ECLI:NL:RBROT:2025:11846

• Datum uitspraak: 13 oktober 2025
• Publicatiedatum: 13 oktober 2025
• Zaaknummer: 10-026011-24
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Eerste aanleg - meervoudig
• Rechters: E. IJspeerd; W.J. de Veld; L. den Teuling
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Zedenzaak tegen broer wegens seksueel misbruik van jongere zus

In deze zedenzaak heeft de rechtbank Rotterdam op 13 oktober 2025 uitspraak gedaan in een zaak waarbij de verdachte, de oudere broer van de aangeefster, is beschuldigd van seksueel misbruik van zijn jongere zus gedurende een periode van meerdere jaren. De aangeefster heeft aangifte gedaan van seksueel misbruik dat begon toen zij 13 jaar oud was en dat doorliep tot haar 19e. De verdachte heeft de beschuldigingen deels ontkend, maar de rechtbank heeft de verklaringen van de aangeefster als betrouwbaar beoordeeld en voldoende steunbewijs gevonden voor de ten laste gelegde feiten. De rechtbank heeft vastgesteld dat de verdachte een psychische stoornis heeft, wat heeft bijgedragen aan de beslissing om de feiten in verminderde mate aan hem toe te rekenen. De rechtbank heeft een deels voorwaardelijke gevangenisstraf opgelegd van 32 maanden, met bijzondere voorwaarden, en heeft de vordering van de benadeelde partij grotendeels toegewezen. De rechtbank heeft ook een contactverbod opgelegd met de aangeefster en andere betrokkenen, en de verdachte moet zich houden aan reclasseringstoezicht en behandeling.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Zittingsplaats Rotterdam

Meervoudige kamer strafzaken

Parketnummer: 10-026011-24

Datum uitspraak: 13 oktober 2025

Datum zittingen: 7 juli, 24 september en 13 oktober 2025

Tegenspraak

Verdachte:
[verdachte]

geboren op [geboortedatum 1] 2000 in [geboorteplaats] ,

ingeschreven op het adres [adres] , [postcode 1] te [woonplaats] ,

gedetineerd in de penitentiaire inrichting [naam P.I.] , [detentieadres] , [postcode 2] te [detentieplaats]

Advocaat van de verdachte: mr. J.V. van Blitterswijk

Officieren van justitie: mr. I. Barendregt en P. Wijnands (hierna: de officier van justitie)

Benadeelde partij: [slachtoffer]

Advocaat van de benadeelde partij: mr. P.R. Hogerbrugge

Kern van het vonnis

Het zusje van de verdachte, [slachtoffer] (hierna: de aangeefster) heeft aangifte tegen haar broer gedaan van seksueel misbruik gedurende een groot deel van haar jeugd. De verdachte heeft de beschuldigingen deels ontkend. De rechtbank acht de ten laste gelegde feiten bewezen, omdat zij de verklaringen van de aangeefster betrouwbaar acht en er voldoende steunbewijs is. De feiten kunnen de verdachte in verminderde mate worden toegerekend omdat er bij hem een psychische stoornis is vastgesteld die van invloed was op zijn gedrag tijdens de bewezenverklaarde feiten. Daarom wordt een deels voorwaardelijke gevangenisstraf opgelegd met bijzondere voorwaarden. Ten slotte wordt de vordering van de benadeelde partij voor een groot deel toegewezen.

1. Tenlastelegging

De volledige tenlastelegging (hierna beschuldiging) houdt in dat

1
primair

hij op meerdere tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2015 tot en met 30 november 2022 te Rotterdam, in elk geval in Nederland, (meermalen) (telkens) door geweld en/of (een) andere feitelijkhe(i)d(en) en/of door bedreiging met geweld en/of bedreiging met (een) andere feitelijkhe(i)d(en) [slachtoffer] (zijn zus), geboren op [geboortedatum 2] 2003, heeft gedwongen tot het ondergaan van handelingen die bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam, namelijk het (meermalen)

- betasten van en/of wrijven over en/of knijpen in en/of likken/zuigen aan haar borsten en/of

- betasten van en/of wrijven over haar vagina en/of schaamstreek en/of

- brengen en/of (vervolgens) houden en/of bewegen van zijn vinger(s) in haar vagina, althans tussen haar schaamlippen en/of

- brengen en/of duwen van zijn penis tegen haar schaamlippen en/of schaamstreek en/of

- brengen en/of vervolgens houden en/of bewegen van zijn tong in haar vagina, althans tussen haar schaamlippen en/of

- door haar laten betasten van zijn penis en/of zich door haar laten aftrekken en/of

- masturberen en/of klaarkomen ten overstaan van haar,

het geweld en/of (een) andere feitelijkhe(i)d(en) en/of de bedreiging met geweld en/of de bedreiging met (een) ander feitelijkhe(i)d(en) heeft/hebben bestaan uit het (meermalen)

- zich (telkens) aangaande genoemde handelingen dwingend opstellen ten opzichte van haar, waartegen (/waardoor) zij zich, gelet op haar kwetsbaarheid, niet kon verzetten (/onmachtig voelde) en/of

- ( onverhoeds) omarmen van haar (boven)lichaam en/of

- voorbij gaan aan haar (verbale en/of non-verbale) protesten en/of

- ( dwingend en/of herhaaldelijk) tegen haar zeggen/aan haar vragen dat/of

* het echt geheim was en dat zij het tegen niemand mocht zeggen en/of

* het lekker was en/of

* hij aan haar mocht zitten en/of

* hij met zijn penis in haar vagina en/of mond mocht en/of

* ze het volgende keer moesten doen en/of

* hij het ook bij haar had gedaan,

althans woorden van gelijke aard of strekking en/of

- plaatsen van zijn hand in/onder haar kleding en/of

- ontkleden van zichzelf in haar bijzijn en/of

- feit dat hij wist dat zij ook seksueel misbruikt werd door zijn/haar vader en/of broer en/of

- feit dat hij als oudere broer, een feitelijk overwicht op haar heeft gehad en/of aldus voor haar een bedreigende/intimiderende situatie heeft doen ontstaan;

1
subsidiair

hij op meerdere tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2015 tot en met 30 oktober 2019 te Rotterdam, in elk geval in Nederland, (meermalen) (telkens) met [slachtoffer] (zijn zus), geboren op [geboortedatum 2] 2003, die de leeftijd van twaalf jaren maar nog niet die van zestien had bereikt, buiten echt ontuchtige handelingen heeft gepleegd die bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer] , namelijk het (meermalen)

