ECLI:NL:RBROT:2019:10347

Uitspraak

Rechtbank Rotterdam

Team straf 3

Parketnummer: 10/750302-17

Datum uitspraak: 9 december 2019

Tegenspraak

Vonnis van de rechtbank Rotterdam, meervoudige kamer voor strafzaken, in de zaak tegen de verdachte:

[naam verdachte],

geboren op [geboortedatum verdachte] te [geboorteplaats verdachte] ,

ingeschreven in de basisregistratie personen op het adres:

[adres verdachte] , [woonplaats verdachte] .

Raadsman mr. F.G.L. van Ardenne, advocaat te Rotterdam.

1.Onderzoek op de terechtzitting

Gelet is op het onderzoek op de terechtzittingen van 18, 19 en 25 november 2019.

2.Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd hetgeen is vermeld in de dagvaarding. De tekst van de tenlastelegging is als bijlage I aan dit vonnis gehecht.

3.Eis officier van justitie

De officier van justitie mr. R. Dhoen heeft gevorderd:

bewezenverklaring van feit 1, feit 2 en feit 3 (gewoontewitwassen);
veroordeling van de verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 18 maanden met aftrek van voorarrest.

4.De verdediging

De raadsman heeft algehele vrijspraak bepleit en een strafmaatverweer gevoerd.

5.Waardering van het bewijs

5.1.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft bewezenverklaring gevorderd van (kort samengevat):

- feit 1: medeplegen van verduistering in dienstbetrekking van € 58.588;

- feit 2: medeplegen van verduistering in dienstbetrekking van een totaalbedrag van

€ 982.844,28;

- feit 3: medeplegen van gewoontewitwassen van een totaalbedrag van € 216.938,96

(€ 105.928,46 [naam medeverdachte 1] , € 109.372,51 verdachte en € 1.338 Barca-kwestie).

5.2.

Standpunt verdediging

De raadsman heeft (kort samengevat) aangevoerd:

- ten aanzien van feit 1: dat er geen sprake was van opzettelijk, wederrechtelijk

toeëigenen; er was sprake van een verstrekte lening aan een relatie;

- ten aanzien van feit 2: dat de bestanddelen opzet, wederrechtelijk toeëigenen en het

medeplegen niet bewezen kunnen worden; er was sprake van aan de verdachte verstrekte

bonussen;

- ten aanzien van feit 3: dat de bestanddelen van witwassen niet bewezen kunnen worden

omdat er geen sprake was van verduistering maar van een lening en bonussen.

5.3.

Beoordeling

5.3.1.

Feit 1

Uit de voorhanden zijnde bewijsmiddelen blijkt dat tussen 1 september 2015 en 12 juli 2016 zes geldbedragen, tot een totaalbedrag van € 58.588,- vanaf de bankrekening van [naam bedrijf 1] zijn overgeboekt naar twee bedrijfsrekeningen van [naam 1] , een privé-relatie van de verdachte. De verdachte heeft verklaard dat hij telkens die betalingen heeft klaargezet en geautoriseerd en dat zij vervolgens door medeverdachte [naam medeverdachte 1] in de boekhouding zijn verwerkt. Tevens heeft de verdachte verklaard dat het een lening betrof, dat de lening mondeling was overeengekomen en dat hij uit hoofde van zijn functie daartoe bevoegd was. Verdachte heeft verder verklaard dat de medeverdachte [naam medeverdachte 1] niet op de hoogte was van de aard van de overboekingen.

De rechtbank verwerpt het verweer. Uit de aangifte van [naam bedrijf 2] en [naam bedrijf 1] blijkt dat de verdachte niet bij [naam bedrijf 1] in dienst was en – zo er al sprake was van een lening - dat hij niet bevoegd was om zonder toestemming enige lening te verstrekken.

Uit het dossier volgt dat de begunstigde van de “lening” ( [naam 1] ) en verdachte mailen over de omschrijvingen die aan de facturen moeten worden gegeven en dat deze alleen per e-mail en uitsluitend aan verdachte mogen worden gestuurd. Daarom gaat de rechtbank ervan uit dat [naam 1] op de hoogte was dat het geld via [naam bedrijf 1] werd verstrekt, zodat het medeplegen met [naam 1] bewezen kan worden verklaard .

