ECLI:NL:RBROT:2021:11986

• Datum uitspraak: 20 oktober 2021
• Publicatiedatum: 6 december 2021
• Zaaknummer: FT EA 21/734 en FT EA 21/735
• Instantie: Rechtbank Rotterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Insolventierecht
• Procedures: Eerste aanleg - enkelvoudig
• Rechters: B.J. Tideman
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Toewijzing van een dwangakkoord in het kader van schuldhulpverlening en saneringskrediet

In deze zaak heeft verzoeker op 14 juni 2021 een verzoek ingediend om de gemeente Rotterdam te bevelen in te stemmen met een door hem aangeboden schuldregeling. Dit verzoek werd gedaan in het kader van de schuldsaneringsregeling, waarbij verzoeker drie schuldeisers heeft met een totale vordering van € 7.356,83. De gemeente Rotterdam heeft echter geweigerd om in te stemmen met de regeling, met het argument dat zij niet kan meewerken aan een regeling tegen finale kwijting voor vorderingen die na 1 januari 2013 zijn ontstaan, omdat verzoeker zijn inlichtingenplicht niet volledig is nagekomen.

Tijdens de zitting op 8 oktober 2021 zijn zowel verzoeker als een vertegenwoordiger van de Kredietbank Rotterdam gehoord. De rechtbank heeft vervolgens de belangen van verzoeker en de gemeente Rotterdam tegen elkaar afgewogen. De rechtbank oordeelde dat de aangeboden regeling, die is gebaseerd op de NVVK-norm, het uiterste is wat verzoeker kan bieden, gezien zijn financiële situatie en de ondersteuning die hij ontvangt. De rechtbank heeft vastgesteld dat twee van de drie schuldeisers akkoord zijn gegaan met de regeling, wat een ruime meerderheid vormt.

De rechtbank heeft uiteindelijk geoordeeld dat de belangen van verzoeker en de schuldeisers die instemmen met de regeling zwaarder wegen dan die van de gemeente Rotterdam. Daarom heeft de rechtbank de gemeente Rotterdam bevolen om in te stemmen met de schuldregeling en de gemeente veroordeeld in de kosten van de procedure. Het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling is afgewezen, en het vonnis is uitvoerbaar bij voorraad.

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team insolventie

rekestnummer: [nummer 1] - [nummer 2]

uitspraakdatum: 20 oktober 2021

in de zaak van:

[verzoeker] ,

wonende te [adres] ,

[postcode] [woonplaats] ,

verzoeker.

1.. De procedure

Verzoeker heeft op 14 juni 2021, tezamen met een verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling, een verzoek ingevolge artikel 287a, eerste lid, Faillissementswet ingediend om de gemeente Rotterdam afdeling Werk en Inkomen (hierna: de gemeente Rotterdam) die weigert mee te werken aan een door verzoeker aangeboden schuldregeling, te bevelen in te stemmen met deze schuldregeling.

De gemeente Rotterdam heeft voorafgaand aan de zitting een verweerschrift toegezonden. In haar verweerschrift heeft de gemeente Rotterdam te kennen gegeven niet ter zitting te zullen verschijnen.

Ter zitting van 8 oktober 2021 zijn verschenen en gehoord:

• verzoeker;
• mevrouw [persoon A] , werkzaam bij de Kredietbank Rotterdam

(hierna: schuldhulpverlening).

De uitspraak is bepaald op heden.

2.. Het verzoek

Verzoeker heeft volgens het ingediende verzoekschrift drie schuldeisers, met drie preferente en twee concurrente vorderingen. Deze schuldeisers hebben in totaal een bedrag van

€ 7.356,83 van verzoeker te vorderen. Verzoeker heeft bij brief van 28 december 2020 een schuldregeling aangeboden aan zijn schuldeisers, inhoudende een betaling van 23,30% aan de preferente schuldeiser en 11,65% aan de concurrente schuldeisers tegen finale kwijting.