- betasten van en/of wrijven over en/of knijpen in en/of likken/zuigen aan haar borsten en/of

- betasten van en/of wrijven over haar vagina en/of schaamstreek en/of

- brengen en/of (vervolgens) houden en/of bewegen van zijn vinger(s) in haar vagina, althans tussen haar schaamlippen en/of

- brengen en/of duwen van zijn penis tegen haar schaamlippen en/of schaamstreek en/of

- brengen en/of vervolgens houden en/of bewegen van zijn tong in haar vagina, althans tussen haar schaamlippen en/of

- door haar laten betasten van zijn penis en/of zich door haar laten aftrekken en/of

- masturberen en/of klaarkomen ten overstaan van haar;

2
primair

hij op meerdere tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2015 tot en met 30 november 2022 te Rotterdam, in elk geval in Nederland, door geweld of een andere feitelijkheid en/of bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid, te weten het (meermalen)

- zich (telkens) aangaande genoemde handelingen dwingend opstellen ten opzichte van haar, waartegen (/waardoor) zij zich, gelet op haar kwetsbaarheid, niet kon verzetten (/onmachtig voelde) en/of

- ( onverhoeds) omarmen van haar (boven)lichaam en/of

- voorbij gaan aan haar (verbale en/of non-verbale) protesten en/of

- ( dwingend en/of herhaaldelijk) tegen haar zeggen/aan haar vragen dat/of

* het echt geheim was en dat zij het tegen niemand mocht zeggen en/of

* het lekker was en/of

* hij aan haar mocht zitten en/of

* hij met zijn penis in haar vagina en/of mond mocht en/of

* ze het volgende keer moesten doen en/of

* hij het ook bij haar had gedaan,

althans woorden van gelijke aard of strekking en/of

- plaatsen van zijn hand in/onder haar kleding en/of

- ontkleden van zichzelf in haar bijzijn en/of

- feit dat hij wist dat zij ook seksueel misbruikt werd door zijn/haar vader en/of broer en/of

- feit dat hij als oudere broer, een feitelijk overwicht op haar heeft gehad en/of aldus voor haar een bedreigende/intimiderende situatie heeft doen ontstaan, [slachtoffer] (zijn zus) (geboren op [geboortedatum 2] 2003) heeft gedwongen tot het plegen en/of dulden van een of meer ontuchtige handelingen, te weten het (meermalen)

- betasten van en/of wrijven over en/of knijpen in en/of likken/zuigen aan haar borsten en/of

- betasten van en/of wrijven over haar vagina en/of schaamstreek en/of

- brengen en/of duwen van zijn penis tegen haar schaamlippen en/of schaamstreek en/of

- door haar laten betasten van zijn penis en/of zich door haar laten aftrekken en/of

- masturberen en/of klaarkomen ten overstaan van haar;

2
subsidiair

hij op meerdere tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 januari 2015 tot en met 30 oktober 2019 te Rotterdam, in elk geval in Nederland, (meermalen) (telkens) met [slachtoffer] (zijn zus), geboren op [geboortedatum 2] 2003, die de die toen de leeftijd van zestien jaren nog niet had bereikt, buiten echt, een of meer ontuchtige handelingen heeft gepleegd, te weten het (meermalen)

- betasten van en/of wrijven over en/of knijpen in en/of likken/zuigen aan haar borsten en/of

- betasten van en/of wrijven over haar vagina en/of schaamstreek en/of

- brengen en/of duwen van zijn penis tegen haar schaamlippen en/of schaamstreek en/of

- door haar laten betasten van zijn penis en/of zich door haar laten aftrekken en/of

- masturberen en/of klaarkomen ten overstaan van haar.

2. Bewijs

2.1.

Vordering van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gevorderd dat de verdachte wordt veroordeeld voor de feiten 1 primair en 2 primair.

2.2.

Oordeel van de rechtbank

2.2.1.

Bewezenverklaring en bewijsmiddelen

Bewezen is dat de verdachte zich jarenlang schuldig heeft gemaakt aan het verkrachten en aanranden van zijn zusje. De volledige bewezenverklaring is vermeld in paragraaf 2.2.3.

De bewezenverklaring van de feiten is gebaseerd op de hieronder opgenomen inhoud van de bewijsmiddelen ^[1] en de onderstaande bewijsmotivering.

1.
Proces-verbaal van de politie, verklaring aangeefster ^[2]

Ik ben [slachtoffer] en ik ben geboren op [geboortedatum 2] 2003. Ik doe aangifte tegen mijn broers [verdachte] en [medeverdachte] . Zij waren 16 à 17 toen het misbruik begon. Zij hebben mij misbruikt vanaf dat ik 13 à 14 jaar oud was tot ik uit huis ging op mijn 19e. Van wat ik me kan herinneren zijn ze begonnen toen ze wisten dat mijn vader het ook deed bij mij. Zij wisten dat mijn vader het deed omdat hij al snel in het openbaar zijn excuses aanbood aan mij en daar waren mijn broers wel eens bij.

Het was vooral in de badkamer. Zij gingen achter mij staan en raakten me aan bij mijn borsten. De meeste keren was het zo dat de ene bij mij was geweest en dan kwam daarna de andere broer ook. Het was vooral gewoon knijpen. Op een gegeven moment ging het ook met hun mond en hun tong. Dan gingen ze likken over mijn tepels.

Op een gegeven moment gingen ze ook als ik alleen in de badkamer was aan mijn vagina zitten. Het was eerst gewoon een beetje wrijven en met hun vinger erin.

Het gebeurde ook heel vaak boven op zolder in hun kamer. Daar was ook het washok en als ik daar dan bijvoorbeeld naar toe moest dan kwamen ze achter mij aan. Dan gingen ze slijmen, met hun armen om mij heen. En poeslief doen. Dan vroegen ze of ze aan mij mochten zitten. En dan probeerde ik wel nee te zeggen maar dan bleven ze

net zolang praten en zeggen dat het gewoon lekker was en dan gebeurde het toch. En

als ik boven was moest ik ze vaak ook aftrekken.

Meestal als ze aan mijn borsten zitten ging dat vaak over mijn kleding heen of met een hand onder mijn shirt. En als ze aan mijn onderkant wilden zitten, gingen ze vaak met hun hand via de bovenkant in mijn legging. Ik droeg vaak een legging, en dan hoefde ik me ook niet helemaal uit te kleden. Hun deden de broek meestal helemaal uit.

Ik moest met 1 hand een beetje strelen en met de andere hand aftrekken. En meestal hadden ze in de kamer doekjes liggen en dan was het gewoon aftrekken tot ze waren klaar gekomen en dan was het klaar.

