Uitspraak
Arrondissementsrechtbank 's-Gravenhage
Sector Bestuursrecht
Tweede kamer, enkelvoudige samenstelling
UITSPRAAK
als bedoeld in artikel 8:77
van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)
Reg.nr.: AWB 99/8268 ABP
Inzake mr..[eiser], wonende te [woonplaats], eiser,
tegen het bestuur van de Stichting Pensioenfonds ABP, als rechtsopvolger van het bestuur van het Algemeen burgelijk pensioenfonds, verweerder.
1. Aanduiding bestreden besluit.
Het besluit van verweerder van 16 augustus 1999, kenmerk B99/0020.
2. Zitting.
De behandeling heeft, gevoegd met de zaken AWB 98/5686 ABP en AWB 99/5903 ABP, ter zitting plaatsgevonden op 16 maart 2000.
Eiser is in persoon verschenen, bijgestaan door mr. J. Lamme.
Verweerder is verschenen bij gemachtigde mr. J. Oelers.
De behandeling ter zitting is geschorst om verweerder in de gelegenheid te stellen nader te reageren op het door eiser gedaan beroep op het gelijkheidsbeginsel. Partijen hebben toestemming gegeven een nadere zitting achterwege te laten. De rechtbank heeft daarop het onderzoek gesloten.
3. Feiten.
Eiser heeft op 15 januari 1997 administratief beroep ingesteld tegen het overzicht van pensioenaanspraken d.d. 8 januari 1997. Verweerder heeft dit overzicht aan eiser toegezonden op grond van de Wet privatisering ABP.
Bij brief van 7 februari 1997 heeft verweerder eiser een nadere toelichting op het besluit toegezonden. Eiser heeft zijn beroep bij brief van 25 februari 1997 aangevuld, in het bijzonder aanvoerend dat de in zijn dienstlijn toegepaste knip tot een onredelijke uitkomst leidt.
Vervolgens heeft de directeur van de afdeling Pensioenen van de Stichting ABP bij brieven van 13 en 23 januari 1998 eiser medegedeeld geen noodzaak te zien de beslissing van 8 januari 1997 te herzien. Voorts is eiser medegedeeld dat hij beroep tegen deze brieven beroep kan instellen bij de Commissie van Beroep van het ABP.
Eiser heeft tegen de brieven van 13 en 23 januari 1998 bezwaar ingediend bij de Commissie van Beroep. Bij brief van 2 april 1998 heeft eiser de hoofddirectie van het ABP uitdrukkelijk verzocht om bij de vaststelling van zijn pensioenaanspraken de in artikel F15 van de Algemene burgerlijke pensioenwet (verder: Abp-wet) neergelegde hardheidsclausule toe te passen en de in 1988 aangebrachte knip te laten vervallen. Dit verzoek heeft eiser op 15 mei 1998 herhaald.
Bij besluit van 17 juni 1998 heeft de directieraad van het ABP eiser medegedeeld dat de bij de beslissing van 8 januari 1997 verstrekte overzichten zijn berekend met toepassing van de desbetreffende bepalingen van het pensioenreglement en in zoverre moeten worden beschouwd als beslissingen ingevolge het pensioenreglement. Het bezwaar is afgewezen en eiser is medegedeeld dat hij tegen de beslissing beroep kan instellen bij de Commissie van Beroep van het ABP.
Eiser heeft op 30 juni 1998 beroep ingesteld bij de Commissie van Beroep. Verweerder heeft bij het bestreden besluit het besluit van 17 juni 1998 ingetrokken en het beroep van eiser d.d. 15 januari 1997 ongegrond verklaard.
Tegen dit besluit is namens eiser beroep ingesteld.
Tussen partijen zijn verschillende stukken gewisseld.
4. Motivering.
4.1 Competentie
4.1.1
Artikel 47 van de Wet rechtspositie rechterlijke ambtenaren bepaalt dat een belanghebbende tegen een besluit of een andere handeling van een bestuursorgaan waarbij een rechterlijk ambtenaar als zodanig belanghebbende is, beroep kan instellen bij de Centrale Raad van Beroep.
