ECLI:NL:RBZWB:2022:7226

• Datum uitspraak: 5 december 2022
• Publicatiedatum: 1 december 2022
• Zaaknummer: 02/995503-15
• Instantie: Rechtbank Zeeland-West-Brabant
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Op tegenspraak
• Rechters: G.H. Nomes; R.P. Broeders; H. Skalonjic
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Niet-ontvankelijkverklaring van de officier van justitie in de vervolging van verdachte wegens overschrijding van de redelijke termijn en schending van de procesorde

Op 5 december 2022 heeft de Rechtbank Zeeland-West-Brabant uitspraak gedaan in de strafzaak tegen [verdachte] B.V. De rechtbank heeft de officier van justitie niet-ontvankelijk verklaard in de vervolging van verdachte. De rechtbank oordeelde dat de redelijke termijn in deze zaak met 68 maanden is overschreden, wat niet alleen te wijten is aan de verdediging, maar ook aan het stilzitten van het openbaar ministerie. De rechtbank benadrukte dat de overschrijding van de redelijke termijn zodanig is dat de beginselen van een behoorlijke procesorde zijn geschonden. De officier van justitie had zelf de niet-ontvankelijkheid gevorderd en er was een afdoeningsvoorstel gedaan, waar verdachte vrijwillig mee instemde, inclusief afstand van verdedigingsrechten. De rechtbank concludeerde dat de omstandigheden aanleiding gaven om de officier van justitie niet-ontvankelijk te verklaren in de vervolging van verdachte.

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Strafrecht

Zittingsplaats: Middelburg

parketnummer: 02/995503-15

vonnis van de meervoudige kamer van 5 december 2022

in de strafzaak tegen

[verdachte] B.V.

gevestigd te [vestigingsplaats]

raadsman mr. A. van Stigt, advocaat te Rotterdam

1. Onderzoek van de zaak

De zaak is behandeld op de zitting van 21 november 2022, waarbij de officier van justitie, mr. I.M. Koopmans, en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt.

2. De tenlastelegging

De tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

De verdenking komt er, kort en feitelijk weergegeven, op neer dat verdachte, samen met anderen, opzettelijk en wederrechtelijk asbest(vezels) op en/of in de bodem en/of in de lucht heeft gebracht terwijl daarvan gevaar voor de openbare gezondheid of levensgevaar voor personen te duchten was, dan wel dat dat aan haar schuld te wijten is geweest dan wel dat zij met betrekking tot afvalstoffen handelingen heeft verricht of nagelaten waarvan zij wist of redelijkerwijs had kunnen weten dat daardoor nadelige gevolgen voor het milieu ontstonden of konden ontstaan, dan wel dat zij, al dan niet opzettelijk, zich heeft ontdaan van bedrijfsafvalstoffen of gevaarlijke afvalstoffen door afgifte aan een ander.

3. De voorvragen

De dagvaarding is geldig.

De rechtbank is bevoegd.

3.1

De ontvankelijkheid van de officier van justitie.

3.1.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft verzocht het openbaar ministerie niet-ontvankelijk te verklaren in de vervolging. Aangevoerd is dat gesprekken met de verdediging hebben geleid tot een afspraak, inhoudende dat, als de rechtbank het standpunt van het openbaar ministerie met betrekking tot de niet-ontvankelijkheid volgt, verdachte een donatie doet van € 5.000,00 aan het Instituut Asbestslachtoffers, die zal worden gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek. Verdachte en het openbaar ministerie zullen afzien van hoger beroep en verdachte zal afstand doen van het recht een verzoek ex artikel 530 van het Wetboek van Strafvordering (Sv) in te dienen tot vergoeding van de advocaatkosten.

3.1.2

Het standpunt van de verdediging

Aangevoerd is dat de redelijke termijn in deze zaak ruimschoots is overschreden. De verdediging heeft het eindproces-verbaal op 20 november 2014 ontvangen. Bij brief van 17 februari 2017 heeft de verdediging het openbaar ministerie verzocht welke afdoeningsbeslissing geïndiceerd zou zijn omdat een sepot naar de opvatting van de verdediging op zijn plaats zou zijn. De officier van justitie heeft zich vervolgens op het standpunt gesteld dat er geen ruimte was voor een buitengerechtelijke afdoening. Tijdens de zitting van 22 november 2021 is de niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie eveneens aan de orde gesteld.

De verdediging heeft zich steeds op het standpunt heeft gesteld dat de zaak op een andere wijze diende te worden afgedaan dan via een behandeling ter terechtzitting en verdachte is bereid een bedrag van € 5.000,00 te doneren aan het Instituut Asbest Slachtoffers. Ten slotte is aangevoerd dat verdachte afziet van haar rechten op hoger beroep en een verzoek ex artikel 530 Sv. Verzocht is de zaak van verdachte af te doen overeenkomstig de tussen de procespartijen gemaakte afspraken.

3.1.3

Het oordeel van de rechtbank

Om te komen tot niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie moet er sprake zijn van ernstige inbreuken op de beginselen van een behoorlijke procesorde, waardoor doelbewust of met grove veronachtzaming van de belangen van verdachte aan diens recht op een eerlijke behandeling van zijn zaak is tekortgedaan.