Meestal vroegen ze wel of het lekker was. En hadden ze het over volgende keer weer

doen.

Ze hebben vaker gevraagd om met hun penis erin te gaan. Meestal vroegen ze erom om dat te proberen. Ze hebben er alleen tegenaan gezeten.

Het gebeurde elke week. Het verschilde nog wel, maar 1 keer per week gebeurde het wel. Maar het werd minder toen zij gingen studeren. Toen waren ze alleen nog in het weekend thuis.

Eerst was het wrijven langs de binnenkant van mijn vagina en daarna gingen ze met

hun vinger erin. Meestal gingen ze dan met hun vinger heen en weer.

Soms als ik ze had afgetrokken vroegen ze of ik mijn mond eroverheen wilde doen. En

dat het lekker was. Maar ik had de ervaring met mijn vader dat het niet zo was en dat

ik het niet wilde doen.

2.
Proces-verbaal van de politie, aanvullende verklaring aangeefster ^[3]

Als ik me aan het wassen was, kwamen [verdachte] en [medeverdachte] van zolder naar beneden en dan vroegen ze; "mag ik je aanraken?". Soms had ik er geen zin in, maar dan zeiden ze, maar het is lekker. Ze dramden meestal toch door dat ze het toch wilden doen.

Dan gingen ze aan me zitten. Ook als ik nee zei gingen ze toch aan me zitten.

Ze deden allebei hetzelfde eigenlijk. Met hun vinger tussen mijn schaamlippen wrijven en ze wilden ook met hun vinger er in. Ik kon het moeilijk tegenhouden. Ze bleven doorgaan, dat het lekker was en dat het toch moest.

Het was vooral vingeren en aan de borsten zitten. Ze hebben ook met hun tong aan mijn vagina gelikt. Ze gingen met hun tong tussen mijn schaamlippen heen en weer. Allebei hebben ze dat zo ongeveer 2 of 3 keer bij me gedaan.

Meestal als zij wat bij mij hadden gedaan dan moest ik ook wat bij hun doen. Het had geen zin om dan te zeggen dat ik het niet wilde, want dan zeiden ze; "Ik heb het ook bij jou gedaan". Ik moest ze dan aftrekken of bij hun ballen pakken.

Ik moest ze net zolang aftrekken tot ze klaar waren gekomen. Meestal gebeurde dat wel en anders deden ze het bij hun zelf afmaken.

Na mijn 16e vingerden ze bij mij en moest ik ze heel af en toe nog aftrekken. Ik heb net voordat ik uit huis ging voor het laatst seksueel contact met ze gehad.

Dat er seksueel contact was kwam omdat mijn vader dat ook bij mij deed. Ik kon er wel tegen in gaan, ze bleven toch doordrammen. Toen ze thuis woonden gebeurde het nog elke week. Toen ze niet meer thuis kwamen om het weekend ofzo.

Ik was te zwak om er zelf tegen in te gaan. Ze zeiden dat het echt geheim was en dat ik het tegen niemand mocht zeggen.

3.
Verklaring van de verdachte ^[4]

Ik heb [roepnaam slachtoffer] aangeraakt tot mijn 18e en bijna niet in de periode daarna. Dit gebeurde onder andere in de badkamer. Het klopt dat ik heb gevraagd of mijn penis in haar vagina mocht. Ik heb een e-mail aan [roepnaam slachtoffer] verstuurd met de tekst
“ik mis je sexy lichaam, zou je wat foto’s willen sturen.”

2.2.2.

Bewijsmotivering

2.2.2.1.
Standpunt verdediging

De verklaringen van het slachtoffer zijn niet betrouwbaar vanwege discrepanties en tegenstrijdigheden en ze zijn niet consistent. Steunbewijs voor andere seksuele handelingen dan het (door de verdachte bekende) aanraken en voor dwang ontbreekt. De verdachte moet daarom van feit 1 en feit 2 primair worden vrijgesproken. Ten aanzien van feit 2 subsidiair dient de verdachte partieel vrijgesproken te worden van alle handelingen die niet zien op het aanraken zoals de verdachte dat bekend heeft.

2.2.2.2.
Beoordeling rechtbank

-
Toetsingskader

Bij de beoordeling van het bewijs stelt de rechtbank het volgende voorop. Zedenzaken kenmerken zich doorgaans door het feit dat slechts twee personen aanwezig zijn geweest bij de (gestelde) seksuele handelingen: het vermeende slachtoffer en de vermeende dader. Getuigen van de gebeurtenissen zijn er vaak niet. Veelal is het ook zo dat de (belastende) verklaring van het vermeende slachtoffer lijnrecht tegenover de (ontkennende) verklaring van de verdachte staat. Ook in deze zaak is dit voor een deel van de beschuldigingen het geval.

Op grond van artikel 342, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering (hierna: Sv) kan het bewijs dat de verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan, door de rechter niet uitsluitend worden aangenomen op grond van één verklaring. Om tot een bewezenverklaring te kunnen komen, dient sprake te zijn van steunbewijs. Deze bepaling strekt ter waarborging van de deugdelijkheid van de bewijsbeslissing, in die zin dat zij de rechter verbiedt tot een bewezenverklaring te komen als de door één getuige verklaarde feiten en omstandigheden op zichzelf staan en onvoldoende steun vinden in ander bewijsmateriaal. Die ondersteuning hoeft niet te zien op alle onderdelen van de tenlastelegging. Het gaat erom dat de verklaring op specifieke punten steun vindt in ander bewijsmateriaal, zodat die verklaring ‘niet op zichzelf staat’, maar als het ware is ingebed in een concrete context die bevestiging vindt in een andere bron.

De vraag of aan het bewijsminimum van artikel 342, tweede lid, Sv is voldaan, laat zich niet in algemene zin beantwoorden, maar vergt een beoordeling van het concrete geval. Dat steunbewijs hoeft, zo volgt uit de jurisprudentie van de Hoge Raad, bij zedenzaken niet per definitie te zien op de ontuchtige handelingen zelf. Het is afdoende wanneer de verklaring van de aangever op onderdelen steun vindt in andere bewijsmiddelen, afkomstig van een andere bron dan degene die de belastende verklaring heeft afgelegd. Tussen de verklaring en het overige gebezigde bewijsmateriaal mag geen sprake zijn van een te ver verwijderd verband.

De rechtbank zal eerst toetsen of de verklaringen van de aangeefster op zichzelf beschouwd betrouwbaar kunnen worden geacht. Als dat het geval is, zal de rechtbank vervolgens beoordelen of de verklaringen van de aangeefster in voldoende mate worden gesteund door ander bewijs.