In zijn uitspraak van 6 februari 1997, nr. 95/5317 ABP heeft de Centrale Raad van Beroep beslist dat tegen een besluit ter uitvoering van de Abp-wet omtrent de arbeidsongeschiktheid van een rechterlijk ambtenaar direkt beroep openstaat bij de Centrale Raad van Beroep. In een uitspraak van 5 maart 1998 heeft de Centrale Raad van Beroep overwogen dat het besluit terzake van het pensioenoverzicht niet ten aanzien van de betrokkene als rechterlijk ambtenaar is genomen, zodat de Wet rechtspositie rechterlijke ambtenaren niet van toepassing is. Hieruit volgt dat eerst beroep ingesteld moet worden bij de rechtbank.
Hoewel in beide situaties sprake is van uitvoering van de ABP-wet, is in zoverre sprake van onderscheid dat in geval van een geschil omtrent arbeidsongeschiktheid de Abp-wet wordt toegepast ten aanzien van een rechterlijk ambtenaar die nog in functie is en in het geval van een geschil omtrent pensioenaanspraken de Abp-wet wordt toegepast met betrekking tot een tijdstip dat is gelegen nadat de benoeming van de rechterlijk ambtenaar is beëindigd. De rechtbank volgt derhalve de uitspraak van 5 maart 1998.
4.1.2
In casu is aan de orde een geschil met betrekking tot het gegeven overzicht van aanspraak op pensioen per 1 januari 1996.
Uit het in de zaak AWB 99/5903 ABP overgelegde verslag van de hoorzitting van de Commissie van beroep alsmede uit opmerkingen van de gemachtigde van verweerder ter zitting moet worden geconcludeerd dat verweerder in gevallen als deze niet steeds dezelfde procedure volgt. Verweerder heeft in het onderhavige geval gemeend dat de bestuursrechtelijke procedure gevolgd dient te worden. In andere gevallen blijft verweerder van mening dat toepassing van de "knip" voorvloeit uit het Pensioenreglement en dat geschillen hierover aan de Commissie van Beroep en eventueel vervolgens aan de kantonrechter moeten worden voorgelegd.
De rechtbank overweegt hieromtrent het volgende.
In artikel 7, vierde lid, van de Wet privatisering ABP (WPA) is bepaald dat het bestuur van de Stichting Pensioenfonds ABP aan degene die op 31 december 1995 ambtenaar is of recht heeft op invaliditeitspensioen, een schriftelijke opgave van het uit hoofde van zijn dienstbetrekking opgebouwde uitzicht op pensioen ingevolge de Abp-wet verstrekt. Deze opgave bevat ten minste de voor pensioen geldende diensttijd, alsmede de twee berekeningsgrondslagen die zouden zijn gehanteerd indien aan hem pensioen ingevolge de Abp-wet zou zijn verleend met ingang van 1 januari 1996.
In artikel 7, vijfde lid, van de WPA is bepaald dat de opgave bedoeld in het vierde lid, wordt aangemerkt als een besluit als bedoeld in artikel 1:3 van de Awb. Ten aanzien van deze opgave is hoofdstuk S van de Abp-wet, zoals dat luidde op 31 december 1995, van overeenkomstige toepassing met dien verstande dat wordt begrepen onder:
a. het bestuur: het bestuur van de Stichting Pensioenfonds ABP;
b. directieraad: de directieraad van de Stichting Pensioenfonds ABP.
Zoals in de aanhef vermeld, is hier aan de orde een geschil over de (toekomstige) aanspraak op pensioen. De aanspraak op pensioen wordt in de onderwerpelijke zaak mede bepaald door de door verweerder toegepaste knip per 1 januari 1988 en de daaruit voortvloeiende onderscheiden dienstlijnen. Omdat het gaat om een aanspraak op pensioen, indien aan betrokkene pensioen ingevolge de Abp-wet zou zijn verleend met ingang van 1 januari 1996, is hier de uit de Abp-wet voortvloeiende "knip"van toepassing en niet, zoals verweerder meent, de "knip" van de desbetreffende bepalingen ingevolge het pensioenreglement. De toepassing van de knipbepaling heeft voorts tot gevolg dat ook sprake is van meer dan twee berekeningsgrondslagen.
De rechtbank is derhalve van oordeel dat de toepassing van de knipbepaling onderdeel behoort te zijn van het overzicht als bedoeld in artikel 7, vierde lid, WPA, en dat verweerder ten onrechte in het op 27 mei 1997 verstrekte overzicht geen melding heeft gemaakt van de "knip" en de daaruit voortvloeiende berekeningsgrondslagen.