De rechtbank komt op grond van het bovenstaande tot de conclusie dat het standpunt van verdachte volstrekt onaannemelijk en ongeloofwaardig is. Het feit kan worden bewezen.

5.3.2.

Feiten 2 en 3

Het feitencomplex dat ten grondslag ligt aan de feiten 2 en 3 leent zich voor een gezamenlijke bespreking.

De rol van de verdachten [naam medeverdachte 2] , [naam medeverdachte 1] , [naam 1] en [naam verdachte]

De officier van justitie gaat ervan uit dat feit 2 (medeplegen van verduistering in diensbetrekking van een totaalbedrag van € 982.844,28) en feit 3 (medeplegen van gewoontewitwassen van een totaalbedrag van € 216.938,96) door de verdachten [naam medeverdachte 2] , [naam medeverdachte 1] , [naam 1] en [naam verdachte] (in wisselende samenstelling) samen is gepleegd.

Voor medeplegen is een bewuste en nauwe samenwerking vereist van voldoende gewicht.

Voor zover het witwassen van feit 3 zijn grondslag vindt in de bewezenverklaring van feit 1 wordt verwezen naar hetgeen onder 5.3.1. is opgemerkt.

Met betrekking tot de overige feiten geldt het volgende.

Verdachte en zijn medeverdachte [naam medeverdachte 1] ontkennen iedere betrokkenheid. De medeverdachte [naam medeverdachte 2] kan daarover niet worden bevraagd omdat hij inmiddels is overleden. Dat maakt dat het medeplegen zal moeten volgen uit de gevolgde werkwijze, in het dossier aangeduid met MO1 en MO2. Vaststaat dat met gebruikmaking van het account van de verdachte een deel van de frauduleuze boekingen in het systeem SUN werd ingevoerd. De vraag is nu of (mede) daaruit de wetenschap van de frauduleuze handelingen en het medeplegen door verdachte kan worden afgeleid.

De rechtbank overweegt als volgt

Allereerst valt op dat van het totale, door de politie berekende benadelingsbedrag van

€ 1.002.027,55 het merendeel, te weten € 699.310,96 middelijk of onmiddellijk ten goede is gekomen van [naam medeverdachte 2] .

Verder valt op dat de frauduleuze overboekingen vanaf de bankrekening van [naam bedrijf 1] stoppen nadat [naam medeverdachte 2] in maart 2011 ontslag neemt en door de verdachte wordt opgevolgd. Verdachte zelf fraudeert vervolgens weer vanaf eind 2015, maar gebruikt daarbij een andere modus operandi dan in de aangifte wordt beschreven over de periode 2008 tot en met 2011. Het lijkt er dan ook sterk op dat aan [naam medeverdachte 2] de hoofdrol toekomt bij de in laatstgenoemde periode gepleegde fraude.

Het dossier bevat verder diverse aanwijzingen dat er veel schortte aan de controle op de betalingen die door [naam medeverdachte 2] en de verdachte, zijn opvolger als financial manager, werden verricht.

Op de eerste plaats ontbrak adequate autorisatie van de betalingen. Het was kennelijk de regel dat betalingen via een batchbestand altijd door twee personen moesten worden geautoriseerd: de financial manager (aanvankelijk [naam medeverdachte 2] , vanaf 2011 de verdachte) en de general manager ( [naam 2] ) dan wel diens plaatsvervanger mevrouw [naam 3] . De bankpas van [naam 3] bevond zich echter in een kluis op de afdeling van de financial manager; in het geval van [naam 2] of [naam 3] niet aanwezig waren kon en mocht de financial manager dus van deze bankpas gebruik maken en zo feitelijk zichzelf als tweede persoon autorisatie voor de betalingen verlenen.

In de tweede plaats blijkt uit de verklaringen van de verdachte en [naam 2] dat de batchbetalingen zelf geen inzicht gaven in de onderliggende transacties. Zoals [naam 2] het uitdrukte in zijn verhoor bij de RC: “Op het moment dat ik een batch-betaling tekende, wist ik niet wie de begunstigde was en wat het bedrag was.”. Ook de controle achteraf was kennelijk niet goed georganiseerd: de bankafschriften werden niet door de general manager zelf geopend, maar aanvankelijk door personeelszaken. Wie de bankafschriften controleerde nadat deze alleen online beschikbaar waren, wordt niet duidelijk, maar uit de verklaring van [naam 2] kan wel worden afgeleid dat hijzelf in ieder geval geen toegang had tot de financiële systemen en niet de beschikking had over de onderliggende stukken.