-
Betrouwbaarheid verklaringen aangeefster

De rechtbank heeft geen reden om te twijfelen aan de verklaringen van de aangeefster. Haar verklaringen over het seksueel misbruik door haar broers (zijnde: de verdachte en de medeverdachte [medeverdachte] ) zijn om te beginnen gedetailleerd.

Zo verklaart de aangeefster specifiek over de seksuele handelingen die zij moest ondergaan en verrichten, de plekken in huis waar het misbruik plaatsvond en de dingen die haar broers dan tegen haar zeiden. Daarnaast zijn de verklaringen van de aangeefster consistent. Zo verklaart zij steeds dat het misbruik door haar broers is begonnen nadat haar vader in het bijzijn van haar broers zijn verontschuldigingen aanbood voor het feit dat hij aan haar had gezeten. Uit haar verklaringen komt steeds de situatie naar voren van seksueel misbruik dat plaatsvindt nadat de broers (ieder voor zich) de aangeefster daar om (blijven) vragen of op haar blijven inpraten. In de woorden van de aangeefster: “zij bleven drammen”.

Dat de aangeefster niet kan zeggen hoe oud ze precies was op het moment dat bepaalde handelingen plaatsvonden (en dat zij daarom meer refereert aan gebeurtenissen dan aan leeftijd), is gelet op het lange tijdsverloop en de jonge leeftijd waarop het seksueel misbruik begon, begrijpelijk. Bovendien zegt zij het ook als zij iets niet zeker meer weet en houdt zij soms een slag om de arm, wat de indruk van de rechtbank versterkt dat de aangeefster feiten en omstandigheden niet heeft verzonnen of aangedikt. Dit alles maakt de verklaringen van de aangeefster authentiek en geloofwaardig, en dus in hun geheel betrouwbaar.

-
Steunbewijs

De rechtbank ziet zich vervolgens voor de vraag gesteld of de door haar betrouwbaar geachte verklaringen van de aangeefster in voldoende mate steun vinden in overige bewijsmiddelen. Die vraag wordt bevestigend beantwoordt.

De verklaringen van de aangeefster, waaruit volgt dat het seksueel misbruik door de verdachte gedurende meerdere jaren plaatsvond en dat daarbij sprake is geweest van dwang en van seksueel binnendringen, vinden in voldoende mate steun in de ter zitting door de verdachte afgelegde verklaring dat het klopt dat hij zijn zusje meerdere keren heeft aangeraakt, dat hij haar heeft gevraagd of hij met zijn penis in haar vagina mocht en dat hij haar een e-mail heeft gestuurd met de tekst
“Ik mis je sexy lichaam, zou je wat foto’s willen sturen?” .

Daarbij geldt dat het leeftijdsverschil tussen de verdachte en de aangeefster onder de door de aangeefster geschetste omstandigheden dat zij het moeilijk kon tegenhouden en dat zij niet tegen de verdachte in kon gaan omdat het toch gebeurde, maakt dat de verdachte als oudere broer feitelijk overwicht op de aangeefster heeft gehad.

-
Conclusie De verweren worden verworpen.

2.2.3.

Volledige bewezenverklaring

Bewezen is dat:

Feit 1
primair

hij in de periode van
19 oktober 2016 tot en met 30 november 2022 te Rotterdam, meermalen door andere feitelijkheden [slachtoffer] (zijn zus), geboren op [geboortedatum 2] 2003, heeft gedwongen tot het ondergaan van handelingen die bestonden uit of mede bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam, namelijk het

- betasten van en/of wrijven over en/of knijpen in en/of likken aan haar borsten en/of

- betasten van en/of wrijven over haar vagina en/of schaamstreek en/of

- brengen en/of (vervolgens) houden en/of bewegen van zijn vinger(s) in haar vagina, en/of

- brengen en/of duwen van zijn penis tegen haar schaamlippen en/of schaamstreek en/of

- brengen en/of vervolgens houden en/of bewegen van zijn tong in haar vagina, en/of

- door haar laten betasten van zijn penis en/of zich door haar laten aftrekken en/of

- masturberen en/of klaarkomen ten overstaan van haar,

waarbij de andere feitelijkheden hebben bestaan uit het (meermalen)

- zich aangaande genoemde handelingen dwingend opstellen ten opzichte van haar, waartegen /waardoor zij zich, gelet op haar kwetsbaarheid, niet kon verzetten en/of

- ( onverhoeds) omarmen van haar (boven)lichaam en/of

- voorbij gaan aan haar verbale en/of non-verbale protesten en/of

- ( dwingend en/of herhaaldelijk) tegen haar zeggen/aan haar vragen dat/of

* het echt geheim was en dat zij het tegen niemand mocht zeggen en/of

* het lekker was en/of

* hij aan haar mocht zitten en/of

* hij met zijn penis in haar vagina en/of mond mocht en/of

* ze het volgende keer moesten doen en/of

* hij het ook bij haar had gedaan,

en/of

- plaatsen van zijn hand in/onder haar kleding en/of

- ontkleden van zichzelf in haar bijzijn en/of

- feit dat hij wist dat zij ook seksueel misbruikt werd door zijn/haar vader en/of broer en/of

- feit dat hij als oudere broer, een feitelijk overwicht op haar heeft gehad.

Feit 2
primair

hij in de periode van
19 oktober 2016 tot en met 30 november 2022 te Rotterdam, door andere feitelijkhed
en te weten het meermalen

- zich aangaande
onder genoemde handelingen dwingend opstellen ten opzichte van haar, waartegen /waardoor zij zich, gelet op haar kwetsbaarheid, niet kon verzetten en/of

- ( onverhoeds) omarmen van haar (boven)lichaam en/of

- voorbij gaan aan haar verbale en/of non-verbale protesten en/of

- ( dwingend en/of herhaaldelijk) tegen haar zeggen/aan haar vragen dat/of

* het echt geheim was en dat zij het tegen niemand mocht zeggen en/of

* het lekker was en/of

* hij aan haar mocht zitten en/of

* hij met zijn penis in haar vagina en/of mond mocht en/of

* ze het volgende keer moesten doen en/of

* hij het ook bij haar had gedaan,

en/of

- plaatsen van zijn hand in/onder haar kleding en/of

- ontkleden van zichzelf in haar bijzijn en/of

- feit dat hij wist dat zij ook seksueel misbruikt werd door zijn/haar vader en/of broer en/of

- feit dat hij als oudere broer, een feitelijk overwicht op haar heeft gehad,

[slachtoffer] (zijn zus) (geboren op [geboortedatum 2] 2003) heeft gedwongen tot het plegen en dulden van ontuchtige handelingen, te weten het meermalen

- betasten van en/of wrijven over en/of knijpen in en/of likken aan haar borsten en/of

- betasten van en/of wrijven over haar vagina en/of schaamstreek en/of

- brengen en/of duwen van zijn penis tegen haar schaamlippen en/of schaamstreek en/of

- door haar laten betasten van zijn penis en/of zich door haar laten aftrekken en/of

- masturberen en/of klaarkomen ten overstaan van haar.

