ECLI:NL:RBZWB:2016:8090

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

Strafrecht

Zittingsplaats: Middelburg

parketnummer: 02/821195-15

vonnis van de meervoudige kamer d.d. 19 december 2016

in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren op [geboortedag] 1995 te [geboorteplaats] ,

wonende te [adres] ,

raadsman mr. E.G.M. Smit, advocaat te Middelburg.

1.Onderzoek van de zaak

De zaak is inhoudelijk behandeld op de zitting van 29 november 2016, waarbij de officier van justitie mr. I.C.H.M. van Dorst en de verdediging hun standpunten kenbaar hebben gemaakt. Het onderzoek is formeel gesloten op 5 december 2016.

2.De tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

zij in of omstreeks de periode van 09 november 2014 tot en met 01 december 2014

te Heinkenszand en/of Vlissingen en/of Middelburg althans in Nederland

tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen,

een ander, te weten [slachtoffer] (geboren op [geboortedag slachtoffer] 1997),

heeft geworven, vervoerd, overgebracht, gehuisvest of opgenomen, met het

oogmerk van seksuele uitbuiting van die [slachtoffer] (sub 2°), en/of

een ander, te weten [slachtoffer] (geboren op [geboortedag slachtoffer] 1997),

(telkens) ertoe heeft gebracht zich beschikbaar te stellen tot het verrichten

van seksuele handelingen met en/of voor een derde tegen betaling dan wel ten

aanzien van die [slachtoffer] (telkens) enige handeling(en) heeft ondernomen

waarvan verdachte en/of haar mededader(s) wist(en) of redelijkerwijs moest(en)

vermoeden dat die [slachtoffer] zich daardoor beschikbaar zou stellen tot het

verrichten van die seksuele handelingen (sub 5°), en/of

(telkens) opzettelijk voordeel heeft getrokken uit de uitbuiting van die [slachtoffer]

terwijl die [slachtoffer] nog niet de leeftijd van 18 jaar had bereikt,

(sub 8°)

bestaande die enige handeling(en) hieruit dat verdachte en/of haar

mededader(s) (telkens)

- die [slachtoffer] onderdak heeft/hebben verschaft, nadat zij was weggelopen

uit de inrichting waar zij verbleef en/of

- die [slachtoffer] heeft/hebben gedwongen (naakt)foto's van zichzelf te laten

nemen, waarbij haar polsen stevig werden vast gepakt en/of zij naar een

slaapkamer werd getrokken/gesleurd en/of waarbij dreigende de woorden werden

toegevoegd: dat hij/zij "haar familie zou(den) weten te vinden" en/of dat

"het pistool al klaar lag" en/of "doe je kleren nu maar uit, anders sla ik

je" en/of

- ( vervolgens) (naakt)foto's van die [slachtoffer] heeft/hebben gemaakt en/of

- ( vervolgens) advertentie(s) heeft/hebben gemaakt/vervaardigd en/of geplaatst

op internetsite(s) (o.a. website " [website 1] " en/of " [website 2] ") en/of

waarin die [slachtoffer] (onder de naam " [pseudoniem 1] " en/of " [pseudoniem 2] " en/of

" [pseudoniem 3] " en/of " [pseudoniem 4] " en/of " [pseudoniem 5] ") werd aangeboden als prostituee,

en/of

- die [slachtoffer] heeft/hebben gedwongen en/of overgehaald en/of in de

gelegenheid gesteld om (tegen betaling) seks te hebben met een of meer mannen,

en/of (vervolgens) heeft/hebben tewerkgesteld als prostituee en/of daartoe

afspraken heeft gemaakt en/of laten maken met een of meer (potentiële) klanten

en/of

- een (werk)telefoon en/of (werk)kamer en/of condooms voor die [slachtoffer]

heeft/hebben geregeld en/of ter beschikking gesteld en/of

- zorg heeft/hebben gedragen voor controle en/of begeleiding en/of toezicht

op de prostitutiewerkzaamheden van die [slachtoffer] en/of

- het door [slachtoffer] verdiende geld heeft/hebben ingenomen en/of beheerd

en/of (deels) aangewend voor zijn/hun eigen gebruik en/of

-de werktijden van die [slachtoffer] als prostituee heeft/hebben bepaald;

art 273f lid 1 ahf/sub 2° Wetboek van Strafrecht

art 273f lid 1 ahf/sub 5° Wetboek van Strafrecht

art 273f lid 1 ahf/sub 8° Wetboek van Strafrecht

art 273f lid 3 ahf/sub 1° Wetboek van Strafrecht

art 273f lid 3 ahf/sub 2° Wetboek van Strafrecht

art 273f lid 1 ahf/sub 2° Wetboek van Strafrecht

art 273f lid 1 ahf/sub 5° Wetboek van Strafrecht

art 273f lid 1 ahf/sub 8° Wetboek van Strafrecht

art 273f lid 3 ahf/sub 1° Wetboek van Strafrecht

art 47 lid 1 ahf/sub 1 Wetboek van Strafrecht

3.De voorvragen

De dagvaarding is geldig.

De rechtbank is bevoegd.

De officier van justitie is ontvankelijk in de vervolging.

Er is geen reden voor schorsing van de vervolging.

4.De beoordeling van het bewijs

4.1

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte zich, tezamen en in vereniging met de medeverdachten, schuldig heeft gemaakt aan mensenhandel ten aanzien van aangeefster [slachtoffer] De verdachten hebben aangeefster geworven, vervoerd en gehuisvest en zij hebben haar ertoe gebracht zich beschikbaar te stellen tot het verrichten van seksuele handelingen. Ook is bewezen dat verdachte voordeel heeft getrokken uit de uitbuiting van aangeefster. Verdachte heeft aangeefster samen met medeverdachte [medeverdachte 1] op 9 november 2014 opgehaald van het station in Goes. Ze zijn naar het chalet van [medeverdachte 1] op het vakantiepark Stelleplas in Heinkenszand gegaan, waar hij tegen aangeefster heeft gezegd dat zij in de prostitutie moest gaan om geld voor hen te verdienen. Er zijn naaktfoto’s van aangeefster gemaakt en er werd een advertentie gemaakt en geplaatst. Na enkele dagen is aangeefster met verdachte en medeverdachte [medeverdachte 2] naar hun woning in Middelburg gegaan en moest zij verder werken in de prostitutie. De afspraken met de klanten zijn gemaakt door verdachte. Aangeefster is naar de afspraken gebracht en gehaald door verdachte en [medeverdachte 2] . De opbrengsten gaf aangeefster aan verdachte, die het geld weer aan [medeverdachte 2] gaf.

4.2

Het standpunt van de verdediging

Verdachte heeft erkend dat zij een substantiële rol heeft vervuld bij de seksuele uitbuiting van aangeefster. Zij heeft een seksadvertentie geplaatst, haar woning ter beschikking gesteld als werkruimte voor aangeefster en ze heeft aangeefster veelvuldig vervoerd. Ook had ze contacten met de klanten. Zij heeft uit dit alles echter geen persoonlijk financieel voordeel getrokken. Dat was ook niet nodig, omdat zij werk had en daarnaast een uitkering Ziektewet. Uit niets blijkt dat zij zichzelf verrijkte. De opbrengsten kwamen voornamelijk ten goede aan de medeverdachte [medeverdachte 2] .

De verdediging heeft aangevoerd dat vrijspraak dan wel constatering van beperkte betrokkenheid dient te volgen ten aanzien van het werven, het voordeel trekken, het verschaffen van onderdak direct na het weglopen uit de instelling voor gesloten jeugdzorg, en het laten nemen van naaktfoto’s en de toepassing van geweld en bedreigingen daarbij.

4.3

Het oordeel van de rechtbank

4.3.1

Betrouwbaarheid van de verklaringen van aangeefster en verdachte

Om tot een vaststelling van feiten te kunnen komen op grond waarvan een zaak beoordeeld dient te worden, moet uitgegaan kunnen worden van de betrouwbaarheid van de stukken in het dossier. Aangeefster heeft op 2 december 2014 een intakegesprek gevoerd met de politie. Vervolgens heeft zij op 7 september 2015 aangifte gedaan, en heeft zij op 3 december 2015 een aanvullende verklaring afgelegd. Op 26 oktober 2016 is zij gehoord in een verhoorstudio.

De rechtbank heeft geconstateerd dat aangeefster in de verklaringen op sommige punten wisselend heeft verklaard. Een intakegesprek heeft een ander karakter dan een aangifte. Tijdens een intakegesprek wordt doorgaans op een meer globale manier gesproken over wat heeft plaatsgevonden. Als besloten wordt tot het doen van aangifte is het moment daar om (gedetailleerder) te verklaren over wat gebeurd is. Reeds het verschil in karakter van deze verklaringen kan tot gevolg hebben dat in de aangifte zaken aan de orde komen die in het intakegesprek niet zijn benoemd. Dat daarvan in dit geval ook sprake was acht de rechtbank aannemelijk. In dat verband verwijst zij naar de omstandigheden waaronder en het moment waarop dit intakegesprek heeft plaatsgevonden. Aangeefster was in de late avond voorafgaand aan het intakegesprek door de politie aangetroffen op straat. Zij bleek sinds enkele weken in de prostitutie te werken. Vervolgens is zij teruggebracht naar de jeugdinstelling waar zij eerder verbleef. Zij was volgens de verbalisanten tijdens het intakegesprek, dat op de locatie van de instelling plaatsvond, enigszins recalcitrant. Zij weet op dat moment nog niet wat zij wil dat de politie gaat doen en wil er nog over denken of zij aangifte gaat doen. Dat aangeefster later dingen verklaart die zij bij de intake niet heeft verklaard of andersom maakt niet dat de rechtbank haar verklaringen onbetrouwbaar acht. De rechtbank houdt er in dat verband eveneens rekening mee dat aangeefster een meisje is met een belaste jeugd en een beperkt IQ, dat daarbij, zo acht de rechtbank aannemelijk, de nodige psychische schade heeft opgelopen als gevolg van de gebeurtenissen tussen

9 november 2014 en 1 december 2014.

