Uitspraak
Rechtbank Rotterdam
Bestuursrecht
zaaknummers: ROT 19/6505 en ROT 19/6507
uitspraak van de meervoudige kamer van 12 oktober 2022 in de zaken tussen
ROT 19/6505
[naam eiser 1] en [naam eiser 2], te [woonplaats eisers], eisers,
en
het college van burgemeester en wethouders van Dordrecht, verweerder 1,
gemachtigde: mr. D.C. Alblas en mr. P.J. van Bruggen.
ROT 19/6507
[naam eiser 1] en [naam eiser 2], te [woonplaats eisers], eisers,
en
de burgemeester van Dordrecht, verweerder 2,
gemachtigde: mr. D.C. Alblas en mr. P.J. van Bruggen.
Procesverloop
Zaak ROT 19/6505
Bij besluit van 2 juli 2019 (het primaire besluit 1) heeft verweerder 1 aan [naam 1], die handelt onder de naam [naam 2] ([naam 2]) een omgevingsvergunning verleend voor het wijzigen van gebruik van een deel van het pand aan de [adres 1] voor detailhandel.
Bij besluit van 11 november 2019 (het bestreden besluit 1) heeft verweerder 1 het bezwaar van eisers ongegrond verklaard.
Zaak ROT 19/6507
Bij besluit van 4 juli 2019 (het primaire besluit 2) heeft verweerder 2 aan de exploitant van [naam 2] een drank- en horecavergunning (Dhw-vergunning) verleend voor de locatie [adres 1].
Bij besluit van 11 november 2019 (het bestreden besluit 2) heeft verweerder 2 het bezwaar van eisers ongegrond verklaard.
Algemeen
Eisers hebben tegen de bestreden besluiten beroep ingesteld.
Zowel verweerder 1 als verweerder 2 heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 23 augustus 2022. Eisers zijn verschenen. Zowel verweerder 1 als verweerder 2 heeft zich laten vertegenwoordigen door
mr. P.J. van Bruggen.
Overwegingen
1. Het wettelijk kader is vermeld in de bijlage, die onderdeel uitmaakt van deze uitspraak.
2. Op 23 april 2019 heeft de exploitant van [naam 2] zowel een omgevingsvergunning voor het wijzigen van gebruik van een deel van het pand aan de [adres 1] voor detailhandel alsmede een Dhw-vergunning voor die locatie aangevraagd.
Eisers zijn woonachtig aan de [adres 2]. Dit is een zijstraat van de [straatnaam].
Vanuit hun woning hebben eisers zicht op de locatie.
Zaaknummer ROT 19/6505
3.1.
Bij het primaire besluit 1 heeft verweerder 1 de aanvraag om een omgevingsvergunning getoetst aan het ter plaatse geldende bestemmingsplan “Historische Binnenstad” (het bestemmingsplan). De aanvraag valt binnen de enkelbestemming “Horeca” (artikel 9) en is daarmee in strijd omdat volgens deze bestemming geen detailhandel is toegestaan. Wel biedt het vijfde lid van artikel 9 de mogelijkheid om af te wijken van het bestemmingsplan voor het toestaan van detailhandel, maar dat kan alleen als horeca ter plaatse niet meer functioneert, hetgeen hier niet het geval is.
De aanvraag valt ook binnen de dubbelbestemmingen "Waarde - Beschermd stadsgezicht" (artikel 15) en "Waarde - Archeologie" (artikel 16) en voldoet aan de daarbij gegeven regels.
Verweerder heeft de aanvraag tevens getoetst aan het ter plaatse geldende bestemmingsplan "Partiële herziening regeling parkeren" (het bestemmingsplan parkeren). De aanvraag is daarmee eveneens in strijd omdat er in strijd met artikel 5.1 van dit bestemmingsplan niet op eigen terrein wordt voorzien in de parkeerbehoefte, zoals in de "beleidsregels parkeren bij nieuwbouwprojecten” (beleidsregels) is voorgeschreven.
