ECLI:NL:RBROT:2024:6646

• Datum uitspraak: 3 juni 2024
• Publicatiedatum: 17 juli 2024
• Zaaknummer: FT RK 24/316 en FT RK 24/317
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Insolventierecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: B.A. Cnossen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Toewijzing gedwongen schuldregeling in faillissementszaak

In deze zaak heeft de Rechtbank Rotterdam op 3 juni 2024 uitspraak gedaan in een verzoek tot toewijzing van een gedwongen schuldregeling. Verzoekster, die te maken heeft met twee concurrente schuldeisers, heeft op 5 april 2024 een verzoek ingediend op basis van artikel 287a van de Faillissementswet. De schuldeisers hebben in totaal een bedrag van € 211.846,11 te vorderen. Verzoekster heeft een schuldregeling aangeboden waarbij zij 0,48% van de schulden zou betalen, maar de Federale Overheidsdienst Justitie (FO Justitie) heeft geweigerd in te stemmen met deze regeling. Tijdens de zitting op 27 mei 2024 is de weigerende schuldeiser niet verschenen, terwijl de schuldhulpverlening van Kredietbank Rotterdam aanwezig was.

De rechtbank heeft beoordeeld of FO Justitie in redelijkheid kon weigeren in te stemmen met de schuldregeling. De rechtbank concludeert dat de belangen van verzoekster, die vanwege mentale klachten niet meer kan werken dan 24 uur per week, zwaarder wegen dan de belangen van FO Justitie. De rechtbank heeft vastgesteld dat de aangeboden regeling goed gedocumenteerd is en dat de schuldeisers, inclusief de schuldeiser die wel instemde, een gunstiger resultaat kunnen behalen met de aangeboden regeling dan met een wettelijke schuldsaneringsregeling. De rechtbank heeft daarom FO Justitie bevolen in te stemmen met de schuldregeling en de kosten van de procedure op nihil vastgesteld, aangezien verzoekster niet door een advocaat is bijgestaan.

De rechtbank heeft tevens het subsidiaire verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling afgewezen, omdat verzoekster niet in de toestand verkeert dat zij heeft opgehouden te betalen. Dit vonnis is uitgesproken door mr. B.A. Cnossen en is uitvoerbaar bij voorraad.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team insolventie

rekestnummer: [nummer 1] en [nummer 2]

uitspraakdatum: 3 juni 2024

in de zaak van:

[verzoekster] ,

wonende te [adres]

[postcode] [woonplaats] ,

verzoekster.

1. De procedure

Verzoekster heeft op 5 april 2024, tezamen met een verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling, een verzoek ingevolge artikel 287a, eerste lid, Faillissementswet ingediend om één schuldeiser, te weten:

- Federale Overheidsdienst Justitie (BE), in behandeling bij CollactiveBMK Incasso B.V. (hierna: FO Justitie).

die weigert mee te werken aan een door verzoekster aangeboden schuldregeling, te bevelen in te stemmen met deze schuldregeling.

Ter zitting van 27 mei 2024 zijn verschenen en gehoord:

• verzoekster;
• [persoon A] , werkzaam bij Kredietbank Rotterdam;
• [persoon B] , ook werkzaam bij Kredietbank Rotterdam (hierna: schuldhulpverlening).

De weigerende schuldeiser is, hoewel daartoe behoorlijk opgeroepen, niet verschenen.

De uitspraak is bepaald op heden.

2. Het verzoek

Verzoekster heeft volgens het ingediende verzoekschrift twee concurrente schuldeisers. Deze schuldeisers hebben in totaal een bedrag van € 211.846,11 van verzoekster te vorderen. Verzoekster heeft bij brief van 16 januari 2024 een schuldregeling aangeboden aan haar schuldeisers, inhoudende een betaling van 0,48% aan de schuldeisers tegen finale kwijting.

Het aangeboden akkoord heeft de volgende inhoud en achtergrond.