In de derde plaats blijkt uit diverse verklaringen dat [naam medeverdachte 2] kennelijk kon beschikken over de accountID en bijbehorende wachtwoorden van de medewerkers van de financiële afdeling. [naam medeverdachte 2] zou ook zelf herhaaldelijk zijn gezien terwijl hij werkte op een werkstation (en op het account?) van een andere medewerker. Met name dit punt maakt dat de rechtbank niet blind kan varen op de inloggegevens van de medewerkers aan wie de frauduleuze boekingen worden toegeschreven.

De gebrekkige controle op de financiële administratie sterkt de rechtbank in de overtuiging dat de fraude in de periode 2008-2011 in hoofdzaak een solo-actie van [naam medeverdachte 2] is geweest en dat zekerheidshalve en in het voordeel van de verdachte alleen de fraude die rechtsreeks samenhangt met de stortingen op zijn eigen bankrekening kan worden aangerekend
.

Bonussen

Verdachte stelt zich op het standpunt dat de aan hem betaalde geldbedragen bonussen betrof. Deze zouden hem door de financial manager [naam medeverdachte 2] zijn verstrekt en hij zou er op hebben vertrouwd dat diens mededelingen juist waren.

Op het standpunt van de verdachte valt wel het een en ander af te dingen.

In de eerste plaats valt onmiddellijk op dat geen van de betalingen aan verdachte ook daadwerkelijk de omschrijving ‘bonus’ vermeldt. De omschrijvingen van die betalingen (zoals “spec” of “brief”) kunnen de stelling van de verdachte in ieder geval niet schragen.

In de tweede plaats valt het onregelmatige patroon van de betalingen op; de betalingen vinden niet plaats op een vaste dag in de maand of in het jaar (zoals men zou verwachten met betalingen die samenhangen met verloonde prestaties), maar op willekeurige dagen en soms zelfs meer dan een keer per maand.

In de derde plaats valt de hoogte van de bedragen op. Gemeten over de twee jaar en vier maanden dat de “bonus” betalingen plaatsvonden werd aan de verdachte jaarlijks ongeveer

€ 50.000 aan bonussen uitgekeerd, welk bedrag ongeveer gelijk is aan het toenmalige jaarsalaris van de verdachte.

Opvallend is dat voorafgaand aan de periode november 2008 tot en met februari 2011 kennelijk geen bonussen zijn uitgekeerd terwijl volgend op die periode, toen de verdachte promotie had gemaakt en een veel zwaardere functie had gekregen, zijn bonussen jaarlijks maximaal € 5.000 bedroegen.

In de vierde plaats valt op dat de verdachte wist dat bonussen behoren tot het inkomen, dat hem is opgevallen dat de bonussen niet op de jaaropgave stonden vermeld en dat hij de bonussen ook niet heeft opgegeven bij zijn inkomstenbelasting.

Tot slot is het merkwaardig dat de verdachte bonussen zou hebben ontvangen van een bedrijf ( [naam bedrijf 1] ) waarbij hij niet in dienst was.

5.3.3.

Conclusie

De rechtbank komt op grond van het bovenstaande tot de conclusie dat het standpunt van de verdachte, die zelf financieel onderlegd is, volstrekt onaannemelijk en ongeloofwaardig is. Nu ook anderszins geen andere verklaring op grond van het dossier aannemelijk is geworden acht de rechtbank met betrekking tot feit 2 bewezen dat de verdachte samen met de verdachte [naam medeverdachte 2] een bedrag van € 109.372, heeft verduisterd. Met betreking tot feit 3 is bewezen dat de verdachte deels samen met de verdachte [naam 1] (feit 1) en deels samen met de verdachte [naam medeverdachte 2] (feit 2) een totaalbedrag van € 167.959,51 heeft witgewassen.

5.4.

