Uitspraak
Rechtbank Utrecht
BESCHIKKING
van de enkelvoudige kamer voor de behandeling van burgerlijke zaken, in de zaak van:
[de vader]
wonende te Utrecht,
procureur:
mr. H.K. Jap-A-Joe,
- tegen -
1. [de moeder]
wonende te Utrecht,
procureur:
mr. P.C. Smit,
2. mr. E.P. van der Schraaf,
kantoorhoudende te
Utrecht
in haar hoedanigheid van bijzondere curator over na te noemen minderjarigen,
belanghebbenden.
1. Verloop van de procedure
De rechtbank heeft kennisgenomen van de stukken, waaronder het op 28 september 2001 ter griffie ingediende verzoekschrift tot ontkenning vaderschap (met bijlagen) en het nadien ingekomen schrijven, met bijlagen, van de zijde van de procureur van de moeder d.d. 18 december 2001.
Voorts heeft de rechtbank kennisgenomen van de brief van de bijzondere curator d.d.
23 januari 2002, alsmede van de brief van de bijzondere curator d.d. 23 januari 2002 met bijlage.
De zaak is behandeld ter terechtzitting met gesloten deuren van 20 maart 2002.
Hoewel behoorlijk opgeroepen is de vader niet in persoon verschenen.
2. Vaststaande feiten
- De vader en de moeder zijn op [datum] 1991 te [plaats] met elkaar gehuwd;
- tussen hen is door deze rechtbank de echtscheiding uitgesproken, welke uitspraak is ingeschreven in het daartoe bestemde register van de burgerlijke stand te [plaats] op[datum] 1995;
- op [datum] 1994 is te [plaats] uit de moeder geboren :
[kind 1]
- op [datum] 1995 is te [plaats] uit de moeder geboren : [kind 2];
- de rechtbank Utrecht heeft ambtshalve, bij beschikking van 5 december 2001,
mr. E.P. van der Schraaf, belanghebbende sub 2, tot bijzondere curator benoemd over voornoemde minderjarigen.
3. Beoordeling van het verzochte
3.1.
De vader heeft gesteld dat hij niet de biologische vader is van voornoemde minderjarigen.
De moeder heeft erkend dat de vader niet de verwekker van voornoemde minderjarigen is. Met de biologische vader van de beide kinderen bestaat volgens de moeder geen enkel contact. De moeder heeft tegen het verzoek van de vader geen verweer gevoerd.
Nu de minderjarige [kind 1] is geboren staande het huwelijk van de ouders, is de vader in juridische zin de vader van [kind 1].
Op grond van het alstoen geldende recht is de vader tevens de juridische vader van [kind 2], aangezien zij is geboren binnen 306 dagen na ontbinding van het huwelijk (door echtscheiding) van de ouders.
Uit het schrijven van de bijzondere curator, binnengekomen ter griffie op 24 januari 2002, blijkt dat partijen ongeveer een halfjaar na hun huwelijk, omstreeks februari/maart 1992, noodgedwongen feitelijk uiteen zijn gegaan in verband met de ontruiming van de echtelijke woning ten gevolge van een huurachterstand. De moeder is bij haar ouders ingetrokken en de man is bij familie gaan wonen. Ook toen het oudste kind [kind 1] geboren werd woonden partijen nog apart. De man wist destijds niet zeker of hij de biologische vader van [kind 1] was maar ging er vooralsnog vanuit dat zulks wel het geval was.
De man heeft de vrouw het laatst gezien voor de geboorte van [kind 1], nadien heeft er slechts nog sporadisch contact tussen partijen plaatsgevonden in het kader van de echtscheidingsprocedure, die eind 1994/begin 1995 aanhangig is gemaakt.
Omstreeks eind 1997 werd de man benaderd door de Gemeentelijke Sociale Dienst (GSD) in verband met door hem te betalen kinderalimentatie. Van de GSD vernam de man dat er na de echtscheiding een tweede kind was geboren ([kind 2], op [datum] 1995). Bij de man ontstond toen ook het vermoeden dat hij waarschijnlijk niet de biologische vader van [kind 1] is. De man heeft naar aanleiding van de vordering van de GSD tot het betalen van kinderalimentatie geen contact met de vrouw opgenomen en voldoet sinds eind 1997 maandelijks een bedrag van ƒ 570,= voor beide kinderen.