Het aangeboden akkoord heeft de volgende inhoud en achtergrond. De aangeboden regeling is gebaseerd op de NVVK-norm. De afloscapaciteit van verzoeker is gebaseerd op ongewijzigde voortzetting van zijn Participatiewet-uitkering. Verzoeker verbleef sinds 17 juni 2017 in een nachtopvang van het Centrum voor Dienstverlening (hierna: CVD). Gedurende deze periode was verzoeker ontheven van de sollicitatieverplichting. Daarnaast krijgt hij vanuit het CVD ondersteuning op verschillende leefgebieden. Inmiddels heeft verzoeker een eigen woning gekregen en krijgt hij begeleiding van zijn werkconsulent bij het zoeken naar betaald werk.

Volgens de aangeboden schuldregeling wordt het aangeboden percentage – door middel van een door schuldhulpverlening ter beschikking gesteld saneringskrediet – in één keer aan de schuldeisers uitgekeerd.

Verzoeker heeft zich op het standpunt gesteld dat hij al het mogelijke heeft gedaan om het aangeboden percentage aan zijn schuldeisers aan te bieden. Verzoeker heeft sinds de aanmelding bij schuldhulpverlening geen nieuwe schulden of achterstanden meer laten ontstaan en zijn vaste lasten worden inmiddels door zijn budgetbeheerder voldaan.

Twee schuldeisers stemmen met de aangeboden schuldregeling in. De gemeente Rotterdam stemt hier met twee van haar drie vorderingen niet mee in. Zij vordert in totaal € 6.066,19 van verzoeker, welke 82,4% van de totale schuldenlast beloopt.

3.. Het verweer

De gemeente Rotterdam heeft aangevoerd dat zij bij vorderingen die na 1 januari 2013 zijn ontstaan, niet meewerkt aan de schuldregeling tegen finale kwijting voor zover die vorderingen niet te goeder trouw zijn ontstaan. Op deze vorderingen is artikel 60c Participatiewet (hierna: Pw) van toepassing, omdat verzoeker zijn inlichtingenplicht niet volledig is nagekomen. De gemeente Rotterdam voert aan dat zij, gelet op het dwingendrechtelijk karakter van artikel 60c Pw, niet kan meewerken tegen finale kwijting.

Hoewel behoorlijk opgeroepen heeft de gemeente Rotterdam geen gebruik gemaakt van de mogelijkheid haar standpunten ter zitting toe te lichten.

4.. De beoordeling

Uitgangspunt is dat het iedere schuldeiser in beginsel vrij staat om te verlangen dat 100% van zijn vordering, vermeerderd met rente, wordt voldaan. Nu de aangeboden regeling voorziet in een lagere uitkering dan de volledige vordering, staat het belang van de gemeente Rotterdam bij haar weigering vast.

De rechtbank ziet zich gesteld voor het beantwoorden van de vraag of de gemeente Rotterdam in redelijkheid niet tot weigering van instemming met de schuldregeling heeft kunnen komen, in aanmerking genomen de onevenredigheid tussen het belang dat zij heeft bij uitoefening van de bevoegdheid tot weigering en de belangen van verzoeker of de overige schuldeisers die door de weigering worden geschaad.

Ten aanzien van hetgeen de gemeente Rotterdam heeft aangevoerd, namelijk dat zij op grond van artikel 60c Participatiewet niet kan meewerken aan een minnelijke regeling tegen finale kwijting, geldt dat dit onverlet laat dat de rechtbank haar op grond van artikel 287a Faillissementswet kan bevelen om met het voorstel in te stemmen na een weging van de belangen van de gemeente Rotterdam enerzijds en de overige schuldeisers en verzoeker anderzijds. Immers, dit artikel kent geen bijzondere positie toe aan bepaalde schuldeisers.

De rechtbank stelt allereerst vast dat de vorderingen van de gemeente Rotterdam een aandeel vormen in de totale schuldenlast van 82,4%.

Een ruime meerderheid van de schuldeisers, namelijk twee van de drie schuldeisers, is met de aangeboden regeling akkoord gegaan.

De rechtbank stelt ook vast dat het voorstel is getoetst door een deskundige en onafhankelijke partij, te weten de Kredietbank Rotterdam. Voorts is het voorstel naar het oordeel van de rechtbank goed en controleerbaar gedocumenteerd.