Bewezenverklaring

In bijlage II heeft de rechtbank de inhoud van wettige bewijsmiddelen opgenomen, houdende voor de bewezenverklaring redengevende feiten en omstandigheden. Op grond daarvan, en op grond van de redengevende inhoud van het voorgaande, is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte feit 1, feit 2 en feit 3 heeft begaan op die wijze dat:

hij op tijdstippen in de periode van 1 september 2015

tot en met 12 juli 2016, te Rhoon,

tezamen en in vereniging met een ander(telkens) opzettelijk geldbedragen, in elk geval 58.588,- euro, die geheel of ten dele toebehorende aan [naam bedrijf 2] en/of

[naam bedrijf 1] , welk geld verdachte telkens) anders dan door misdrijf, te weten in het kader van zijn hoedanigheid als financieel manager, van [naam bedrijf 2] , onder zich had, wederrechtelijk zich heeft toegeëigend;

hij op tijdstippen in de periode van 1 november 2008

tot en met 1 februari 2011, te Rhoon,

tezamen en in vereniging met een ander ,

(telkens) opzettelijk een of meer geldbedrag , te weten in totaal ongeveer
109.372,51euro, dat geheel of ten dele toebehorende aan [naam bedrijf 1] , welk geld verdachte en zijn mededader (telkens) anders dan door misdrijf, te weten in het kader van zijn hoedanigheid als (assistent) financieel manager, van [naam bedrijf 2] onder zich hadden, wederrechtelijk zich heeft toegeëigend;

hij op tijdstippen gelegen in de periode van 1

november 2008 tot en met 12 juli 2016 te Ridderkerk en/of Rhoon,

tezamen en in vereniging met anderen,

van meerdere voorwerpen, te weten meerdere (grote) geldbedragen

(in totaal
167.959,51euro), , de werkelijke aard

en de herkomst heeft verborgen en verhuld en heeft verborgen

terwijl hij, verdachte en zijn mededader wisten, dat die voorwerpen -

onmiddellijk of middellijk - (mede) afkomstig waren uit enig misdrijf

van het plegen van witwassen een gewoonte hebben gemaakt.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd is niet bewezen. De verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

6.Strafbaarheid feiten

De bewezen feiten leveren op:

1. MEDEPLEGEN VAN VERDUISTERING GEPLEEGD DOOR HEM DIE HET GOED UIT HOOFDE VAN ZIJN PERSOONLIJKE DIENSTBETREKKING ONDER ZICH HEEFT

2 MEDEPLEGEN VAN VERDUISTERING GEPLEEGD DOOR HEM DIE HET GOED UIT HOOFDE VAN ZIJN PERSOONLIJKE DIENSTBETREKKING ONDER ZICH HEEFT, MEERMALEN GEPLEEGD

3 MEDEPLEGEN VAN GEWOONTEWITWASSEN.

Er zijn geen feiten of omstandigheden aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de feiten uitsluiten.

De feiten zijn dus strafbaar.

7.Strafbaarheid verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte uitsluit.

De verdachte is dus strafbaar.

8.Motivering straf

8.1.

Algemene overweging

De straf die aan de verdachte wordt opgelegd, is gegrond op de ernst van de feiten, de omstandigheden waaronder de feiten zijn begaan en de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte. Daarbij wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

8.2.

Feiten waarop de straf is gebaseerd

De verdachte heeft zich samen met zijn mededader schuldig gemaakt aan verduistering in dienstbetrekking en gewoontewitwassen. Door vanuit hun financiële functies valse memoriaal boekingen en valse inkoopboekingen op valse crediteurenaccounts te creëren hebben zij ruim € 109.000 overgeboekt naar de rekening van de verdachte.

Een kleine vierenhalf jaar later heeft de verdachte zich nogmaals schuldig gemaakt aan verduistering in dienstbetrekking door op eigen initiatief wederom namens voornoemd bedrijf onverschuldigd in totaal ruim € 58.000,- over te (laten) boeken naar de bankrekening van een privé-relatie.

De verdachte heeft door het plegen van de feiten misbruik gemaakt van het in hem door zijn werkgever gestelde vertrouwen en heeft zijn positie binnen de financiële administratie schaamteloos misbruikt. Waar van hem had mogen verwacht dat hij het frauduleuze handelen door [naam medeverdachte 2] aan het licht had gebracht, heeft hij de keuze gemaakt van diens handelen te profiteren. Tot op heden heeft de verdachte geen enkel inzicht getoond in het laakbare karakter van zijn handelen. Hij presenteert zich in de eerste plaats als slachtoffer.