De aangeboden regeling is gebaseerd op de NVVK-norm. De aangeboden regeling is gebaseerd op de afloscapaciteit die verzoekster heeft op basis van haar dienstbetrekking. Verzoekster werkt parttime (24 uur per week) en heeft een arbeidscontract voor onbepaalde tijd. Volgens de aangeboden schuldregeling wordt het aangeboden percentage – door middel van een door schuldhulpverlening ter beschikking gesteld saneringskrediet – in één keer aan de schuldeisers uitgekeerd. Verzoekster heeft zich op het standpunt gesteld dat zij al het mogelijke heeft gedaan om het aangeboden percentage aan haar schuldeisers aan te bieden. Verzoekster heeft mentale klachten die haar belemmeren in haar dagelijks functioneren.

Één schuldeiser stemt met de aangeboden schuldregeling in. FO Justitie stemt hier niet mee in. Zij heeft twee vorderingen van in totaal € 211.398,11 op verzoekster, welk bedrag 99,8% van de totale schuldenlast beloopt. Het betreft hier een restschuld in verband met de verkoop van een woning waarin de ex-partner van verzoekster na beëindiging van hun relatie is blijven wonen. Verzoekster heeft deze woning in 2013 plotseling moeten verlaten vanwege een onveilige situatie. Zij is eenmalig teruggekeerd onder politiebegeleiding. Omdat de ex-partner de hypotheeklasten niet betaalde, moest de woning in 2018 worden verkocht. Verzoekster is hoofdelijk aansprakelijk voor deze restschuld.

3. Het verweer

In de contacten met schuldhulpverlening heeft FO Justitie te kennen gegeven dat zij de door schuldhulpverlening gestelde termijn van 21 dagen voor het nemen van een beslissing over finale kwijting te kort vindt gezien de omvang van de schuld. Hoewel behoorlijk opgeroepen heeft FO Justitie geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid haar standpunten schriftelijk of ter zitting toe te lichten.

4. De beoordeling

Uitgangspunt is dat het iedere schuldeiser in beginsel vrij staat om te verlangen dat 100% van zijn vordering, vermeerderd met rente, wordt voldaan. Nu de aangeboden regeling voorziet in een lagere uitkering dan de volledige vordering, staat het belang van FO Justitie bij haar weigering vast.

De rechtbank ziet zich gesteld voor het beantwoorden van de vraag of FO Justitie in redelijkheid niet tot weigering van instemming met de schuldregeling heeft kunnen komen, in aanmerking genomen de onevenredigheid tussen het belang dat zij heeft bij uitoefening van de bevoegdheid tot weigering en de belangen van verzoekster of de overige schuldeiser die door de weigering worden geschaad.

De rechtbank stelt allereerst vast dat de vorderingen van FO Justitie een aandeel vormen in de totale schuldenlast van 99,8%.

Een van de twee schuldeisers is met de aangeboden regeling akkoord gegaan.

De rechtbank stelt ook vast dat het voorstel is getoetst door een deskundige en onafhankelijke partij, te weten Kredietbank Rotterdam. Voorts is het voorstel naar het oordeel van de rechtbank goed en controleerbaar gedocumenteerd.

De rechtbank is van oordeel dat het voorstel het uiterste is waartoe verzoekster in staat moet worden geacht. Uit het verzoekschrift en het verhandelde ter zitting is gebleken dat verzoekster parttime werkt in de zin van 24 uur per week. Ter zitting heeft verzoekster verklaard en voldoende toegelicht dat zij vanwege haar mentale klachten niet meer uren per week kan werken en dat deze 24 uur per week voor haar de maximaal haalbare inspanning is. Zij heeft eerder enige tijd meer uren per week gewerkt, maar toen is zij kort daarna volledig uitgevallen, omdat dat een te zware belasting voor haar was. Voldoende aannemelijk is geworden dat zij in de komende jaren geen inkomen zal kunnen verwerven dat hoger is dan haar huidige inkomen of zal leiden tot een hogere afloscapaciteit.

