Uitspraak
RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT
Zittingsplaats Middelburg
Bestuursrecht
zaaknummer: BRE 21/3977
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 10 juli 2023 in de zaak tussen
[naam verzoeker 1], uit [plaatsnaam 1] ,
[naam verzoeker 2], uit [plaatsnaam 2] ,
[naam verzoeker 3], uit [plaatsnaam 3] (B),
[naam verzoeker 4], uit [plaatsnaam 4] , en
[naam verzoeker 5], uit [plaatsnaam 4] ,
verzoekers
(gemachtigde: mr. R.H.U. Keizer),
en
de gedeputeerde staten van de provincie Zeeland, verweerder.
Als derde-partij neemt aan het geding deel [naam derde-partij] te [plaatsnaam 1]
(gemachtigde: mr. F.A. Pommer).
Procesverloop
In het besluit van 3 augustus 2021 hebben gedeputeerde staten de aanvraag van [naam derde-partij] voor een vergunning op grond van de Wet natuurbescherming (Wnb) voor het transformeren van twee bestaande vakantieparken in [plaatsnaam 1] (grenzend aan Natura 2000-gebied Kop van Schouwen) naar één vakantiepark afgewezen. Gedeputeerde staten hebben daaraan ten grondslag gelegd dat er geen vergunning op grond van de Wnb nodig is voor de voorgenomen transformatie.
Verzoekers hebben tegen dat besluit beroep ingesteld. Zij hebben – onder meer – gesteld dat het besluit niet met de vereiste zorgvuldigheid is voorbereid en ook niet deugdelijk is gemotiveerd.
Op 14 december 2022 heeft [naam derde-partij] een gewijzigde aanvraag ingediend. [naam derde-partij] heeft daarin verzocht om het besluit op de aanvraag te wijzigen, meer concreet om de overwegingen voor wat betreft de uitgangspunten ten behoeve van de modellering van de stikstofbronnen, bijbehorende uitgangspunten en de Aerius-berekeningen te wijzigen. Op 28 maart 2023 hebben gedeputeerde staten een nieuw besluit genomen, dat het eerdere besluit van 3 augustus 2021 vervangt. Gedeputeerde staten hebben besloten:
om de gewijzigde aanvraag af te wijzen, omdat er volgens gedeputeerde staten geen vergunning op grond van artikel 2.7 van de Wnb nodig is voor het transformeren van twee bestaande vakantieparken naar één vakantiepark;
om de overwegingen voor wat betreft de uitgangspunten ten behoeve van de modellering van de stikstofbronnen en bijbehorende uitgangspunten te wijzigen;
om de overwegingen voor wat betreft de nieuwe Aerius-berekeningen te wijzigen;
om de overwegingen voor wat betreft de referentiesituatie te wijzigen.
Naar aanleiding hiervan hebben verzoekers het beroep ingetrokken met daarbij het verzoek om gedeputeerde staten te veroordelen tot vergoeding van de proceskosten.
De rechtbank heeft gedeputeerde staten in de gelegenheid gesteld te reageren op dat verzoek.
Gedeputeerde staten hebben de rechtbank meegedeeld dat een proceskostenveroordeling wat hen betreft niet aan de orde is en hebben de rechtbank verzocht om het verzoek af te wijzen.
Overwegingen
1. De rechtbank doet op grond van artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) zonder zitting uitspraak op het verzoek om proceskostenveroordeling.
2. De veroordeling van een partij in de proceskosten is geregeld in de artikelen 8:75 en 8:75a van de Awb en nader uitgewerkt in het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb). Als een beroep wordt ingetrokken, omdat het bestuursorgaan geheel of gedeeltelijk aan de indiener van het beroepschrift is tegemoetgekomen, kan de rechtbank op verzoek van de indiener dat bestuursorgaan bij afzonderlijke uitspraak veroordelen in de proceskosten. Dit is geregeld in artikel 8:75a van de Awb.
3. Gedeputeerde staten stellen zich op het standpunt dat een proceskostenveroordeling niet aan de orde is omdat door de intrekking van het beroep de rechtbank geen oordeel heeft kunnen vellen over de rechtmatigheid van het nieuw genomen besluit van 28 maart 2023.
4. De rechtbank is van oordeel dat gedeputeerde staten met het besluit van 28 maart 2023 in elk geval gedeeltelijk zijn tegemoetgekomen aan het beroep van verzoekers. Verzoekers hebben in hun brief van 31 mei 2023 toegelicht dat in het besluit de stikstofdepositie in de aanlegfase niet langer buiten beschouwing is gelaten, maar mede is beoordeeld. Daarmee is het besluit zorgvuldiger voorbereid en beter gemotiveerd, en wordt in zoverre aan het beroep van verzoekers tegemoetgekomen.
5. Het verzoek wordt als kennelijk gegrond toegewezen. De rechtbank veroordeelt gedeputeerde staten in de door verzoekers gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Bpb voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 837,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 837,- met een wegingsfactor 1).
De rechtbank wijst erop dat gedeputeerde staten op grond van artikel 8:41, zevende lid, van de Awb verplicht zijn het door verzoekers betaalde griffierecht van € 360,- te vergoeden. Verzoekers zullen zich hiervoor dan ook tot gedeputeerde staten moeten wenden.
Beslissing
De rechtbank veroordeelt gedeputeerde staten in de proceskosten van verzoekers tot een bedrag van € 837,-.
Deze uitspraak is gedaan door mr. J. van Alphen, rechter, in aanwezigheid van N.A. D’Hoore, griffier, op 10 juni 2023 en openbaar gemaakt door middel van geanonimiseerde publicatie op www.rechtspraak.nl.
griffier
rechter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Bent u het niet eens met deze uitspraak?
Als u het niet eens bent met deze uitspraak, kunt u een brief sturen naar de rechtbank waarin u uitlegt waarom u het er niet mee eens bent. Dit heet een verzetschrift. U moet dit verzetschrift indienen binnen 6 weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. U ziet deze datum hierboven. Als u graag een zitting wilt waarin u uw verzetschrift kunt toelichten, kunt u dit in uw verzetschrift vermelden.