Gelet op het vorenstaande moet worden geoordeeld dat de administratieve rechter bevoegd is van het geschil kennis te nemen.
Gelet op het in dezen toepasselijke artikel S3, eerste lid, van de Abp-wet is de rechtbank Den Haag bevoegd van het geschil kennis te nemen.
4.2 Materieel
In de eerste plaats merkt de rechtbank op dat de door verweerder gevolgde procedure niet uitblinkt door helderheid. Aan eiser is diverse keren meegedeeld dat hij beroep kon instellen bij de Commissie van Beroep van het ABP, zowel met betrekking tot primaire besluiten (13 en 23 januari 1998) als met betrekking tot een beslissing op bezwaar (17 juni 1998).
Omdat eiser door deze verwarrende handelwijze van verweerder niet is benadeeld, laat de rechtbank het bij deze opmerking.
Aan de orde is thans de vraag of verweerder terecht het besluit van 8 januari 1997 tot vaststelling van eisers pensioenaanspraken per 1 januari 1996 heeft gehandhaafd.
4.2.1 Toepassing artikel F1, derde lid, onder a, van de Abp-wet
Bij het besluit van 8 januari 1997 heeft verweerder, voor zover hier van belang, met toepassing van artikel F1, derde lid, onder a, van de Abp-wet een zogenaamde knip in eisers dienstlijn gelegd op 26 oktober 1988.
Eiser was van 1 augustus 1972 tot 26 oktober 1988 rijksambtenaar, laatstelijk in de functie van [functie] van de toenmalige [Rijksonderdeel]. Hij was laatstelijk ingedeeld in schaal 15 van het BBRA 1984. Zijn salaris bedroeg f. 7.728,-- bruto per maand. Met ingang van 26 oktober 1988 is eiser benoemd tot raadsheer bij het [gerecht] te [standplaats]. Zijn bezoldiging werd vastgesteld op f. 9.887,- bruto per maand.
Voormelde gegevens vormen geen punt van geschil tussen partijen. Wel heeft eiser in een zeer laat stadium, te weten bij brief van 10 maart 2000, de berekeningswijze van de knip bestreden. Hij heeft daartoe overgelegd een besluit van verweerder van 22 februari 2000. In dit besluit wordt naar zijn mening een geheel andere berekeningswijze van de berekeningsgrondslagen toegepast dan in zijn geval.
Om verweerder in de gelegenheid te stellen op de overgelegde stukken te reageren is de behandeling ter zitting geschorst.
Verweerder heeft bij brief van 11 april 2000 toegelicht dat de situatie van eiser verschilt van de door eiser ter vergelijking overgelegde casus in die zin dat in eisers geval sprake is van diensttijd in een nieuwe dienstverhouding en in de overgelegde casus van diensttijd in dezelfde dienstverhouding. Dat leidt ertoe dat in de zaak van eiser beide berekeningsgrondslagen betrekking hebben op het jaar 1988 en in de overgelegde casus een vergelijking gemaakt dient te worden tussen de berekeningsgrondslagen voor 1986 en 1987.
Eiser heeft daartegen aangevoerd dat de door verweerder toegepaste berekeningswijze leidt tot rechtsongelijkheid op grond van de wet. Naar zijn mening dient de berekeningsgrondslag in beide gevallen op dezelfde wijze berekend te worden. In het geval van eiser zou dat leiden tot een vergelijking van het gehele jaar 1987 met het gehele jaar 1988.
De ongelijke behandeling is naar de mening van eiser in strijd met internationaalrechtelijke bepalingen.
De rechtbank overweegt het volgende.
Ingevolge artikel F1, eerste lid, van de Abp-wet wordt onder dienstlijn verstaan de diensttijd doorgebracht in een of meer dienstverhoudingen, al dan niet gelijktijdig.
Artikel D1 van de Abp-wet bepaalt dat als diensttijd in aanmerking komt de tijd na het tijdstip van de inwerkingtreding van de wet doorgebracht als ambtenaar.
Artikel F1, tweede lid, van de Abp-wet bepaalt dat ononderbroken diensttijd als bedoeld in artikel D1 één dienstlijn vormt.
Op grond van deze bepalingen zou de diensttijd van eiser als een dienstlijn moeten worden beschouwd.
