenloop, wordt verzocht om geen langere onvoorwaardelijke gevangenisstraf op te leggen dan de tijd die hij in voorarrest heeft doorgebracht en het overige deel daarvan voorwaardelijk op te leggen, met een proeftijd van drie jaar. Dit in combinatie met een maximale taakstraf en de vrijheidsbeperkende maatregel ex artikel 38v van het Wetboek van Strafrecht.

6.3

Het oordeel van de rechtbank

De aard en ernst van de feiten

Verdachte heeft zich samen met anderen schuldig gemaakt aan het plegen van voorbereidingshandelingen voor de verlengde invoer van cocaïne en aan het zich de toegang verschaffen tot het afgesloten haventerrein van het [bedrijf] door middel van braak. De bedoeling was cocaïne uit een container te halen, maar zover heeft het niet kunnen komen omdat de cocaïne al in België was onderschept. Dit maakt het feit echter niet minder ernstig. Het is een feit van algemene bekendheid dat in havens in Nederland, waaronder de haven van Vlissingen, met regelmaat cocaïne wordt ingevoerd. Voor het uithalen van cocaïne uit containers kunnen aanzienlijke geldbedragen worden verdiend, waardoor dit een lucratieve activiteit is. Hoewel uithalers zich doorgaans onderaan de keten bevinden van de organisaties die drugstransporten organiseren, zijn zij wel een belangrijke en onmisbare schakel om de drugs (verder) het land in te krijgen. Verdachte heeft door zijn handelen de bedoeling gehad om bij te dragen aan het in Nederland brengen van cocaïne. De handel in drugs heeft een sterk ondermijnend karakter op de samenleving en verdachte heeft de bedoeling gehad hieraan bij te dragen. Daarnaast kunnen uithalersactiviteiten ernstige economische gevolgen hebben voor het containerbedrijf en de haven, bijvoorbeeld als de overslag van containers stilgelegd moet worden door de aanwezigheid van personen op het haventerrein. Tot slot vergen handhaving, toezicht, opsporing en aanhouding veel capaciteit van toezichthouders en opsporingsdiensten, wat een aanzienlijke kostenpost oplevert.

Meerdaadse samenloop

De rechtbank is van oordeel dat de tussen het plegen van de voorbereidingshandelingen en het daadwerkelijk het afgesloten terrein betreden enige tijd zit en daaraan telkens een apart wilsbesluit ten grondslag ligt. Deze gedragingen hebben naar het oordeel van de rechtbank een verschillend karakter, waardoor aan verdachte niet één verwijt kan worden gemaakt. Dat betekent dat ook geen sprake is van eendaadse samenloop of een voortgezette handeling. Wel is sprake van meerdaadse samenloop.

De persoon van verdachte

Uit het strafblad van verdachte blijkt dat hij niet eerder voor soortgelijk feiten is veroordeeld. Verder zal de rechtbank rekening houden met de persoonlijke omstandigheden van verdachte zoals die ter zitting naar voren zijn gebracht.

Straf

Gelet op de ernst van de feiten en gelet op de rol van verdachte in het geheel is de rechtbank van oordeel dat een gevangenisstraf met een onvoorwaardelijk gedeelte van aanzienlijke duur passend en geboden is. Daarbij weegt de rechtbank mee dat één van de strafdoelen is om een preventieve werking te bewerkstelligen. Van de op te leggen straf dient een afschrikkende werking uit te gaan, ook om anderen ervan te weerhouden dit soort feiten te plegen. De rechtbank ziet gelet hierop geen ruimte om de duur van de gevangenisstraf te beperken tot de tijd die hij reeds in voorarrest heeft doorgebracht, zoals door de verdediging is verzocht. Wel ziet de rechtbank in de persoon van verdachte ruimte en aanleiding om aan verdachte een voorwaardelijk strafdeel op te leggen, om verdachte ervan te weerhouden in de toekomst opnieuw soortgelijke feiten te plegen.

De rechtbank zal bij het bepalen van de duur van de gevangenisstraf in strafverminderende zin verder rekening houden met de proceshouding van verdachte. Hij heeft openheid van zaken gegeven over zijn betrokkenheid bij de feiten.

De rechtbank heeft bij de bepaling van de duur van de gevangenisstraf ten slotte aansluiting gezocht bij straffen die in soortgelijke zaken worden opgelegd, meer in het bijzonder bij de straffen die zijn opgelegd aan de groep verdachten die een avond eerder zijn aangehouden.

Gelet op voorgaande ziet de rechtbank aanleiding af te wijken van de eis van de officier van justitie en is zij alles afwegend van oordeel dat een gevangenisstraf voor de duur van

8 maanden, met aftrek van het voorarrest, waarvan 4 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar passend en geboden is.

Vrijheidsbeperkende maatregel

De rechtbank ziet daarnaast aanleiding om aan verdachte, ter voorkoming van strafbare feiten, voor een periode van 3 jaar een gebiedsverbod op te leggen voor de haven van Vlissingen-Oost en de toegangswegen daarnaar toe. Zij bepaalt dat de duur van de vervangende hechtenis 2 weken bedraagt voor iedere keer dat niet aan de maatregel wordt voldaan met een maximum van 6 maanden.

7.Het beslag

7.1

De verbeurdverklaring

De hierna in de beslissing genoemde in beslag genomen voorwerpen zijn vatbaar voor verbeurdverklaring. Gebleken is dat de voorwerpen aan verdachte toebehoren en het feit is begaan of voorbereid met behulp van dit voorwerp.