3.2.
Verweerder 1 heeft voor wat betreft het gebruik detailhandel op grond van artikel 2.12, eerste lid, onder a, sub 2° van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) in samenhang met artikel 4, onderdeel 9, van Bijlage II van het Besluit omgevingsrecht (Bor) bij het primaire besluit 1 afgeweken van het bestemmingsplan.
Verweerder 1 heeft daarbij het plan voorgelegd aan de adviesraad voor de detailhandel (de adviesraad). Deze heeft positief geadviseerd over de plannen van [naam 2] voor een gedeeltelijke detailhandelsfunctie in het pand.
De panden in de omgeving hebben de bestemming "gemengd-1". Daarbinnen zijn verschillende functies toegestaan, waaronder detailhandel. Zowel de detailhandelsfunctie als het terras is ondersteunend aan de hoofdfunctie horeca. De adviesraad meent dat het totaalconcept van [naam 2] een positieve bijdrage zal leveren aan het functioneren van de toeristische route. De detailhandelsfunctie en het terras in de tuin maken deel uit van het concept.
3.3.
Daarnaast heeft verweerder 1 ter zake van het parkeren met gebruikmaking van artikel 2.12 eerste lid, onder a, sub 1° van de Wabo in samenhang met artikel 5.3, aanhef en onder b, van het “bestemmingsplan parkeren” binnenplans afgeweken van het bepaalde in artikel 5.1 nu er op een andere wijze in de nodige parkeer- of stallingruimte wordt voorzien.
Daarvoor heeft verweerder op grond van artikel D, eerste lid, sub f, van de beleidsregels ontheffing verleend.
4. Bij het bestreden besluit 1 stelt verweerder 1 zich op het standpunt dat de aanvraag volledig is. Bij de aanvraag is immers opgegeven wat het beoogde gebruik is en op de bijgeleverde tekening is per ruimte vermeld wat de functie van de ruimte is. Het Bor geeft, zoals blijkt uit de Nota van Toelichting in artikel 4, onderdeel 9, van Bijlage II bij het Bor de mogelijkheid om bestaande gebouwen (al dan niet tijdelijk) een andere functie te geven. Dit onderdeel 9 kan ook betrekking hebben op gebouwen binnen de bebouwde kom. Ter illustratie verwijst verweerder 1 naar een uitspraak van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) van 18 juli 2018, ECLI:NL:RVS:2018:2414.
Het gewijzigde gebruik zal volgens verweerder 1 niet leiden tot een verslechtering van het woon- en leefklimaat. Het pand is namelijk gelegen in een gebied waarin gemengde bestemmingen vaker voorkomen. Slechts een deel van het pand wordt anders gebruikt dan conform de hoofdbestemming "Horeca". De aard van de detailhandel zal mede gelet op de openingstijden niet leiden tot een relevante verkeerstoename. Van strijd met een goede ruimtelijke ordening is geen sprake.
Voor de berekening van de parkeerbehoefte verwijst verweerder 1 naar het verkeerskundig advies van 1 juli 2019. De parkeerbehoefte is conform de beleidsregels berekend aan de hand van het aantal m2 per functie. Omdat het pand is gelegen in het centrum van Dordrecht wordt het parkeren van bezoekers buiten beschouwing gelaten. Theoretisch is de parkeerbehoefte zes parkeerplaatsen, maar door de verschillende functies (horeca en detailhandel) in combinatie met aanwezigheidspercentages is er een parkeerbehoefte van vier parkeerplaatsen vastgesteld. Zo heeft de winkel voornamelijk in de middag en op de koopavond een aantrekkende werking terwijl de horeca voornamelijk in de avond en in de weekeinden een aantrekkende werking heeft. Voorts heeft [naam 2] op de hoorzitting opgemerkt dat zijn personeel hoofdzakelijk lopend of per fiets komt. Voor bezoekers (en personeel) heeft [naam 2] het naastgelegen pand gehuurd, dat als fietsenstalling wordt gebruikt.