3. Kwalificatie en strafbaarheid

3.1.

Kwalificatie

De bewezen feiten leveren de volgende strafbare feiten op:

De eendaadse samenloop van:

Feit 1
primair

verkrachting, meermalen gepleegd

en

Feit 2
primair

feitelijke aanranding van de eerbaarheid, meermalen gepleegd

3.2.

Strafbaarheid van de feiten en van de verdachte

De feiten en de verdachte zijn strafbaar.

4. Straf en maatregel

4.1.

Eis van de officier van justitie

De verdachte moet worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 54 maanden, met aftrek van voorarrest en daarnaast moet de maatregel van terbeschikkingstelling (hierna: tbs-maatregel) met voorwaarden opgelegd worden. Ook de maatregelen als bedoeld in artikel 38v van het Wetboek van Strafrecht (hierna: Sr), inhoudende een contactverbod met het slachtoffer en de medeverdachten, en artikel 38z Sr moeten worden opgelegd. De maatregelen moeten dadelijk uitvoerbaar worden verklaard.

4.2.

Oordeel van de rechtbank

4.2.1.

Ernst, omstandigheden en gevolgen van de feiten

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het verkrachten en aanranden van zijn (minderjarige) jongere zus gedurende een periode van 6 jaar. De verdachte heeft zich onder meer laten aftrekken door zijn zus en is met zijn tong en zijn vingers in haar vagina gegaan. Het misbruik vond op regelmatige basis plaats, in de eerste jaren was dit zelfs wekelijks.

De verdachte heeft daarmee grove inbreuk gemaakt op zowel de lichamelijke als psychische integriteit van zijn zus en hij heeft zijn eigen seksuele behoeftes boven haar welzijn gesteld. De zus van de verdachte werd al seksueel misbruikt door haar vader. Het is schokkend dat de verdachte dit als vrijbrief heeft gebruikt om ook tot seksueel misbruik van haar over te gaan. Het is een feit van algemene bekendheid dat slachtoffers van zedendelicten vaak nog lang ernstige psychische gevolgen ondervinden van hetgeen hen is overkomen.

Uit de verklaring die de zus van de verdachte ter terechtzitting heeft voorgelezen blijkt duidelijk de enorme impact die het handelen van de verdachte op het leven van het slachtoffer heeft gehad en nog steeds heeft. De rechtbank neemt de verdachte dit alles zeer kwalijk.

4.2.2.

Persoon en persoonlijke omstandigheden

Strafblad

Uit het strafblad van 20 november 2024 blijkt dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor strafbare feiten. Het strafblad van de verdachte leidt dus niet tot een hogere straf.

Rapporten van deskundigen en de reclassering

In het rapport van het Pieter Baan Centrum (hierna: PBC) van 3 april 2025 staat het volgende. De verdachte heeft ter observatie een periode in het PBC verbleven en heeft daar gesprekken gevoerd met een milieurapporteur, een psychiater en een psycholoog. Door de onderzoekers werd een hoogleraar klinische godsdienstpsychologie geraadpleegd. Hoewel de verdachte geen toestemming gaf om informatie bij de huisarts en instanties als de Raad voor de Kinderbescherming op te vragen en de moeder van de verdachte niet volledig heeft meegewerkt bij het verstrekken van informatie over de verdachte, hebben de onderzoekers toch een voldoende beeld van de verdachte kunnen krijgen om diagnostische conclusies te trekken.

Zij stellen vast dat er bij de verdachte sprake is van een autismespectrumstoornis. Een persoonlijkheidsstoornis kan niet worden vastgesteld, maar wel valt op dat de verdachte een beperkte sociaal-emotionele ontwikkeling heeft gekend en niet of nauwelijks eigen identiteit heeft weten te ontwikkelen als gevolg van een zeer strakke dogmatische opvoedingsstructuur, met nauwelijks enige bewegingsruimte en sterke isolatie van de buitenwereld. De autismespectrumstoornis is aangeboren en was daarom ook aanwezig ten tijde van het plegen van de feiten. Daarnaast heeft de stoornis het handelen van de verdachte beïnvloed. Vanwege een onderontwikkelde affectieve empathie is hij minder goed in staat geweest om zichzelf te remmen in zijn behoeften en seksuele opwinding. Bovendien is hij niet in staat geweest tot een gezonde socialisatie in zijn leefomgeving buiten het gezin en heeft daardoor zijn seksualiteit niet op adequate wijze kunnen vormgeven, mede gelet op de geslotenheid van het gezinssysteem en de religieuze subcultuur waarin hij is opgegroeid. Het is aannemelijk dat de verdachte geen mogelijkheid heeft gezien om zijn seksuele gevoelens buiten het gezin te uiten. Op grond hiervan adviseren de deskundigen de feiten in verminderde mate aan de verdachte toe te rekenen.

Het risico op recidive wordt door de onderzoekers als hoog ingeschat. Niet enkel vanwege de stoornis, maar ook vanwege de gevolgen van een zeer geïsoleerde opvoeding en het ontbreken van (toetsende) contacten in de buitenwereld. Gezien de levensfase waarin de verdachte zich bevindt, is het aannemelijk dat de verdachte zich in de toekomst zal richten op het vinden van een romantische en/of seksuele partner. Het feit dat hij geen adequate vaardigheden in huis heeft om met zijn behoeften en driften om te gaan en daarbij (de grenzen van) de ander goed aan te voelen, draagt bij aan het risico op seksueel delictgedrag. Om dit gevaar in te perken is behandeling nodig. De onderzoekers adviseren een klinische behandeling, waarna gewerkt kan worden aan een resocialisatietraject. Dit kan worden opgelegd in het kader van de tbs-maatregel met voorwaarden. De verdachte heeft zich aan het eind van het onderzoek gemotiveerd getoond voor het geadviseerde kader.