Artikel F1, derde lid, onder a, van de Abp-wet bepaalt echter in afwijking daarvan dat als afzonderlijke dienstlijnen worden beschouwd de diensttijd doorgebracht in dezelfde dienstverhouding na verhoging van de berekeningsgrondslag met meer dan 25% dan wel de diensttijd doorgebracht in een nieuwe dienstverhouding waarin de eerste berekeningsgrondslag meer dan 25% hoger is dan de laatstelijk vastgestelde berekeningsgrondslag in de dienstlijn die bestond bij de aanvang van de nieuwe dienstverhouding.
In artikel F1, derde lid, onder a, van de Abp-wet wordt derhalve onderscheid gemaakt tussen dienstlijnen doorgebracht in één dienstverhouding en dienstlijnen doorgebracht in twee (of meer) dienstverhoudingen.
De rechtbank kan niet inzien dat de Abp-wet aldus strijd oplevert met internationaalrechtelijke bepalingen, voor zover deze bepalingen al van toepassing zouden zijn op betrekkingen in overheidsdienst. Van (indirecte) discriminatie is geen sprake. Ook leidt toepassing van de bepalingen van de Abp-wet niet tot een ongelijke behandeling van gelijke gevallen. Dat loopbanen vergelijkbaar zijn wil niet zeggen dat zij gelijk zijn.
Naar het oordeel van de rechtbank kunnen de genoemde bepalingen van de Abp-wet dan ook onverkort worden toegepast. Voor de vaststelling of sprake is van afzonderlijke dienstlijnen zullen derhalve twee dienstverhoudingen in beschouwing genomen moeten worden.
Artikel B10, eerste lid, van de Abp-wet bepaalt dat voor de toepassing van het bij of krachtens deze wet bepaalde elke dienstverhouding van de ambtenaar als een afzonderlijk geheel wordt beschouwd. Dat geldt derhalve ook voor de vaststelling van het ambtelijk inkomen en de berekening van de berekeningsgrondslag.
Ingevolge artikel F4 van de Abp-wet is de berekeningsgrondslag voor enig jaar in een dienstverhouding het bedrag aan ambtelijk inkomen bedoeld in artikel C1, dat uitsluitend betrekking heeft op de hoedanigheden van ambtenaar in die dienstverhouding in de loop van dat jaar. Indien het bedrag slechts betrekking heeft op een gedeelte van een jaar, wordt het herleid tot een jaarbedrag.
In het geval van eiser betekent dit derhalve dat het ambtelijk inkomen in het jaar 1988 uit de dienstverhouding met het Ministerie van Financiën moet worden herleid tot een jaarbedrag. Dit is de eerste berekeningsgrondslag. Het ambtelijk inkomen in het jaar 1988 uit de dienstverhouding met het Ministerie van Justitie moet eveneens worden herleid tot een jaarbedrag. Dit is de tweede berekeningsgrondslag.
Niet gebleken is dat verweerder de jaarbedragen onjuist heeft vastgesteld.
Vergelijking van de berekeningsgrondslagen laat een verschil van meer dan 25% zien.
Op grond van het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat in beginsel in de dienstlijn van eiser een knip moet worden aangebracht.
4.2.2 Toepassing artikel F15 van de Abp-wet
Partijen verschillen subsidiair van mening over de vraag of sprake is van een omstandigheid als bedoeld in artikel F15 van de Abp-wet, in welk artikel is bepaald dat verweerder bevoegd is in bijzondere gevallen waarin de toepassing van dit hoofdstuk tot een naar zijn oordeel onredelijke uitkomst leidt, ten gunste van de belanghebbende een beslissing te nemen die met de strekking van dit hoofdstuk overeenkomt.
Verweerder meent dat eisers beroep op dit artikel niet kan worden gehonoreerd. Verweerder heeft aangevoerd dat aan het bepaalde in artikel F1, derde lid, onder a, een stringente toepassing wordt gegeven. Motieven op grond waarvan een hogere salariëring plaatsvindt of het tijdstip van benoeming in een functie waarbij een hoger salaris hoort, respectievelijk het ontbreken van een salarisregeling voor de functie van raadsheer, acht verweerder in dit kader niet van belang. Ook het gegeven dat moet worden gesproken van een normaal carrièrepatroon is geen omstandigheid waarmee rekening kan worden gehouden. Verweerder heeft gesteld dat uitsluitend de daarmee gepaard gaande salarisontwikkeling op grond waarvan wordt vastgesteld dat deze niet past binnen de voor het fonds bij wet als aanvaardbare gestelde normen die ten grondslag liggen aan het gemitigeerde eindloonstelsel, bepalend is.