Omdat de parkeerbehoefte voor het aandeel niet-bezoek in totaal vier parkeerplaatsen is en er voor het pand [adres 1] een (zakelijk, dat wil zeggen: blijvend aan het pand gebonden) recht op zakelijke parkeervergunningen bestaat, is bij gebruikmaking van de zakelijke parkeervergunningen het parkeertekort kleiner dan drie parkeerplaatsen. Op grond van de in artikel D, eerste lid, sub f, van de beleidsregels genoemde ontheffingsmogelijkheid in combinatie met het recht op zakelijke parkeervergunningen is er daarom positief geadviseerd.
5. Eisers verwijzen voor de gronden van beroep naar de gronden van bezwaar. Kort samengevat hebben eisers in dat verband aangevoerd dat in de aanvraag niet omschreven is welke gevolgen het beoogde gebruik zal hebben voor de ruimtelijke ordening noch zijn er na een juiste afweging van de betrokken belangen nadere voorwaarden aan de vergunning gesteld. Evenmin is vastgesteld dat er een situatietekening bij de aanvraag ontbreekt.
Voorts menen eisers dat de omgevingsvergunningaanvraag niet toewijsbaar is op grond van artikel 4, onderdeel 9, van Bijlage II van het Bor.
Daarnaast menen eisers dat er ten onrechte een positief advies is gegeven om een ontheffing op grond van artikel D, eerste lid, sub f, van de beleidsregels te verlenen. Uit de aanvraag blijkt namelijk niet dat het aandeel niet-bezoek in totaal slechts vier parkeerplaatsen zou betreffen. Evenmin blijkt welk onderzoek hiernaar is verricht. Reeds hierom is het beluit om ontheffing te verlenen op grond van artikel D, eerste lid, sub f, van de beleidsregels onzorgvuldig genomen, aldus eisers.
6.1.
De rechtbank overweegt dat eisers geen concrete gronden hebben ingediend tegen het bestreden besluit 1, maar enkel hebben verwezen naar de gronden in bezwaar. Ter zitting hebben eisers met name hun bezorgdheid rondom het parkeren aangevoerd.
De rechtbank is van oordeel dat verweerder de gronden van bezwaar voldoende gemotiveerd heeft weerlegd. Eisers hebben met de enkele herhaling van en verwijzing naar hun bezwaren niet onderbouwd waarom de weerlegging daarvan door verweerder onjuist of onvolledig zou zijn. De enkele herhaling van de bezwaargronden in beroep kan niet leiden tot vernietiging van het bestreden besluit 1.
6.2.
Ter zake van het item “parkeren” heeft verweerder 1 in zijn verweerschrift de berekening van de parkeerbehoefte op basis van de gewijzigde situatietekening nader toegelicht.
Verweerder geeft daarbij aan dat in het advies van de verkeerskundige van 1 juli 2019 inzichtelijk wordt gemaakt hoe de parkeerbehoefte is berekend aan de hand van de bedrijfsvloeroppervlakte van het pand, exclusief de behoefte voor bezoekersparkeren, en de percentages voor de verhoudingen tussen horeca, opslag en detailhandel in het pand. Door de gewijzigde plattegrond is deze berekening op een aantal onderdelen marginaal gewijzigd. De totale theoretische parkeerbehoefte blijft daarbij gehandhaafd op (afgerond) zes parkeerplaatsen zonder bezoek, maar door de verschillende functies (horeca en detailhandel) in combinatie met aanwezigheidspercentages is er nu een parkeerbehoefte van vijf in plaats van vier parkeerplaatsen vastgesteld. Omdat op het pand het recht rust voor twee zakelijke parkeervergunningen bedraagt het aantal benodigde parkeerplaatsen drie stuks. Dit betekent dat ook op basis van deze gewijzigde berekening artikel D, eerste lid, aanhef en onder f, van de beleidsregels kan worden toegepast.