De rechtbank gaat uit van de volgende vaststaande feiten zoals die uit het dossier en het onderzoek ter terechtzitting blijken.

Op 24 januari 2014 is door een vertegenwoordiger van [bedrijf] B.V. een melding gedaan bij de Inspectie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid over de mogelijke aanwezigheid van asbest bij het ontmantelen van acetyleenflessen. Deze melding heeft geleid tot een onderzoek door de Inspectie. Naar aanleiding van de bevindingen van de Inspectie werd door het openbaar ministerie besloten een strafrechtelijk onderzoek in te stellen. Dit heeft geleid tot onder meer het verrichten van zoekingen, het horen van (vertegenwoordigers van) verdachten en het horen van getuigen.

Verdachten en de vertegenwoordigers van de betrokken rechtspersonen in het onderzoek Kiezel zijn gehoord in april 2015. De verdachten in dit onderzoek zijn vervolgens gedagvaard door het openbaar ministerie waarna de zaken op 22 februari 2018 voor de eerste keer ter zitting zijn behandeld.

Door de officier van justitie is ter zitting van 22 februari 2018 meegedeeld dat zij van diverse raadslieden het verzoek had ontvangen om haar beslissing te herzien (de rechtbank begrijpt: haar vervolgingsbeslissing). De officier van justitie zag enerzijds geen reden om aan die verzoeken mee te werken, anderzijds zag zij ook geen beletsel om daarover in gesprek te gaan. Het onderzoek ter terechtzitting is vervolgens geschorst. De stukken zijn daarna in handen zijn gesteld van de rechter-commissaris om een aantal getuigen te horen.

Die getuigen zijn in de periode van september tot en met december 2018 door de rechter-commissaris gehoord.

De zaken van verdachten hebben vervolgens drie jaar lang stilgelegen. Pas op 22 november 2021 heeft er weer een zitting plaatsgevonden. Tijdens die zitting is de vraag aan de orde gesteld of het openbaar ministerie voornemens was de niet-ontvankelijkheid te vorderen en is erop gewezen dat de rechtbank bij herhaling is geconfronteerd met oude zaken waarin het openbaar ministerie ter zitting de niet-ontvankelijkheid vorderde. Door de rechtbank is erop gewezen dat de ontvankelijkheid ook op de vorige zitting al is besproken. De officier van justitie heeft toen meegedeeld niet te denken dat de niet-ontvankelijkheid gevorderd zal gaan worden.

Het onderzoek ter terechtzitting is vervolgens wederom geschorst met het verzoek aan de procespartijen de verhinderdata door te geven voor een inhoudelijke behandeling.

Uiteindelijk zijn de zaken behandeld ter zitting van 21 november 2022 waarbij de officier van justitie alsnog haar niet-ontvankelijkheid heeft gevorderd.

Met de verdediging is de rechtbank van oordeel dat het evident is dat de redelijke termijn inmiddels in zeer aanzienlijke mate, te weten met 68 maanden, is overschreden. Deze vertraging vindt mede zijn oorsprong in het stilzitten van het openbaar ministerie en is daarmee niet (mede) aan de verdediging te wijten.

Bij de beoordeling van de door de officier van justitie gevorderde niet-ontvankelijkheid heeft de rechtbank acht geslagen op het door de Hoge Raad genoemde uitgangspunt dat overschrijding van de redelijke termijn niet tot niet-ontvankelijkverklaring van de officier van justitie leidt, ook niet in uitzonderlijke gevallen. De rechtbank is echter van oordeel dat het in deze specifieke zaak niet slechts gaat om een overschrijding van de redelijke termijn die zich door strafvermindering kan laten compenseren. De overschrijding van de redelijke termijn is zodanig dat de beginselen van een behoorlijke procesorde geschonden zijn. Daarbij kent de rechtbank gewicht toe aan de omstandigheid dat de officier van justitie de niet-ontvankelijkheid zelf vordert en aan de omstandigheid dat de officier van justitie met verdachte inmiddels tot een afdoeningsvoorstel is gekomen.

Ter zitting is de rechtbank gebleken dat verdachte vrijwillig, op basis van voldoende en duidelijke informatie, zich bewust zijnde van de rechtsgevolgen, is gekomen tot de ondubbelzinnige beslissing mee te werken aan het afdoeningsvoorstel en de daarmee gepaard gaande afstand van verdedigingsrechten.

De rechtbank ziet in genoemde omstandigheden, alles afwegende, aanleiding de officier van justitie niet-ontvankelijk te verklaren in de vervolging van verdachte.

4. De beslissing

De rechtbank:

- verklaart
de officier van justitie niet-ontvankelijk in de vervolging van verdachte.

Dit vonnis is gewezen door mr. G.H. Nomes, voorzitter, mr. R.P. Broeders en mr. H. Skalonjic, rechters, in tegenwoordigheid van F.W.P.M. van den Goorbergh, griffier, en is uitgesproken ter openbare zitting op 5 december 2022.

Mr. Broeders en de griffier zijn niet in de gelegenheid dit vonnis mede te ondertekenen.