In reactie op het antwoord van FO Justitie, dat zij meer tijd wenste om tot een beslissing te komen, heeft schuldhulpverlening verklaard dat zij FO Justitie voldoende tijd heeft gegund om zich te beraden op het aanbod. Dit volgt ook uit de stukken: de aanbiedingsbrief dateert van 16 januari 2024 (met een termijn voor antwoord van 21 dagen) en het daaropvolgende verzoek heroverweging (met een termijn voor antwoord van 14 dagen) dateert van 13 februari 2024. Tussentijds is er nog belcontact geweest. Na de brief van 18 maart 2024 waarin schuldhulpverlening haar voornemen tot indiening van een verzoek dwangakkoord heeft aangekondigd, heeft FO Justitie niet van zich laten horen. Niet kan worden gezegd dat FO Justitie onvoldoende tijd heeft gehad. Ook is niet gebleken dat zij enige vraag heeft gesteld aan schuldhulpverlening die niet is beantwoord.

Naar verwachting zal de uitwerking van het voorstel een gunstiger resultaat hebben voor de schuldeisers dan in de situatie dat de schuldsaneringsregeling op verzoekster van toepassing zou zijn, zoals subsidiair verzocht. Immers, de toepassing van de wettelijke schuldsaneringsregeling zal aanzienlijke kosten met zich brengen, bestaande uit salaris voor de bewindvoerder en griffierecht, die in mindering komen op hetgeen verzoekster zou kunnen afdragen in de schuldsaneringsregeling. Dat betekent dat toepassing van de schuldsaneringsregeling de schuldeisers minder zou opleveren dan bij het akkoord wordt aangeboden. Daar komt nog bij dat een eventuele bate voor de schuldeisers pas aan het einde van de schuldsaneringsregeling wordt uitgekeerd, terwijl de aangeboden regeling erin voorziet dat het aangeboden bedrag ineens en op korte termijn betaalbaar wordt gesteld.

Op grond van het voorgaande komt de rechtbank dan ook tot het oordeel dat de belangen van verzoekster die vanuit een stabiele situatie haar schuldenproblematiek wil oplossen en van de overige schuldeiser die heeft ingestemd met het aanbod, zwaarder wegen dan die van FO Justitie, die geweigerd heeft in te stemmen.

Het verzoek om FO Justitie te bevelen in te stemmen met de schuldregeling wordt daarom toegewezen.

FO Justitie zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de procedure. Nu voor het onderhavige verzoekschrift geen griffierecht verschuldigd is en verzoekster niet is bijgestaan door een advocaat, worden de kosten begroot op nihil.

De rechtbank stelt vast dat er thans een gedwongen schuldregeling is afgekondigd, die in de plaats komt van de vrijwillige instemming van de schuldeisers. Hieruit volgt dat verzoekster zal kunnen voortgaan met het betalen van haar schulden en dat zij niet verkeert in de toestand dat zij heeft opgehouden te betalen zodat het subsidiaire verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling zal worden afgewezen.

5. De beslissing

De rechtbank:

- beveelt Federale Overheidsdienst Justitie om in te stemmen met de door verzoekster aangeboden schuldregeling;

- veroordeelt Federale Overheidsdienst Justitie in de kosten van deze procedure, aan de zijde van verzoekster begroot op nihil;

- bepaalt dat dit vonnis in de plaats treedt van de vrijwillige instemming;

- wijst het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling af;

- verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad.

Dit vonnis is gewezen door mr. B.A. Cnossen, rechter, en in aanwezigheid van
A.B.T. Fernandes Pedra, griffier, in het openbaar uitgesproken op 3 juni 2024. ^[1]

Voetnoten

1. Tegen deze uitspraak kan degene aan wie de Faillissementswet dat recht toekent, gedurende acht dagen na de dag van deze uitspraak, hoger beroep instellen. Het hoger beroep kan uitsluitend door een advocaat worden ingesteld bij een verzoekschrift, in te dienen ter griffie van het gerechtshof dat van deze zaak kennis moet nemen.