De rechtbank overweegt dat het vorenstaande betekent dat de in bezwaar gewijzigde situatietekeningen dus geen gevolgen hebben voor de berekening van de parkeerbehoefte, zodat aan verweerder de bevoegdheid toekomt aan [naam 2] ontheffing te verlenen van de plicht tot realisatie van het aantal parkeerplaatsen. Niet is door eisers aangegeven dat de in het advies van de verkeersdeskundige gehanteerde cijfers (van het CROW) niet kloppen noch dat de berekeningen niet juist zouden zijn. Ook hebben eisers niet betwist dat kan worden uitgegaan van aanwezigheidspercentages. Ter zitting hebben eisers wel het bestaan van de twee zakelijke parkeervergunningen betwist en aangegeven ter plaatse veel parkeeroverlast te ondervinden.
Naast dat verweerder ter zitting heeft verklaard dat er ter zake van het pand [adres 1] wel degelijk twee zakelijke parkeervergunningen zijn uitgegeven overweegt de rechtbank dat volgens de CROW-normen de relevante parkeerkencijfers als volgt luiden: restaurant 9,00/100m2 BVO, café 5,00/100m2 BVO en detailhandel 3,90/100m2 BVO. Dit betekent dat indien het pand overeenkomstig het bestemmingsplan zijn horecafunctie (restaurant/café) volledig zal behouden het aantal benodigde parkeerplaatsen ter plaatse hoger uitvalt dan wanneer een deel van het pand als detailhandel wordt gebruikt. De onderhavige gedeeltelijke wijziging van het planologisch gebruik leidt gelet hierop sowieso tot een lagere parkeerbehoefte/-druk dan bij het behoud van de volledige horecafunctie in het pand. De verleende ontheffing leidt dus niet tot een verslechtering ten opzichte van hetgeen in het bestemmingsplan qua parkeren in het kader van de horecafunctie is geregeld. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder in redelijkheid artikel D, eerste lid, aanhef en onder f, van de beleidsregels kunnen toepassen.
Zaaknummer ROT 19/6507
7. Bij het primaire besluit 2 heeft verweerder 2 aan de exploitant van [naam 2] ten behoeve van de locatie een Dhw-vergunning verleend.
Bij het bestreden besluit 2 stelt verweerder 2 zich op het standpunt dat de Dhw-vergunning niet in strijd met de wet is verleend. De winkel op de beletage beschikt over een aparte ingang en staat niet in verbinding met de horeca-inrichting. Voorts is de winkel in het souterrain afgescheiden van de horeca-inrichting. Verder overweegt verweerder 2 dat de Dhw-vergunning conform de aanvraag is verleend en dat de stelling van eisers, dat de leidinggevende in strijd met artikel 24, eerste lid, van de Drank- en Horecawet (DHW) niet aanwezig kan zijn op de vergunde tijden, niet gericht is tegen de in artikel 27 genoemde weigeringsgronden en dus niet kan leiden tot herroeping van het primaire besluit 2.
8. Eisers stellen zich op het standpunt dat de Dhw-vergunning in strijd met artikel 15 van de DHW is verleend. Anders dan verweerder 2 stelt kunnen de ruimten niet van elkaar worden gescheiden. De detailhandelruimten op de beletage zullen vanwege werkbaarheid niet continu afgesloten zijn. De stelling van verweerder 2 dat men via de deur op de beletage naar binnen en buiten zou moeten gaan gaat volgens eisers niet op, aangezien de kassa zich in het souterrain bevindt. Men moet via de lounge (horeca) en de trap naar de detailhandel in het souterrain voor de kassa. Daarnaast kan de tussendeur tussen de centrale gang en horeca op de beletage vanwege brandveiligheid niet permanent gesloten zijn.
Eisers voeren daarnaast aan dat de Dhw-vergunning niet conform de aanvraag is verleend. De Dhw-vergunning is aangevraagd voor drie lokaliteiten maar er is voor vier lokaliteiten vergunning verstrekt. Volgens eisers is de plattegrond pas na het nemen van het primaire besluit 2 gewijzigd. Toen eisers, na hun pro forma bezwaarschrift, de stukken ontvingen van de verleende Dhw-vergunning zat de ‘gewijzigde’ plattegrond niet bij de documenten.
