ECLI:NL:RBROT:2022:4042

• Datum uitspraak: 20 mei 2022
• Publicatiedatum: 24 mei 2022
• Zaaknummer: 9525015 CV EXPL 21-36301
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Arbeidsrecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: S.H. Poiesz
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Rechtsgeldige opzegging van de arbeidsovereenkomst door werknemer

In deze zaak heeft de kantonrechter van de Rechtbank Rotterdam op 20 mei 2022 uitspraak gedaan in een geschil tussen een werknemer, aangeduid als [eiser], en zijn werkgever, aangeduid als [gedaagden]. De kern van het geschil betreft de vraag of er sprake is van een rechtsgeldige opzegging van de arbeidsovereenkomst door de werknemer. De werknemer was sinds 11 november 2018 in dienst als pizzabakker en had een maandsalaris van € 2.193,26. Op 17 september 2020 heeft de werknemer een verklaring getekend waarin hij zijn ontslag aankondigt, maar later stelt hij dat hij dit ontslag nooit heeft beoogd en dat zijn wil en verklaring niet overeenkwamen. De werkgever heeft de opzegging als rechtsgeldig beschouwd en heeft de werknemer niet meer aan het werk geroepen.

Tijdens de mondelinge behandeling op 4 april 2022 heeft de kantonrechter de feiten en standpunten van beide partijen gehoord. De werknemer vorderde onder andere doorbetaling van zijn loon en vernietiging van de opzegging op grond van dwaling of misbruik van omstandigheden. De werkgever betwistte de vorderingen en stelde dat de werknemer duidelijk had aangegeven zijn dienstverband te willen beëindigen. De kantonrechter heeft vastgesteld dat de werknemer de opzegging niet zelf heeft geschreven en dat hij de Nederlandse taal niet machtig is. Dit heeft geleid tot de conclusie dat de werkgever niet gerechtvaardigd kon vertrouwen op de opzegging.

De kantonrechter heeft geoordeeld dat de opzegging niet heeft plaatsgevonden en heeft de vorderingen van de werknemer, waaronder de loonvordering, toegewezen. De werkgever is veroordeeld tot betaling van het verschuldigde loon, wettelijke verhogingen, en de proceskosten. Het vonnis is uitvoerbaar bij voorraad verklaard, wat betekent dat de werkgever onmiddellijk moet voldoen aan de betalingsverplichtingen, ook al kan er nog hoger beroep worden ingesteld.

Uitspraak

RECHTBANK ROTTERDAM

locatie Rotterdam

zaaknummer: 9525015 CV EXPL 21-36301

datum uitspraak: 20 mei 2022

Vonnis van de kantonrechter

in de zaak van

[eiser],

woonplaats: [woonplaats eiser],

eiser,

gemachtigde: mr. C.H. Bijvank,

tegen

1.. [gedaagde 1]

,

2. [gedaagde 2],

3. [gedaagde 3]

[gedaagde 3],

woonplaats/vestigingsplaats: [plaatsnaam],

gedaagden,

gemachtigde: mr. E.M.C. Melis.

De partijen worden hierna ‘[eiser]’, ‘ [gedaagde 1]’, ‘[gedaagde 2]’ en ‘[gedaagde 3]’ genoemd. Gedaagden worden gezamenlijk aangeduid als ‘[gedaagden]’.

1.. De procedure

1.1.

Het dossier bestaat uit de volgende processtukken:

• de dagvaarding van 22 oktober 2020, met bijlagen;
• het antwoord, met bijlagen;
• het vonnis waarin een mondelinge behandeling is bepaald.

1.2.

Op 4 april 2022 is de zaak tijdens een mondelinge behandeling met partijen en de gemachtigden besproken.

2.. De feiten

2.1.

[gedaagde 2] en [gedaagde 3] zijn vennoten van [gedaagde 1]

2.2.

[eiser] is op 11 november 2018 in dienst getreden van [gedaagden] in de functie van Pizzabakker / zelfstandig werkend kok. Het maandsalaris van [eiser] bedroeg € 2.193,26 (bruto) per maand.

2.3.

Op 16 september 2020 heeft [eiser] bij [naam] (vennoot van [gedaagde 1], hierna: [naam]) aangegeven dat hij moeilijkheden had met de chef-kok [gedaagde 2].

2.4.

Op 17 september 2020 heeft [eiser] een verklaring getekend. Hierin staat - voor zover van belang - het volgende:

“
Ondergetekende verklaart hierbij ontslag te nemen bij [gedaagde 1].