Witwassen is een ernstig en verwerpelijk feit waardoor de legale economie wordt aangetast. Bovendien heeft het een ondermijnende invloed op het legale handelsverkeer, hetgeen een bedreiging vormt voor de samenleving.

8.3.

Persoonlijke omstandigheden van de verdachte

8.3.1.

Strafblad

De rechtbank heeft acht geslagen op een uittreksel uit de justitiële documentatie van 23 oktober 2019, waaruit blijkt dat de verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke strafbare feiten.

8.3.2.

Rapportages

Reclassering Nederland te Rotterdam heeft een rapport over de verdachte opgemaakt, gedateerd 11 november 2019. De rechtbank heeft acht geslagen op dit rapport.

8.4.

Conclusies van de rechtbank

Gelet op hetgeen de rechtbank hierboven heeft overwogen, komt zij tot de volgende conclusies.

Gezien de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder zij zijn gepleegd, kan niet anders worden gereageerd dan met het opleggen van een gevangenisstraf. Bij de bepaling van de duur van de gevangenisstraf heeft de rechtbank acht geslagen op straffen die in soortgelijke zaken plegen te worden opgelegd. Daarbij heeft de rechtbank de stellige indruk gekregen dat de verdachte tot nu toe geen enkel inzicht heeft gekregen in het verwerpelijke van zijn handelen. Het voorwaardelijk strafdeel dient er dan ook tevens toe de verdachte ervan te weerhouden in de toekomst opnieuw (dergelijke) strafbare feiten te plegen, te meer daar de verdachte nog immer in een financiële functie werkzaam is.

Alles afwegend acht de rechtbank de hierna te noemen straf passend en geboden.

9.Vordering benadeelde partij

Als benadeelde partij heeft zich in het geding gevoegd: [naam benadeelde] , [adres benadeelde] , gemachtigde mr. K.D.M. de Lange, advocaat te

‘s-Gravenhage, ter zake van de ten laste gelegde feiten.

De benadeelde partij vordert een hoofdelijke vergoeding van € 1.002.027,55 aan materiële schade met daarover de wettelijke en een vergoeding van € 7.712,00 aan proceskosten en oplegging van de maatregel tot schadevergoeding.

9.1.

Standpunt officier van justitie

De officier van justitie heeft geconcludeerd tot toewijzing van de vordering van de benadeelde partij tot een bedrag van € 109.372,51 met wettelijke rente en oplegging van de schadevergoedingsmaatregel en met toewijzing van € 1.285,00 aan proceskosten.

9.2.

Standpunt verdediging

De raadsman heeft primair geconcludeerd tot niet-ontvankelijkverklaring van de benadeelde partij omdat (I) de vordering - gezien de omvang daarvan – te laat is ingediende hetgeen in strijd is met de goede procesorde, (II) behandeling van de vordering een onevenredige belasting van het strafgeding opleverten dan wel (III) omdat het oorzakelijk verband tussen het handelen van de verdachte en de gevorderde schade ontbreekt en er derhalve geen sprake is van rechtstreekse schade.

9.3.

Beoordeling

Door de verdediging van alle verdachten is telkens het verweer gevoerd inhoudende (kort samengevat) dat er sprake is van verwijtbaarheid en medeschuld aan de zijde van de benadeelde partij vanwege een gebrekkige controle op de financiële administratie/boekhouding waardoor ook hoofdelijke aansprakelijkheid niet zonder meer in de rede ligt.

Gezien het vorenstaande en de rol die de medeverdachte [naam medeverdachte 2] heeft gespeeld, kunnen inderdaad vraagtekens worden gezet bij de interne controle op de financiële administratie door de benadeelde partij en [naam bedrijf 1] De door de verdediging gevoerde verweren waaronder de vraag naar de hoofdelijke aansprakelijkheid van alle verdachten ten aanzien van het hele gevorderde fraudebedrag kunnen daarmee niet eenvoudig worden beantwoord en rechtvaardigt naar het oordeel van de rechtbank dan ook een meer uitvoerige uitwisseling van argumenten/standpunten dan in het kader van het strafgeding mogelijk is.