Eisers stellen zich verder op het standpunt dat gelet op de openingstijden vermeld op de aanvraag en de werktijden van [naam 3], de Dhw-vergunning niet ongeclausuleerd verleend had mogen worden, doch slechts onder de beperking, dat de horecalokaliteit slechts geopend mag zijn indien [naam 3] aanwezig is.
Voorts voeren eisers aan dat zij door het afschaffen van de noodzaak van een exploitatievergunning geen beroep meer kunnen doen op de Algemene plaatselijke verordening Dordrecht (APV) en dat zij hierdoor in hun belangen en rechtspositie worden geschaad. Nu is het immers niet meer mogelijk om met betrekking tot geluid en verlichting op basis van artikel 28 van de APV maatwerkvoorschriften te verbinden aan de Dhw-vergunning.
9.1.
De rechtbank merkt allereerst op dat uit de gedingstukken volgt dat [naam 2] tijdens de behandeling van de aanvraag een nieuwe plattegrond heeft ingediend en daarmee de aanvraag heeft gewijzigd. Uit de (nieuwe) plattegronden blijkt de situering van de vier lokaliteiten, waaronder de ‘Lounge’. Dat de gewijzigde plattegrond niet aan het bezwaardossier is toegevoegd is een omissie, maar betekent niet dat de Dhw-vergunning niet conform de aanvraag is verleend. De voornoemde omissie acht de rechtbank niet dusdanig zwaarwegend dat het bestreden besluit 2 hierdoor niet in stand kan blijven. Eisers zijn hierdoor niet onevenredig in hun directe belangen benadeeld.
9.2.
Ingevolge artikel 8:69a van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) vernietigt de bestuursrechter een besluit niet op de grond dat het in strijd is met een geschreven of ongeschreven rechtsregel of een algemeen rechtsbeginsel, indien deze regel of dit beginsel kennelijk niet strekt tot bescherming van de belangen van degene die zich daarop beroept.
Blijkens de geschiedenis van de totstandkoming van de Wet aanpassing bestuursprocesrecht
(Kamerstukken II, 2009/10, 32 450, nr. 3, blz. 18-20) heeft de wetgever met artikel 8:69a van de Awb de eis willen stellen dat er een verband moet bestaan tussen een beroepsgrond en het belang waarin de appellant door het bestreden besluit dreigt te worden geschaad. De
bestuursrechter mag een besluit niet vernietigen wegens schending van een rechtsregel die
kennelijk niet strekt tot bescherming van het belang van de appellant.
De DHW strekt tot bescherming van het belang van het voorkomen van gezondheidsrisico’s en maatschappelijke problemen, waarbij het onder meer gaat om bescherming van de volksgezondheid en de openbare orde. Daarbij geschiedt het stellen van inrichtingseisen om het tappen van alcoholhoudende drank en het slijten van sterke drank te doen plaatsvinden onder omstandigheden die uit sociaal-hygiënisch oogpunt aanvaardbaar zijn. De DHW beschermt dus de belangen van de bezoekers van de horeca-inrichting, niet de belangen van omwonenden van een horeca-inrichting.
De artikelen 15 en 24 van de DHW, waar eisers zich in dit geschil op beroepen, strekken niet tot bescherming van de belangen van eisers, zodat de in dit verband aangevoerde beroepsgronden (scheiding horeca/detailhandel en aanwezigheid leidinggevenden) niet tot een vernietiging van het bestreden besluit 2 kunnen leiden. Overigens geldt dat verweerder 2, kennelijk om aan alle onzekerheid met betrekking tot de afscheiding een einde te maken, bovendien aan de Dhw-vergunning een voorschrift heeft verbonden, waarin is voorgeschreven de horecaruimte en de ruimtes voor detailhandel van elkaar te scheiden en gescheiden te houden. Bij niet naleving hiervan zal verweerder 2 in beginsel handhavend moeten optreden.
