ECLI:NL:RBZWB:2023:8308

• Datum uitspraak: 29 november 2023
• Publicatiedatum: 30 november 2023
• Zaaknummer: 02-177934-22
• Instantie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: N. van der Ploeg-Hogervorst; J. Bergen; A.B. Scheltema Beduin
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vrijspraak in strafzaak wegens verkrachting met onvoldoende bewijs

In de strafzaak tegen de verdachte, geboren in 1992, heeft de rechtbank Zeeland-West-Brabant op 29 november 2023 uitspraak gedaan. De zaak betreft een beschuldiging van verkrachting die zou hebben plaatsgevonden op 1 mei 2021. De verdachte werd bijgestaan door zijn raadsvrouw, mr. V.C. Andeweg. Tijdens de zitting op 15 november 2023 hebben zowel de officier van justitie, mr. M. van Leeuwen, als de verdediging hun standpunten gepresenteerd. De officier van justitie heeft vrijspraak gevorderd, omdat de aangifte niet voldoende steun vond in ander bewijs. De verdediging heeft eveneens vrijspraak bepleit, stellende dat het dossier onvoldoende wettig bewijs bevatte.

De rechtbank heeft in haar beoordeling het bewijs tegen de verdachte kritisch bekeken. Volgens artikel 342 van het Wetboek van Strafvordering kan een bewezenverklaring niet uitsluitend steunen op de verklaring van één getuige. In deze zaak was de aangifte van het slachtoffer de enige directe verklaring, en de rechtbank concludeerde dat er onvoldoende ondersteunend bewijs was. Het DNA-onderzoek door The Maastricht Forensic Institute (TMFI) en de verklaringen van de ouders van het slachtoffer boden geen voldoende steun voor de aangifte. De rechtbank oordeelde dat de aangifte onvoldoende steun vond in ander bewijsmateriaal, waardoor de verdachte niet wettig en overtuigend kon worden bewezen dat hij het feit had begaan.

Daarom sprak de rechtbank de verdachte vrij van het tenlastegelegde feit. Tevens werd de benadeelde partij, het slachtoffer, niet-ontvankelijk verklaard in haar vordering tot schadevergoeding, aangezien de verdachte was vrijgesproken van het feit waaruit de schade zou zijn ontstaan. De rechtbank heeft de benadeelde partij in de kosten van de verdachte veroordeeld, tot nu toe begroot op nihil.

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Strafrecht

Zittingsplaats: Middelburg

parketnummer: 02-177934-22

vonnis van de meervoudige kamer van 29 november 2023

in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren op [geboortedag] 1992 te [geboorteplaats] ,

wonende te [woonadres] ,

raadsvrouw mr. V.C. Andeweg, advocaat te Breda.

1. Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 15 november 2023, waarbij de officier van justitie mr. M. van Leeuwen en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt.

2. De tenlastelegging

De tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat verdachte [slachtoffer] heeft verkracht op 1 mei 2021 in [plaats] .

3. De voorvragen

De dagvaarding is geldig.

De rechtbank is bevoegd.

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.

Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.

4. De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft vrijspraak gevorderd, omdat de aangifte niet wordt ondersteund door voldoende specifiek steunbewijs.

4.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging is van mening dat het dossier onvoldoende wettig bewijs bevat, zodat vrijspraak is bepleit.

4.3

Het oordeel van de rechtbank

Volgens het tweede lid van artikel 342 van het Wetboek van Strafvordering (Sv) – dat de tenlastelegging in haar geheel betreft en niet een onderdeel daarvan – kan het bewijs dat de verdachte het tenlastegelegde feit heeft begaan, door de rechter niet uitsluitend worden aangenomen op de verklaring van één getuige. Deze bepaling strekt ter waarborging van de deugdelijkheid van de bewijsbeslissing, in die zin dat zij de rechter verbiedt tot een bewezenverklaring te komen ingeval de door één getuige gereleveerde feiten en omstandigheden op zichzelf staan en onvoldoende steun vinden in ander bewijsmateriaal. De vraag of aan het bewijsminimum van artikel 342, tweede lid, Sv is voldaan, laat zich niet in algemene zin beantwoorden, maar vergt een beoordeling van het concrete geval.

De rechtbank overweegt dat bij het plegen van zedenfeiten in het algemeen slechts het slachtoffer en de dader aanwezig zijn. In geval van een ontkennende verdachte zal de aangifte van het slachtoffer voldoende steun dienen te vinden in overig bewijsmateriaal om tot een bewezenverklaring te kunnen komen. Deze ondersteuning kan in het onderhavige geval mogelijk worden gevormd door het DNA-onderzoek door The Maastricht Forensic Institute (TMFI) en door de verklaring van de ouders van aangeefster over haar gemoedstoestand bij thuiskomst uit de thuisbar van verdachte.

De rechtbank ziet in de resultaten van het DNA-onderzoek dat is verricht door TMFI echter onvoldoende steun voor de verklaring van aangeefster. De resultaten zijn belastend noch ontlastend.

Ook de verklaringen van de ouders van aangeefster kunnen naar het oordeel van de rechtbank deze ondersteuning niet vormen. Hoewel zij de verklaring van aangeefster dat zij bij thuiskomst overstuur was hebben bevestigd, kan niet worden uitgesloten dat deze gemoedstoestand het gevolg is geweest van andere factoren. Aangeefster heeft immers verklaard dat zij die bewuste avond meer alcoholhoudende drank had gedronken dan anders en dat zij enkele maanden eerder was begonnen met een behandeling in verband met psychische problemen als gevolg van drie verkrachtingen in de periode van 2017 of 2018 tot en met 2020.

Nu de aangifte naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende steun vindt in ander bewijsmateriaal acht de rechtbank niet wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het feit heeft begaan. Zij zal hem daarom van dit feit vrijspreken.

5. De benadeelde partij

De benadeelde partij [slachtoffer] vordert een schadevergoeding van € 5.061,52 voor het tenlastegelegde feit.

Verdachte zal worden vrijgesproken van het feit waaruit de schade zou zijn ontstaan.

De rechtbank zal daarom de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaren in de vordering.

6. De beslissing

De rechtbank:

Vrijspraak

-
spreekt verdachte vrij van het tenlastegelegde feit;

Benadeelde partij

- verklaart de benadeelde partij [slachtoffer] niet-ontvankelijk in de vordering;

- veroordeelt de benadeelde partij [slachtoffer] in de kosten van verdachte, tot nu toe begroot op nihil.

Dit vonnis is gewezen door mr. N. van der Ploeg-Hogervorst, voorzitter, mr. J. Bergen en mr. A.B. Scheltema Beduin, rechters, in tegenwoordigheid van mr. A.J. Moggré-Hengst, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 29 november 2023.