8.De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 14a, 14b, 14c, 33, 33a, 38v, 47, 57 en 138aa van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 2, 10 en 10a van de Opiumwet zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezenverklaarde.

9.De beslissing

De rechtbank:

Bewezenverklaring

- verklaart het tenlastegelegde bewezen, zodanig als hierboven onder 4.4 is omschreven;

- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

- verklaart dat het bewezenverklaarde de volgende strafbare feiten oplevert:

feit 1: medeplegen van een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet, voorbereiden of bevorderen door voorwerpen en stoffen voorhanden te hebben, waarvan hij weet dat zij bestemd zijn tot het plegen van dat feit;

feit 2: medeplegen van het zich de toegang verschaffen tot een in een haven gelegen besloten plaats voor distributie/opslag/overslag van goederen door middel van inklimming;

- verklaart verdachte strafbaar;

Strafoplegging

- veroordeelt verdachte tot
een gevangenisstraf van 8 (acht) maanden, waarvan 4 (vier) maanden voorwaardelijk met een proeftijd van 2 (twee) jaar;

- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van dit vonnis in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf;

- bepaalt dat het voorwaardelijke deel van de straf niet ten uitvoer wordt gelegd, tenzij de rechter tenuitvoerlegging gelast, omdat verdachte voor het einde van de proeftijd de hierna vermelde voorwaarden niet heeft nageleefd;

- stelt als
algemene voorwaardedat verdachte zich voor het einde van de proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit;

Maatregel

- legt op de
maatregel strekkende tot beperking van de vrijheid voor de duur van

3 (drie) jaarinhoudende dat verdachte wordt bevolen
zich niet op te houden in het navolgende gebied: de haven van Vlissingen-Oost en haar toegangswegen (Europaweg Zuid, Weelhoekweg, Zeedijk, Wilhelminahofweg, Europaweg Oost, Europaweg Noord, Europaweg West, Koedijk, Ritthemsestraat, Schorepolderweg);

- beveelt dat, voor het geval verdachte niet aan de maatregel voldoet, vervangende hechtenis zal worden toegepast;

- bepaalt dat voor iedere keer dat niet aan de maatregel wordt voldaan vervangende hechtenis wordt toegepast voor de duur van
2 (twee) weken, met een totale duur van ten hoogste 6 (zes) maanden;

- bepaalt dat toepassing van de vervangende hechtenis de verplichtingen ingevolge de opgelegde maatregel niet opheft;

Beslag

- verklaart verbeurd de inbeslaggenomen voorwerpen, te weten:

* de GSM Apple Iphone met goednummer 2594502;

* het gereedschap met goednummers 2594492, 2594493, 2594501, 2594508 en 2595946;

Voorlopige hechtenis

- heft het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis op.

Dit vonnis is gewezen door mr. H. Skalonjic, voorzitter, mr. J. Bergen en

mr. A.B. Scheltema Beduin, rechters, in tegenwoordigheid van mr. H. Holtgrefe, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 12 september 2024.

10.Bijlage I

De tenlastelegging

hij op of omstreeks 21 mei 2023 te Ritthem, gemeente Vlissingen, en/of [plaats] ,

gemeente Borsele, in elk geval in Nederland,

tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen,

om een feit, bedoeld in het vierde of vijfde lid van artikel 10 van de Opiumwet,

voor te bereiden en/of te bevorderen,

te weten

- het opzettelijk binnen en/of buiten het grondgebied van Nederland brengen,

en/of

- het opzettelijk verkopen, afleveren, verstrekken en/of vervoeren,

van cocaïne, in elk geval een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende

lijst I, dan wel aangewezen krachtens artikel 3a, vijfde lid van de Opiumwet

- een ander heeft getracht te bewegen om dat feit te plegen, te doen plegen, mede te

plegen en/of uit te lokken, om daarbij behulpzaam te zijn en/of om daartoe

gelegenheid, middelen en/of inlichtingen te verschaffen,

- zich en/of een ander gelegenheid, middelen en/of inlichtingen tot het plegen van

dat feit heeft getracht te verschaffen,

- voorwerpen, vervoermiddelen, stoffen, gelden en/of andere betaalmiddelen

voorhanden heeft gehad, waarvan hij, verdachte en/of zijn mededader(s), wist(en)

of ernstige reden had(den) om te vermoeden dat zij bestemd waren tot het plegen

van dat feit,

door het voorhanden hebben van auto's en/of dopsleutels en/of doppen en/of

tassen en/of GSM's en/of flensmoeren en/of schroevendraaiers en/of een boor

en/of een dremel en/of een handzaag en/of tassen;

(art 10a lid 1 ahf/sub 1 Opiumwet, art 10a lid 1 ahf/sub 2 Opiumwet, art 10a lid 1

ahf/sub 3 Opiumwet, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht)

hij op of omstreeks 21 mei 2023 te Ritthem, gemeente Vlissingen, en/of [plaats] ,

gemeente Borsele, in elk geval in Nederland,

tezamen en in vereniging met een of meer anderen, althans alleen,

wederrechtelijk heeft verbleven op een in een haven, gelegen besloten plaats voor

distributie, opslag en/of overslag van goederen, te weten het terrein van het bedrijf

[bedrijf] in de haven van Vlissingen, terwijl hij, verdachte, en/of zijn mededader(s)

zich de toegang heeft/hebben verschaft tot die besloten plaats, door middel van

- braak,

- inklimming,

- een valse sleutel;

(art 138aa lid 1 Wetboek van Strafrecht, art 138aa lid 2 Wetboek van Strafrecht, art

138aa lid 3 ahf/ond b Wetboek van Strafrecht, art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van

Strafrecht)