Nader onderzoek naar de gegrondheid van dit deel van de vordering en de totale omvang daarvan zou een uitgebreide nadere behandeling vereisen. De rechtbank is van oordeel dat een nadere behandeling een onevenredige belasting van het strafproces zou vormen. Dit deel van de vordering kan derhalve slechts bij de burgerlijke rechter worden aangebracht.

In tegenstelling tot hetgeen hiervoor is overwogen, geldt dat is komen te staan dat aan de benadeelde partij door het bewezen verklaarde strafbare feit rechtstreeks materiële schade is toegebracht tot een bedrag van € 109.372,51. Dit is het totaalbedrag dat middels 22 overboekingen op de bankrekening van de verdachte is gestort en door hem is gebruikt. De vordering is op dit punt genoegzaam onderbouwd en zal, ondanks de betwisting door de verdediging worden toegewezen tot voornoemd bedrag.

De rechtbank bepaalt dat het te vergoeden schadebedrag vermeerderd wordt met wettelijke rente vanaf 28 februari 2011.

Nu de vordering van de benadeelde partij gedeeltelijk zal worden toegewezen, zal de verdachte worden veroordeeld in de kosten door de benadeelde partij gemaakt en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken. Omdat de vordering is gericht tegen alle zes de verdachten en deze identiek is voor alle zes de verdachten, zal de rechtbank de gevorderde proceskosten evenredig over alle verdachten verdelen. De rechtbank begroot de kosten van de benadeelde partij tot op heden gemaakt op € 1.285,00 aan proceskosten.

Met betrekking tot de schadevergoedinsgmaatregel overweegt de rechtbank het navolgende.

De schadevergoedingsmaatregel is een zelfstandige strafrechtelijk maatregel die beoogt een door een strafbaar feit benadeelde te versterken in zijn positie tot herstel van de rechtmatige toestand. Hieraan ligt de gedachte ten grondslag de benadeelde de inspanningen om dat herstel te bereiken zoveel mogelijk uit handen te nemen. Die inspanningen worden door het opleggen van de maatregel in handen gelegd van het openbaar ministerie (de Staat). Nu de benadeelde in de onderhavige zaak evenwel een kapitaalkrachtig bedrijf betreft, verhoudt oplegging van de schadevergoedingsmaatregel zich niet met het voormeld doel van die maatregel. Om die reden zal de schadevergoedingsmaatregel niet aan de verdachte worden opgelegd.

9.4.

Conclusie

De verdachte moet de benadeelde partij een schadevergoeding betalen van € 109.372,51 vermeerderd met de wettelijke rente en kosten als hieronder in de beslissing vermeld.

10.Toepasselijke wettelijke voorschriften

Gelet is op de artikelen 14a, 14b, 14c, 47, 57, 321, 322 en 420ter van het Wetboek van Strafrecht.

11.Bijlagen

De in dit vonnis genoemde bijlagen maken deel uit van dit vonnis.

12.Beslissing

De rechtbank:

verklaart bewezen, dat de verdachte de onder 1, 2 en 3 ten laste gelegde feiten, zoals hiervoor omschreven, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders ten laste is gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt de verdachte ook daarvan vrij;

stelt vast dat het bewezen verklaarde oplevert de hiervoor vermelde strafbare feiten;

verklaart de verdachte strafbaar;

veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van 9 (negen) maanden;

bepaalt dat van deze gevangenisstraf een gedeelte, groot
3 (drie) maanden niet ten uitvoerzal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten;

verbindt hieraan een
proeftijd, die wordt gesteld op
2 (twee) jaar;

beveelt dat de tijd die door de veroordeelde voor de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering wordt gebracht, voor zover deze tijd niet reeds op een andere vrijheidsstraf in mindering is gebracht;

tenuitvoerlegging kan worden gelast als de veroordeelde de algemene voorwaarde niet naleeft;

stelt als algemene voorwaarde:

de veroordeelde zal zich vóór het einde van de proeftijd niet aan een strafbaar feit schuldig maken;

veroordeelt de verdachte om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan de benadeelde partij [naam benadeelde] , [adres benadeelde] , te betalen een bedrag van

€ 109.372,51 (honderdnegenduizend driehonderdtweeënzeventig euro en éénenvijftig eurocent),bestaande uit materiële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente hier

€ 109.372,51over vanaf 28 februari 2011 tot aan de dag der algehele voldoening;

verklaart de benadeelde partij [naam benadeelde] niet-ontvankelijk in het resterende deel van de vordering; bepaalt dat dit deel van de vordering slechts kan worden aangebracht bij de burgerlijke rechter;

veroordeelt de verdachte in de proceskosten door de benadeelde partij [naam benadeelde] gemaakt, tot op heden aan de zijde van de benadeelde partij begroot op € 1.285,00 aan salaris voor de advocaat en in de kosten ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken.

