ECLI:NL:RBZWB:2024:4768

• Datum uitspraak: 26 juni 2024
• Publicatiedatum: 11 juli 2024
• Zaaknummer: 10855935 CV EXPL 23-4326 (E)
• Instantie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Goederenrecht
• Procedures: Bodemzaak
• Rechters: M. Tilman-Knoester
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vordering tot terugbetaling van zorgkosten na beëindiging affectieve relatie met gezamenlijke rekening

In deze civiele zaak, behandeld door de Kantonrechter van de Rechtbank Zeeland-West-Brabant, vordert de eiser, die in een affectieve relatie was met de gedaagde, de terugbetaling van zorgkosten ter hoogte van € 439,35. De eiser stelt dat deze kosten zijn gemaakt voor de gedaagde, terwijl hun relatie inmiddels was beëindigd en de gedaagde al een eigen zorgverzekering had afgesloten. De eiser betoogt dat hij als hoofdverzekerde op de oude polis verantwoordelijk blijft voor de betaling van de zorgkosten, ondanks dat de facturen op naam van de gedaagde stonden. De gedaagde betwist de vordering en stelt dat de eiser de kosten onterecht heeft voldaan, aangezien deze kosten zijn gemaakt tijdens de periode dat zij nog samen waren en er een gezamenlijke rekening was.

De kantonrechter overweegt dat de eiser niet heeft aangetoond dat de gedaagde verantwoordelijk is voor de betaling van de zorgkosten, omdat de kosten zijn gemaakt in een periode waarin zij nog samenleefden en gebruik maakten van een gezamenlijke rekening. De rechter concludeert dat er geen gemeenschap van goederen was, maar dat er wel een gezamenlijke rekening was, waarvan de kosten zijn betaald. Aangezien de verdeling van deze gezamenlijke rekening niet heeft plaatsgevonden, kan niet worden vastgesteld dat de eiser een vordering heeft op de gedaagde. De kantonrechter wijst de vordering van de eiser af en veroordeelt hem in de proceskosten van de gedaagde, die zijn begroot op € 50,00.

Het vonnis is uitgesproken op 26 juni 2024 door mr. Tilman-Knoester en is uitvoerbaar bij voorraad.

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Civiel recht

Kantonrechter

Zittingsplaats Breda

Zaaknummer: 10855935 \ CV EXPL 23-4326

Vonnis van 26 juni 2024

in de zaak van

[eiser] ,

wonende te [woonplaats 1] ,

eisende partij,

hierna te noemen: [eiser] ,

gemachtigde: Juristu Incasso Juristen B.V. te Schiphol,

tegen

[gedaagde] ,

wonende te [postcode] [woonplaats 2] aan het [adres] ,

gedaagde partij,

hierna te noemen: [gedaagde] ,

procederend in persoon.

1. De procedure

1.1.

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- de dagvaarding van 14 december 2023 met producties;
- het extract audiëntieblad van de rolzitting van 3 januari 2024;
- de conclusie van repliek van 6 maart 2024;
- de conclusie van dupliek van 27 maart 2024 met producties;

- de akte uitlating van [eiser] van 17 april 2024;

- de rolbeslissing van 15 mei 2024;

- de akte uitlating van [eiser] van 29 mei 2024.

1.2.

Ten slotte is vonnis bepaald.

2. Het geschil en de beoordeling

2.1.

[eiser] vordert – samengevat – veroordeling van [gedaagde] tot betaling van € 439,35, vermeerderd met rente en kosten. Hij stelt dat dit ten behoeve van [gedaagde] gemaakte zorgkosten zijn, die hij nog heeft moeten voldoen, terwijl de relatie tussen hem en [gedaagde] inmiddels was verbroken en [gedaagde] al een eigen polis had afgesloten. Nu [gedaagde] deze kosten onterecht onbetaald laat, is zij rente en kosten verschuldigd geworden. Op het verweer van [gedaagde] voert [eiser] aan dat hij als hoofdverzekerde op de oude polis verantwoordelijk blijft voor de betaling van de zorgkosten. Deze facturen stonden echter op naam van [gedaagde] , zodat [eiser] deze ten onrechte heeft voldaan. De kosten komen uit de tijd dat de relatie verbroken was, maar er nog wel een gezamenlijke rekening was. Tussen [eiser] en [gedaagde] was er geen gemeenschap van goederen, zodat [eiser] niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor de betaling van deze kosten.