Het ontslag vind plaats onder de volgende voorwaarden, zoals afgesproken met [naam]:

1. Ik blijf officieel in dienst tot en met 30 september 2020 en zal ook tot die datum worden doorbetaald

2. Per vandaag, 17 september 2020 ben ik ontheven van de plicht van werkzaamheden bij [gedaagde 1]

3. Over de gehele werkperiode zal een afrekening worden gemaakt van overuren, vakantie­dagen en vakantie-uren

4. Ik zal een extra bedrag ontvangen van €3.000 bruto bij de totale afrekening .”

2.5.

Op 17 september 2020 is door [naam] een verklaring getekend waarin hij aangeeft het ontslag van [eiser] te aanvaarden en akkoord te gaan met de onder 2.4 genoemde afspraken.

2.6.

Op 17 november 2020 heeft de (voormalig) gemachtigde van [eiser] aan [gedaagden] - voor zover van belang - het volgende geschreven:

“Met het schrijven 17 september 2020 heeft client nimmer beoogd zijn dienstverband zelf op te zeggen; zijn wil en verklaring kwamen niet overeen. Derhalve vernietigt client de opzegging op grond van dwaling.”

2.7.

De gemachtigde van [gedaagden] reageert per email van 25 november 2020 en stelt zich op het standpunt dat er sprake is van een rechtsgeldige opzegging van de arbeidsovereenkomst door [eiser].

3.. Het geschil

3.1.

[eiser] eist samengevat:

• primair te verklaren voor recht dat de opzegging op 17 november 2020 buitengerechtelijk is vernietigd, subsidiair de opzegging van 17 september 2020 te vernietigen op grond van dwaling, meer subsidiair de opzegging van 17 september 2020 te vernietigen op grond van misbruik van omstandigheden;
• zowel primair, subsidiair als meer subsidiair, [gedaagden] hoofdelijk te veroordelen tot:

betaling aan [eiser] van het verschuldigde loon van oktober 2020 ad € 2.368,72;

betaling aan [eiser] van de wettelijke verhoging ad € 1.184,36 (bruto);

het verstrekken van de salarisspecificaties waarin de betaling van de bedragen onder de punten 1 en 2 zijn verwerkt, binnen zeven dagen na betekening van het vonnis op straffe van een dwangsom ter hoogte van € 100,- per dag met een maximum van € 10.000,-;

betaling aan [eiser] van de buitengerechtelijke incassokosten ad € 581,17 (inclusief btw);

betaling aan [eiser] van de wettelijke rente vanaf het tijdstip van opeisbaarheid van voornoemde bedragen tot aan de dag van algehele voldoening;

betaling van de proceskosten met rente en nakosten;

- het vonnis uitvoerbaar bij voorraad te verklaren.

3.2.

[eiser] baseert de eis op het volgende. [eiser] wenste zijn dienstverband niet

te beëindigen; zijn wil en verklaring kwamen niet overeen. [gedaagden] heeft zijn verklaring van 17 september 2020 niet mogen opvatten als een opzegging per 30 september 2020. De opzegging is vernietigbaar op grond van dwaling of misbruik van omstandigheden. [eiser] vordert doorbetaling van loon tot 1 november 2020.

3.3.

[gedaagden] is het niet eens met de eis en concludeert tot afwijzing van de vorderingen. [gedaagden] voert - samengevat - het volgende aan. [eiser] heeft duidelijk en ondubbelzinnig in zijn brief van 17 september 2020 verklaard dat hij zijn dienstverband wilde beëindigen. [gedaagden] heeft bij de gesprekken over beëindiging van het dienstverband alle informatie verstrekt die zij als goed werkgever behoorde te verstrekken. Er is geen arbeid verricht door [eiser] en hij heeft zich na de opzegging van zijn dienstverband niet beschikbaar gehouden voor werkzaamheden bij [gedaagden]. Hij heeft dan ook geen recht op loon in de zin van artikel 7:628 BW.

4.. De beoordeling

4.1.

Partijen verschillen van mening over de vraag of door [eiser] (rechtsgeldig) is opgezegd.

4.2.