Ten aanzien van die latere verklaringen geldt dat sprake was van tijdsverloop tussen het intakegesprek en de aangifte, welk tijdsverloop tot gevolg kan hebben dat aangeefster zich bepaalde zaken niet meer goed of anders herinnerde dan ten tijde van het intakegesprek. Dit element van tijdsverloop, met de daarbij behorende gevolgen voor het geheugen van dien, speelt ook ten aanzien van het studioverhoor, dat heeft plaatsgevonden bijna twee jaar na het intakegesprek en ongeveer een jaar na de aangifte en de aanvullende verklaring.

Gelet op deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat de inconsistenties in de verklaringen van aangeefster niet dienen te leiden tot de conclusie dat deze verklaringen ongeloofwaardig en onbetrouwbaar zijn. Er is wel behoedzaamheid geboden en om die reden is vooral ook van belang of de verklaring van aangeefster steun vindt in ander bewijsmateriaal. Naar het oordeel van de rechtbank is de hoofdlijn in haar verklaringen wel duidelijk, namelijk dat medeverdachte [medeverdachte 1] had gezegd dat zij als prostituee moest gaan werken, dat zij de eerste dagen bij hem is geweest en dat zij toen is overgenomen door verdachte en medeverdachte [medeverdachte 2] . Daarbij komt dat haar verklaringen op cruciale punten worden ondersteund door de verklaringen van 27 mei 2016 en 6 juni 2016 van verdachte. De rechtbank acht die verklaringen van verdachte (grotendeels en op de essentiële onderdelen) betrouwbaar. Verdachte heeft in eerste instantie verklaringen afgelegd waaruit volgde dat aangeefster de prostitutiewerkzaamheden vrijwillig verrichtte. Verdachte heeft op 27 mei 2016 en 6 juni 2016 gedetailleerd uitgelegd waarom zij in die verklaringen de waarheid wilde vertellen. Zij verklaart dat zij zelf onder druk van [medeverdachte 2] in de prostitutie moest werken, dat zij zwanger van hem werd en het werk niet meer kon doen waardoor de inkomsten wegvielen. Om die reden moest een ander (aangeefster) haar plaats innemen. Verdachte heeft meegewerkt aan het in de prostitutie brengen en houden van aangeefster. Verdachte spaart zichzelf in genoemde verklaringen niet en dicht zichzelf een grote rol toe. Als verklaring waarom zij nu eerlijk wil zijn, voert zij aan dat zij al die tijd onder druk is gezet door [medeverdachte 2] die opnames had gemaakt van de seksuele ontmoetingen tussen verdachte en klanten en haar daarmee chanteerde. Tijdens de detentie van [medeverdachte 2] heeft zij de beschikking weten te krijgen over die opnames en deze verwijderd zodat daarmee de bron tot chantage wegviel. De verklaringen van verdachte dat zij zelf ook in de prostitutie werkte en dat [medeverdachte 2] daar een grote rol in speelde, vinden steun in de verklaringen van anderen die daarvan op de hoogte waren (onder meer de moeder van verdachte en de broer van [medeverdachte 2] ) maar ook door anderen die soortgelijke ervaringen met [medeverdachte 2] hadden (zoals [getuige] ).

De verklaringen van 27 mei 2016 en 6 juni 2016 worden bovendien op meerdere onderdelen ondersteund door andere objectief vast te stellen feiten en omstandigheden, zoals de bevindingen van de politie, telefoongegevens en geluidsopnames van telefoongesprekken.

De rechtbank zal, gelet op het voorgaande, de verklaringen van aangeefster als uitgangspunt nemen, maar zal daarbij in verband met bepaalde inconsistenties wel de nodige behoedzaamheid betrachten.

4.3.2

Vaststelling van de feiten^[1]

Tot 9 november 2014 verbleef aangeefster, die geboren is op [geboortedag slachtoffer] 1997^[2], met een machtiging gesloten jeugdzorg in een fasehuis van Almata in Tilburg. Haar moeder heeft haar op 9 november 2014 rond 19:30 uur in Roosendaal naar de trein gebracht. Aangeefster moest om 20:00 uur weer terug in Tilburg zijn.

Op 7 en 8 november 2014 heeft zij met [medeverdachte 1] contact gehad via telefoon en via facebook. Hij heeft toen op haar ingepraat om naar hem toe te komen, waarbij hij ook liet blijken dat hij geïnteresseerd was in haar.^[3]Aangeefster en [medeverdachte 1] kenden elkaar omdat zij medio 2012 gelijktijdig in de jeugdzorginstelling de Vliethoeve te Kortgene hebben verbleven.^[4]

Op 9 november 2014 is aangeefster, in plaats van de trein naar Tilburg, op de trein naar Goes gestapt. Zij is daar uitgestapt en is rond 23:00 uur opgehaald door [medeverdachte 1] en verdachte.^[5]+^[6]Daarna zijn ze samen naar camping Stelleplas in Heinkenszand gereden, waar [medeverdachte 1] een chalet huurde.^[7]Toen ze in het chalet aankwamen was daar ook [medeverdachte 2] aanwezig. Die nacht hebben [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] met elkaar gesproken over het prostitueren van aangeefster.^[8]+^[9]

Op basis van de verklaringen van aangeefster en van verdachte (van 27 mei 2016 en 6 juni 2016) is niet exact vast te stellen wat wanneer is gebeurd toen aangeefster die eerste dagen op de camping Stelleplas verbleef. Wel kan worden vastgesteld dat aangeefster al als prostituee werkte op 11 november 2014 omstreeks 13.00 uur, gezien de hierna te noemen politiecontrole. Dit betekent dat binnen een periode van 36 uur nadat aangeefster van het station Goes was opgehaald, verdachte en de medeverdachten met haar hebben gepraat over het werk dat zij moest gaan doen^[10], er foto’s van haar zijn gemaakt en er in ieder geval één seksadvertentie op internet is geplaatst.

Op 11 november 2014, omstreeks 13:00 uur, vindt voornoemde politiecontrole plaats op het adres [adres 1] , waar verdachte staat ingeschreven. De verbalisanten hebben naar aanleiding van een advertentie op [website 1] op die dag en op dat tijdstip een afspraak gemaakt met de dame van de advertentie, genaamd [pseudoniem 6] . Deze [pseudoniem 6] vertelde aan de telefoon dat haar vriendin de deur open zou doen en aan deze vriendin betaald moest worden. Nadat één van de verbalisanten had aangebeld werd de deur geopend door naar later bleek verdachte. In de kamer troffen zij [pseudoniem 6] aan. [pseudoniem 6] kwam redelijk simpel over en zij kon bepaalde vragen niet beantwoorden. Zij kon zich ook niet legitimeren. Ze wist niet op welk adres ze woonde. Evenmin wist ze wie de advertentie geplaatst had en zij moest dit aan verdachte vragen. Verdachte vertelde dat zij de advertentie gemaakt had en geplaatst had op internet. ‘ [pseudoniem 6] ’ gaf aan de verbalisanten haar personalia en adresgegevens op. Ze vertelde dat ze vrijwillig in de prostitutie werkte en dat verdachte haar woning daarvoor beschikbaar stelde. Tijdens het gesprek had verdachte de leiding. Omdat bij één van de verbalisanten bekend was dat verdachte samen met haar relatie [medeverdachte 2] oplichting gepleegd had met misbruik van DIGID en zorgtoeslag werd meteen de link gelegd dat verdachte mogelijk misbruik zou maken van [pseudoniem 6] .

Om geen argwaan te wekken hebben de verbalisanten de situatie zo gelaten met de gedachte de volgende dag naar het woonadres van [pseudoniem 6] te gaan en haar daar nader te vragen over haar relatie met verdachte. Ter plaatse werden de door [pseudoniem 6] opgegeven persoonsgegevens niet gecontroleerd. Dit werd later aan het politiebureau in Vlissingen gedaan. Toen bleek dat [pseudoniem 6] met de door haar opgegeven gegevens in geen enkel politiesysteem voor kwam. Er werd daarom geprobeerd om weer een seksafspraak te maken, voor de volgende dag. Deze afspraak werd niet gemaakt omdat de voicemail aan stond.^[11]

Op 11 november 2014, om 12:49 uur, 13:19 uur en 15:43 uur heeft de gsm van aangeefster contact gemaakt met een zendmast aan de Schouwersweg te Heinkenszand. Deze zendmast staat in de omgeving van camping Stelleplas. Hetzelfde is gebeurd op

12 november 2014, om 10:35 uur en 18:02 uur, met dezelfde zendmast. Op 13 november 2014 heeft haar telefoon voor het laatst contact gemaakt met de zendmast aan de Schouwersweg in Heinkenszand, te weten om 13:00 uur en om 14:10 uur. Om 14:32 uur straalt de gsm aan om een zendmast in Middelburg. Die dag om 19:07 uur maakt haar gsm voor het laatst gebruik van haar eigen telefoonnummer. Om 15:34 uur wordt voor het eerst het telefoonnummer [telefoonnummer] in de gsm van aangeefster gebruikt.^[12]Dit telefoonnummer was op 25 juli 2014 in gebruik bij verdachte.^[13]

Nadat het imei-nummer van de gsm van aangeefster op 1 december 2014 werd getapt is zij op die dag omstreeks 23.30 uur op straat in Vlissingen aangetroffen.^[14]Het imei-nummer was voorzien van een simkaart met het telefoonnummer [telefoonnummer] .^[15]Dit telefoonnummer werd als zoekterm ingevoerd op de website www.google.nl. Eén van de zoekresultaten betrof een hyperlink naar een advertentie voor seksafspraken op de website [website 1] . In de advertentie werd door de adverteerder de naam “ [pseudoniem 2] ” gebruikt en werd als plaatsnaam Vlissingen genoemd.^[16]

Bij het uitlezen van de op 1 december 2014 bij aangeefster aangetroffen gsm werden 100 Whatsapp-berichten aangetroffen van klanten die vragen naar informatie met betrekking tot seksuele handelingen en de prijs daarvan.^[17]