De reclassering adviseert in haar rapport van 26 juni 2025 gematigd positief over een tbs-maatregel met voorwaarden. De verdachte kan niet zonder behandeling en begeleiding terugkeren in de maatschappij en er is een stevig kader nodig.

De reclassering heeft de volgende voorwaarden geadviseerd (waaraan de verdachte heeft verklaard mee te zullen werken):

- geen strafbaar feit plegen

- meewerken aan reclasseringstoezicht

- meewerken aan time-out

- niet naar het buitenland

- opname in een zorginstelling

- ambulante behandeling

- begeleid wonen of maatschappelijke opvang

- contactverbod met het slachtoffer, zijn broer en zijn vader

- dagbesteding

- geven van openheid aangaande (partner)relaties.

De reclassering adviseert verder deze voorwaarden dadelijk uitvoerbaar te verklaren.

Toerekenbaarheid Op basis van de rapporten stelt de rechtbank vast dat bij de verdachte een psychische stoornis bestond en dat deze het gedrag van de verdachte tijdens het begaan van de strafbare feiten beïnvloedde. De feiten worden daarom in verminderde mate aan de verdachte toegerekend.

Geen toepassing adolescentenstrafrecht De verdachte heeft de bewezenverklaarde strafbare feiten begaan vanaf 16 jarige leeftijd. Toepassing van het sanctiestelsel voor volwassenen wordt in zo’n geval door de wetgever als uitgangspunt genomen. De rechtbank ziet geen aanleiding om hiervan af te wijken, mede omdat de onderzoekers van het PBC gemotiveerd concluderen dat toepassing van het adolescentenstrafrecht in het geval van de verdachte niet aan de orde is.

4.2.3.

Oplegging straf en maatregel

Straf

Gelet op de ernst van de strafbare feiten is, vanuit het oogpunt van vergelding, oplegging van een forse gevangenisstraf passend en geboden. Bij het bepalen van die strafsoort en de duur daarvan houdt de rechtbank rekening met straffen die in soortgelijke zaken zijn opgelegd. In strafmatigende zin houdt de rechtbank rekening met hetgeen uit het rapport van het PBC naar voren is gekomen. Naast het bestaan van een psychische stoornis werd het handelen van de verdachte deels ingegeven door de thuissituatie en de strenge opvoeding die hij heeft gekend. Zoals eerder omschreven heeft de verdachte door die situatie nauwelijks een eigen identiteit kunnen ontwikkelen en zijn seksualiteit niet op een gezonde manier kunnen ontdekken. Verder houdt de rechtbank rekening met de relatief jonge leeftijd van de verdachte, zowel nu als ten tijde van het plegen van de feiten.

De rechtbank is het met de deskundigen eens dat een (stevige) behandeling vereist is om het recidiverisico te beperken. Het is de rechtbank echter niet duidelijk geworden waarom deze behandeling en begeleiding (enkel) in het kader van een tbs-maatregel plaats zou moeten vinden. Een dergelijke maatregel – ook met voorwaarden – is zeer ingrijpend. Aangezien niet is gebleken dat een hoog beveiligingsniveau vereist is, kunnen de voorgestelde behandeling en begeleiding ook als bijzondere voorwaarden bij een voorwaardelijke gevangenisstraf worden opgelegd. In een langdurig en intensief toezicht kan worden voorzien door het opleggen van een extra lange proeftijd. Daarmee is een minder ingrijpend alternatief voorhanden waarmee dezelfde doelen kunnen worden bereikt als met een tbs-maatregel met voorwaarden.

Alles afwegend zal de rechtbank een gevangenisstraf opleggen voor de duur van 32 maanden. Van deze gevangenisstraf worden 8 maanden voorwaardelijk opgelegd. De rechtbank verbindt hieraan een extra lange proeftijd voor de duur van 5 jaar. Naast het feit dat een lange proeftijd recht doet aan de ernst van de feiten, kan deze tijd benut worden voor langdurige behandeling en toezicht. De voorwaardelijke straf heeft ook als doel te voorkomen dat de verdachte in de toekomst opnieuw een strafbaar feit pleegt.

De rechtbank verbindt aan de voorwaardelijke straf een groot deel van de bijzondere voorwaarden die de reclassering heeft geadviseerd. Deze bijzondere voorwaarden zijn noodzakelijk om de kans op herhaling van het plegen van nieuwe strafbare feiten te verkleinen. De bijzondere voorwaarden zijn:

- meewerken aan reclasseringstoezicht

- meewerken aan time-out

- opname in een zorginstelling

- ambulante behandeling

- begeleid wonen of maatschappelijke opvang

- contactverbod met het slachtoffer

- dagbesteding

- geven van openheid aangaande (partner)relaties.

Gelet op de rapporten moet er ernstig rekening mee worden gehouden dat de verdachte opnieuw een misdrijf zal plegen dat gericht is tegen of gevaar veroorzaakt voor de onaantastbaarheid van het lichaam van een of meer personen. Daarom is het belangrijk dat de bijzondere voorwaarden meteen gelden, ook als de verdachte in hoger beroep gaat. De rechtbank verklaart de bijzondere voorwaarden om die reden dadelijk uitvoerbaar.

Vrijheidsbeperkende maatregel (38v Wetboek van Strafrecht)

Om strafbare feiten te voorkomen, wordt aan de verdachte ook een vrijheidsbeperkende maatregel opgelegd voor de duur van 5 jaar. Deze maatregel houdt in een contactverbod met het slachtoffer [slachtoffer] (geboren [geboortedatum 2] 2003).

Voor iedere keer dat de verdachte niet aan de maatregel voldoet, kan vervangende hechtenis worden toegepast voor de duur van 1 week, met een totale duur van maximaal zes maanden. De hechtenis heft de verplichtingen op grond van de maatregel niet op.

De rechtbank verklaart de maatregel dadelijk uitvoerbaar, omdat er gelet op de aard en duur van de feiten ernstig rekening mee moet worden gehouden dat de verdachte opnieuw een strafbaar feit pleegt. Dit betekent dat de maatregel ook geldt als de verdachte in hoger beroep gaat.

Gedragsbeïnvloedende of vrijheidsbeperkende maatregel (38z Wetboek van Strafrecht)

Met het oog op de verwachte duur van de behandeling en de te bepalen extra lange proeftijd, gecombineerd met de eveneens voor een langere periode aan de verdachte op te leggen vrijheidsbeperkende maatregel op grond van artikel 38v Sr, ziet de rechtbank geen aanleiding om een gedragsbeïnvloedende of vrijheidsbeperkende maatregel bedoeld in artikel 38z Sr op te leggen.