De kantonrechter stelt vast dat [eiser] in de brief van

17 september 2020 heeft verklaard dat hij zijn dienstverband wilde beëindigen per 30 september 2020. De vraag is of [gedaagden] gerechtvaardigd heeft mogen vertrouwen op deze verklaring van [eiser] dan wel of [gedaagden] had moeten onderzoeken of [eiser] daadwerkelijk de bedoeling had om ontslag te nemen. De beantwoording van die vraag, hangt af van alle omstandigheden van het geval, zoals de persoon van [eiser], de gevolgen van de opzegging voor [eiser] en de omstandigheden waaronder die opzegging is gedaan. In verband met de ernstige gevolgen die een opzegging voor een werknemer heeft (zoals mogelijk verlies van een WW-uitkering) mag een werkgever niet snel aannemen dat een verklaring van de werknemer is gericht op vrijwillige beëindiging van de dienstbetrekking.

Geen gerechtvaardigd vertrouwen

4.3.

[eiser] heeft de verklaring van 17 september 2020 waarin hij zijn arbeidsovereenkomst met [gedaagden] opzegt niet zelf geschreven. Dit heeft [gedaagden] voor hem gedaan. [gedaagden] heeft de verklaring voor [eiser] opgesteld in het Nederlands, terwijl [eiser] die taal niet machtig is. [eiser] heeft bovendien geen kennis van het Nederlandse arbeidsrecht. Gelet op die omstandigheden had van [gedaagden] mogen worden verwacht dat zij zou nagaan of [eiser] daadwerkelijk wilde opzeggen en de consequenties van een opzegging overzag.

4.4.

De kantonrechter stelt vast dat de gevolgen van een opzegging voor [eiser] nadelig zijn. [eiser] kon geen aanspraak maken op een WW-uitkering. [gedaagden] voert aan dat zij [eiser] een vaststellingsovereenkomst heeft aangeboden (om zijn WW-uitkering zoveel mogelijk veilig te stellen), maar [eiser] deze niet wilde accepteren. Voorgaande wordt door [eiser] gemotiveerd betwist. De door [gedaagden] in het geding gebrachte vaststellingsovereenkomst vermeldt dezelfde beëindigingsvoorwaarden als de voorwaarden in de opzeggingsverklaring, met als verschil dat de arbeidsovereenkomst met wederzijds goedvinden wordt beëindigd en waarbij wordt vermeld dat [eiser] geen verwijt treft van de beëindiging. [eiser] voert aan dat als hij die overeenkomst had getekend hij mogelijk wel aanspraak had kunnen maken op een WW-uitkering, zodat hij de voorkeur had gegeven aan die optie. [gedaagden] heeft dat onvoldoende weersproken. [gedaagden] stelt weliswaar dat zij [eiser] heeft gewezen op de gevolgen van een eenzijdige beëindiging, waaronder het mogelijke verlies van een WW-uitkering, maar dit wordt door [eiser] betwist en valt bovendien moeilijk te rijmen met haar stelling dat [eiser] de vaststellingsovereenkomst waarin de WW-aanspraken worden veilig gesteld, heeft afgewezen.

4.5.

Gelet op voorgaande omstandigheden is er geen sprake van een gerechtvaardigd vertrouwen als bedoeld in artikel 3:35 BW. Dit betekent niet dat de opzegging zoals [eiser] stelt vernietigbaar is, maar dat betekent dat de opzegging niet heeft plaatsgevonden. De gevorderde verklaring wegens vernietiging van de opzegging op grond van dwaling danwel misbruik van omstandigheden wordt daarom afgewezen.

loonvordering

4.6.

[eiser] vordert loon over de maand oktober 2020. Op grond van het bepaalde in artikel 7:628 lid 1 BW is de werkgever verplicht het loon te voldoen indien de werknemer de overeengekomen arbeid niet heeft verricht, tenzij het niet verrichten van de overeengekomen arbeid in redelijkheid voor rekening van de werknemer behoort te komen.

4.7.

[gedaagden] stelt dat het niet verrichten van arbeid voor rekening van [eiser] dient te komen. Het enkele feit dat [eiser] op vakantie was en zich nooit expliciet bereid heeft verklaard tot het verrichten van werk is in dit geval niet genoeg om die conclusie te rechtvaardigen.

4.8.

[gedaagden] stelt zich verder op het standpunt dat een deel van het loon reeds is voldaan. Het aantal vakantiedagen waarop [eiser] recht had is reeds uitbetaald en moet volgens haar worden gezien als loon dat over oktober 2020 is doorbetaald. Dit standpunt is niet juist. Ook bij een beëindiging per 1 november 2020 is [gedaagden] verplicht om niet opgenomen vakantiedagen te betalen.

4.9.