Tot 1 december 2014 heeft aangeefster verbleven en als prostituee gewerkt op in ieder geval drie adressen, namelijk [adres 1] , [adres 2] (de woning van de broer van [medeverdachte 2] ) en [adres 3] .^[18]+^[19]+^[20]Daarnaast was ook sprake van escortwerkzaamheden en cardates.^[21]

4.3.3

Het oogmerk van uitbuiting, medeplegen en de pleegperiode

Op basis van de verklaringen van aangeefster en verdachte is de rechtbank van oordeel dat verdachte op de hoogte was van de seksuele uitbuiting van aangeefster. Uit hun verklaringen komt naar voren dat al kort nadat aangeefster in het chalet was gearriveerd, [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] samen hebben gesproken over de seksuele uitbuiting (zie voetnoten 8 en 9) en dat het [medeverdachte 1] was die tegen aangeefster vertelde dat zij als prostituee moest gaan werken^[22]+^[23]. Ook heeft aangeefster verklaard dat [medeverdachte 1] tegen haar heeft gezegd dat als zij goed haar best zou doen zij dan binnen een half jaar genoeg geld zouden hebben om hun leven te kunnen onderhouden.^[24]Verdachte heeft verklaard dat [medeverdachte 2] , [medeverdachte 1] en zij in het chalet hebben besproken dat het de bedoeling was dat aangeefster voor [medeverdachte 1] zou werken en dat zij en [medeverdachte 2] de klanten zouden aanleveren. Het geld dat aangeefster verdiende zouden zij dan delen met elkaar, inclusief aangeefster. Toen dit werd besproken was aangeefster er nog niet van op de hoogte gebracht dat zij moest gaan werken als prostituee.^[25]

De broer van [medeverdachte 2] , [naam 2] , heeft verklaard dat [medeverdachte 2] tegen hem heeft gezegd dat aangeefster voor hem, [medeverdachte 2] , in de prostitutie werkte en dat het geld verdeeld werd.^[26]

Gelet op deze omstandigheden en op het korte tijdsbestek tussen het arriveren van aangeefster in het chalet en het uitvoeren van haar eerste prostitutiewerkzaamheden is het genoegzaam aannemelijk dat het kort na het moment dat aangeefster met de in het chalet arriveerde reeds duidelijk was dat aangeefster in de prostitutie moest gaan werken voor de verdachten. Al de door verdachte gepleegde handelingen hebben daarom plaatsgevonden met het oogmerk van uitbuiting.

De vraag is of tussen verdachte en de medeverdachten [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] sprake is geweest van een voldoende nauwe en bewuste samenwerking zodat hun handelen als medeplegen kan worden gekwalificeerd. Die vraag laat zich niet in algemene zin beantwoorden maar vergt een beoordeling van de concrete omstandigheden van het geval. De kwalificatie medeplegen is volgens vaste rechtspraak slechts dan gerechtvaardigd als de bewezenverklaarde – intellectuele en/of materiële – bijdrage aan het delict van de verdachte van voldoende gewicht is. In dat verband komt betekenis toe aan onder meer de intensiteit van de samenwerking, de onderlinge taakverdeling, de rol in de voorbereiding, de uitvoering of de afhandeling van het delict en het belang van de rol van de verdachte, diens aanwezigheid op belangrijke momenten en het zich niet terugtrekken op een daartoe geëigend tijdstip.

De rechtbank is van oordeel dat sprake was van medeplegen van verdachte met de medeverdachten [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] ten aanzien van het tenlastegelegde. De rechtbank wijst in dit kader in de eerste plaats naar hetgeen hiervoor reeds is overwogen over de geplande samenwerking tussen [medeverdachte 2] , [medeverdachte 1] en verdachte (voetnoot 23). Aangeefster heeft verklaard dat [medeverdachte 1] aan haar vroeg: hoe zou je het vinden om voor ons te werken. Met ‘ons’ bedoelde hij [medeverdachte 2] , verdachte en hemzelf.^[27]Toen [medeverdachte 1] aan haar had uitgelegd wat het werk precies inhield en aangeefster zei dat ze dat niet wilde heeft hij op een dwingende wijze gezegd dat ze het toch moest gaan doen.^[28]Verdachte heeft verklaard dat [medeverdachte 1] in het chalet foto’s van aangeefster heeft gemaakt voor de advertenties.^[29]De verklaring van aangeefster dat bij het nemen van de foto’s ook verdachte en [medeverdachte 2] in het chalet aanwezig waren wordt in het dossier niet ondersteund. Zij heeft verklaard dat het [medeverdachte 1] was die foto’s wilde nemen en dat de foto’s met zijn gsm zijn gemaakt.^[30][medeverdachte 1] heeft vervolgens met die foto’s de eerste advertentie geplaatst.^[31]+^[32]Verdachte heeft verklaard dat [medeverdachte 1] deze foto’s later naar haar heeft doorgestuurd, en dat zij deze foto’s heeft gebruikt om zelf advertenties van aangeefster te plaatsen.^[33]Aangeefster wilde niet meewerken aan het nemen van de naaktfoto’s. [medeverdachte 1] heeft haar toen bij haar polsen gepakt en bedreigd om haar te bewegen mee te werken aan het nemen van de foto’s.

Aangeefster heeft voorts verklaard dat, nadat de foto’s waren genomen, zij alle vier aan tafel zaten en dat zij haar naar haar cupmaat vroegen en wat ze wel en niet wilde. Bij het maken van een nieuwe advertentie heeft verdachte zich bemoeid met de inhoud ervan.^[34]

Verdachte heeft over de verdeling van het geld dat aangeefster verdiende verklaard dat [medeverdachte 1] op enig moment een deel van het geld heeft gekregen.^[35]Dit sluit aan bij de verklaring van aangeefster dat [medeverdachte 1] enkele dagen na de politiecontrole op 11 november 2014 ruzie had met verdachte en [medeverdachte 2] omdat [medeverdachte 1] vond dat hij niet genoeg geld kreeg.^[36]Hieruit concludeert de rechtbank dat [medeverdachte 1] in ieder geval een deel van de opbrengsten van het werk van aangeefster ontving. Verdachte heeft voorts verklaard dat de opbrengst moest afgeven aan [medeverdachte 2] .^[37]Als er afspraken waren op locatie, dan brachten verdachte en [medeverdachte 2] aangeefster daarheen en werd ze opgehaald.^[38]+^[39]+^[40]

Na een week was [medeverdachte 1] uit beeld en lijkt het erop dat hij ook niet meer meedeelde in de opbrengst.^[41]+^[42]Verdachte heeft vanaf dat moment samen met [medeverdachte 2] zorggedragen voor het prostitueren van aangeefster. Toen aangeefster niet meer kon verblijven in de kamer van de broer van [medeverdachte 2] heeft verdachte de kamer op het adres [adres 3] geregeld.^[43]Als daar klanten werden ontvangen was verdachte vaak nog in die woning en stond verdachte op de uitkijk buiten om te kijken of de klant er al was.^[44]+^[45]

In tapgesprekken van 1 december 2014 is te horen dat aangeefster, verdachte en [medeverdachte 2] met elkaar spreken net nadat aangeefster uit een taxi is gestapt die haar van een klant in Oost-Souburg terug naar Vlissingen heeft gebracht. Zij geven haar allebei aanwijzingen over waar ze heen moet en wat ze moet doen, waarbij [medeverdachte 2] op de achtergrond te horen is en verdachte zijn aanwijzingen doorgeeft aan aangeefster.^[46]

De hiervoor omschreven handelingen hebben verdachte en haar medeverdachten verricht vanuit hun gezamenlijk doel om aangeefster prostitutiewerkzaamheden te laten verrichten.

Op grond van deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat tussen verdachte, [medeverdachte 2] en [medeverdachte 1] in de eerste week, en vervolgens tussen [medeverdachte 2] en verdachte na die eerste week een nauwe en bewuste samenwerking bestond met betrekking tot het prostitueren van aangeefster.

4.3.4

De tenlastegelegde gedragingen ten aanzien van verdachte en/of de medeverdachte(n)

- Eerste gedachtestreepje in de tenlastelegging (het verschaffen van onderdak na weglopen uit inrichting)

Hierboven onder 4.3.3 is reeds overwogen dat, nadat [medeverdachte 1] aangeefster onderdak heeft verschaft in zijn chalet, verdachte en [medeverdachte 2] onderdak voor aangeefster hebben geregeld, te weten onder meer de kamer bij de broer van [medeverdachte 2] en de kamer aan de [adres 3] .

- Tweede gedachtestreepje in de tenlastelegging (aangeefster gedwongen om naaktfoto’s van zich te laten nemen)

Aangeefster heeft verklaard dat er voor het maken van een seksadvertentie van haar naaktfoto’s zijn genomen in het chalet in Heinkenszand^[47]en dat zij hevig tegenstribbelde omdat zij dat niet wilde. Medeverdachte [medeverdachte 1] heeft haar toen hard bij haar polsen gepakt en naar de andere slaapkamer getrokken. Daar heeft hij haar gedeeltelijk uitgekleed. Aangeefster heeft voorts verklaard dat [medeverdachte 1] haar daarna heeft bedreigd door te zeggen dat hij haar familie wist te vinden en dat het pistool al klaar lag. Ook heeft hij gezegd: doe je kleren nou maar uit anders sla ik je.^[48]

Verdachte heeft bij de politie verklaard dat zij en [medeverdachte 2] er niet bij aanwezig waren toen de foto’s werden genomen. De verklaring van aangeefster wordt voor wat betreft de bedreigingen derhalve niet ondersteund. Onder 4.3.1. heeft de rechtbank overwogen dat zij de verklaringen van aangeefster als uitgangspunt neemt, en dat er in geval van inconsistenties behoedzaamheid moet worden betracht. Ten aanzien van deze ten laste gelegde handelingen door medeverdachte [medeverdachte 1] heeft de rechtbank in haar verklaringen geen inconsistenties aangetroffen, zodat zij de verklaringen van aangeefster op dit punt, zoals weergegeven in de voetnoten, als uitgangspunt neemt, waarbij zij overweegt dat haar verklaring op diverse andere punten – zoals de locatie waar de foto’s werden genomen^[49], de reden waarom de foto’s werden genomen^[50]en de het feit dat de foto’s zijn gebruikt in de seksadvertentie op [website 1]^[51]– door andere bewijsmiddelen worden ondersteund.