Voorts geldt dat een Dhw-vergunning ingevolge artikel 28 van de DHW slechts kan worden geweigerd als er sprake is van de in artikel 27 van de DHW genoemde weigeringsgronden. De in artikel 27 DHW vervatte weigeringsgronden moeten immers als limitatief (uitputtend) worden aangemerkt (vergelijk de uitspraak van de Afdeling van 14 juli 2010, ECLI:NL:RVS:2010:BN1117). De in het kader van artikel 24 van de DHW door eisers genoemde beroepsgrond is niet gericht op de in artikel 27 genoemde weigeringsgronden zodat deze ook om die reden niet kan leiden tot vernietiging van het bestreden besluit 2. Verder geldt dat [naam 2] zich sowieso moet houden aan artikel 24, eerste lid, van de DHW, inhoudende dat de leidinggevende tijdens openingstijden in de inrichting aanwezig moet zijn. Mocht blijken dat hier geen sprake van is, dan dient in beginsel handhavend te worden opgetreden.
9.3.
In dit geschil is bovendien niet de vraag aan de orde of er niet tevens een exploitatievergunning noodzakelijk is. Voor de Dhw-vergunning is verweerder 2 niet gehouden nadere voorwaarden op te nemen. Voor de vraag of ten aanzien van de inrichting maatwerkvoorschriften ten aanzien van de verlichting en geluid noodzakelijk zijn kunnen eisers zich met een beroep op het Activiteitenbesluit milieubeheer (Activiteitenbesluit) tot verweerder 1 richten.
Eisers hebben niet gesteld noch aannemelijk gemaakt dat zich een weigeringsgrond als bedoeld in artikel 27 van de DHW voordoet.
Eindconclusie
10. Uit hetgeen hiervoor onder r.o. 6.1., 6.2. en 9.1. t/m 9.3. is overwogen volgt dat de beroepen van eisers tegen de bestreden besluiten 1 en 2 ongegrond zijn.
11. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
Beslissing
De rechtbank:
verklaart de beroepen van eisers tegen de bestreden besluiten 1 en 2 ongegrond.
Deze uitspraak is gedaan door mr. E.R. Houweling, voorzitter, en mr. G.C.W. van der Feltz en mr. J.J. Turenhout, leden, in aanwezigheid van mr. A. Vermaat, griffier. De uitspraak is uitgesproken in het openbaar op 12 oktober 2022.
griffier
voorzitter
Een afschrift van deze uitspraak is verzonden aan partijen op:
Informatie over hoger beroep
Een partij die het niet eens is met deze uitspraak, kan een hogerberoepschrift sturen naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State waarin wordt uitgelegd waarom deze partij het niet eens is met deze uitspraak. Het hogerberoepschrift moet worden ingediend binnen zes weken na de dag waarop deze uitspraak is verzonden. Kan de indiener de behandeling van het hoger beroep niet afwachten, omdat de zaak spoed heeft, dan kan de indiener de voorzieningenrechter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State vragen om een voorlopige voorziening (een tijdelijke maatregel) te treffen.
Bijlage wet- en regelgeving
Horecavergunning
Drank- en Horecawet
Artikel 14, tweede lid,
Het is verboden een horecalokaliteit of een terras tevens in gebruik te hebben voor het uitoefenen van de kleinhandel of zelfbedieningsgroothandel of het uitoefenen van een van de in het derde lid genoemde activiteiten, dan wel toe te laten dat daarin zodanige handel wordt of zodanige activiteiten worden uitgeoefend, tenzij het betreft de verkoop van etenswaren die voor consumptie gereed zijn.
Artikel 15, eerste lid,
Het is verboden de kleinhandel, met uitzondering van de kleinhandel in condooms en damesverband, of de zelfbedieningsgroothandel of een in artikel 14, derde lid, genoemde activiteit, uit te oefenen in een lokaliteit behorende tot een inrichting waarin het horecabedrijf wordt uitgeoefend, indien het publiek uitsluitend toegang heeft tot die lokaliteit door een lokaliteit te betreden waar alcoholhoudende drank aanwezig is.