5. Voorlopige hechtenis

De verdediging heeft verzocht de voorlopige hechtenis van de verdachte op te heffen. De rechtbank wijst dat verzoek gelet op de op te leggen straf af.

6. Vordering van de benadeelde partij

6.1.

Vordering [slachtoffer]

heeft als benadeelde partij voor alle feiten € 1.964,39 als vergoeding van materiële schade en € 20.000,- als vergoeding van immateriële schade gevorderd, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. De vordering tot vergoeding van materiële schade bestaat uit de kosten voor het eigen risico, reiskosten (voor het reizen van en naar therapie) en nader te onderbouwen (toekomstige) schade.

6.2.

Standpunten officier van justitie en verdediging

De officier van justitie vindt dat de vordering van de benadeelde partij in zijn geheel toegewezen kan worden, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. De verdediging heeft een deel van de vordering betwist. De rechtbank zal hier, indien nodig, bij de beoordeling van de vordering op ingaan.

6.3.

Oordeel van de rechtbank

6.3.1.

Materiële schade

Ten aanzien van de gevorderde toekomstige schade wordt de benadeelde partij niet-ontvankelijk verklaard, nu deze schade niet is gespecificeerd. Dit deel van de vordering kan bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.

De rechtbank stelt voor wat betreft het overige deel vast dat de benadeelde partij rechtstreeks materiële schade heeft geleden als gevolg van de gepleegde strafbare feiten (kosten eigen risico en reiskosten naar therapie). De verdediging heeft de vordering niet betwist. De vordering wordt daarom toegewezen. Dit betekent dat de verdachte € 464,39 als vergoeding van materiële schade aan de benadeelde partij moet betalen.

6.3.2.

Immateriële schade

De benadeelde partij heeft als gevolg van de strafbare feiten rechtstreeks immateriële schade geleden. Voldoende onderbouwd is dat zij grote gevolgen ondervindt van het langdurige seksueel misbruik. Bij het slachtoffer is PTSS gediagnosticeerd, zij had last van stressgerelateerde ondervoeding en heeft ondersteuning nodig op verschillende leefgebieden.

Voor de begroting van de schade die hieruit voortvloeit heeft de rechtbank de Rotterdamse schaal als hulpmiddel gebruikt. In deze schaal is een categorisering gemaakt per normschending. Er is in dit geval sprake van meerdere normschendingen. Het gaat er bij het begroten van schade in zo’n geval om dat het totaalbedrag passend is.

De immateriële schade wordt naar billijkheid begroot op € 10.000. Hierbij is in het bijzonder rekening gehouden met de aard van de aansprakelijkheid en de ernst van het aan de verdachte te maken verwijt, de aard en ernst van het letsel (waaronder de duur en de intensiteit), de verwachting over het herstel, de leeftijd van de benadeelde partij en – in enigszins matigende zin – het feit dat niet alleen de verdachte, maar ook zijn vader en tweelingbroer verantwoordelijk zijn voor het veroorzaakte leed. Verder is bij de begroting rekening gehouden met bedragen die door rechters in vergelijkbare gevallen zijn toegekend. De vordering wordt tot dit bedrag toegewezen. De benadeelde partij wordt in het resterende deel van de vordering niet-ontvankelijk verklaard. Dit deel van de vordering kan bij de burgerlijke rechter worden aangebracht. Dit betekent dat de verdachte een bedrag van

€ 10.000,- als vergoeding van immateriële schade aan de benadeelde partij moet betalen.

6.3.3.

Wettelijke rente, proceskosten en schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij heeft gevorderd de schadevergoeding te vermeerderen met de wettelijke rente. De rechtbank wijst de wettelijke rente toe vanaf 19 oktober 2016.

De rechtbank veroordeelt de verdachte in de proceskosten die de benadeelde partij heeft gemaakt en die zij bij de tenuitvoerlegging nog zal maken, omdat de vordering van de benadeelde partij deels wordt toegewezen. Deze kosten worden tot vandaag begroot op € 0,.

De rechtbank legt de schadevergoedingsmaatregel op. Dit betekent dat de verdachte de schadevergoeding aan de staat moet betalen en de staat het bedrag uitkeert aan de benadeelde partij. Als dwangmiddel kan gijzeling worden toegepast voor de duur van maximaal 87 dagen. De toepassing van de gijzeling heft de betalingsverplichting niet op.

7. Wettelijke voorschriften

De oplegging van deze straf en maatregel is gebaseerd op de artikelen 14a, 14b, 14c, 36f, 38v, 38w, 55, 242 (oud) en 246 (oud) van het Wetboek van Strafrecht.

8. Beslissingen

De rechtbank:

Bewezenverklaring

verklaart bewezen dat de verdachte de feiten 1 primair en 2 primair, zoals in hoofdstuk 2 is omschreven, heeft gepleegd;

Kwalificatie en strafbaarheid

stelt vast dat het bewezenverklaarde oplevert de in hoofdstuk 3 vermelde strafbare feiten;

verklaart de verdachte strafbaar;

Straf en maatregel

Gevangenisstraf

veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf van 32 (tweeëndertig) maanden;

beveelt dat de tijd die door de verdachte voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en in voorlopige hechtenis is doorgebracht, in mindering wordt gebracht op de gevangenisstraf, voor zover deze tijd niet al op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht;

bepaalt dat
van deze gevangenisstraf een gedeelte, te weten 8 (acht) maanden niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders beslist;

verbindt hieraan een proeftijd, die wordt gesteld op
5 (vijf) jaar , waarbij tot tenuitvoerlegging van het voorwaardelijke gedeelte van de straf kan worden beslist als de verdachte een van de onderstaande voorwaarden niet naleeft;

stelt als algemene voorwaarde dat:

- de veroordeelde zich voor het einde van de proeftijd niet aan een strafbaar feit schuldig maakt;

stelt als bijzondere voorwaarden:

- de veroordeelde werkt mee aan het reclasseringstoezicht. Deze medewerking houdt onder andere in:

o De veroordeelde meldt zich op afspraken bij de reclassering. De reclassering bepaalt hoe vaak dat nodig is.

o De veroordeelde laat een of meer vingerafdrukken nemen en laat een geldig identiteitsbewijs zien. Dit is nodig om de identiteit van de veroordeelde vast te stellen.

o De veroordeelde houdt zich aan de aanwijzingen van de reclassering. De reclassering kan aanwijzingen geven die nodig zijn voor de uitvoering van het toezicht of om de veroordeelde te helpen bij het naleven van de voorwaarden.

o De veroordeelde helpt de reclassering aan een actuele foto waarop zijn gezicht herkenbaar is. Deze foto is nodig voor opsporing bij ongeoorloofde afwezigheid.

o De veroordeelde werkt mee aan huisbezoeken.

o De veroordeelde geeft de reclassering inzicht in de voortgang van begeleiding en/of behandeling door andere instellingen of hulpverleners.

o De veroordeelde vestigt zich niet op een ander adres zonder toestemming van de reclassering.

o De veroordeelde werkt mee aan het uitwisselen van informatie met personen en instanties die contact hebben met de veroordeelde, als dat van belang is voor het toezicht.