De rechtbank acht daarom ook wettig en overtuigend bewezen hetgeen onder het tweede gedachtestreepje is opgenomen, op de wijze zoals weergegeven onder 4.4.

- Derde gedachtestreepje in de tenlastelegging (het maken van (naakt)foto’s)

Onder 4.3.3. heeft de rechtbank met betrekking tot het nemen van de foto’s reeds overwogen dat de verklaring van aangeefster dat verdachte en [medeverdachte 2] bij het maken van de naaktfoto’s betrokken waren niet door andere stukken in het dossier wordt ondersteund. De rechtbank acht op grond van de daar genoemde omstandigheden en op grond van de verklaring van verdachte^[52]wettig en overtuigend bewezen dat het medeverdachte [medeverdachte 1] was die de naaktfoto’s van aangeefster heeft genomen.

Door aangeefster is verklaard dat er ook foto’s van haar zijn genomen met haar kleding aan, door verdachte in haar woning in Middelburg. In de advertentie op pagina 337 van het dossier is inderdaad een foto te zien waarop aangeefster gekleed staat afgebeeld. Verdachte heeft ontkend dat zij deze foto’s heeft gemaakt.

Omdat de verklaring van aangeefster wordt ondersteund door een ander bewijsmiddel, te weten de seksadvertentie van [website 1] op pagina 337 acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat deze foto’s zijn gemaakt door verdachte.

- Vierde gedachtestreepje in de tenlastelegging (advertenties maken en plaatsen op internetsites, waarin aangeefster werd aangeboden als prostituee)

Nadat de naaktfoto’s en de gewone foto’s van aangeefster waren gemaakt, zijn deze onder meer gebruikt in een advertentie op [website 1] met als titel “ [pseudoniem 6] – Lekkere sex met mij”.^[53]In deze advertentie is de datum 12 november opgenomen, en ook rechts onderaan de pagina is de datum 12 november 2014 opgenomen, hetgeen erop duidt dat deze advertentie op die datum is geplaatst. Aangeefster heeft verklaard dat zij het meisje is met het witte shirtje op één van de foto’s.^[54]

Ook zijn seksadvertenties geplaatst op [website 3] . In één advertentie met als titel ‘Lekkere sex’ wordt als nickname van het meisje de naam ‘ [pseudoniem 2] ’ genoemd.^[55]De andere advertentie op [website 3] had als titel ‘Lekkere geile pijpdate’, met de naam ‘ [pseudoniem 3] ’ als nickname. ‘ [pseudoniem 3] ’ is lid sinds 13 november 2014.^[56]

Op [website 1] is eveneens een advertentie aangetroffen waarin de naam ‘ [pseudoniem 2] ’ voorkomt, te weten een advertentie met de titel “ [pseudoniem 2] – Heerlijk zin”.^[57]

Deze advertenties zijn geplaatst in november 2014.

In februari 2015 zijn seksadvertenties geplaatst voor aangeefster, waarin werd geadverteerd met de namen [pseudoniem 4] en [pseudoniem 5] . Deze advertenties zijn geplaatst buiten de tenlastegelegde en de bewezenverklaarde periode, zodat verdachte van het plaatsen van deze advertenties vrijgesproken wordt.

Aangeefster heeft verteld dat medeverdachte [medeverdachte 1] de advertentie met de naam [pseudoniem 6] heeft geplaatst.^[58]Deze verklaring wordt ondersteund door de verklaring van verdachte, die heeft verklaard dat hij de eerste advertentie heeft geplaatst.^[59]

Aangeefster heeft echter ook verklaard dat het verdachte was die die eerste advertentie op internet heeft gezet. Verdachte heeft verklaard dat zij een nieuwe advertentie heeft gemaakt omdat zij – zij en [medeverdachte 2] – geen toegang hadden tot de eerste advertentie. Ten behoeve van het maken van een nieuwe advertentie heeft [medeverdachte 1] de naaktfoto’s van aangeefster naar verdachte gestuurd via WhatsApp.^[60]Bij het bepalen van de inhoud van de advertenties was ook [medeverdachte 2] betrokken.^[61]+^[62]

De rechtbank acht op grond van deze bewijsmiddelen wettig en overtuigend bewezen dat verdachte en [medeverdachte 1] seksadvertenties voor aangeefster op internetsites hebben geplaatst, en dat [medeverdachte 2] betrokken was bij het bepalen van de inhoud van de advertenties.

- Vijfde gedachtestreepje in de tenlastelegging (onder meer dwingen/overhalen/in gelegenheid stellen om (tegen betaling) seks te hebben met mannen)

Onder 4.3.3 heeft de rechtbank overwogen dat het [medeverdachte 1] is geweest die aangeefster heeft gedwongen en/of overgehaald om in de prostitutie te gaan werken. Na het plaatsen van de advertenties heeft aangeefster klanten gehad. Uit het dossier blijkt niet goed hoe het maken van de afspraken met klanten die reageerden op de eerste advertentie precies ging. Na het plaatsen van de tweede advertentie, op 11 november 2014 door verdachte, werd het maken van de afspraken geregeld door verdachte.^[63]+^[64]Uit onderzoek in de WhatsAppgesprekken in de gsm van aangeefster is gebleken dat aangeefster op 14^[65]en 16^[66]november 2014 seksafspraken heeft gehad op het adres [adres 2] . Dit betreft de woning van de broer van [medeverdachte 2] , [naam 2]^[67][naam 2] heeft verklaard dat [medeverdachte 1] tegen hem had gezegd dat hij, [medeverdachte 1] , weg moest van de camping en dat [medeverdachte 2] aan [naam 2] had gevraagd of [pseudoniem 2] - aangeefster – in zijn kamer mocht verblijven en dat [naam 2] dan in de woning aan de [adres 1] mocht verblijven. Aangeefster heeft inderdaad in de woning van [naam 2] verbleven.^[68]Verdachte heeft bevestigd dat [medeverdachte 2] een kamer had geregeld voor aangeefster, omdat zij niet meer in het chalet kon verblijven en omdat verdachte aangeefster na de politiecontrole niet meer in haar huis wilde hebben.^[69]

Verder zijn er op 15 en 16 november 2014 seksafspraken geweest bij een klant die verbleef in een hotel in Renesse.^[70]Aangeefster heeft verklaard dat zij naar seksafspraken werd gebracht door verdachte en [medeverdachte 2] .^[71]Deze verklaring wordt bevestigd door verdachte.^[72]Uit zendmastgegevens blijkt dat de gsm’s van verdachte en [medeverdachte 2] op het moment van de afspraak contact maakten met zendmasten in Renesse.^[73]

Zoals onder 4.3.3. reeds is overwogen is door verdachte de kamer op het adres [adres 3] voor aangeefster geregeld, zodat zij daar kon verblijven en werken.

Gezien deze bewijsmiddelen acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat [medeverdachte 1] aangeefster heeft gedwongen en/of overgehaald om prostitutiewerk te verrichten en dat de seksafspraken werden gemaakt en gefaciliteerd door verdachte en [medeverdachte 2] .

- Zesde gedachtestreepje in de tenlastelegging (werktelefoon, -kamer en condooms verstrekken)

Aangeefster heeft verklaard dat nadat de laatste foto’s van haar waren genomen in de woning van verdachte in Middelburg, verdachte de simkaart met het telefoonnummer

[telefoonnummer] in de telefoon van aangeefster heeft gedaan.^[74]Dit betreft het telefoonnummer dat is genoemd in de advertentie van ‘ [pseudoniem 3] ’ op [website 3]^[75]en van ‘ [pseudoniem 2] ’ op [website 1]^[76]. Verdachte heeft bevestigd dat zij dit simkaartje heeft gegeven voor de klantencontacten.^[77]Zoals onder 4.3.2 is opgenomen gebruikt de gsm van aangeefster dit telefoonnummer voor het eerst op 13 november 2014, te weten in de bewezenverklaarde periode.

Zoals uit de overweging hierboven – onder ‘vierde gedachtestreepje in de tenlastelegging’ – al naar voren komt is voor aangeefster een werkplek gezocht door [medeverdachte 2] en door verdachte, die werd gevonden in de woning van de broer van [medeverdachte 2] , en later in de woning aan de [adres 3] .

Met betrekking tot het verstrekken van condooms aan aangeefster heeft de rechtbank onvoldoende wettig bewijs aangetroffen. De rechtbank acht op grond van de genoemde bewijsmiddelen wel wettig en overtuigend bewezen dat aan aangeefster een werktelefoonnummer is verschaft en dat werkruimte voor haar is geregeld.

- Zevende gedachtestreepje in de tenlastelegging (controle/begeleiding/toezicht op prostitutiewerkzaamheden aangeefster)

Aangeefster heeft verklaard dat tijdens afspraken in de woning van verdachte, verdachte bij de voordeur bleef en dat [medeverdachte 2] in de tuin of achter de schutting stond.^[78]Verdachte heeft verklaard dat tijdens seksafspraken van aangeefster met klanten op haar eigen adres in Middelburg [medeverdachte 2] om de hoek of achter een deur stond. Volgens verdachte was dat de manier om de veiligheid van aangeefster te garanderen. Bij afspraken bij een klant thuis was afgesproken dat aangeefster verdachte zou bellen als ze weer buiten stond. Ook stuurde verdachte dan WhatsApp-berichten om te vragen of het goed ging.^[79]Aangeefster heeft voor wat betreft dit laatste een gelijksoortige verklaring afgelegd.^[80]

Toen aangeefster in het pand aan Koudekerkseweg 84 in Vlissingen verbleef stond [medeverdachte 2] volgens verdachte op de uitkijk om te kijken of de klant er al was. Deze verklaring wordt ondersteund door één van de tapgesprekken van 1 december 2014 (tapsessie 44, zie voetnoot 44). Voorts is hierboven reeds overwogen dat verdachte en [medeverdachte 2] aangeefster met de auto naar thuisafspraken brachten.