Artikel 27
1. Een vergunning wordt geweigerd indien:
a. niet wordt voldaan aan de ingevolge de artikelen 8 tot en met 10 geldende eisen;
b. redelijkerwijs moet worden aangenomen, dat de feitelijke toestand niet met het in de aanvrage vermelde in overeenstemming zal zijn;
c. artikel 7, tweede lid, artikel 31, vierde lid, en artikel 32, tweede lid, zich tegen de verlening van de gevraagde vergunning verzet;
d. redelijkerwijs moet worden aangenomen dat een of meer van de bij of krachtens de artikelen 2 en 13 tot en met 24 gestelde verboden zal worden overtreden of dat in strijd zal worden gehandeld met aan de vergunning verbonden beperkingen of voorschriften.
2. Een vergunning ten aanzien van een inrichting, waarvan de vergunning op grond van artikel 31, eerste lid, onder c, is ingetrokken, kan gedurende een bij die intrekking vastgestelde termijn van ten hoogste vijf jaar worden geweigerd.
3. Een vergunning kan worden geweigerd in het geval en onder de voorwaarden, bedoeld in artikel 3 van de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur.
4. Voordat toepassing wordt gegeven aan het derde lid, kan het Bureau bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur, bedoeld in artikel 8 van de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur, om een advies als bedoeld in artikel 9 van die wet worden gevraagd.
Artikel 28
Een vergunning wordt verleend, indien geen der in artikel 27 bedoelde weigeringsgronden aanwezig is.
Omgevingsvergunning
Bestemmingsplan “Historische Binnenstad”
Artikel 9
9.4
Specifieke gebruiksregels
Voor het gebruik gelden de volgende regels:
a. Horeca is toegestaan in het gehele pand, waarbij 'Horeca -2' uitsluitend is toegestaan ter plaatse van de in de verbeelding als zodanig aangeven aanduiding.
b. Wonen is toegestaan op de verdieping.
9.5
Afwijken van de gebruiksregels
Burgemeester en wethouders kunnen met een omgevingsvergunning afwijken van het bepaalde in lid 9.4 voor het toestaan van:
1. detailhandel
(…..)
indien horeca ter plaatse niet meer functioneert en voor zover die functie een positieve bijdrage levert aan het functioneren van het betreffende gebied(sdeel).
Alvorens te beslissen omtrent een verzoek om een omgevingsvergunning wordt de Adviesraad voor Detailhandel gehoord.
Bestemmingsplan "Partiële herziening regeling parkeren in bestemmingsplannen Dordrecht"
Artikel 5 Parkeren, laden en lossen
5.1
Parkeren
Een bouwwerk, waarvan een behoefte aan parkeergelegenheid wordt verwacht, kan niet worden gebouwd wanneer op het bouwperceel niet in voldoende parkeergelegenheid is voorzien en in stand wordt gehouden. Bij de beoordeling van een aanvraag van een omgevingsvergunning activiteit bouwen wordt aan de hand van de "Beleidsregels parkeren bij nieuwbouwprojecten" bepaald of er sprake is van voldoende parkeergelegenheid. Indien deze beleidsregels gedurende de planperiode worden gewijzigd, wordt rekening gehouden met de wijziging.
5.3
Afwijken
Burgemeester en wethouders kunnen met een omgevingsvergunning afwijken van het bepaalde in lid 1 en 2 van dit artikel:
indien het voldoen aan die bepalingen door bijzondere omstandigheden op overwegende bezwaren stuit; of
voor zover op een andere wijze in de nodige parkeer- of stallingruimte, dan wel laad- of losruimte wordt voorzien.