De wetgever heeft het resultaat van de voorgeschreven handelwijze voorzien en beoogd zodat er in dit kader geen plaats is voor toepassing van artikel F15 van de Abp-wet, aldus verweerder.
De rechtbank overweegt als volgt.
Verweerders stelling omtrent de toepasselijkheid van F15 komt er op neer dat in het geval een salarissprong plaatsvindt van 25% of meer zonder meer een knip plaatsvindt. Immers, verweerder acht slechts de salarisontwikkeling een factor van belang.
Deze stellingname is niet juist.
De maatregel die hier aan de orde is en waarbij een zogenaamde knip in het pensioen wordt gelegd, is in 1966 ingevoerd en neergelegd in hoofdstuk F van de Abp-wet. Daarmee werd in het geval er in de diensttijd een moment is aan te wijzen waarbij een verdubbeling van salaris had plaatsgevonden, gebroken met het beginsel dat het eindloonstelsel geldt als uitgangspunt bij de pensioenberekening. De Memorie van Toelichting op deze wijziging van het stelsel vermeldt hieromtrent het volgende:
"Niettemin is de Regering van oordeel dat enige correctie in het bestaande stelsel in de nieuwe wet niet kan worden ontbeerd. Zij heeft hierbij het oog op het hierboven besproken nadeel dat voor het fonds ontstaat uit de thans onbeperkte koppeling van diensttijd in achtereenvolgende neven- en hoofdbetrekkingen ten gevolge van de toepassing van het beginsel van eenheid van dienst. Indien in de bezoldigingsontwikkeling een zodanige sprong heeft plaatsgevonden dat niet meer van een gewone ontwikkeling kan worden gesproken maar van een afwijkende, waarop de gewone pensioenberekening van het eindloonstelsel niet meer past, dient het pensioen over de diensttijd voor en na bedoelde sprong afzonderlijk berekend te worden. Dit zal het geval zijn wanneer de bezoldiging meer dan verdubbelt."
Eveneens is bij voormelde wijziging artikel F14 (nadien vernummerd tot F15) ingevoerd waarbij de wetgever in de memorie het volgende heeft vermeld:
"De veelsoortigheid en ingewikkeldheid van de gevallen waarvoor men bij de toepassing van de pensioenwet komt te staan zal somtijds tot de erkenning dwingen dat de toepassing van de wet in een bepaald geval tot een bijzonder onbevredigende uitkomst leidt, die aan de bedoeling van de wet geen recht doet wedervaren. Voor zulke gevallen is behoefte aan de voorgestelde uitwijkbepaling."
...
"Als voorbeeld waaraan bij deze bepaling is gedacht kan genoemd worden de mogelijkheid dat - in tegenstelling tot de bedoeling - het voorschrift van artikel F1, tweede lid, zou leiden tot het 'knippen' in een echte, 'normale' loopbaan waarin toevalligerwijs door bijzondere omstandigheden van een verdubbeling van het ambtelijk inkomen sprake zou zijn."
Uit laatstvermelde toelichting blijkt expliciet dat de wetgever meent dat er omstandigheden kunnen zijn waarbij afwijking van de dwingend voorgeschreven knipbepaling geboden is.
De in 1966 ingevoerde knipbepaling is vervolgens in 1986 aangescherpt. Blijkens de memorie van toelichting op deze aanscherping is uit praktische overwegingen besloten reeds een knip te leggen bij een verhoging van de berekeningsgrondslag van 25%. Deze wijziging is niet ingegeven door een gewijzigd inzicht met betrekking tot het doel van de bepaling. De wetgever heeft geen afstand gedaan van de bij de invoering van de maatregel gegeven uitgangspunten.
Het voormalige F14 van de Abp-wet is slechts vernummerd in artikel F15, maar is inhoudelijk niet gewijzigd, zodat ook thans de hiervoor vermelde overwegingen van de wetgever een rol spelen in de afweging of aan artikel F15 toepassing moet worden gegeven.