De rechtbank acht op grond van deze bewijsmiddelen wettig en overtuigend bewezen dat er controle en toezicht werd uitgevoerd bij de afspraken en dat aangeefster werd begeleid naar afspraken.

- Achtste gedachtestreepje in de tenlastelegging (innemen/beheren/aanwenden voor eigen gebruik van het door aangeefster verdiende geld)

Aangeefster heeft verklaard dat zij al haar verdiende geld moest afgeven.^[81]Op de [adres 1] werd door klanten aan verdachte betaald, aldus aangeefster.^[82]In het studioverhoor heeft aangeefster verklaard dat er met haar niks was afgesproken over het geld en dat zij nooit geld heeft ontvangen van het geld dat zij met haar prostitutiewerkzaamheden had verdiend.^[83]

Verdachte heeft verklaard dat er geld van de prostitutiewerkzaamheden naar [medeverdachte 1] is gegaan.^[84]Het geld dat aangeefster direct ontving ging via verdachte naar [medeverdachte 2] .^[85]Ze denkt dat aangeefster niet veel van haar verdiende geld heeft gezien. De tatoeage die aangeefster op 1 december 2014 heeft laten zetten werd volgens verdachte betaald van het geld dat aangeefster zelf had verdiend.^[86]

Deze bewijsmiddelen vormen het wettig en overtuigend bewijs dat aangeefster het door haar met prostitutiewerk verdiende geld moest afgeven aan de verdachten. Aangezien verdachte ten tijde van de prostitutiewerkzaamheden van aangeefster met [medeverdachte 2] in haar woning heeft gewoond neemt de rechtbank aan dat zij ook heeft geprofiteerd van deze inkomsten.

- Negende gedachtestreepje in de tenlastelegging (bepaling werktijden)

Zoals hierboven reeds overwogen is de rechtbank van oordeel dat het [medeverdachte 1] was die de eerste seksadvertentie plaatste, op [website 1] Bij het plaatsen van deze advertentie moest worden aangegeven op welke dagen het meisje beschikbaar is. In die zin heeft hij de werktijden van aangeefster bepaald. Later werd dit ook gedaan door verdachte. Zij heeft verklaard dat [medeverdachte 2] zei dat ze alle dagen aan moest drukken, maar omdat verdachte zei dat aangeefster dat niet vol zou houden heeft ze maar een paar dagen ingevuld.^[87]

Aangeefster heeft verklaard dat verdachte de afspraken maakte en dat zij, aangeefster, geen invloed had op deze afspraken.^[88]Ze werkte alle dagen, zelfs ’s nachts.^[89]

De rechtbank acht, gelet op deze bewijsmiddelen, ook het laatste gedachtestreepje wettig en overtuigend bewezen.

Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat in de bewezenverklaarde periode ten aanzien van aangeefster sprake was van een uitbuitingssituatie, dat verdachte en de medeverdachten daar opzettelijk voordeel uit hebben getrokken en dat verdachte wist dat sprake was van een uitbuitingssituatie.

4.4

De bewezenverklaring

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat verdachte:

in of omstreeks de periode van 09 november 2014 tot en met 01 december 2014

te Heinkenszand en
/ofVlissingen en
/ofMiddelburg
althans in Nederland

tezamen en in vereniging met een ander of anderen,
althans alleen,

een ander, te weten [slachtoffer] (geboren op [geboortedag slachtoffer] 1997),

heeft geworven, vervoerd, overgebracht
engehuisvest
of opgenomen, met het

oogmerk van seksuele uitbuiting van die [slachtoffer] (sub 2°), en
/of

een ander, te weten [slachtoffer] (geboren op [geboortedag slachtoffer] 1997),

(telkens) ertoe heeft gebracht zich beschikbaar te stellen tot het verrichten

van seksuele handelingen met en
/ofvoor een derde tegen betaling
dan wel ten

aanzien van die [slachtoffer] (telkens) enige handeling(en) heeft ondernomen

waarvan verdachte en/of haar mededader(s) wist(en) of redelijkerwijs moest(en)

vermoeden dat die [slachtoffer] zich daardoor beschikbaar zou stellen tot het

verrichten van die seksuele handelingen(sub 5°), en
/of

(telkens) opzettelijk voordeel heeft getrokken uit de uitbuiting van die [slachtoffer]

terwijl die [slachtoffer] nog niet de leeftijd van 18 jaar had bereikt,

(sub 8°)

bestaande die enige handeling
(en
)hieruit dat verdachte en/of haar

mededader
(s
)(telkens)

- die [slachtoffer] onderdak
heeft/hebben verschaft, nadat zij was weggelopen

uit de inrichting waar zij verbleef en
/of

- die [slachtoffer]
heeft/hebben gedwongen (naakt)foto's van zichzelf te laten

nemen, waarbij haar polsen stevig werden vast gepakt en
/ofzij naar een

slaapkamer werd getrokken/
gesleurden
/ofwaarbij dreigend
ede woorden werden

toegevoegd: dat hij
/zij"haar familie zou
(den) weten te vinden" en
/ofdat

"het pistool al klaar lag" en
/of"doe je kleren nu maar uit, anders sla ik

je" en
/of

- ( vervolgens) (naakt)foto's van die [slachtoffer]
heeft/hebben gemaakt en
/of

- ( vervolgens) advertentie(s)
heeft/hebben gemaakt
/vervaardigden
/ofgeplaatst

op internetsite
(s
)(o.a. website " [website 1] "
en/of " [website 2] ") en
/of

waarin die [slachtoffer] (onder de naam
" [pseudoniem 1] " en/of"
[pseudoniem 2]" en
/of

" [pseudoniem 3] "
en/of " [pseudoniem 4] " en/of " [pseudoniem 5] ") werd aangeboden als prostituee,

en
/of

- die [slachtoffer]
heeft/hebben gedwongen en/of overgehaald en/of in de

gelegenheid gesteld om (tegen betaling) seks te hebben met
een of meermannen,

en
/of(vervolgens)
heeft/hebben tewerkgesteld als prostituee en
/ofdaartoe

afspraken heeft gemaakt en/of laten maken met
een of meer(potentiële) klanten

en
/of

- een (werk)telefoon
nummeren
/of(werk)kamer
en/of condoomsvoor die [slachtoffer]

heeft/hebben geregeld en
/ofter beschikking gesteld en
/of

- zorg
heeft/hebben gedragen voor controle en/of begeleiding en/of toezicht

op de prostitutiewerkzaamheden van die [slachtoffer] en
/of

- het door [slachtoffer] verdiende geld
heeft/hebben ingenomen
en/of beheerd

en
/of(deels) aangewend voor
zijn/hun eigen gebruik en
/of

-de werktijden van die [slachtoffer] als prostituee
heeft/hebben bepaald.

Voor zover er in de tenlastelegging kennelijke taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn die fouten in de bewezenverklaring verbeterd. Verdachte is daardoor niet in zijn verdediging geschaad.

De rechtbank acht niet bewezen hetgeen meer of anders is ten laste gelegd. Verdachte zal daarvan worden vrijgesproken.

5.De strafbaarheid

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het feit uitsluiten. Dit levert het in de beslissing genoemde strafbare feit op.

Verdachte is strafbaar, omdat niet is gebleken van een omstandigheid die haar strafbaarheid uitsluit.

6.De strafoplegging

6.1

De vordering van de officier van justitie

De officier van justitie vordert aan verdachte op te leggen een gevangenisstraf voor de duur van 30 maanden, met aftrek van voorarrest, waarvan 12 maanden voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar.

6.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft aangevoerd dat de door verdachte erkende handelingen zijn gepleegd onder druk van [medeverdachte 2] . Hij had eerder al verdachte voor hem in de prostitutie laten werken. Hij heeft zich ten opzichte van haar als loverboy gedragen. Hij mishandelde haar en zij was bang van hem. Zij was echter ook verliefd op hem. De relatie werd enkele keren verbroken, maar verdachte ging steeds opnieuw weer een relatie met hem aan. Omdat zij in november 2014 ruim vier maanden zwanger was van hem kon zij het prostitutiewerk niet meer doen en werd aangeefster ingezet voor dit werk. Verdachte werd hierdoor in de rol van mededader gedrongen. Verdachte is in belangrijke mate lotgenote van aangeefster.

Verdachte durfde ten tijde van het onderzoek nauwelijks belastend over [medeverdachte 2] te verklaren. Nadat zij mede dankzij therapie eindelijk uit de ban van [medeverdachte 2] was zag zij zich vrij tot het vertellen van haar volledige verhaal. Onder professionele begeleiding heeft verdachte een denk- en gevoelsslag gemaakt. De verdediging heeft erop gewezen dat verdachte ten tijde van het ten laste gelegde slechts 19 jaar oud was.

Forensisch psycholoog ’t Hoen heeft gerapporteerd op een moment dat verdachte nog terughoudend verklaarde over het ten laste gelegde. De psycholoog heeft naar voren gebracht dat verdachte zichzelf stevig en zelfverzekerd tracht neer te zetten, maar dat al snel onder de oppervlakte sprake is van een negatief zelfbeeld, een gering zelfvertrouwen en vooral kwetsbaarheid. Verzocht wordt de conclusie van licht verminderde toerekenbaarheid van de psycholoog over te nemen.

Verdachte heeft zich na haar schorsing ingezet om haar schulden af te lossen. Ook heeft zij zich ingezet voor het reclasseringstoezicht, de therapie bij Forensische Zorg Zeeland en de contacten met ITP. Verdachte kent grote waarde toe aan voortzetting van het verplichte reclasseringscontact

Gezien de uiterst bijzondere omstandigheden van het geval in combinatie met de persoon en de omstandigheden van verdachte heeft de verdediging verzocht substantieel af te wijken van de OM-richtlijnen voor strafvordering mensenhandel in de zin van seksuele uitbuiting. In dat kader is erop gewezen dat het ten laste gelegde zich slechts een korte periode en maar liefst twee jaar geleden heeft voorgedaan, alles terwijl verdachte slechts 19 jaar oud was. De verdediging heeft erop gewezen dat gevangenisstraf dramatische gevolgen zou hebben, op allerlei vlak. Bepleit is op te leggen een onvoorwaardelijke gevangenisstraf gelijk aan het voorarrest, een voorwaardelijke bestraffing met als bijzondere voorwaarde reclasseringstoezicht, en een werkstraf.