• indien er sprake is van een zodanige verslechtering van de psychische toestand van de veroordeelde dat een kortdurende klinische opname voor detoxificatie / stabilisatie / observatie / diagnostiek / crisisbehandeling noodzakelijk is, kan de reclassering een indicatiestelling aanvragen voor een dergelijke kortdurende klinische opname voor de duur van maximaal 7 weken (time-out). Indien de voor indicatie verantwoordelijke instantie een kortdurende klinische opname indiceert zal, nadat dit op dat moment door de rechter is bevolen, de veroordeelde zich laten opnemen in een zorginstelling te bepalen door de justitiële instantie die verantwoordelijk is voor plaatsing;
• de veroordeelde laat zich indien nodig geacht door de reclassering opnemen in een zorginstelling, te bepalen door de justitiële instantie die verantwoordelijk is voor plaatsing. De opname start aansluitend op detentie en duurt zolang de reclassering dat nodig vindt. De veroordeelde houdt zich aan de huisregels en de aanwijzingen die de zorginstelling geeft voor de behandeling. Als de reclassering een overgang naar ambulante zorg, begeleid wonen of maatschappelijke opvang gewenst vindt, werkt de veroordeelde mee aan de indicatiestelling, leefregels van de verblijfsinstelling en plaatsing;
• de veroordeelde laat zich ambulant behandelen door De Waag of een soortgelijke zorgverlener, te bepalen door de reclassering. De behandeling duurt zolang de reclassering dat nodig vindt. De veroordeelde houdt zich aan de huisregels en de aanwijzingen die de zorgverlener geeft voor de behandeling;
• de veroordeelde zal aansluitend aan zijn klinische opname verblijven in een instelling voor beschermd wonen of maatschappelijke opvang, te bepalen door de justitiële instantie die verantwoordelijk is voor plaatsing. Het verblijf duurt zolang de reclassering en zorginstelling dat nodig vinden. De veroordeelde houdt zich aan de huisregels en het dagprogramma dat de instelling in overleg met de reclassering voor hem heeft opgesteld;
• de veroordeelde spant zich in voor het realiseren en behouden van een passende en door de reclassering goedgekeurde structurele dagbesteding;
• de veroordeelde geeft de reclassering openheid over het aangaan en onderhouden van (partner)relaties en verleent de reclassering toestemming om relevante referenten uit zijn (sociale) netwerk te raadplegen en contact te onderhouden met personen en instanties die deel uitmaken van zijn (sociale) netwerk.

geeft aan de reclassering opdracht de verdachte bij de naleving van de voorwaarden hulp en steun te verlenen;

beveelt dat de genoemde bijzondere voorwaarden en het aan genoemde reclasseringsinstelling opgedragen toezicht dadelijk uitvoerbaar zijn;

Vrijheidsbeperkende maatregel (art. 38v Sr)

legt de verdachte voor de feiten 1 primair en 2 primair op de
maatregel strekkende tot beperking van de vrijheid voor de duur van 5 (vijf) jaar , inhoudende dat de verdachte:

op geen enkele wijze direct of indirect contact zoekt of heeft met [slachtoffer] , geboren op [geboortedatum 2] 2003, gedurende
5 (vijf) jaren na de datum van dit vonnis,

bepaalt dat voor iedere keer dat niet aan de maatregel wordt voldaan vervangende hechtenis wordt toegepast voor de duur van 1 (een) week, met een totale duur van ten hoogste zes maanden;

beveelt dat de maatregel dadelijk uitvoerbaar is;

Vordering benadeelde partij

veroordeelt de verdachte aan de benadeelde partij [slachtoffer] (feit 1 en 2), te betalen een bedrag van €
10.464,39 , bestaande uit € 464,39 als vergoeding van materiële schade en € 10.000,- als vergoeding van immateriële schade, en de wettelijke rente hierover vanaf 19 oktober 2016 tot de dag van volledige betaling;

verklaart de benadeelde partij niet-ontvankelijk in het resterende deel van de materiële en immateriële schadevordering; bepaalt dat dit deel van de vordering kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter;

veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte proceskosten, tot op vandaag begroot op € 0,- en in de nog te maken kosten voor de tenuitvoerlegging van dit vonnis;

legt aan de verdachte voor de feiten 1 en 2
de maatregel tot schadevergoeding op, wat inhoudt dat de verdachte de verplichting heeft om ten behoeve van de benadeelde partij [slachtoffer] aan de staat
€ 10.464,39 te betalen, en de wettelijke rente vanaf 19 oktober 2016 tot aan de dag van de gehele betaling. Bepaalt dat indien volledig verhaal niet mogelijk blijkt,
gijzeling kan worden toegepast voor de duur van maximaal
87 dagen . De toepassing van de gijzeling heft de betalingsverplichting niet op;

bepaalt dat de verdachte van zijn verplichting tot het vergoeden van schade is bevrijd als hij de schade aan de benadeelde partij of aan de staat heeft vergoed.

9. Samenstelling rechtbank en ondertekening

Dit vonnis is gewezen door:

mr. E. IJspeerd, voorzitter,

en mrs. W.J. de Veld en L. den Teuling, rechters,

in tegenwoordigheid van mr. S. Hoebe, griffier,

en uitgesproken op de openbare zitting van deze rechtbank op 13 oktober 2025.

Mrs. W.J. de Veld en S. Hoebe zijn niet in de gelegenheid dit vonnis te ondertekenen.

Voetnoten

1. De exacte vindplaatsen van de bewijsmiddelen zijn genoemd in de bijbehorende voetnoot. Als wordt verwezen naar paginanummers, wordt - tenzij anders vermeld - gedoeld op paginanummers uit het zaaksdossier [naam dossier] met nummer [dossiernummer] .

2. Aangifte [slachtoffer] d.d. 12 december 2023, pagina 11-19.

3. Aanvullende aangifte [slachtoffer] d.d. 17 januari 2024, pagina 32-38.

4. Verklaard tijdens de zitting van 7 juli 2025.