Dit vonnis is gewezen door:

mr. W.H.J. Stemker Köster, voorzitter,

mr. I.W.M. Laurijssens en mr. C. Vogtschmidt, rechters,

in tegenwoordigheid van A. Gaal, griffier,

en uitgesproken op de openbare terechtzitting van deze rechtbank op de datum die in de kop van dit vonnis is vermeld.

De jongste rechter is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.

Bijlage I

Tekst tenlastelegging

Aan de verdachte wordt ten laste gelegd dat

hij op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 september 2015

tot en met 12 juli 2016, te Rhoon, in elk geval in Nederland, tezamen en in

vereniging met een ander of anderen, althans alleen, (telkens) opzettelijk

een of meer geldbedrag(en), in elk geval 58.588,- euro, in elk geval enig

goed, dat/ die geheel of ten dele toebehorende aan [naam bedrijf 2] en/of

[naam bedrijf 1] , in elk geval aan een ander of anderen dan aan

verdachte en/of zijn mededader(s), welk(e) geld verdachte en/of zijn

mededader(s) (telkens) anders dan door misdrijf, te weten in het kader van

zijn hoedanigheid als (assistent) financieel manager, althans werknemer van

[naam bedrijf 2] en/of [naam bedrijf 1] , onder zich had(den),

wederrechtelijk zich heeft toegeëigend;

hij op één of meer tijdstippen in of omstreeks de periode van 1 november 2008

tot en met 1 februari 2011, te Rhoon, in elk geval in Nederland, tezamen en in

vereniging met een ander of anderen, althans alleen, (telkens) opzettelijk

een of meer geldbedrag (en), te weten in totaal ongeveer 1.002.027,55,- euro,

in elk geval enig goed, dat/ die geheel of ten dele toebehorende aan [naam bedrijf 2]

en/of [naam bedrijf 1] , in elk geval aan een ander of

anderen dan aan verdachte en of zijn mededader(s), welk(e) geld verdachte

en/of zijn mededader(s) (telkens) anders dan door misdrijf, te weten in het

kader van zijn hoedanigheid als (assistent) financieel manager, althans

werknemer van [naam bedrijf 2] en/of [naam bedrijf 1] , onder zich

had(den), wederrechtelijk zich heeft toegeëigend;

hij op één of meer tijdstip(pen) gelegen in of omstreeks de periode van 1

november 2008 tot en met 12 juli 2016 te Ridderkerk en/of Rhoon, althans

(elders) in Nederland, tezamen en in vereniging met een of meer anderen,

althans alleen,

van een of meerdere voorwerpen, te weten een of meerdere (grote) geldbedragen

(in totaal 1.060.615,55 euro), althans enig geldbedrag, de werkelijke aard

en/of de herkomst en/of de vindplaats en/of de vervreemding en/of de

verplaatsing heeft verborgen en/of verhuld en/of heeft verborgen en/of verhuld

wie de rechthebbende was en/of wie dit voorwerp voorhanden heeft gehad,

en/of

een of meerdere voorwerpen, te weten een of meerdere (grote) geldbedragen (in

totaal 1.060.615,55 euro), althans enig geldbedrag, heeft verworven,

voorhanden gehad, overgedragen en/of omgezet, en/of van een of meerdere

voorwerpen, te weten meerdere geldbedragen (in totaal 1.060.615,55 euro)

gebruik heeft gemaakt

terwijl hij, verdachte en/of zijn mededader(s) wist(en), althans

redelijkerwijs had(den) moeten vermoeden, dat dit/die voorwerp(en) -

onmiddellijk of middellijk - (mede) afkomstig was/waren uit enig misdrijf