6.3

Het oordeel van de rechtbank

Verdachte heeft zich samen met de medeverdachten, [medeverdachte 1] en [medeverdachte 2] , schuldig gemaakt aan mensenhandel. [medeverdachte 1] heeft contact opgenomen met aangeefster, een kwetsbaar minderjarig meisje dat verbleef in een instelling voor gesloten jeugdzorg. Hij heeft haar overgehaald om naar hem te komen door haar voor te spiegelen dat er iets tussen hem en aangeefster was. Zeer kort nadat aangeefster door verdachte en [medeverdachte 1] is opgehaald en naar zijn chalet op een camping is gebracht, is door [medeverdachte 1] met [medeverdachte 2] gesproken over het prostitueren van aangeefster. Er zijn foto’s van aangeefster gemaakt en er werden seksadvertenties op internet geplaatst. Er werden klanten ontvangen op diverse plaatsen, zoals de woning van verdachte, waar ook [medeverdachte 2] verbleef. Ook werd aangeefster voor seksafspraken naar woningen van klanten gebracht door verdachte en [medeverdachte 2] . Het geld dat door aangeefster werd verdiend werd ingenomen door verdachte, die het weer aan [medeverdachte 2] gaf. Een deel van de inkomsten is aan [medeverdachte 1] gegeven. Aangeefster heeft alleen een broek, een trui en een tatoeage gekregen.

In drie weken tijd heeft aangeefster seksuele handelingen tegen betaling moeten verrichten met tientallen mannen, waaronder handelingen die bestonden uit het seksueel binnendringen van haar lichaam. Aangeefster moest veel en lange dagen werken. In het begin werd rekening gehouden met haar wensen, maar later werd dit minder. Zo moest zij één keer anale seks hebben, waarvoor door verdachte en [medeverdachte 2] voor aangeefster middelen waren aangeschaft. Aangeefster moest voorts in toenemende mate seks zonder condoom hebben met klanten, omdat dit meer geld opleverde. Hierdoor werd zij blootgesteld aan grote gezondheidsrisico’s, die zich ook hebben verwezenlijkt: als gevolg van de vele seksuele contacten zonder condoom heeft aangeefster twee geslachtsziektes opgelopen, waardoor zij mogelijk onvruchtbaar is.

Verder werd moeite gedaan om de opsporing van aangeefster te bemoeilijken. Zo werd haar lange haar kortgeknipt. De politiecontrole op 11 november 2014 vormde voor de verdachten kennelijk geen aanleiding om de uitbuiting van aangeefster te stoppen. Sterker nog, het was de reden dat aangeefster vanuit de woning van verdachte en [medeverdachte 2] op een ander adres werd ondergebracht, zodat zij onvindbaar werd en de prostitutiewerkzaamheden door konden gaan.

Seksuele uitbuiting is een zeer vergaande en ontluisterende manier van mensenhandel in de zin dat het financieel gewin alles bepalend is en de gevolgen voor het slachtoffer zeer ingrijpend zijn door aldus te handelen heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan een ernstig strafbaar feit, waarbij zij samen met de mededaders, met miskenning van de lichamelijke en geestelijke integriteit van het slachtoffer het financieel gewin op de voorgrond heeft gesteld. De rechtbank neemt het verdachte en de medeverdachten bijzonder kwalijk dat zij een reeds kwetsbaar meisje met de nodige persoonlijke problematiek verder hebben beschadigd om er zelf financieel beter van te worden.

De ervaring leert dat slachtoffers van dergelijke feiten nog gedurende langere tijd de psychische en emotionele schade hiervan ondervinden. Ook bij aangeefster is hiervan sprake zoals is gebleken uit haar slachtofferverklaring ter terechtzitting.

Gelet op de ernst van het feit en het gegeven dat deze vorm van mensenhandel nog steeds vaak voorkomt moet in beginsel alleen al uit oogpunt van generale preventie een forse straf volgen. Met een verhoging van het strafmaximum van acht jaar naar twaalf jaar met ingang van 1 april 2013, en in aansluiting daarop een verhoging van de strafbedreigingen op de verschillende strafverzwarende omstandigheden in lid 3, 4 en 5, heeft de wetgever de ernst van het delict nog eens benadrukt. De rechtbank zal hiermee bij de strafoplegging rekening houden.

Blijkens het uittreksel Justitiële Documentatie d.d. 18 oktober 2016 is verdachte eerder met justitie in aanraking gekomen wegens het plegen van diefstallen en in verband met overtreding van de Leerplichtwet. Hierop is gereageerd met taakstraffen en een geldboete. Ook heeft verdachte onder toezicht gestaan van de jeugdreclassering.

Reclassering Nederland heeft gerapporteerd op 13 november 2015 en 7 juli 2016.

Op 25 oktober 2016 is een voortgangsverslag toezicht opgemaakt. Ten tijde van het opmaken van het eerste rapport beschikte verdachte niet over inkomsten en een dagbesteding. Ook was er sprake van schulden. Nadat het bevel tot voorlopige hechtenis is geschorst en zij onder toezicht van de reclassering kwam heeft verdachte positieve stappen gezet. Ze komt haar afspraken goed na en ze stelt zich meewerkend op. Ze werkt veel om de forse schulden die ze heeft af te lossen. Ze heeft regelingen getroffen met schuldeisers. Ze heeft inmiddels een eigen huis. Door het volgen van therapie bij Forensische Zorg Zeeland is het gelukt om verdachte ‘los te weken’ van medeverdachte [medeverdachte 2] . Hij had haar volledig in zijn macht. De reclassering is van mening dat verdachte naast dader ook zeker slachtoffer is. Er zijn zorgen over haar veiligheid, maar ook over de veiligheid van haar zoontje en haar ouders als [medeverdachte 2] vrij zou komen.

Geadviseerd wordt om de strafoplegging zo in te richten dat het reclasseringstoezicht kan worden voortgezet.

Ter terechtzitting heeft toezichthouder bij Reclassering Nederland M. Christiaansen heeft bevestigd wat in de rapporten is opgenomen.

In zijn rapport van 11 mei 2016 heeft psycholoog drs. T. ’t Hoen geconcludeerd dat bij verdachte sprake is van een gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens in de vorm van een borderline persoonlijkheidsstoornis. Dit was ook ten tijde van het ten laste gelegde het geval. Zij presenteert zich als een stevige en zelfverzekerde persoon die graag haar eigen weg bepaalt. Onder dit zelfverzekerde ‘laagje’ is sprake van een kwetsbare persoonlijkheidsconstellatie. In haar relatie met haar toenmalige vriend en medeverdachte was er sprake van een zeer negatieve invloed en lijkt zij onder een behoorlijke psychologische druk te zijn gezet. Als gevolg van haar kwetsbare persoonlijkheid is zij onvoldoende in staat hier op adequate wijze tegenin te gaan, waarbij een behoorlijke mate van naïviteit, onmacht en tevens angst een rol lijken te spelen. Het is uitgaande hiervan niet ondenkbaar dat verdachte onder de door haar vriend uitgeoefende druk tot het ten laste gelegde is gekomen c.q. hier een rol in heeft gespeeld. Omdat verdachte op dat moment nog ontkent is deze beschouwing door de psycholoog aangemerkt als een hypothese. Na het psychologisch onderzoek heeft verdachte twee bekennende verklaringen afgelegd, zodat de rechtbank deze beschouwing van ’t Hoen hoger waardeert dan slechts een hypothese.

Volgens de psycholoog heeft de geconstateerde stoornis in enige mate een rol gespeeld in het ten laste gelegde, maar ook weer niet zodanig dat er van meer dan een licht verminderde mate van toerekeningsvatbaarheid kan worden gesproken.

Omdat verdachte op dat moment nog ontkende heeft de psycholoog geen uitspraak doen kunnen over het recidiverisico.

De rechtbank ziet in het rapport van de psycholoog terug hetgeen over de persoon van verdachte in het dossier naar voren komt: enerzijds kan zij stevig uit de hoek komen (zo heeft aangeefster verklaard en zo spreken ook anderen over haar) en anderzijds was zij kwetsbaar in de relatie met [medeverdachte 2] , zoals ook blijkt uit haar eigen verklaringen. Zij was ten tijde van het ten laste gelegde slechts 19 jaar en in de jaren daarvoor al door [medeverdachte 2] in de prostitutie gedwongen. Zij werd door hem mishandeld en gechanteerd. Daarbij komt dat verdachte ten tijde van het ten laste gelegde zwanger was van [medeverdachte 2] . Gelet hierop en op de (hypothetische) beschouwingen van de psycholoog neemt de rechtbank aan dat verdachte tot het ten laste gelegde is gekomen onder zware druk van [medeverdachte 2] . Dit leidt ertoe dat de rechtbank tot een verdergaande conclusie ten aanzien van de toerekenbaarheid komt dan de psycholoog, te weten verminderd toerekeningsvatbaar.

De rechtbank houdt rekening met de omstandigheid dat verdachte de enige van de drie hoofdverdachten is die haar verantwoordelijkheid heeft genomen door uiteindelijk te verklaren hoe het is gegaan, waarmee zij zich ten opzichte van de medeverdachten in een kwetsbare situatie heeft gebracht. De medeverdachten hebben tot en met het onderzoek ter terechtzitting steeds ontkennende en ontwijkende verklaringen afgelegd.