De vordering ten aanzien van het loon over oktober 2020, zijnde een bedrag van € 2.368,72, wordt toegewezen. De gevorderde wettelijke rente over het achterstallig loon is toewijsbaar vanaf de opeisbaarheid van het loon.

wettelijke verhoging

4.10.

Als te laat wordt betaald, heeft een werknemer in principe recht op een wettelijke verhoging die maximaal 50 % is. Het niet (door)betalen van het loon ligt binnen de risicosfeer van [gedaagden]. In dit geval vindt de kantonrechter het redelijk, omdat [eiser] zo lang heeft gewacht met het instellen van zijn vordering, de wettelijke verhoging te matigen tot 10 %. De gevorderde wettelijke verhoging wordt toegewezen tot een bedrag van € 236,87. De wettelijke rente over de wettelijke verhoging is toewijsbaar vanaf de dag van dagvaarding.

specificatie

4.11.

Op grond van de wet (artikel 7:626 BW) is de werkgever gehouden om van het loon aan de werknemer een specificatie te verstrekken. De vordering van [eiser] die daarop ziet, wordt daarom toegewezen. De kantonrechter zal aan de veroordeling een dwangsom verbinden gematigd tot € 50,- per dag met een maximum van € 5.000,-.

buitengerechtelijke incassokosten

4.12.

De buitengerechtelijke incassokosten worden toegewezen, omdat aan de voorwaarden is voldaan om een vergoeding voor deze kosten te krijgen. De gevorderde vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten is toewijsbaar over de hoofdsom van € 2.605,59 en bedraagt € 385,56. [eiser] vordert tevens wettelijke rente over de buitengerechtelijke incassokosten. De wettelijke rente over de buitengerechtelijke incassokosten is toewijsbaar vanaf de dag van dagvaarding.

proceskosten

4.13.

[gedaagden] krijgt voor het grootste deel ongelijk en moet daarom de proceskosten betalen. De kantonrechter stelt deze kosten aan de kant van [eiser] tot vandaag vast op € 119,21 aan dagvaardingskosten, € 85,- aan griffierecht en € 498,- aan salaris voor de gemachtigde (2 punten x € 249,- tarief). Dit is totaal € 702,21. De over dit bedrag gevorderde wettelijke rente wordt toegewezen. Ook de gevorderde nakosten worden toegewezen.

uitvoerbaarheid bij voorraad

4.14.

Dit vonnis wordt, zoals gevorderd, uitvoerbaar bij voorraad verklaard.

5.. De beslissing

De kantonrechter:

5.1.

veroordeelt [gedaagden] om aan [eiser] te betalen € 2.368,72, te vermeerderen met de wettelijke rente zoals bedoeld in artikel 6:119 BW vanaf de dag van opeisbaarheid tot de dag van volledige betaling;

5.2.

veroordeelt [gedaagden] om aan [eiser] te betalen € 236,87, te vermeerderen met de wettelijke rente zoals bedoeld in artikel 6:119 BW vanaf 22 oktober 2020 tot de dag van volledige betaling;

5.3.

veroordeelt [gedaagden] tot het verstrekken van de salarisspecificaties waarin de betaling van de bedragen zoals genoemd onder 5.1 en 5.2 zijn verwerkt, binnen 7 dagen na betekening van het vonnis op straffe van een dwangsom ter hoogte van € 50,- per dag met een maximum van € 5.000,-;

5.4.

veroordeelt [gedaagden] om aan [eiser] te betalen € 385,56, te vermeerderen met de wettelijke rente zoals bedoeld in artikel 6:119 BW vanaf 22 oktober 2020 tot de dag van volledige betaling;

5.5.

veroordeelt [gedaagden] in de proceskosten, aan de kant van [eiser] tot vandaag vastgesteld op € 702,21 met de wettelijke rente zoals bedoeld in artikel 6:119 BW over dat bedrag vanaf de vijftiende dag na vandaag tot de dag van volledige betaling;

5.6.

veroordeelt [gedaagden] in de na vandaag te maken proceskosten, begroot op € 124,- aan salaris voor de gemachtigde en als niet binnen 14 dagen na aanschrijving aan het vonnis is voldaan en het vonnis is betekend, de explootkosten van deze betekening met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW over deze kosten vanaf de vijftiende dag na betekening van dit vonnis tot de dag van volledige betaling;

5.7.

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

5.8.

wijst het meer of anders gevorderde af.

Dit vonnis is gewezen door mr. S.H. Poiesz en in het openbaar uitgesproken.

47636