De rechtbank is van oordeel dat het voorstel het uiterste is waartoe verzoeker in staat moet worden geacht
. Uit het verzoekschrift en het verhandelde ter zitting is gebleken dat verzoeker niet beschikt over betaald werk en een grote afstand tot de arbeidsmarkt heeft. Hij wordt bij het zoeken naar betaald werk ondersteund door zijn werkconsulent. Daarnaast krijgt hij begeleiding van het CVD op verschillende leefgebieden. Na een periode in de nachtopvang van CVD te hebben verbleven, is er sinds kort sprake van een stabiele woonsituatie. Na een traject van intensieve ondersteuning komt de situatie van verzoeker in toenemende mate onder controle. Voldoende aannemelijk is geworden dat hij in ieder geval de komende periode geen inkomen zal kunnen verwerven dat hoger is dan zijn huidige inkomen uit hoofde van de Participatiewet. Het aangeboden saneringskrediet is derhalve het maximaal haalbare.

Naar verwachting zal de uitwerking van het voorstel een gunstiger resultaat hebben voor de schuldeisers dan in de situatie dat de schuldsaneringsregeling op verzoeker van toepassing zou zijn, zoals subsidiair verzocht. Immers, de toepassing van de wettelijke schuldsaneringsregeling zal aanzienlijke kosten met zich brengen, bestaande uit salaris voor de bewindvoerder en griffierecht, die in mindering komen op hetgeen verzoeker zou kunnen afdragen in de schuldsaneringsregeling. Dat betekent dat toepassing van de schuldsaneringsregeling de schuldeisers minder zou opleveren dan bij het akkoord wordt aangeboden. Daar komt nog bij dat een eventuele bate voor de schuldeisers pas aan het einde van de schuldsaneringsregeling wordt uitgekeerd, terwijl de aangeboden regeling erin voorziet dat het aangeboden bedrag ineens en op korte termijn betaalbaar wordt gesteld.

Op grond van het voorgaande komt de rechtbank dan ook tot het oordeel dat de belangen van verzoeker die vanuit een stabiele situatie zijn schuldenproblematiek wil oplossen en van de overige schuldeisers die hebben ingestemd met het aanbod, zwaarder wegen dan die van de gemeente Rotterdam, die geweigerd heeft in te stemmen.

Het verzoek om de gemeente Rotterdam te bevelen in te stemmen met de schuldregeling wordt daarom toegewezen.

De gemeente Rotterdam zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van de procedure. Nu voor het onderhavige verzoekschrift geen griffierecht verschuldigd is en verzoeker niet is bijgestaan door een advocaat, worden de kosten begroot op nihil.

De rechtbank stelt vast dat er thans een gedwongen schuldregeling is afgekondigd, die in de plaats komt van de vrijwillige instemming van de schuldeisers. Hieruit volgt dat verzoeker zal kunnen voortgaan met het betalen van zijn schulden en dat hij niet verkeert in de toestand dat hij heeft opgehouden te betalen zodat het subsidiaire verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling zal worden afgewezen.

5.. De beslissing

De rechtbank:

- beveelt de gemeente Rotterdam om in te stemmen met de door verzoeker aangeboden schuldregeling;

- veroordeelt de gemeente Rotterdam in de kosten van deze procedure, aan de zijde van verzoeker begroot op nihil;

- bepaalt dat dit vonnis in de plaats treedt van de vrijwillige instemming;

- wijst het verzoek tot toepassing van de schuldsaneringsregeling af;

- verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad.

Dit vonnis is gewezen door mr. B.J. Tideman, rechter, en in aanwezigheid van mr. A.A. Dadzie, griffier, in het openbaar uitgesproken op 20 oktober 2021. ^[1]

Voetnoten

1. Tegen deze uitspraak kan degene aan wie de Faillissementswet dat recht toekent, gedurende acht dagen na de dag van deze uitspraak, hoger beroep instellen. Het hoger beroep kan uitsluitend door een advocaat worden ingesteld bij een verzoekschrift, in te dienen ter griffie van het gerechtshof dat van deze zaak kennis moet nemen.