De door de bijzondere curator gestelde feiten, zoals hierboven weergegeven zijn door partijen niet weersproken.
De moeder heeft ter terechtzitting medegedeeld dat zij tijdens de zwangerschap van [kind 1] al tegen de vader heeft gezegd dat hij niet de biologische vader van het kind was.
3.2. ontvankelijkheid
Allereerst ligt de vraag voor of de vader zijn verzoek tot gegrondverklaring van zijn ontkenning van het vaderschap van voormelde kinderen tijdig heeft ingediend.
In artikel 1:200 lid 5 BW staat, voor zover hier relevant, vermeld:
"Een zodanig verzoek wordt door de vader ingediend binnen een jaar nadat hij bekend is geworden met het feit dat hij vermoedelijk niet de biologische vader is van het kind."
De vader stelt zich op het standpunt dat hij eerst op 14 september 2001 van de moeder heeft vernomen dat hij niet de biologische vader van de kinderen is en dat hij derhalve zijn verzoek tijdig, immers binnen een jaar na 14 september 2001, heeft ingediend.
3.2.1 Met betrekking tot [kind 2]
Vaststaat dat de vader in 1997 van de GSD heeft vernomen dat er na de echtscheiding derhalve na 5 juli 1995 een tweede kind is geboren. Eveneens staat tussen partijen vast dat de vader de moeder voor het laatst in persoon heeft gezien voor de geboorte van [kind 1], dus voor [datum] 1994. De rechtbank is derhalve van oordeel dat de vader door de mededeling van de GSD met betrekking tot de geboorte van [kind 2] bekend was met het feit dat hij niet de biologische vader van dit kind kon zijn. Gelet op het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat de vader zijn verzoek met betrekking tot [kind 2] niet heeft ingediend binnen de in artikel 200 lid 5 BW gestelde termijn.
3.2.2 Met betrekking [kind 1]
De moeder heeft onbetwist gesteld dat zij tijdens de zwangerschap van [kind 1] al tegen de vader heeft gezegd dat hij niet de biologische vader van het kind was. De man heeft gesteld dat hij ten tijde van de geboorte desondanks niet zeker wist of hij de vader van [kind 1] was, maar dat hij er vanuit ging dat zulks wel het geval was. Door de mededeling van de GSD in 1997 met betrekking tot de geboorte van [kind 2] ontstond bij de vader het vermoeden dat hij niet de biologische vader van [kind 1] is.
De rechtbank is gelet op het vorenstaande van oordeel dat de vader op laatstgenoemd moment, te weten in 1997, bekend was met het feit dat hij vermoedelijk niet de biologische vader van [kind 1] is.
De rechtbank is derhalve van oordeel dat de vader zijn verzoek met betrekking tot [kind 1] niet heeft ingediend binnen de in artikel 200 lid 5 BW gestelde termijn.
3.3
De rechtbank zal ambtshalve beoordelen of de vader, ondanks overschrijding van de wettelijke termijn van indiening van zijn verzoekschrift op grond van artikel 8, lid 2 EVRM in zijn verzoek kan worden ontvangen. Het binden van de indiening van het verzoekschrift tot ontkenning aan de bij artikel 1:200 lid 5 BW gestelde termijn van een jaar betekent een inmenging in de zin van artikel 8 lid 2 EVRM.
De rechtbank is van oordeel dat de wetgever de termijn van een jaar, die bovendien aanzienlijk ruimer is dan de op grond van het oude recht geldende termijn van zes maanden, redelijkerwijs kan aanmerken als in een democratische samenleving noodzakelijk teneinde de rechtszekerheid te dezen te waarborgen en de belangen van het kind te beschermen.
De rechtbank is gelet op het bovenstaande van oordeel dat de vader niet in zijn verzoek ten aanzien van [kind 1] en [kind 2] kan worden ontvangen.
4. Beslissing
4.1.
De rechtbank verklaart de vader in het verzoek strekkende tot ontkenning van het vaderschap van de minderjarigen niet ontvankelijk.
4.2.
De rechtbank compenseert de proceskosten in dier voege dat iedere partij de eigen kosten draagt.
Deze beschikking is gegeven door mr. C.M. Wiertz-Wezenbeek, kinderrechter,
in tegenwoordigheid van G.J. Vermeulen, griffier,
en uitgesproken ter openbare terechtzitting van 17 april 2002.