Daarbij komt dat uit de reclasseringsrapporten naar voren komt dat verdachte zich uitermate meewerkend opstelt in het reclasseringscontact en dat zij ook op de diverse leefgebieden waar zij problemen ondervindt verantwoordelijkheid heeft genomen. Zo werkt zij veel om haar schulden af te betalen. Ook volgt zij een behandeling bij Forensische Zorg Zeeland. Dit laatste heeft tot gevolg gehad dat zij zich los kon maken van [medeverdachte 2] , hetgeen de kans dat zij wederom betrokken raakt van bij het prostitueren van meisjes – of zichzelf – in aanzienlijke mate verkleint.

Gelet op de hierboven geschetste persoonlijke omstandigheden van verdachte en de omstandigheid dat verdachte onder grote druk van [medeverdachte 2] tot haar handelen is gekomen is de rechtbank van oordeel dat het opnieuw detineren van verdachte niet passend is. Om de ernst van het feit in de strafmaat tot uitdrukking te brengen zal de rechtbank een lang voorwaardelijk strafdeel opleggen, waarmee tevens wordt bewerkstelligd dat het reclasseringscontact kan worden voortgezet, nu zij dit als bijzondere voorwaarde zal opleggen. Tevens zal zij een contactverbod met de beide medeverdachten opleggen, om het reeds afgenomen recidiverisico verder te verkleinen.

Gelet op de persoonlijkheidsproblematiek van verdachte en om de nog kwetsbare positieve lijn te kunnen bestendigen naar een stevige basis om haar leven op te kunnen bouwen zal de rechtbank een proeftijd van drie jaar bepalen.

Daarnaast zal de rechtbank de maximale werkstraf opleggen.

7.De benadeelde partij

7.1

De vordering

De benadeelde partij [slachtoffer] vordert een schadevergoeding van € 36.500,- voor het feit, waarvan een bedrag van € 12.000,- materiële schade (vergoeding voor afgedragen inkomsten uit prostitutie) en een bedrag van € 24.500,- wegens immateriële schade.

7.2

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk te verklaren in de vordering. Verdachte heeft voor wat betreft de gevorderde materiële schade uitdrukkelijk betwist dat zij inkomsten heeft verkregen uit het prostitutiewerk van de benadeelde partij. In het kader van de gevorderde immateriële schade is naar voren gebracht dat verdachte in een dwangpositie verkeerde. Het is complex om vast te stellen in welke mate verdachte nog vrijwillig heeft gehandeld, en wel dermate complex dat een dergelijke vordering zich niet leent voor behandeling in deze strafprocedure.

Indien het toch tot een toewijzing van schadevergoeding zou komen is verzocht niet de schadevergoedingsmaatregel op te leggen. Aangezien verdachte niet over de financiële middelen beschikt om schadevergoeding te kunnen betalen zou oplegging van de maatregel tot gevolg hebben dat zij gedetineerd raakt, met alle desastreuse gevolgen van dien.

7.3

Het oordeel van de rechtbank

7.3.1

Materiële schade

De rechtbank overweegt als volgt met betrekking tot de gevorderde materiële schade. Bewezenverklaard is dat de benadeelde partij voor verdachte en de medeverdachten prostitutiewerkzaamheden moest verrichten en dat zij het geld dat daarmee werd verdiend moest afgeven. De rechtbank is gelet hierop van oordeel dat zij financiële schade heeft geleden en dat dit een rechtstreeks gevolg is van het bewezenverklaarde feit. Zij acht de verdachten aansprakelijk voor die schade.

De hoogte van deze schade is door de verdediging betwist. De rechtbank zal de schade begroten aan de hand van het dossier, waarbij zij rekening houdt met het aantal klanten, het aantal dagen dat de benadeelde partij gewerkt heeft, de gemiddelde opbrengst per afspraak en met het éénmalige bedrag van € 450,- dat zij ontving in verband met anale seks, maar dat zij heeft moeten afstaan. De rechtbank gaat er overigens vanuit dat de afspraak waarbij het bedrag van € 450,- werd voldaan plaatsvond tegen het eind van de drie weken dat de benadeelde partij in de prostitutie moest werken. De benadeelde partij heeft namelijk verklaard dat zij geen anale seks wilde en dat er in het begin nog rekening werd gehouden met haar wensen, maar later minder.

-Aantal klanten

Over het aantal klanten per dag is door de benadeelde partij wisselend verklaard. Zij heeft verklaard dat zij gemiddeld twee à drie klanten per dag had (intakegesprek), maar ook dat dit vier à vijf klanten waren (aangifte en aanvullende verklaring). [verdachte] heeft verklaard dat er gemiddeld één tot twee klanten per dag kwamen. De rechtbank acht een gemiddeld aantal klanten van twee per dag aannemelijk op grond van deze verklaringen. Dit sluit eveneens aan bij de bevindingen van 1 december 2014, waaruit blijkt dat zij in de avond van die dag twee seksafspraken heeft gehad, alsmede bij de verklaringen van de benadeelde partij en [verdachte] dat er naast afspraken via WhatsApp ook afspraken werden gemaakt buitenom WhatsApp. Dit laatste duidt erop dat er buiten de veertien getraceerde klanten meer afspraken met klanten zijn geweest.

- Aantal werkdagen

De benadeelde partij heeft verklaard dat zij elke dag moest werken. Aangezien de benadeelde partij op 9 november 2014 laat in de avond in het chalet in Heinkenszand is gearriveerd heeft zij op die dag geen klanten meer ontvangen. Vóór 11 november 2014, 13:00 uur (datum en tijdstip van de politiecontrole) was zij reeds werkzaam als prostituee en had zij vóór deze controle al klanten ontvangen in de woning van [verdachte] . Uit het dossier blijkt onvoldoende of zij ook in het chalet in Heinkenszand al klanten had ontvangen. Op grond van de verklaringen van de benadeelde partij en [verdachte] gaat de rechtbank er daarom vanuit dat 11 november 2014 de eerste werkdag was. Op 1 december 2014 heeft zij voor het laatst contact gehad met klanten. In totaal heeft zij derhalve 21 dagen gewerkt.

- Gemiddelde opbrengst per afspraak

De rechtbank zal voor de berekening hiervan uitgaan van hetgeen met betrekking tot de veertien getraceerde klanten hierover uit het onderzoek naar voren is gekomen.

Klant [klant 3]: alleen de klant verklaart over de prijs. Hij heeft verklaard dat hij € 50,- tot € 60,- heeft betaald, of € 150,-. Gelet op deze verklaring gaat de rechtbank uit van een gemiddelde van
€ 100,-.

Klant [klant 4]: hij heeft verklaard dat
€ 100,-is betaald, wat overeenkomt met de vooraf gemaakte afspraak hierover.

Klant [klant 5]: de afspraak was pijpen voor € 70,-. De klant heeft verklaard dat de handelingen volgens afspraak zijn verricht en dat hij denkt dat hij € 120,- heeft betaald. Aangezien het op het moment van zijn verhoor al ongeveer een jaar geleden is dat de afspraak plaatsvond, waardoor het geheugen van de klant mogelijk is aangetast gaat de rechtbank uit van de prijs die was afgesproken, te weten
€ 70,-.

Klant [klant 1]: hij heeft niets verklaard bij de politie. Uit de WhatsApp gesprekken blijkt dat voor beide afspraken een prijs was bepaald van € 150,-, en voor de eerste afspraak kwam daar nog € 30,- bij in verband met reiskosten, zodat het totaal uitkomt op
€ 330,-.

Klant [klant 6]: deze klant heeft ontkend. Uit de WhatsApp gesprekken blijkt dat een prijsafspraak is gemaakt van € 150,-. De benadeelde partij heeft verklaard dat zij echter maar
€ 70,-betaald heeft gekregen. De rechtbank gaat voor wat betreft deze afspraak daarom uit van dit laatste bedrag.

Klant [klant 2]: deze klant heeft verklaard dat hij
€ 100,-heeft betaald, hetgeen overeenkomt met de gemaakte prijsafspraak via WhatsApp.

Klant [klant 7]: deze klant heeft verklaard dat hij de benadeelde partij voor hun afspraak misschien € 200 heeft betaald. De benadeelde partij heeft verklaard dat zij misschien maar € 100,- betaald heeft gekregen. De rechtbank gaat op grond van deze verklaringen uit van een gemiddelde van
€ 150,-voor deze afspraak.

Klant [klant 8]: deze klant heeft verklaard dat hij voor de afspraak € 120,- of € 150,- heeft betaald. Uit de WhatsApp gesprekken blijkt dat een prijs van € 150,- was gemaakt. De rechtbank gaat daarom uit van
€ 150,-.

Klant [klant 9]: uit de WhatsApp gesprekken blijkt dat een prijsafspraak is gemaakt van

€ 150,- voor een uur + € 20,- voor het hebben van seks zonder condoom. De klant heeft verklaard dat hij had afgesproken voor een uur en dat zij seks hebben gehad zonder condoom. Hij heeft verklaard dat hij € 120,- of € 130,- heeft betaald. Aangezien de duur van de afspraak en over het niet gebruiken van een condoom overeenkomt met hetgeen vooraf was afgesproken gaat de rechtbank uit van de gemaakte prijsafspraak, te weten
€ 170,-.

Klant [klant 10]: de in de WhatsApp gesprekken afgesproken prijs en de verklaring van de klant over de betaalde prijs komen overeen, te weten
€ 150,-.

Klant [klant 11]: [klant 11] heeft verklaard dat hij denkt dat hij € 100,- heeft betaald voor de afspraak die was gemaakt. In de WhatsApp gesprekken wordt een prijs van
€ 70,-afgesproken. Gelet op het tijdsverloop tussen de afspraak en het verhoor van [klant 11] gaat de rechtbank uit van laatstgenoemd bedrag.

Klant [klant 12]: uit de WhatsApp gesprekken blijkt dat een prijs is afgesproken van € 150,-.

De klant heeft verklaard dat hij € 100,- of € 150 heeft betaald. De rechtbank gaat op grond hiervan uit van
€ 150,-.

Klant [klant 13]: uit de WhatsApp gesprekken blijkt dat een prijs is afgesproken van

€ 150,-. In zijn verhoor heeft deze klant verklaard dat hij heeft betaald, maar niet welk bedrag. De rechtbank gaat gezien de prijsafspraak uit van
€ 150,-.