Uit vorenstaande volgt dat de wetgever de maatregel om het eindloonstelsel niet als uitgangspunt bij de pensioenberekening te hanteren, wenselijk acht indien er sprake is van een ongewone salarisontwikkeling. Deze maatregel acht de wetgever niet toepasselijk in het geval er sprake is van bedoelde salarisontwikkeling in een normale loopbaan, althans de wetgever heeft aangegeven dat een dergelijke situatie kan nopen tot toepassing van de hardheidsbepaling.
In het onderhavige geval is volgens partijen sprake van een normale loopbaanontwikkeling. De wetgever heeft in het bijzonder een dergelijke situatie voor ogen gehad waarin toepassing van de hardheidsbepaling aan de orde zou kunnen zijn.
Geconcludeerd moet dan ook worden dat verweerder toepassing van artikel F15 van de Abp-wet in redelijkheid niet zonder nadere motivering heeft kunnen afwijzen.
Dit betekent dat het bestreden besluit voor vernietiging in aanmerking komt wegens strijd met het in artikel 7:26 van de Awb neergelegde motiveringsbeginsel. Het beroep is gegrond.
Ten overvloede overweegt de rechtbank het volgende.
Destijds gold voor raadsheren van een gerechtshof geen salarisschaal met de daarbij behorende periodieken, maar slechts een voor alle raadsheren, onafhankelijk van hun anciënniteit, geldend salaris. In zijn functie van raadsheer is eiser in verband met de bezoldigingsstructuur zoals deze destijds bestond het voor die functie geldende salaris toegekend. Rechters, voor wie eveneens een afwijkende salarisopbouw gold, konden binnen één dienstverhouding bij promotie tot raadsheer van een gerechtshof, als gevolg van de salarisstructuur voor de rechterlijke macht worden geconfronteerd met een pensioenknip.
De situatie van eiser verschilt van die situatie aanmerkelijk. Eiser heeft een geheel andere functie in een andere dienstverhouding aanvaard. Bij een dergelijke functie-overgang zullen in het algemeen de rechtspositionele gevolgen overwogen (moeten) worden. Eiser heeft zich destijds niet gerealiseerd dat zijn functiewisseling gevolgen zou kunnen hebben voor zijn pensioen. Verweerder zal moeten overwegen of het geval van eiser zo bijzonder is dat onverkorte toepassing van artikel F1, derde lid , onder a van de Abp-wet tot een onredelijke uitkomst leidt en tot toepassing van artikel F15 van de Abp-wet aanleiding geeft.
De rechtbank ziet aanleiding verweerder met toepassing van artikel 8:75 Awb te veroordelen in de door eiser in verband met de behandeling van het beroep gemaakte kosten. Deze kosten zijn vastgesteld volgens de onderstaande, van deze uitspraak deel uitmakende, specificatie en bedragen f. 2130,-.
Beslist wordt derhalve als volgt.
5. Beslissing
De Arrondissementsrechtbank 's-Gravenhage,
Rechtdoende:
Verklaart het beroep gegrond;
Vernietigt het bestreden besluit;
Bepaalt dat verweerder een nieuw besluit neemt met in achtneming van hetgeen in deze uitspraak is overwogen;
Bepaalt dat de Stichting Pensioenfonds ABP aan eiser het door hem gestorte griffierecht ad f. 225,- vergoedt;
Veroordeelt verweerder in de kosten ad f. 2130,- onder aanwijzing van voormelde rechtspersoon die deze kosten aan eiser dient te vergoeden.
6. Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak staat voor partijen binnen zes weken na de datum van verzending daarvan hoger beroep open bij de Centrale Raad van Beroep.
Gelijke bevoegdheid komt toe aan andere belanghebbenden, zulks behoudens het bepaalde in artikel 6:13, juncto artikel 6:24 van de Awb.
Aldus gegeven door mr. C.C. De Rijke-Maas en in het openbaar uitgesproken op 8 juni 2000 in tegenwoordigheid van de griffier R. Demilt.
Specificatie proceskosten op voet van het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht:
beroepschrift: 1 punt
verschijnen ter zitting: 1 punt
waarde per punt: f. 710,-
wegingsfactor: 1,5
totaal: f. 2130,-.
Voor eensluidend afschrift,
De griffier van de Arrondissementsrechtbank 's-Gravenhage,
Verzonden:
Coll. :