2.2.

[gedaagde] voert verweer. Zij voert aan dat [eiser] de vordering niet heeft onderbouwd, ook niet op verzoeken daartoe van [gedaagde] . Hij heeft haar eerder ook niet gevraagd zorgkosten te voldoen, maar pas toen hij de vordering had aangemeld bij zijn gemachtigde. Zij heeft dus niet aangegeven de kosten te zullen voldoen. Zij heeft ook aan de gemachtigde van [eiser] een onderbouwing van de vordering gevraagd, maar ook toen heeft zij geen facturen ontvangen. Zij betwist enig bedrag verschuldigd te zijn, zodat de nevenvorderingen ook moeten worden afgewezen. De zorgkosten zijn bovendien gemaakt op het moment dat partijen nog samen waren (t/m mei 2023) en een gezamenlijke rekening hadden, waarvan de kosten werden betaald. [eiser] heeft overigens zelf van die rekening bedragen afgeschreven zonder [gedaagde] daarbij te betrekken.

2.3.

Tussen partijen staat vast dat zij een affectieve relatie hadden en dat deze inmiddels is geëindigd. Daarnaast staat tussen partijen vast dat zij ten tijde van die relatie (en de periode direct daarna) een gezamenlijke rekening hadden, waarvan de gevorderde kosten zijn voldaan.

2.4.

De kantonrechter overweegt dat [eiser] niet heeft bestreden dat partijen tot en met mei 2023 nog samenleefden. De rekeningen waarvan hij betaling vraagt zijn van daarvoor (februari 2023 en november 2022). Reeds daarom moet zijn vordering worden afgewezen. Daarnaast overweegt de kantonrechter dat, hoewel tussen [eiser] en [gedaagde] geen sprake was van een huwelijk of geregistreerd partnerschap op grond waarvan er een gemeenschap van goederen was, er wel een gemeenschap was tussen partijen. Zij hadden immers een gezamenlijke rekening. Deze had op het moment dat [eiser] en [gedaagde] hun relatie verbroken moeten worden verdeeld, dan wel op een later moment moeten worden verdeeld met als peildatum de dag dat de relatie werd verbroken (zoals bedoeld in titel 7 van boek 3 BW). Nu de verdeling van dit gezamenlijk eigendom niet heeft plaatsgevonden is het niet ondenkbaar dat er ook kosten van [eiser] zijn betaald van die gezamenlijke rekening, zodat het op de weg van [eiser] had gelegen in deze procedure aan te tonen dat [gedaagde] was overbedeeld ter hoogte van het gevorderde bedrag. Dit heeft hij nagelaten, zodat niet kan worden vastgesteld dat hij een vordering heeft op [gedaagde] .

2.5.

De vordering wordt afgewezen.

2.6.

[eiser] is in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (en nakosten) betalen. De proceskosten van [gedaagde] worden begroot op € 50,00 verletkosten.

3. De beslissing

De kantonrechter

3.1.

wijst de vorderingen van [eiser] af,

3.2.

veroordeelt [eiser] in de proceskosten van € 50,00, te betalen binnen veertien dagen na aanschrijving daartoe, te vermeerderen met de kosten van betekening als [eiser] niet tijdig aan de veroordelingen voldoet en het vonnis daarna wordt betekend,

3.3.

verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad.

Dit vonnis is gewezen door mr. Tilman-Knoester en in het openbaar uitgesproken op 26 juni 2024.