Klant [klant 14]: heeft verklaard wel een afspraak te hebben gemaakt, maar deze afspraak is uiteindelijk niet doorgegaan. Het dossier bevat geen aanwijzingen die op het tegendeel wijzen. Bij deze afspraak is geen betaling gevolgd.

De dertien betalende klanten hebben samen in totaal 14 afspraken gemaakt en deze hebben een totaalbedrag van € 1.760,-, hetgeen neerkomt op een gemiddelde opbrengst per afspraak van € 125,70.

- Berekening totaalopbrengst:

21 dagen x 2 klanten x € 125,70 per afspraak = € 5.279,40.

Daarbij telt de rechtbank op de afspraak waarvoor € 450,- werd betaald in verband met anale seks.

Het totaalbedrag – en daarmee de materiële schade – komt daarmee op:

€ 5.530,80 + € 450,- =
€ 5.729,40.

Medeverdachte [medeverdachte 1] was – samen met verdachte en [verdachte] – tot en met 16 november 2014 bij de prostitutie van de benadeelde partij betrokken. Eén derde deel van het bedrag betreffende de materiële schade, te weten 6 dagen x 2 klanten x € 125,70 = € 1.508,40 kan daarom hoofdelijk aan hen drie worden toegerekend.

De overige dagen waren alleen verdachte en [verdachte] bij de prostitutie van de benadeelde partij betrokken, zodat dat twee derde deel van de vordering, te weten

15 dagen x 2 klanten x € 125,70 = € 3.771,- + € 450,- = € 4221,-, hoofdelijk aan deze twee verdachten wordt toegerekend

De rechtbank wijst de vordering met betrekking tot materiële schade toe tot dat bedrag en verklaart de benadeelde partij niet-ontvankelijk voor het overige. Voor dat deel kan de benadeelde partij haar vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

7.3.2

Immateriële schade

Een benadeelde heeft recht op een naar billijkheid vast te stellen vergoeding als hij in zijn eer of goede naam is geschaad of op andere wijze in zijn persoon is aangetast.

De hoogte van het gevorderde bedrag is door de raadsvrouw mager onderbouwd.

Naar het oordeel van de rechtbank is het echter op grond van het dossier helder dat de lichamelijke en geestelijke integriteit van de benadeelde partij vanwege het bewezenverklaarde feit is aangetast. Alleen al het feit dat zij buiten haar wil tegen betaling seks moest hebben met haar onbekende mannen vormt een enorme inbreuk op haar persoon, maar daarnaast werd ook haar lange haar afgeknipt en moest zij in sommige gevallen seks hebben zonder condoom. Dit laatste heeft ervoor gezorgd dat zij twee geslachtsziektes heeft opgelopen, waardoor zij mogelijk onvruchtbaar is. Een onderbouwing van het bestaan van psychische schade door deze gebeurtenissen door middel van een bevestiging van aanmelding voor een EMDR-behandeling is naar het oordeel van de rechtbank niet noodzakelijk.

De rechtbank stelt het bedrag voor geleden immateriële schade met inachtneming van de omstandigheden van dit geval naar billijkheid vast op
€ 12.500,-.

De rechtbank verklaart de benadeelde partij in dit deel van de vordering voor het overige niet-ontvankelijk. Voor dat deel kan de benadeelde partij haar vordering bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

De rechtbank wijst de vordering derhalve toe tot een totaalbedrag van
€ 18.229,40.

De drie verdachten zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor de schade die thans door de benadeelde partij gevorderd wordt en die deels wordt toegewezen. De vordering is daarom hoofdelijk, zodat de verdachten onderling moeten uitmaken hoe groot ieders aandeel in het aan de benadeelde partij te betalen bedrag zal zijn. Omdat niet van de benadeelde partij gevraagd kan worden zelf de verdachten te benaderen voor de betaling van de schadevergoeding, ook niet in het geval van verdachte, zal de rechtbank met betrekking tot de toegekende vordering benadeelde partij tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen. Het belang dat de benadeelde partij heeft bij oplegging van deze maatregel moet naar het oordeel van de rechtbank zwaarder wegen dan het belang van verdachte bij het achterwege laten van de maatregel.

8.De wettelijke voorschriften

De beslissing berust op de artikelen 9, 10, 14a, 14b, 14c, 22c, 22d, 36f, 57 en 273f van het Wetboek van Strafrecht zoals deze artikelen luidden ten tijde van het bewezen verklaarde.

9.De beslissing

De rechtbank:

Bewezenverklaring

- verklaart het ten laste gelegde bewezen, zodanig als hierboven onder 4.4. is omschreven;

- spreekt verdachte vrij van wat meer of anders is ten laste gelegd;

Strafbaarheid

- verklaart dat het bewezen verklaarde het volgende strafbare feit oplevert:

Mensenhandel, terwijl het feit wordt gepleegd door twee of meer verenigde personen en terwijl degene ten aanzien van wie de in het eerste lid omschreven feiten worden gepleegd een persoon is die de leeftijd van achttien jaren nog niet heeft bereikt, en terwijl één van die feiten is vergezeld van geweld, meermalen gepleegd;

- verklaart verdachte strafbaar;

Strafoplegging

- veroordeelt verdachte tot
een gevangenisstraf van 365 (driehonderdvijfenzestig) dagen;

- bepaalt dat een
gedeelte van deze gevangenisstraf groot 321 (driehonderdéénentwintig dagenniet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten, omdat verdachte voor het einde van de proeftijd van
drie jarenna te melden voorwaarden niet heeft nageleefd;

- stelt als algemene voorwaarden:

* dat verdachte zich voor het einde van de proeftijd niet zal schuldig maken aan een strafbaar feit;

* dat verdachte ten behoeve van het vaststellen van zijn identiteit, medewerking zal verlenen aan het nemen van een of meer vingerafdrukken of een identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage zal aanbieden;

* dat verdachte medewerking zal verlenen aan het reclasseringstoezicht, de medewerking van huisbezoeken daaronder begrepen;

- stelt als
bijzondere voorwaarden:

* dat verdachte zich uiterlijk op de derde werkdag na het uitspreken van het vonnis (telefonisch) zal melden bij Reclassering Nederland te Middelburg (Vrijlandstraat 33, telefoonnummer 088-8041505) en zich daarna gedurende een door de reclassering te bepalen periode (die loopt tot maximaal het einde van de proeftijd) zal blijven melden, zo lang en zo frequent als de reclassering noodzakelijk acht, waarbij verdachte zich zal houden aan de aanwijzingen die door of namens de reclassering worden gegeven;

* dat verdachte op geen enkele wijze, direct of indirect, contact zal hebben met

[medeverdachte 2] (geboren op [geboortedag medeverdachte 2] 1989) en [medeverdachte 1] (geboren op [geboortedag medeverdachte 1] 1995);

- geeft opdracht aan de reclassering tot het houden van toezicht op de naleving van voormelde bijzondere voorwaarden en verdachte ten behoeve daarvan te begeleiden;

- bepaalt dat de tijd die verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in voorarrest heeft doorgebracht in mindering wordt gebracht bij de tenuitvoerlegging van het onvoorwaardelijke deel van de opgelegde gevangenisstraf;

- veroordeelt verdachte tot
een taakstraf van 240 (tweehonderdveertig) uren;

- beveelt dat indien verdachte de taakstraf niet naar behoren verricht,
vervangende hechteniszal worden toegepast van
120 (honderdtwintig) dagen;

Benadeelde partij [slachtoffer]

- veroordeelt verdachte tot betaling aan de benadeelde partij [slachtoffer] van € 18.229,40 (achttienduizendtweehonderdnegenentwintig euro en veertig cent), waarvan € 5.729,40 (vijfduizendzevenhonderdnegenentwintig euro en veertig cent) ter zake van materiële schade en € 12.500,- (twaalfduizendvijfhonderd euro) ter zake van immateriële schade, en vermeerderd met de wettelijke rente, berekend vanaf 1 december 2014 tot aan de dag der algehele voldoening;

- bepaalt dat voor zover dit bedrag door één of meer mededaders is betaald, verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de benadeelde partij te betalen;

- verklaart de benadeelde partij in het overige gedeelte van de vordering niet-ontvankelijk en bepaalt dat die vordering bij de burgerlijke rechter kan worden aangebracht;

- veroordeelt verdachte tevens in de kosten van de benadeelde partij tot nu toe gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken, tot op heden begroot op nihil;

- legt aan verdachte de verplichting op aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer [slachtoffer] € 18.229,40 te betalen, en vermeerderd met de wettelijke rente, berekend vanaf 1 december 2014 tot aan de dag der algehele voldoening, bij niet betaling te vervangen door 126 (honderdzesentwintig) dagen hechtenis, met dien verstande dat toepassing van de vervangende hechtenis de betalingsverplichting niet opheft;

- bepaalt dat voor zover dit bedrag door één of meer mededaders is betaald, verdachte niet gehouden is dit bedrag aan de Staat te betalen;

- bepaalt dat bij voldoening van de schadevergoedingsmaatregel de betalingsverplichting aan de benadeelde partij vervalt en omgekeerd;

Voorlopige hechtenis

- heft op het geschorste bevel tot voorlopige hechtenis.

Dit vonnis is gewezen door mr. R.A. Borm, voorzitter, mr. K.M. de Jager en

mr. G.H. Nomes, rechters, in tegenwoordigheid van mr. A.J. Moggré-Hengst en

mr. A.P.M. Philipsen, griffiers, en is uitgesproken ter openbare zitting op

19 december 2016.

ECLI:NL:RBZWB:2016:8090

Mensenhandel met minderjarig slachtoffer, waarbij geweld is gebruikt en meerdere verdachten betrokken zijn

Uitspraak

RECHTBANK ZEELAND-WEST-BRABANT

1.Onderzoek van de zaak

2.De tenlastelegging

3.De voorvragen

4.De beoordeling van het bewijs

5.De strafbaarheid

6.De strafoplegging

7.De benadeelde partij

8.De wettelijke voorschriften

9.De beslissing

Voetnoten