Beleidsregels parkeren bij nieuwbouwprojecten Dordrecht
Geldend van 01-07-2017 t/m 31-12-2019
C. Berekening parkeerbehoefte
1. De parkeerbehoefte van een nieuwbouwproject wordt berekend op basis van de parkeernormen en, indien sprake is van een combinatie van functies binnen het project, aanwezigheidspercentages. Het college hanteert hierbij de meest recente landelijke parkeerkencijfers van het CROW.
(….)
4. Het college hanteert als principe dat wanneer als gevolg van het nieuwbouwproject bestaande parkeerplaatsen -welke een functie voor de lokale parkeerbehoefte vervullen - komen te vervallen, deze parkeerplaatsen dienen te worden gecompenseerd.
5. Het college hanteert als principe dat het aantal parkeerplaatsen dat dient te worden gerealiseerd gelijk is aan de berekende behoefte van het nieuwbouwproject, zoals bedoeld in het eerste lid van dit artikel, vermeerderd met het aantal te compenseren parkeerplaatsen, zoals bedoeld in het vierde lid van dit artikel.
D. Parkeergelegenheid en laad- en losmogelijkheden bij of in gebouwen
1. Het college kan (gedeeltelijke) ontheffing van de plicht tot realisatie van het in artikel C lid 5 bedoelde aantal parkeerplaatsen verlenen, indien:
(…)
f. het aantal parkeerplaatsen dat dient te worden gerealiseerd meer dan drie bedraagt en het tekort aan parkeerplaatsen dat binnen het nieuwbouwproject ontstaat maximaal drie stuks bedraagt;
Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo)
Artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder a en c, luidt:
"1. Het is verboden zonder omgevingsvergunning een project uit te voeren, voor zover dat geheel of gedeeltelijk bestaat uit:
a. het bouwen van een bouwwerk;
[…]
c. het gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met een bestemmingsplan, een beheersverordening, een exploitatieplan, de regels gesteld krachtens artikel 4.1, derde lid, of 4.3, derde lid, van de Wet ruimtelijke ordening of een voorbereidingsbesluit voor zover toepassing is gegeven aan artikel 3.7, vierde lid, tweede volzin, van die wet."
Artikel 2.10, eerste en tweede lid, luidt:
"1. Voor zover de aanvraag betrekking heeft op een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder a, wordt de omgevingsvergunning geweigerd indien:
[…]
c. de activiteit in strijd is met het bestemmingsplan […]
[…]
2. In gevallen als bedoeld in het eerste lid, onder c, wordt de aanvraag mede aangemerkt als een aanvraag om een vergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, en wordt de vergunning op de grond, bedoeld in het eerste lid, onder c, slechts geweigerd indien vergunningverlening met toepassing van artikel 2.12 niet mogelijk is."
Artikel 2.12
1. Voor zover de aanvraag betrekking heeft op een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, kan de omgevingsvergunning slechts worden verleend indien de activiteit niet in strijd is met een goede ruimtelijke ordening en:
a. indien de activiteit in strijd is met het bestemmingsplan;
1° met toepassing van de in het bestemmingsplan of de beheersverordening opgenomen regels inzake afwijking,
2°. in de bij algemene maatregel van bestuur aangewezen gevallen, of
[…]
Besluit omgevingsrecht
Bijlage II
Artikel 4
Voor verlening van een omgevingsvergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, van de wet waarbij met toepassing van artikel 2,12, eerste lid, onder a, onder 2°, van de wet van het bestemmingsplan of de beheersverordening wordt afgeweken, komen in aanmerking:
[…]
9. het gebruiken van bouwwerken, eventueel in samenhang met bouwactiviteiten die de bebouwde oppervlakte of het bouwvolume niet vergroten, en van bij die bouwwerken aansluitend terrein, mits, voor zover gelegen buiten de bebouwde kom, het uitsluitend betreft een logiesfunctie voor werknemers of de opvang van asielzoekers of andere categorieën vreemdelingen
[…]
11. ander gebruik van gronden of bouwwerken dan bedoeld in de onderdelen 1 tot en met 10, voor een termijn van ten hoogste tien jaar.